The Bible

 

Genezo 8

Study

   

1 Kaj Dio rememoris Noan, kaj cxiujn bestojn kaj cxiujn brutojn, kiuj estis kun li en la arkeo; kaj Dio venigis venton sur la teron, kaj la akvo kvietigxis.

2 Kaj fermigxis la fontoj de la abismo kaj la aperturoj de la cxielo, kaj cxesigxis la pluvo el la cxielo.

3 Kaj iom post iom reforigxis la akvo de sur la tero, kaj la akvo komencis malmultigxi post la paso de cent kvindek tagoj.

4 Kaj la arkeo haltis en la sepa monato, en la dek-sepa tago de la monato, sur la montoj Ararat.

5 Kaj la akvo konstante malpliigxadis gxis la deka monato; en la unua tago de la deka monato montrigxis la suproj de la montoj.

6 Kaj post kvardek tagoj Noa malfermis la fenestron de la arkeo, kiun li faris.

7 Kaj li ellasis korvon, kaj gxi elflugis, forflugadis kaj revenadis, gxis forsekigxis la akvo sur la tero.

8 Kaj li ellasis de si kolombon, por vidi, cxu jam malfortigxis la akvo sur la tero.

9 Sed la kolombo ne trovis ripozejon por siaj piedoj, kaj gxi revenis al li en la arkeon, cxar akvo estis sur la suprajxo de la tuta tero. Kaj li etendis sian manon kaj prenis la kolombon kaj envenigis gxin al si en la arkeon.

10 Kaj li atendis ankoraux aliajn sep tagojn, kaj li denove ellasis la kolombon el la arkeo.

11 Kaj revenis al li la kolombo en tempo vespera, kaj jen gxi havis en sia busxo desxiritan folion de olivarbo; kaj Noa konvinkigxis, ke la akvo malfortigxis sur la tero.

12 Kaj li atendis ankoraux aliajn sep tagojn, kaj li ellasis la kolombon, kaj cxi tiu jam ne plu revenis al li.

13 Kaj en la sescent-unua jaro, en la unua tago de la unua monato, forsekigxis la akvo sur la tero; kaj Noa malfermis la tegmenton de la arkeo, kaj li vidis, ke sekigxis la suprajxo de la tero.

14 Kaj en la dua monato, en la dudek-sepa tago de la monato, la tero elsekigxis.

15 Kaj Dio diris al Noa jene:

16 Eliru el la arkeo, vi kaj via edzino kaj viaj filoj kaj la edzinoj de viaj filoj kune kun vi;

17 cxiujn bestojn, kiuj estas kun vi, el cxiu karno, el la birdoj kaj brutoj, kaj el cxiuj rampajxoj, kiuj rampas sur la tero, elirigu kune kun vi; kaj ili movigxu sur la tero kaj fruktu kaj multigxu sur la tero.

18 Kaj eliris Noa kaj liaj filoj kaj lia edzino kaj la edzinoj de liaj filoj kune kun li.

19 CXiuj bestoj, cxiuj rampajxoj, kaj cxiuj birdoj, cxio, kio movigxas sur la tero, laux siaj familioj, eliris el la arkeo.

20 Kaj Noa konstruis altaron al la Eternulo, kaj li prenis el cxiuj puraj brutoj kaj el cxiuj puraj birdoj kaj oferis bruloferojn sur la altaro.

21 Kaj la Eternulo flaris la agrablan odoron, kaj la Eternulo diris en Sia koro: Mi ne plu malbenos la teron pro la homo, cxar la penso de la homa koro estas malbona jam de lia juneco; kaj Mi ne batos plu cxion vivantan, kiel Mi faris.

22 De nun tiel longe, kiel la tero ekzistos, semado kaj rikoltado, malvarmo kaj varmo, somero kaj vintro, tago kaj nokto ne cxesigxos.

   

From Swedenborg's Works

 

Arcana Coelestia #905

Study this Passage

  
/ 10837  
  

905. 'Going out of the ark' means freedom. This is clear from what has been stated already and from the point reached in the train of thought. Noah's time in the ark surrounded by the flood-waters meant that he was in bondage, that is, he was tossed about by evils and falsities, or what amounts to the same, by evil spirits responsible for the conflict that accompanies temptation. From this it follows that 'going out of the ark' means freedom. The Lord's presence entails freedom; one follows the other. The more the Lord is present the more free a person becomes, that is, insofar as love of good and truth is in him he acts in freedom. Such is the Lord's influx by way of angels. On the other hand, the influx of hell by way of evil spirits brings with it a force and impulsion to dominate. Their whole intention is to subjugate a person to the point of making him nothing and themselves everything. When they are everything a person is one of them. Yet he is scarcely one of them but in their eyes a veritable nobody. Consequently when the Lord is freeing a person from their yoke and dominion, conflict arises. But once he has been set free, that is, been regenerated, he is led by the Lord through angels so gently that no yoke or dominion exists at all, for he is being led by what is joyful and pleasing, he is being loved, and he is being shown respect. This is what the Lord teaches in Matthew,

My yoke is easy, and My burden is light. Matthew 11:30.

It is quite the reverse with evil spirits. With them, as has been stated, a person is reckoned as nothing, and if they could they would be tormenting him from one moment to the next. This I have been given to know from considerable experience, which will in the Lord's Divine mercy be presented later on.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.