10283. Op het vlees van de mens zal het niet worden gegoten; dat dit betekent: niet het vergemeenschappende met het eigene van de mens, staat vast uit de betekenis van het vlees van de mens, namelijk diens eigene, waarover hierna; en uit de betekenis van gieten, dus vergemeenschappen; er wordt immers iets eenders aangeduid met gieten als met aanraken, maar van gieten wordt gesproken met betrekking tot vloeistoffen, zoals met betrekking tot olie, wijn en water en van uitgieten met betrekking tot de Goddelijke, de hemelse en de geestelijke dingen; maar van aanraken met betrekking tot vaste stoffen en lichamen.

Dat aanraken vergemeenschappen is, zie nr. 10130.

Daaruit volgt dat daarmee, dat er geen olie der zalving op het vlees van de mens zal worden gegoten, wordt aangeduid dat het Goddelijk Goede van de Goddelijke Liefde van de Heer niet vergemeenschappend is met het eigene van de mens; de oorzaak hiervan is dat het eigene van de mens niets dan het boze is en het Goddelijk Goede van de Heer niet met het boze kan worden vergemeenschapt.

Dat het eigene van de mens niets dan het boze is, zie de nrs. 210, 215, 731, 874, 876, 987, 1023, 1024, 1047, 5660, 5786, 8480.

Er is bij de mens het eigene van de wil en het eigene van het verstand; het eigene van de wil van hem is het boze en het eigene van het verstand is het valse daaruit.

Het eerstgenoemde, namelijk het eigene van de wil, wordt aangeduid met het vlees van de mens en het eigene van het verstand met het bloed van dat vlees.

Dat dit zo is, staat vast uit deze volgende plaatsen bij Mattheüs: ‘Jezus zei: Gezegend zijt gij, Simon, omdat vlees en bloed u het niet heeft onthuld, maar Mijn Vader Die in de hemelen is’, (Mattheüs 16:17); dat het vlees daar het eigene van de mens is en eveneens het bloed, blijkt duidelijk bij Johannes: ‘Zovelen hebben opgenomen, die heeft Hij de mogendheid gegeven zonen Gods te zijn; die niet uit de bloeden, noch uit de wil des vlezes, maar uit God geboren zijn’, (Johannes 1:12,13).

Met de bloeden worden daar de valsheden aangeduid die uit het verstandelijk eigene van de mens voortkomen en met de wil des vlezes de boosheden die vanuit het eigene van de wil voortgaan.

Dat het bloed het valse vanuit het boze is, dus het verstandelijk eigene vanuit het eigene van de wil, zie de nrs. 4735, 9127.

Bij Jesaja: ‘Ik zal uw verdrukkers spijzigen met hun vlees en zoals van most zullen zij van hun bloed dronken worden gemaakt’, (Jesaja 49:26).

Hen spijzigen met hun vlees en dronken maken van hun bloed, staat voor het vullen met het boze en het valse, dus met het eigene; het ene en het andere immers, zowel het boze als het valse, is vanuit het eigene.

Bij Jeremia: ‘Vervloekt is de mens die op de mens vertrouwt en vlees tot zijn arm stelt’, (Jeremia 17:5); op de mens vertrouwen en vlees tot zijn arm stellen, is op zichzelf en op zijn eigene vertrouwen.

Bij Jesaja: ‘Het volk is zoals een spijs des vuurs geworden; indien hij ter rechter zal hebben afgesneden, zo zal hij hongeren en indien hij ter linker zal hebben gegeten, zo zullen zij niet worden verzadigd; zij zullen eten de man het vlees van zijn arm, Menasse Efraïm en Efraïm Menasse’, (Jesaja 9:19,20); met de spijs des vuurs wordt aangeduid de toe-eigening van de boosheden of van de begeerten van de liefden van zich en van de wereld; met hongeren en niet verzadigd worden, wordt aangeduid niet het goede en het ware van het geloof opnemen; met het vlees van de arm wordt het ene en het andere eigene van de mens aangeduid; met Menasse het boze van de wil en met Efraïm het valse van het verstand en met eten toe-eigenen.

Dat de vuren de boosheden of de begeerten van de liefde van zich en van de wereld zijn, zie de nrs. 5071, 5215, 6314, 6832, 7324, 7575, 9141.

Dat hongeren en niet verzadigd worden, is niet het goede en het ware van het geloof opnemen, is omdat met de honger en de dorst de verlating van het goede en het ware wordt aangeduid, nrs. 5360, 5376, 6110, 7102, 8568; dat de rechter het goede is waar vanuit het ware is en de linker het ware waardoor het goede is, nr. 10061.

Vandaar betekent hongeren indien hij ter rechter zal hebben afgesneden en niet verzadigd worden indien hij ter linker zal hebben gegeten, dat zij, hoezeer zij ook ten aanzien van het goede en het ware worden onderricht, toch niet zullen opnemen.

Dat Menasse het goede van de wil is, nrs. 5351, 5353, 5348, 6222, 6234 6238, 6267; en dat Efraïm het ware van het verstand is, nrs. 3969, 5354, 6222, 6234, 6238, 6267; vandaar is in de tegengestelde zin Menasse het boze van de wil en Efraïm het valse van het verstand, want bijna alle dingen in het Woord hebben ook een tegengestelde zin.

Dat eten toe-eigenen is, nrs. 3168, 3513, 3596, 4745.

Daaruit blijkt, wat het vlees van zijn arm eten is, namelijk zich het boze en het valse uit zijn eigene toe-eigenen; het vlees van de arm wordt er gezegd, omdat met de arm, eender als met de hand wordt aangeduid datgene wat bij de mens is en waarop hij vertrouwt; zie nr. 10019.

Bij Zacharia: ‘Ik zei: Ik zal ulieden niet weiden; de stervende sterve, laten de overigen eten eenieder het vlees van de anderen’, (Zacharia 11:9); niet weiden staat voor niet onderrichten en hervormen; sterven voor vergaan ten aanzien van het geestelijk leven; het vlees van de ander eten, staat voor zich de boosheden toe-eigenen die uit het eigene van de ander zijn.

Bij Ezechiël: ‘Jeruzalem heeft gehoereerd met de zonen van Egypte, de naburen, groot van vlees’, (Ezechiël 16:26).

Jeruzalem staat voor de verdraaide Kerk; hoereren met de zonen van Egypte, groot van vlees, staat voor de waarheden van de Kerk vervalsen door de wetenschappelijke dingen die alleen vanuit de natuurlijke mens zijn, dus door de zinlijke wetenschappelijke dingen.

Dat Jeruzalem de Kerk is, zie de nrs. 402, 2117, 3654; hier de verdraaide Kerk; dat hoereren is de waarheden vervalsen, nrs. 2466, 2729, 8904; dat de zonen de waarheden zijn en eveneens de valsheden, nrs. 1147, 3373, 4257, 9807; dat Egypte het wetenschappelijke is in de ene en de andere zin, zie nr. 9340 en dat het het natuurlijke is, nr. 9391.

Vandaar worden degenen groot van vlees genoemd die vanuit het zinlijke redeneren en gevolgtrekkingen maken ten aanzien van de waarheden van de Kerk; zij die dit doen, grijpen valsheden voor waarheden aan, want vanuit het zinlijke redeneren en gevolgtrekkingen maken, is dit doen vanuit de begoochelingen van de zinnen van het lichaam; daarom zijn het de zinlijke mensen die worden verstaan onder groot van vlees, aangezien zij vanuit hun lichamelijk eigene denken.

Bij Jesaja: ‘Egypte is een mens en niet god en zijn paarden zijn vlees, niet geest’, (Jesaja 31:3).

Egypte staat ook hier voor het wetenschappelijke, zijn paarden staan voor het verstandelijke daaruit; dit wordt genoemd vlees, niet geest, wanneer zij uit het eigene en niet uit het Goddelijke gevolgtrekkingen maken.

Dat de paarden het verstandelijke zijn, zie de nrs. 2761, 2762, 3217, 5321, 6534; en dat de paarden van Egypte de wetenschappelijke dingen vanuit het verdraaide verstandelijke zijn, nrs. 6125, 8146, 8148.

Dat met het vlees het eigene van de mens wordt aangeduid, of wat hetzelfde is, de boze wil ervan, staat vast bij Mozes, waar gehandeld wordt over de begeerte van het Israëlitische volk om vlees te eten, waarover het volgende: ‘Het grauw dat in het midden des volks was, zij begeerden een begerigheid en zij zeiden: Wie zal ons met vlees spijzigen.

Jehovah zei: Morgen zult gij vlees eten; gij zult niet één dag eten, noch twee dagen, noch vijf dagen, noch tien dagen, noch twintig dagen, tot een maand der dagen toe.

En een wind trok voort van Jehovah en raapte kwartels uit de zee; en liet ze neer op het leger, omtrent twee ellen op de aangezichten der aarde.

Het volk stond op de ganse dag en de ganse nacht en de ganse volgende dag en zij verzamelden en zij spreidden uit rondom het leger.

Het vlees was nog tussen hun tanden voordat het was weggeslikt en de toorn van Jehovah ontbrandde tegen het volk en Hij sloeg in het volk een zeer grote plaag; weswege hij de naam van de plaats noemde: de graven der begerigheid’, (Numeri 11:4,18-20,31-34).

Dat het vlees het eigene van die natie heeft betekend, kan uit de afzonderlijke dingen daar vaststaan; want indien dit niet zo was, wat voor kwaad zou er dan gelegen hebben in het verlangen naar vlees, daar hun tevoren ook vlees was beloofd’, (Exodus 16:12)?

Maar omdat het het eigene betekende, dus het boze van de wil, waarin die natie meer dan de andere natiën was, wordt er daarom gezegd dat zij, toen zij vlees verlangden, een begerigheid begeerden; en daarom werden zij geslagen met een grote plaag en daarom werd de naam van de plaats waar zij werden begraven, genoemd de graven der begerigheden.

Of men zegt het boze van de wil, dan wel de begerigheid, het is hetzelfde, want het boze van de wil is de begerigheid, aangezien het eigene van de mens niets anders begeert dan het zijne en niet iets van de naaste of iets van God, tenzij ter wille van zich.

Omdat die natie zodanig is geweest, wordt er daarom gezegd dat zij het vlees zouden eten niet één dag, niet twee, niet vijf, noch tien, noch twintig, maar een maand der dagen, waarmee wordt aangeduid dat die natie voor altijd zodanig is, want een maand der dagen is voor altijd en daarom wordt er gezegd, dat zij, terwijl het vlees nog tussen hun tanden was voordat het was weggeslikt, met een grote plaag werden geslagen; met de tanden immers wordt het lichamelijk eigene aangeduid, namelijk het laagste van de mens, nrs. 4424, 5565-5568, 9062.

Dat die natie zodanig is geweest, zie nr. 9380 en in het gezang van Mozes, (Deuteronomium 32:20,22-26,28,32-34).

In het Woord wordt de geest tegenover het vlees gesteld, aangezien met de geest het leven uit de Heer wordt aangeduid en met het vlees het leven uit de mens, zoals bij Johannes: ‘Het is de geest die levend maakt; het vlees is niet tot wat ook nut; de woorden die Ik tot u spreek, zijn geest en zijn leven’, (Johannes 6:63).

Daaruit staat vast dat de geest het leven uit de Heer is, namelijk het leven van de liefde tot en het geloof in Hem uit Hem en dat het vlees het leven uit de mens is, dus diens eigene; vandaar wordt er gezegd: ‘Het vlees is niet tot wat ook nut’.

Eender elders bij Johannes: ‘Hetgeen uit het vlees is geboren, is vlees, maar hetgeen uit de geest is verwekt, is geest’, (Johannes 3:6).

Bij David: ‘God gedacht dat zij vlees waren, een geest die heen zou gaan, niet wederkeren’, (Psalm 78:39).

Aangezien met het vlees, wanneer over de mens wordt gehandeld, het eigene wordt aangeduid, dat het boze van de liefde van zich en van de wereld is, zo blijkt wat met Vlees wordt aangeduid wanneer over de Heer wordt gehandeld, namelijk Zijn Eigene, namelijk het Goddelijk Goede van de Goddelijke Liefde.

Dit wordt aangeduid met het Vlees des Heren bij Johannes: ‘Het brood dat Ik zal geven, is Mijn Vlees; tenzij gij het Vlees van de Zoon des Mensen zult hebben gegeten en Zijn Bloed zult hebben gedronken, zo zult gij het leven niet in u hebben.

Die Mijn Vlees nuttigt en Mijn Bloed drinkt, die heeft het eeuwige leven; want Mijn Vlees is waarlijk spijs en Mijn Bloed is waarlijk drank’, (Johannes 6:51-55).

Dat met het Vlees des Heren het Goddelijk Goede van Zijn Goddelijke Liefde wordt aangeduid en met het Bloed het Goddelijk Ware voortgaande vanuit dat Goddelijk Goede, dus eendere dingen als met het Brood en de Wijn in het Heilig Avondmaal en dat zij zijn de Eigen dingen in Zijn Goddelijk Menselijke, zie de nrs. 1001, 3813, 4735, 6978, 7317, 7326, 7850, 9127, 9393, 10026, 10033, 10152.

Dat de slachtoffers hebben uitgebeeld de goedheden die uit de Heer zijn en dat daarom de vlezen ervan de goedheden hebben aangeduid, nrs. 10040, 10079.

Bovendien wordt in het Woord hier en daar gezegd alle vlees en daaronder wordt verstaan elk mens, zoals in (Genesis 6:12,13,17,19; Jesaja 40:5,6; 49:26; 66:16,23,24; Jeremia 25:31; 32:27; 45:5; Ezechiël 20:48; 21:4,5).

8568. En het volk dorstte daar naar wateren; dat dit de aanwassing van het verlangen naar het ware betekent, staat vast uit de betekenis van dorsten, dus behoefte hebben en verlangen en dat daarvan wordt gesproken met betrekking tot het ware, zoals van hongeren met betrekking tot het goede; en uit de betekenis van het water, dus het ware van het geloof, nr. 8562; dat dorsten is behoefte hebben en verlangen, te weten naar het ware, dat met water wordt aangeduid, blijkt duidelijk uit verscheidene plaatsen in het Woord, zoals bij Amos: ‘Ziet, de dagen zullen komen waarop Ik een honger in het land zal zenden, niet een honger naar brood, noch een dorst naar wateren, maar om te horen de woorden van Jehovah; en zij zullen zwerven van zee tot zee en van het noorden tot aan het oosten; en zij zullen heen en weder lopen om het Woord van Jehovah te zoeken en het niet vinden; te dien dage zullen de schone maagden en de jongemannen van dorst versmachten’, (Amos 8:11-13); het verlangen van het weten van het ware wordt hier beschreven met dorsten; het verlangen naar het ware wordt aangeduid met Ik zal niet een dorst naar wateren zenden, maar om te horen de woorden van Jehovah; het ontbreken van het ware en vandaar de beroving van het geestelijk leven wordt beschreven met te dien dage zullen de schone maagden en de jongemannen van dorst versmachten; de schone maagden zijn degenen die in de aandoeningen van het goede zijn en de jongemannen zijn degenen die in de aandoeningen van het ware zijn.

Bij Jesaja: ‘O alle gij dorstigen, gaat tot de wateren en wie geen zilver heeft, gaat, koopt, eet; gaat en koopt zonder zilver en zonder prijs wijn en melk’, (Jesaja 55:1,2); alle gij dorstigen, gaat tot de wateren, staat klaarblijkelijk voor hen die de waarheden van het geloof verlangen; kopen zonder prijs wijn en melk, voor zich verwerven uit de Heer, dus het ware en het goede van het geloof om niet te verkrijgen; dat de wateren het ware van het geloof is, zie nr. 8562; dat de wijn het goede van het geloof is, nr. 6377; en eveneens de melk, nr. 2184; dat hier onder gaan tot de wateren en kopen wijn en melk, niet wijn en melk worden verstaan, maar zulke dingen die van de hemel en de Kerk zijn, kan voor eenieder vaststaan.

Evenzo bij Johannes: ‘Ik zal de dorstige geven uit de bron van het water des levens om niet’, (Apocalyps 21:6); de bron van het water des levens staat voor het ware en het goede van het geloof; de dorstige voor degene die verlangt vanuit aandoening, volgens de woorden van de Heer bij Johannes: ‘Jezus zei tot de Samaritaanse vrouw: Eenieder die van dit water drinkt, zal wederom dorsten; wie echter zal drinken van het water dat Ik hem geven zal, die zal niet dorsten tot in het eeuwige; maar het water dat Ik hem zal geven, zal in hem worden een bron van water springend tot in het eeuwige leven’, (Johannes 4:13,14); het water staat hier klaarblijkelijk voor het ware van het geloof uit het Woord, dus uit de Heer; niet dorsten staat hier voor: dat hem niet langer het ware zal ontbreken; eender elders bij Johannes: ‘Jezus zei: Ik ben het Brood des levens; die tot Mij komt, zal niet hongeren; en die in Mij gelooft, zal niet dorsten tot in het eeuwige’, (Johannes 6:35); en bij dezelfde: ‘Jezus riep, zeggende: Zo iemand zal gedorst hebben, die kome tot Mij en drinke; al wie in Mij gelooft, zoals de Schrift heeft gezegd, stromen des levenden waters zullen uit zijn buik vloeien’, (Johannes 7:37,38); dorsten staat voor het ware verlangen, drinken voor onderricht worden; stromen des levenden waters voor het Goddelijk Ware, dat uit de Heer alleen is.

Bij Jesaja: ‘Draagt de dorstige wateren tegemoet, de bewoners des lands van Thema, komt de zwervende tegemoet met zijn brood’, (Jesaja 21:14); de dorstige wateren tegemoet dragen, staat voor in waarheden onderrichten degene die dit verlangt en zo het leven van zijn ziel te verkwikken.

Bij dezelfde: ‘Een dwaas zal dwaasheden spreken en zijn hart zal ongerechtigheid doen, om huichelarij te plegen en om dwaling te spreken tegen Jehovah, om de ziel van de hongerige ledig te maken en de dorstige drank te doen ontbreken’, (Jesaja 32:6); de hongerige staat voor degene die het goede verlangt en de dorstige naar drank voor hem die het ware verlangt.

Bij dezelfde: ‘De armen en de behoeftigen zoeken water, maar het is er niet; hun tong versmacht van dorst; Ik zal rivieren openen op de hellingen en in het midden van de valleien bronnen stellen, de woestijn tot een poel der wateren en het dorre land tot springaders der wateren’, (Jesaja 41:17,18); dat water zoeken is het ware zoeken, dat versmachten van dorst is beroofd worden van het geestelijk leven vanwege het ontbreken van het ware, dat rivieren, bronnen, poel en springaders der wateren de waarheden van het geloof zijn waarin zij onderricht moeten worden, blijkt duidelijk voor eenieder.

Bij dezelfde: ’Zegt: Jehovah heeft Zijn knecht Jakob verlost; dan zullen zij niet dorsten, in de woestheden zal Hij hen leiden; Hij zal voor hen wateren uit de rots doen uitvloeien en de rots klieven opdat de wateren uitvloeien’, (Jesaja 48:20,21); zij zullen niet dorsten, staat daarvoor dat hun de waarheden niet zullen ontbreken; de wateren staan hier klaarblijkelijk voor de waarheden van het geloof.

Bij dezelfde: ‘Zij zullen niet dorsten, noch hongeren, noch zal de hitte of de zon hen steken; want Hij die Zich over hen erbarmt, zal hen leiden; aldus dat Hij hen ook zal leiden op de springaders der wateren’, (Jesaja 49:10); zij zullen niet hongeren, voor dat hun het goede niet zal ontbreken; zij zullen niet dorsten, voor dat hun het ware niet zal ontbreken; de springaders van de wateren voor de erkentenissen van het ware uit het Woord.

Eender bij Mozes: ‘Jehovah Die u geleid heeft door de grote en vreselijke woestijn, met slangen, vuuradders en schorpioenen en met dorst waar geen wateren zijn, Die u wateren heeft uitgeleid uit de keiachtige rots’, (Deuteronomium 8:15).

Bij Jesaja: ‘Ziet, uw God zal komen; dan zullen in de woestijn wateren uitbarsten en rivieren in de vlakte van de woestijn; en de dorre plaats zal zijn tot een poel en het dorstige tot springaders van de wateren’, (Jesaja 35:4,6,7); de wateren in de woestijn die uitbarsten, de rivieren, de poel, de springaders van de wateren, klaarblijkelijk voor de waarheden van het geloof en de erkentenissen ervan, die er uit de Heer zijn, wanneer Hij in de wereld zal komen.

Bij David: ‘God, mijn God, in de morgen zoek ik U, mijn ziel dorst naar U, mijn vlees verlangt naar U, in een land der dorheid en mat, zonder wateren’, (Psalm 63:2); daar wordt van dorsten gesproken met betrekking tot het ware; mat, zonder wateren, voor dat er geen waarheden zijn.

Dorst voor het ontbreken van het ware en vandaar voor de beroving van het geestelijk leven, bij Jesaja: ‘Deswege zal Mijn volk verbannen zijn, vanwege geen erkenning; en zijn heerlijkheid mensen van honger en zijn menigte droog van dorst’, (Jesaja 5:13).

Bij dezelfde: ‘Ik stel de rivieren tot een woestijn; haar vis stinkt deswege omdat er geen water is en hij sterft van dorst’, (Jesaja 50:2).

Hieruit nu kan vaststaan, wat in dit hoofdstuk daarmee wordt aangeduid dat er geen water was om te drinken voor het volk, vers 1; daarmee dat zij zeiden: Geeft gijlieden ons water en laten wij drinken, vers 2; met het volk dorstte daar naar wateren, vers 3; dat wateren uit de rots zullen uitgaan, vers 6; dus dat met hun murmureringen vanwege het ontbreken van water de verzoeking wordt aangeduid vanwege het ontbreken van het ware; wanneer immers de mens in verzoeking komt vanwege het ontbreken van het ware, dan wordt hij sterk gehouden in het verlangen daarnaar en tegelijk in wanhoop ten aanzien van het eeuwige heil daardoor; deze bewerken dan de gevoelloosheid en het klagen.