New Christian Bible Study

The Bible

 

Ezekiel 25

Study

   

1 Kaj aperis al mi vorto de la Eternulo, dirante:

2 Ho filo de homo, turnu vian vizagxon al la Amonidoj, kaj profetu pri ili;

3 kaj diru al la Amonidoj:Auxskultu la vorton de la Sinjoro, la Eternulo:Tiele diras la Sinjoro, la Eternulo:Pro tio, ke vi diras pri Mia sanktejo:Ha, ha! gxi estas malsanktigita; kaj pri la lando de Izrael:GXi estas dezertigita; kaj pri la domo de Jehuda:Ili estas forkondukitaj en kaptitecon-

4 pro tio jen Mi transdonos vin kiel posedajxon al la filoj de la oriento, kaj ili starigos cxe vi siajn tendarojn kaj arangxos cxe vi siajn logxejojn; ili mangxos viajn fruktojn, kaj ili trinkos vian lakton.

5 Kaj Mi faros el Raba stalon por kameloj, kaj el la lando de la Amonidoj ripozejon por sxafoj; kaj vi ekscios, ke Mi estas la Eternulo.

6 CXar tiele diras la Sinjoro, la Eternulo:Pro tio, ke vi aplauxdis per la manoj kaj frapis per la piedoj kaj kun plena kora malestimo gxojis pri la lando de Izrael-

7 pro tio jen Mi etendos Mian manon kontraux vin kaj transdonos vin al la nacioj por disrabo, kaj Mi ekstermos vin el inter la popoloj, malaperigos vin el inter la landoj, kaj pereigos vin; kaj vi ekscios, ke Mi estas la Eternulo.

8 Tiele diras la Sinjoro, la Eternulo:Pro tio, ke Moab kaj Seir diras:Jen la domo de Jehuda estas kiel cxiuj nacioj-

9 pro tio Mi malfermos la flankon de Moab en la urboj, en gxiaj limaj urboj, la belan landon de Bet-Jesximot, Baal-Meon, kaj Kirjataim;

10 kaj Mi donos tion kune kun la Amonidoj al la filoj de la oriento kiel posedajxon, por ke la Amonidoj ne plu estu rememorataj inter la popoloj.

11 Kaj kontraux Moab Mi faros jugxon; kaj ili ekscios, ke Mi estas la Eternulo.

12 Tiele diras la Sinjoro, la Eternulo:Pro tio, ke Edom faris vengxon al la domo de Jehuda kaj forte kulpigxis per sia vengxo kontraux ili-

13 pro tio tiele diras la Sinjoro, la Eternulo:Mi etendos Mian manon kontraux la landon de Edom, kaj ekstermos en gxi la homojn kaj brutojn, kaj faros gxin dezerto; de Teman gxis Dedan ili falos de glavo.

14 Kaj Mi faros Mian vengxon kontraux Edom per la mano de Mia popolo Izrael; kaj ili agos kun la Edomidoj konforme al Mia kolero kaj indigno, por ke cxi tiuj ekkonu Mian vengxon, diras la Sinjoro, la Eternulo.

15 Tiele diras la Sinjoro, la Eternulo:Pro tio, ke la Filisxtoj agis vengxe kaj faris la vengxon kun plena kora malbondeziro kaj faris ekstermon laux sia eterna malamo-

16 pro tio tiele diras la Sinjoro, la Eternulo:Jen Mi etendos Mian manon kontraux la Filisxtojn, ekstermos la Keretidojn, kaj pereigos la restintojn cxe la bordo de la maro.

17 Kaj Mi faros kontraux ili grandan vengxon kun kolerega puno; kaj ili ekscios, ke Mi estas la Eternulo, kiam Mi faros Mian vengxon kontraux ili.

   

From Swedenborg's Works

 

The Lord #29

Study this Passage

  
/ 65  
  

29. The Lord Made His Human Nature Divine out of the Divine Nature within Himself, and in This Way Became One with the Father

According to the church’s doctrinal statement accepted throughout the Christian world,

Our Lord Jesus Christ, the Son of God, is both God and a human being. Although he is God and a human being, yet he is not two, but one Christ. He is one because the divine nature took the human nature to itself. Indeed, he is one altogether, because he is one person. Therefore as the soul and the body make one human being, so God and a human being is one Christ .

These words are quoted from the Athanasian statement of faith, which is accepted throughout the Christian world. These are that statement’s essential points concerning the oneness of what is divine and what is human in the Lord. Other points concerning the Lord in that statement will be explained in their proper places.

This shows us very clearly that according to the statement of faith of the Christian church, the divine and human natures in the Lord are not two but one, just as the soul and the body is one human being, and that the divine nature took the human nature to itself.

[2] It follows from this that the divine nature cannot be separated from the human or the human from the divine, because separating them would be like separating soul and body. Everyone will acknowledge this who reads the passages about the Lord’s birth cited above (see 19, 21 ) from two Gospels (Luke 1:26-35 and Matthew 1:18-25). It is obvious from these passages that Jesus was conceived by Jehovah God and borne by the Virgin Mary. This means that there was something divine within him, and that this was his soul.

Now, since his soul was the actual divine nature of the Father, it follows that his body or human side was made divine as well, for where the one is, the other must also be. In this way and in no other way the Father and the Son are one, the Father in the Son and the Son in the Father, and all that is the Son’s is the Father’s, and all that is the Father’s is the Son’s, as the Lord himself tells us in the Word [John 17:10].

[3] But how this union was brought about I need to explain in the following sequence:

1. The Lord from eternity is Jehovah.

2. The Lord from eternity, or Jehovah, took on a human nature for the purpose of saving us.

3. He made the human nature divine from the divine nature within himself.

4. He made the human nature divine by the trials to which he made himself vulnerable.

5. The complete union of the divine nature and the human nature in him was accomplished by the suffering on the cross, which was his last trial.

6. Step by step he took off the human nature he had taken on from his mother and put on a human nature from what was divine within him, which is the divine human nature and the Son of God.

7. In this way, God became human on both the first [or innermost] level and the last [or outermost] level.

  
/ 65  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for the permission to use this translation.

The Bible

 

Ezekiel 8:5-6

Study

      

5 Then said he unto me, Son of man, lift up thine eyes now the way toward the north. So I lifted up mine eyes the way toward the north, and behold northward at the gate of the altar this image of jealousy in the entry.

6 He said furthermore unto me, Son of man, seest thou what they do? even the great abominations that the house of Israel committeth here, that I should go far off from my sanctuary? but turn thee yet again, and thou shalt see greater abominations.

      

©2024 New Christian Bible Study Corporation. All rights reserved. Printed from newchristianbiblestudy.org