The Bible

 

Ծննդոց 25

Study

   

1 Աբրահամն առաւ մի կին էլ, որի անունը Քետտուրա էր:

2 Սա նրա համար ծնեց Զեմրանին, Յեկսանին, Մադանին, Մադիանին, Յեսբոկին եւ Սովիւէին:

3 Յեկսանը ծնեց Սաբային, Թեմանին եւ Դադանին: Դադանի որդիներն էին Ռագուէլը, Նաբդեէլը, Ասուրիիմը, Լատուսիիմը եւ Լովովմիմը:

4 Մադիամի որդիներն էին Գեփարը, Ափերը, Ենոքը, Աբիդան եւ Եդրագան: Սրանք բոլորը Քետտուրայի որդիներն էին:

5 Աբրահամն իր ողջ ունեցուածքը տուեց իր որդի Իսահակին,

6 իսկ իր հարճերի որդիներին, որոնք Աբրահամից էին, պարգեւներ տուեց եւ, քանի դեռ կենդանի էր, նրանց հեռացրեց իր որդի Իսահակի մօտից դէպի արեւելք՝ արեւելեան երկիրը:

7 Աբրահամն ապրեց հարիւր եօթանասունհինգ տարի:

8 Աբրահամը հոգին աւանդեց ու մեռաւ երջանիկ ծերութեան մէջ, զառամեալ, ալեւորած տարիքում, եւ գնաց միացաւ իր նախնիներին:

9 Նրա որդիներ Իսահակն ու Իսմայէլը նրան թաղեցին քետացի Սահառի որդի Եփրոնի ագարակի զոյգ քարայրում,

10 որը գտնւում է Մամբրէի կաղնու դիմաց: Աբրահամին ու նրա կին Սառային թաղեցին այն ագարակում ու քարայրում, որ Աբրահամը Քետի որդիներից էր գնել:

11 Աբրահամի մահից յետոյ Աստուած օրհնեց նրա որդի Իսահակին, եւ Իսահակը բնակուեց Տեսիլքի ջրհորի մօտ:

12 Սրանք են սերուդները Աբրահամի որդի Իսմայէլի, որին ծնեց եգիպտուհի Ագարը՝ Սառայի աղախինը, Աբրահամի համար:

13 Ահա Իսմայէլի որդիների անուններն ըստ նրանց ցեղերի. Իսմայէլի անդրանիկը՝ Նաբեոթ, ապա Կեդար, Աբդեէլ, Մաբսամ,

14 Մասմա, Իդումա, Մասէ,

15 Քոլդադ, Թեմա, Յետուր, Նափէս եւ Կեդմա:

16 Սրանք են Իսմայէլի որդիները, եւ սրանք են նրանց անուններն ըստ իրենց բնակավայրերի եւ իրենց վրանների, նրանց տասներկու իշխաններն ըստ իրենց ցեղերի:

17 Իսմայէլն ապրեց հարիւր երեսունեօթը տարի: Նա հոգին աւանդեց ու մեռաւ եւ գնաց միացաւ իր նախնիներին:

18 Նա բնակութիւն հաստատեց Եւիլայից մինչեւ Սուր, որը գտնւում է Եգիպտոսի դիմաց, մինչեւ Ասորեստանի սահմանները: Նա բնակուեց իր բոլոր եղբայրների դէմ յանդիման:

19 Սրանք են Աբրահամի որդի Իսահակի սերունդները. Աբրահամը ծնեց Իսահակին:

20 Իսահակը քառասուն տարեկան էր, երբ ամուսնացաւ Ասորական Միջագետքում ապրող ասորի Բաթուէլի դուստր Ռեբեկայի հետ, որը ասորի Լաբանի քոյրն էր:

21 Իսահակն աղաչեց Տիրոջը իր կին Ռեբեկայի համար, որովհետեւ սա ամուլ էր: Աստուած լսեց նրան, եւ նրա կին Ռեբեկան յղիացաւ:

22 Նրա արգանդում իրար էին բախւում երեխաները: Նա ասաց. «Եթէ այսպէս էր լինելու ինձ, հապա ինչո՞ւ յղիացայ»: Եւ նա գնաց այդ մասին Տիրոջը հարցնելու:

23 Տէրը նրան ասաց. «Քո արգանդում երկու ցեղ կայ, քո արգանդից երկու ժողովուրդ պիտի ծնուի: Մի ժողովուրդը միւս ժողովրդին պիտի գերիշխի, եւ աւագը կրտսերին պիտի ենթարկուի»:

24 Երբ հասան նրա ծննդաբերելու օրերը, նրա որովայնում երկու երեխաներ կային:

25 Անդրանիկ որդին ծնուեց բոլորովին շէկ, թաւամազ մորթով, եւ հայրը նրան կոչեց Եսաւ: Ապա Եսաւի գարշապարից բռնած ծնուեց նրա եղբայրը: Սրան էլ կոչեց Յակոբ:

26 Իսահակը վաթսուն տարեկան էր, երբ Ռեբեկան ծնեց նրանց: Մանուկները մեծացան:

27 Եսաւը հմուտ որսորդ էր եւ վայրենաբարոյ, իսկ Յակոբը մեղմաբարոյ էր ու տնակեաց:

28 Իսահակը սիրեց Եսաւին, որովհետեւ նրա որսը կերակուր էր իր համար, իսկ Ռեբեկան սիրեց Յակոբին:

29 Յակոբը մի անգամ ապուր էր եփել, երբ Եսաւը դաշտից եկաւ քաղցից թուլացած:

30 Եսաւն ասաց Յակոբին. «Այդ կարմրաւուն ապուրից տուր ուտեմ, որովհետեւ քաղցից թուլացած եմ» (դրա համար էլ նրան Եդոմ կոչեցին):

31 Յակոբն ասաց Եսաւին. «Կը տամ, եթէ այսօր ինձ վաճառես քո անդրանկութիւնը»:

32 Եսաւը պատասխանեց. «Ես մեռնելու վրայ եմ, էլ ինչի՞ս է պէտք անդրանկութիւնը»:

33 Յակոբն ասաց նրան. «Հէնց այսօր երդուի՛ր ինձ»: Եւ նա երդուեց նրան: Եսաւն իր անդրանկութիւնը վաճառեց Յակոբին,

34 իսկ Յակոբը Եսաւին տուեց հաց ու ոսպապուր: Սա կերաւ, խմեց ու վեր կացաւ գնաց: Այսպիսով Եսաւն արհամարհեց իր անդրանկութիւնը:

   

From Swedenborg's Works

 

Arcana Coelestia #3245

Study this Passage

  
/ 10837  
  

3245. And Abraham gave all that he had unto Isaac. That this signifies in the supreme sense all Divine things in the Divine rational, and in the relative sense the celestial things of love in the Lord’s celestial kingdom, is evident from the representation of Abraham, as being the Lord as to the Divine Itself (concerning which see above); and from the representation of Isaac, as being the Lord as to the Divine rational (concerning which also see above); and because in the internal sense the Lord is both “Abraham” and “Isaac,” and the Lord made His rational Divine from His own Divine; hence it is that the words “Abraham gave all that he had unto Isaac” signify all Divine things in the Divine rational. The things which precede and those which follow have regard to this fact-that in the Lord’s rational all things were made Divine. For in the internal sense, where Abraham, Isaac, and Jacob are treated of, the subject is the Lord’s Human, and how it was made Divine.

[2] There are two things which properly constitute the Human, namely, the rational and the natural; the Lord’s rational was represented by Isaac, and His natural by Jacob; the Lord made them both Divine; how He made the rational Divine is contained in what was said of Isaac, but how He made the natural Divine is contained in what is said of Jacob in what follows. But this latter (that is, the natural) could not be made Divine until the rational had been made Divine, for by means of the rational the natural was made so; hence therefore it is that by the words before us are signified all Divine things in the Divine rational.

[3] Moreover all and each of the things which in the internal sense treat of the Lord, treat also of His kingdom and church, for the reason that the Divine of the Lord makes His kingdom. Therefore where the Lord is treated of, His kingdom is treated of also (n. 1965); but the internal sense concerning the Lord is the supreme sense, while the internal sense concerning His kingdom is the relative sense. The relative sense of these words-that Abraham gave all to Isaac-is that the celestial things of love are given to the Lord’s celestial kingdom. For in the relative sense by “Isaac” is signified the celestial kingdom, inasmuch as by the rest of Abraham’s sons (that is, those whom he had by Keturah) is signified the Lord’s spiritual kingdom, as shown above; and the same is signified by Ishmael, concerning whom hereafter.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for the permission to use this translation.