637. "Circuminduti saccis." - Quod significet in luctu propter non receptionem Divini Boni ac Divini Veri, constat ex significatione "indui saccis", quod sit luctus propter vastationem et desolationem Divini Boni et Divini Veri; hic propter non receptionem eorum, nam "testes" visi sunt induti saccis, et per illos significatur Divinum Bonum ex quo omne bonum amoris et charitatis, ac Divinum Verum ex quo omne verum doctrinae et fidei; haec apparent in luctu quando non recipiuntur, at in gaudio quando recipiuntur:

[2] sicut etiam dicitur de sole et de luna, per quae etiam significatur bonum amoris et verum fidei, quod

"Sol factus sit niger ficut saccus cilicinus, et quod luna facta sit sicut sanguis" (Apocalypsis 6:12);

per quae significatur quod omne bonum amoris disparatum sit, et omne verum fidei falsificatum (videatur supra, n. 401); non quod Sol in caelo angelico, qui est Dominus, usquam fiat niger, sed quod ita appareat illis qui non recipiunt aliquam lucem inde.

[3] Antiquis temporibus, quando externa ecclesiae ex meris correspondentiis et inde repraesentativis spiritualium constabant, repraesentabatur luctus per plura quae significabant; sicut per quod sederent et jacerent humi, quod volverent se in pulvere, quod cinerem imponerent capiti, quod discinderent vestes, et quod induerent saccos: quod "disciderint vestes et induerint saccos" significabat luctum propter desolationem veri et boni in ecclesia, et propter non receptionem eorum; "vestes" enim in genere significabant vera ecclesiae (videatur supra, n. 64, 65, 195, 271, 395, 475 [a] , 476); inde "discissio vestium" significabat dolorem propter vera ecclesiae laesa et a falsis quasi disrupta; et induitio sacci significabat luctum propter deprivationem boni et veri, et inde vastationem ecclesiae:

[4] quapropter,

#Quando Hiskias Rex audivit verba Thartanis praefecti regis Assyriae, Discidit vestes suas, et obtexit se sacco, et venit domum Jehovae; et misit Eliakimum qui supra domum, et Schebnam scribam, et seniores sacerdotum obtectos saccis ad Esaiam" (2 Regnum 19:1, 2; Esaias 37:1, 2):

hoc factum est, quia per "regem Assyriae" ibi significatur rationale perversum, seu rationale quod pervertit vera et bona ecclesiae ac destruit illa per falsa; omnia verba Thartanis praefecti regis Assyriae involvunt talia: et quia ecclesiae desolatio et vastatio sic imminere visa est, ideo ad testificandum luctum et dolorem propterea, disciderunt vestes et obtexerunt se sacco.

[5] Similiter,

#Cum Benhadadus rex Syriae obsideret Samariam, et facta ingens fames, "Rex rupit vestes suas; et cum transibat super muro, vidit populus quod ecce saccus super carne ejus intus" (2 Reg 6:30 ¹ ):

simile etiam hic significatur quod supra, nempe imminens desolatio et devastatio ecclesiae; quapropter rex "rupit vestes", et super carne habebat "saccum", quae signa repraesentativa luctus et doloris erant.

[6] Luctus ob similia etiam significabatur per

#Quod Jacobus, cum credidit quod Josephus discerptus esset. disciderit vestes suas, et posuerit saccum super lumbis suis, et luxerit super filio suo multis diebus (Gen. 37:34 ² );

#Tum quod Achabus, postquam ex consilio lsabelis uxoris abstulit Nabotho vineam, et audivit verba prophetae dura de illa re, ³ ruperit vestes suas, et posuerit saccum super carnem suam, et jejunaverit; immo cubuerit in sacco, et incesserit lente (1 Regnum 21:27);

#Ut et quod rex Ninives, postquam audivit verba Jonae, surrexerit de throno, et deposuerit chlamydem suam desuper se, et obduxerit saccum, et sederit super cinere, ac proclamaverit jejunium, ac ut operirentur saccis homo et bestia (Jonas 3:5, 6, 8);

#Tum quod Daniel dederit facies suas ad Dominum Deum, ad quaerendum orationem et preces in jejunio, sacco et cinere (Daniel 9:3);

#Quod postquam occisus esset Abnerus, dixerit David ad Joabum et ad omnem populum qui cum illo, quod scinderent vestes, et circumcingerent saccos, et plangerent ante Abnerum; et quod ipse David incesserit post lectum (2 Samuelis 3:31).

Ex his patet quod in Ecclesia Judaica et Israelitica luctus repraesentatus fuerit per disruptionem vestium et induitionem sacci; et hoc quia dolor mentis et luctus cordis, quae erant interiora, eo tempore repraesentabantur per externa, quae propter correspondentiam cum spiritualibus erant significativa.

[7] Quod repraesentativum luctus per saccos imprimis significaverit luctum propter desolationem veri ac vastationem boni in ecclesia, et quoque in particulari paenitentiam, et tunc luctum cordis propter mala, constare potest adhuc a sequentibus his locis:

- Apud Esaiam,

#"Vocabit Dominus Jehovih Zebaoth in die illo ad fletum et ad planctum et ad calvitiem et ad induendum saccum" (22:12):

agitur in eo capite de vastatione ecclesiae quoad Divinum Verum; luctus ejus describitur per "calvitiem" et per "induitionem sacci."

[8] Apud Jeremiam,

#"Ascendit leo ex vepreto, et perditor gentium profectus est, exivit e loco suo ad redigendum terram in vastitatem, urbes tuae destruentur ut non [sit] habitator; propter hoc accingite saccos, plangite, ejulate" (4:7, 8):

per "leonem ex vepreto" significatur falsum mali destruens vera ecclesiae; et per "perditorem gentium" significatur malum falsi destruens bonum ecclesiae ; per "terram", quam redigent in vastitatem, significatur ecclesia; et per "urbes", quae destruentur, significantur vera doctrinae; per "accingere saccos" significatur luctus propterea, quare etiam dicitur "Plangite et ejulate."

[9] Apud eundem,

#"Filia populi mei, cinge te sacco, et volve te in cinere, luctum unigeniti fac tibi, planctum amaritudinis; quia subito veniet vastator super nos" (6:26):

per "filiam populi" intelligitur ecclesia; per "cingere se sacco et volvere se in cinere" significatur luctus propter deperditum ecclesiae bonum et verum; perditio eorum seu vastatio ecclesiae intelligitur per quod "subito veniet vastator"; quod gravis luctus et dolor propter deperditum ecclesiae bonum et verum per "cingere se sacco et volvere se in cinere" significetur, patet; nam adjicitur, "Luctum unigeniti fac tibi, planctum amaritudinis."

[10] Apud eundem,

#"Ejula Cheschbon, quia devastata est Ai; clamate, filiae Rabbae, accingite saccos, plangite, et vagamini inter macerias; quia rex eorum In exilium abivit, sacerdotes ejus et principes simul" (49:3):

haec de filiis Ammonis, per quos significantur qui in bono naturali sunt, et falsificant vera ecclesiae; illi qui tales sunt in ecclesia intelliguntur per "filias Rabbae"; luctus propter deperditum verum per falsificationes significatur per "Accingite saccos, plangite, vagamini inter macerias"; "maceriae" significant vera falsificata: quod verum ecclesiae inde perierit, significatur per "quia rex eorum in exilium abivit"; "rex" significat verum ecclesiae, et "in exilium abire" significat deperdi: quod etiam bona ecclesiae et inde omnia vera, significatur per quod "sacerdotes et principes simul"; "sacerdotes" significant bona ecclesiae, et "principes" vera inde.

[11] In Threnis,

#"Sedent in terra, conticescunt seniores filiae Zionis, ascendere fecerunt pulverem super caput suum, cinxerunt se saccis, descendere fecerunt in terram caput...virgines Hierosolymae" (2:10):

"sedere in terra", "conticescere", "ascendere facere pulverem super caput", et "descendere facere in terram caput", erant omnia signa repraesentativa luctus et dolorum propter vastatam a malis et falsis ecclesiam: "seniores filiae Zionis" significant sapientes et intelligentes in ecclesia, et abstracte sapientiam et intelligentiam; "filiae Zionis" et "virgines Hierosolymae" significant illos in ecclesia qui in affectione boni et veri sunt, et abstracte ipsas affectiones.

[12] Apud Ezechielem,

#Naucleri "inducent super te calvitiem, et accingent saccos, et flebunt super te amaritudine animae, planctu amaro" (27:31):

haec de Tyro, per quam significatur ecclesia quoad cognitiones veri et boni; proinde etiam significantur cognitiones veri et boni quae sunt ecclesiae; hic describitur luctus ob illas deperditas: "naucleri" significant omnes qui illas ferunt et communicant; " ⁴ inducere calvitiem" significat luctum propter omnia intelligentiae deperdita; "accingere saccos" significat luctum propter cognitivum veri etiam deperditum: quia luctus est qui describitur, ideo adjicitur, "Flebunt super te amaritudine animae, planctu amaro."

[13] Apud Evangelistas,

#"Vae tibi, Chorazin; vae tibi, Bethsaida; propterea quod si in Tyro et Sidone factae fuissent virtutes quae factae sunt in vobis, olim in sacco et cinere paenitentiam egissent" (Matthaeus 11:21; Luca 10:13):

"in sacco et cinere paenitentiam agere" est dolere et lugere propter non receptionem Divini Veri, et propter falsa et mala quae obstiterunt.

[14] Apud Joelem,

#"Ejula sicut virgo cincta sacco super sponso adolescentiae suae;.... circumcingimini et plangite, sacerdotes; ejulate, ministri altaris; venite, pernoctate in saccis, ministri Dei mei; quia prohibita a domo Dei vestri minchah et libamen" (1:8, 13):

hic "cingi sacco", et "pernoctare in saccis", significat luctum propter deperditum bonum et verum ecclesiae, nam per "mincham" significatur bonum ecclesiae, et per "libamen" verum ejus.

[15] Apud Amos,

#"Ascendere faciam super omnes lumbos saccum, et super omne caput calvitiem, et ponam eam sicut luctum unigeniti, et postrema ejus sicut diem amarum" (8:10):

"saccus super lumbos" significat luctum ob deperditum bonum amoris, hoc enim significatur per "lumbos"; "et calvities super caput" significat luctum ob deperditum intellectum veri.

[16] Apud Esaiam,

#"In omnibus capitibus" Moabi "calvities, omnis barba rasa, in plateis ejus accinxerunt saccum, super tectis ejus et in plateis ejus ejulabit, descendens in fletum" (15:2, 3);

apud Jeremiam,

#Omne caput calvities, et omnis barba rasa, super omnibus manibus incisiones, et super lumbis saccus, super omnibus tectis Moabi, et in plateis ejus totus luctus" (48:37, 38):

per "Moabum" significantur illi qui in bono naturali sunt, et adulterant bona ecclesiae; quod intellectus veri illis nullus sit, nec scientia veri, significatur per quod "in omnibus capitibus Moabi calvities, et omnis barba rasa", tum per quod "in tectis ejus et in plateis ejus ejulabit" et "erit luctus": "incisiones super omnibus manibus" significant falsificata; luctus propterea significatur per "accingere saccum", tum per "ejulare" et "descendere in fletum."

[17] Apud Esaiam,

#"Fiet, loco aromatis tabes erit, et loco cinguli discissio, et loco operis implexi calvities, et loco togae cinctura sacci, adustio loco pulchritudinis; homines tui gladio cadent, et robur tuum in bello" (3:24, 25):

haec de "filiabus Zionis", per quas significatur ecclesia quoad affectiones boni caelestis; proinde per "filias Zionis significantur affectiones boni quae sunt ecclesiae caelestis: jactura et dissipatio illarum per fastum propriae intelligentiae describitur ibi per varia quibus filiae illae se exornant; mutatio illarum affectionum in contrarias et impulchras significatur per quod "loco aromatis tabes, loco cinguli discissio, loco operis implexi calvities, loco togae cinctura sacci, et loco pulchritudinis adustio"; per "tabem" significatur periens vitale; per "discissionem loco cinguli" significatur dissipatio perceptionum veri loco connexionis illarum; per "calvitiem loco operis implexi" significatur fatuitas loco scientiae; per "adustionem loco pulchritudinis" significatur stultitia loco intelligentiae ("adustio" significat insaniam ex fastu propriae intelligentiae quae est stultitia, et "pulchritudo" significat intelligentiam): quod vera intellectus peritura sint per falsa, usque ut nulla resistentia sit contra mala, significatur per quod "homines tui gladio cadent, et robur tuum in bello"; "gladius" est falsum destruens verum.

[18] Similia per "saccum" significantur in his sequentibus :

Apud Ezechielem,

#"Omnes manus remissae, omnia genua abeunt in aquas, unde accingent saccos, et colliget eos terror, et super omnibus faciebus pudor, et in omnibus capitibus..calvities" (7:17, 18);

apud Davidem,

#Ego, cum illi aegrotarent, vestis mea saccus, afflixi fame animam meam" (Psalmuss 35:13);

apud eundem,

#"Cum flevi in jejunio animae meae, factum mihi est in opprobria; cum dedi vestem meam saccum, factus sum illis in dicterium" (Psalmuss 69:11, 12);

apud Hiobum,

#"Saccum consui super cutem meam, et feci pulvere cornu meum; facies meae turbatae sunt prae fletu" (16:15, 16);

apud Esaiam,

#"Vestio caelos atrore, et saccum facio velamen eorum" (50:3);

et apud Davidem,

#"Convertisti luctum meum in choream mihi, aperuisti saccum meum, et accinxisti me gaudio" (Psalmuss 30:12 [B.A. 11]):

in his locis "saccus" etiam significat luctum, ac "succingere saccum supra corpus loco vestis" significat luctum propter deperditum verum ecclesiae; et "accingere saccum super lumbos et super carnem" significat luctum propter deperditum bonum ecclesiae; nam "vestis" significat verum ecclesiae, ac "lumbi" et "caro" significant bonum ecclesiae.

[19] Quod accingere saccum modo repraesentativum et inde significativum luctus et paenitentiae fuerit, at in se non luctus et paenitentia, constat apud Esaiam,

#Num sicut hoc erit jejunium quod eligam, dies quo affligit homo animam suam, ut incurvet sicut juncus caput suum, et in sacco et cinere cubet? num hoc vocabis jejunium et diem beneplaciti Jehovae? Nonne hoc jejunium quod eligo, aperire vincula malitiae, .... frangere famelico panem tuum, et afflictos exules introducas domum? cum videris nudum et obtexeris illum?" (58:5-7);

et apud Joelem,

#"Convertimini ad Me toto corde vestro, et in jejunio et in fletu et in planctu; et scindite cor vestrum, et non vestes Vestras " (2 [12,] 13).

Фусноти:

204. "Haec dicit Sanctus Verus." - Quod significet a quo illa fides, constat ex significatione "Sancti Veri", cum de Domino, quod sit a quo charitas et fides; "Sanctus" dicitur quod ab Ipso charitas, et "Verus" quod ab Ipso fides. Quod Dominus dicatur "Sanctus" quia ab Ipso charitas, et quod inde "sanctum" in Verbo dicatur de charitate et inde fide, videbitur mox; quod autem Dominus dicatur "Verus" quia ab Ipso fides, et quod inde "verum" in Verbo dicatur de fide, est quia omne verum est fidei, hoc enim "verum" dicitur quod creditur; cetera non sunt fidei quia non creduntur: sed quia hic agitur de fide charitatis, aliquid primum dicetur de fide et ejus quali.

[2] Est fides spiritualis, et est fides mere naturalis. Fides spiritualis est omnis ex charitate, et est in sua essentia charitas. Charitas seu amor erga proximum, est amare verum, sincerum et justum, et ex velle facere illa; proximus enim in spirituali sensu non est unusquisque homo, sed est id quod est apud hominem: si hoc sit verum, sincerum et justum, et homo ex illis amatur, tunc amatur proximus. Quod hoc per charitatem in spirituali sensu intelligatur, quisque potest scire si modo reflectat. Unusquisque amat alterum non propter personam, sed propter id quod est apud illum; inde est omnis amicitia, omnis favor, et omnis honor. Ex eo sequitur, quod amare homines ex vero, sincero et justo, quae apud illos, sit amor spiritualis; nam verum, sincerum et justum spiritualia sunt, sunt enim e caelo a Domino: nemo enim aliquod bonum, quod bonum in se est, cogitat, vult, et facit, sed omne a Domino; ac verum, sincerum et justum sunt bona quae in se bona sunt, cum a Domino. Haec nunc sunt proximus in spirituali sensu; inde patet quid intelligitur in eo sensu per amare proximum seu per charitatem. Fides spiritualis inde est, nam omne quod amatur hoc dicitur verum cum cogitatur: quod ita sit, etiam quisque scire potest si reflectit, quisque enim confirmat id quod amat per plura in cogitatione, et omnia, per quae confirmat, vocat vera; non aliunde est alicui verum. Inde sequitur quod qualis amor apud hominem est, talia ei vera sint; proinde quod si amor spiritualis est apud eum, etiam vera sint spiritualia, haec enim unum agunt cum ejus amore. Omnia vera in uno complexu, quia creduntur, vocantur fides. Inde patet quod fides spiritualis in sua essentia sit charitas. Haec de fide spirituali.

[3] Fides autem mere naturalis, non est fides ecclesiae, tametsi fides vocatur, sed est modo scientia. Causa quod non sit fides ecclesiae, est quia non procedit ex amore erga proximum seu charitate, quae est ipsum spirituale ex quo fides, sed ex amore quodam naturali qui se refert vel ad amorem sui vel ad amorem mundi; et quicquid ex his amoribus procedit, est naturale. Amor format spiritum hominis; nam homo quoad spiritum est prorsus sicut ejus amor; inde cogitat, inde vult, et inde facit: quapropter non aliud verum facit suae fidei quam quod est amoris ejus; et verum quod est amoris sui aut mundi, est mere naturale, quia venit ex homine et ex mundo, et non ex Domino et e caelo; amat enim verum non ex amore veri, sed ex amore honoris, lucri et famae, cui servit; et quia verum tale est, etiam fides talis est. Inde est quod haec fides non sit fides veri ecclesiae, seu fides in spirituali sensu, sed in naturali, quae est scientia. Quapropter etiam, quia nihil ejus est in spiritu hominis, sed modo in ejus memoria una cum aliis rebus mundi, ideo etiam post mortem dissipatur: id enim solum apud hominem post mortem manet quod est ejus amoris; nam ut dictum est, amor format spiritum hominis, et homo quoad spiritum est prorsus qualis ejus amor. (Reliqua de charitate et inde fide videantur in Doctrina Novae Hierosolymae, ubi agitur De Charitate et Fide, n. 84-106 et 108-122; et in opusculo De Ultimo Judicio 33-39, ubi ostenditur quod nulla fides sit ubi non charitas.)

[4] Quod "sanctum" in Verbo dicatur de Divino Vero, et inde de charitate et ejus fide, constat a locis ibi ubi nominatur. Sunt duo quae procedunt a Domino ac recipiuntur ab angelis, Divinum Bonum et Divinum Verum. Haec duo unita procedunt a Domino, sed ab angelis recipiuntur varie: quidam recipiunt Divinum Bonum plus quam Divinum Verum, et quidam recipiunt Divinum Verum plus quam Divinum Bonum; illi qui plus recipiunt Divinum Bonum quam Divinum Verum, constituunt regnum caeleste Domini et dicuntur angeli caelestes, ac in Verbo vocantur "justi"; at illi qui recipiunt plus Divinum Verum quam Divinum Bonum, constituunt regnum spirituale Domini, ac dicuntur angeli spirituales, et in Verbo vocantur "sancti": (de binis illis regnis et de angelis eorum videatur in opere De Caelo et Inferno 20-28): inde est quod per "justum" et "justitiam" in Verbo intelligatur Divinum Bonum et quod inde procedit; ac quod per "sanctum" et "sanctitatem" intelligatur Divinum Verum et quod inde procedit. Ex his constare potest quid in Verbo intelligitur per "justificari" et quid per "sanctificari":

- Ut in Apocalypsi,

"Qui justus est justificetur adhuc, qui sanctus est sanctificetur adhuc" (22:11);

et apud Lucam,

"Ad serviendum Ipsi.... in sanctitate et justitia" (1:74 [, 75]).

[5] Quia Divinum Verum procedens a Domino intelligitur per "sanctum", ideo Dominus in Verbo vocatur "Sanctus", "Sanctus Dei", "Sanctus Israelis", "Sanctus Jacobi"; et quoque inde est quod angeli dicantur "sancti", et quoque prophetae et apostoli; et inde est quod Hierosolyma dicatur "sancta." Quod Dominus dicatur "Sanctus", "Sanctus Dei", "Sanctus Israelis", et "Sanctus Jacobi", Videatur Esaias 29:23; 31:1; cap. ¹ 40:25; 41:14, 16; 43:3; 49:7: Daniel 4:10 [B.A. 13); cap. Daniel 9:24; Marcus 1:24; Luca 4:34; et quoque "Rex sanctorum" in Apocalypsi,

"Justae et verae sunt viae tuae, Rex sanctorum" (15:3):

quod Dominus dicatur "Sanctus", "Sanctus Dei", "Sanctus Israelis", et "Sanctus Jacobi", est quia solus est sanctus, et nemo alius; quod etiam dicitur in Apocalypsi,

"Quis non timebit Te Domine, et glorificabit nomen tuum? quia solus sanctus es" (15:4).

[6] Quod angeli, prophetae et apostoli dicantur "sancti", est quia per illos in sensu spirituali intelligitur Divinum Verum; et quod Hierosolyma dicatur "civitas sancta", est quia per illam in sensu spirituali intelligitur ecclesia quoad doctrinam veri. Quod angeli in Verbo dicantur "sancti", videatur Matthaeus 25:31; Marcus 8:38; Luca 9:26; quod prophetae, Marcus 6:20; Luca 1:70; Apocalypsis 18:20; quod apostoli, Apocalypsis 18:20; et quod Hierosolyma dicatur "sancta civitas", Esaias 48:2; 66:20, 22; Daniel 9:24; Matthaeus 27:53; Apocalypsis 21:2, 10. (Quod per "angelos" in Verbo intelligatur Divinum Verum procedens a Domino, videatur supra, n. 130, 200; quod similiter per "prophetas", in Arcanis Caelestibus, n. 2534, 7269; tum per "apostolos", supra, n. 100; quod per "Hierosolymam" in Verbo intelligatur ecclesia quoad doctrinam veri, in Doctrina Novae Hierosolymae, n. 6.) Ex his constare potest unde est quod Divinum Verum procedens a Domino dicatur "Spiritus veritatis" et "Spiritus Sanctus" (videatur supra, n. 183(b)); tum quod caelum dicatur "habitaculum sanctitatis", Esai. 63:15 ² ; Deuteronomius 26:15 et quod ecclesia dicatur "sanctuarium", Jeremias 17:12; Threni 2:7; Psalmuss 68:36 [B.A. 35).

[7] Quod "sanctum" dicatur de Divino Vero, patet a sequentibus his locis:

– Apud Johannem,

Jesus orans dixit, Pater, "sanctifica illos in veritate tua, Verbum tuum veritas est;.... et pro illis Ego sanctifico Me Ipsum, ut etiam illi sint sanctificati in veritate" (17:17, 19 ³ );

hic "sanctificari" manifeste dicitur de veritate, et "sanctificati" de illis qui Divinum Verum a Domino recipiunt.

Apud Mosen,

"Jehovah de Sinai venit, .... ex myriadibus sanctitatis, a dextra Ipsius ignis Legis illis; etiam qui amat populos, in tua manu omnes sancti ejus, et illi prosternuntur ad pedem tuum; accipiet de verbis tuis" (Deut. 33 [2,] 3);

"Sinai" significat caelum ubi Dominus ex quo Divinum Verum, seu ex quo Lex in sensu stricto et lato; "myriades sanctitatis" significant Divina vera; "Lex" significat in sensu stricto decem praecepta Decalogi, et in lato totum Verbum, quod est Divinum Verum; "populi" dicuntur in Verbo qui in veris sunt, et qui ex illis in veris sunt, dicuntur "sancti"; "prosterni ad pedem tuum", et "accipere de verbis tuis", est sancte recipere Divinum Verum in ultimis, quod est Verbum in sensu litterae, et inde instrui: ex his sciri potest quid singula in Prophetico illo in sensu spirituali significant.

(Quod "Sinai" in Verbo significet caelum ubi Dominus ex quo Divinum Verum, seu ex quo Lex in sensu stricto et lato, videatur n. 8399, 8753, 8793, 8805, 9420.

Quod "Lex" significet in sensu stricto decem praecepta Decalogi, et in lato totum Verbum, n. 6206, 3382, 6752, ⁴ 7463.

Quod "populi" dicantur illi qui in veris sunt, et "gentes" qui in bonis, n. 1259, 1260, 2928, 3295, 3581, 6451, ⁵ 6465, 7207, 10288.

Quod "pes", "locus pedum", et "scabellum pedum", cum de Domino, significant Divinum Verum in ultimis, ita Verbum in littera, n. 9406.) Inde patet quod "myriades sanctitatis" sint Divina vera, et quod "sancti" ibi dicantur qui in Divinis veris sunt.

[8] Apud Mosen,

"Loquere ad universam concionem filiorum Israelis, et dic ad eos, Sancti eritis, quia sanctus Ego Jehovah" (Deus) Israelis (Leviticus 19:2):

agitur in eo capite de statutis, judiciis et praeceptis, quae observaturi erant; et quia per illa significantur Divina vera, ideo dicitur quod "sancti" erunt: etiam per "Israelem" significatur ecclesia spiritualis, quae est quae in Divinis veris; inde dicitur "Sanctus Ego Jehovah" (Deus) Israelis.

Apud eundem,

"Sanctificabitis vos, et eritis sancti, .... et observabitis statuta mea, ut faciatis ea" (Leviticus 20:7, 8);

etiam ibi agitur de statutis, judiciis et praeceptis, quae observaturi sunt.

Apud eundem,

Si fecerint statuta et judicia, erit "populus sanctus Jehovae" (Deuteronomius 26:15, 16, 19);

apud Davidem,

"Saturabimur bono domus tuae, sancto templi tui" (Psalmuss 65:5 [B.A. 4]);

dicitur "saturari bono domus Jehovae" et "sancto templi Ipsius", quia "domus Dei" in supremo sensu significat Dominum quoad Divinum Bonum, ac "templum" quoad Divinum Verum (videatur n. 3720).

Apud Sachariam,

"In die illo erit super tintinnabulis equorum, sanctitas Jehovae" (14:20);

agitur ibi de instauratione novae ecclesiae, et per "tintinnabula" significantur scientifica vera ex intellectuali.

(Quod "tintinnabula" significent illa vera, videatur n. 9921, 9926; et quod "equus" significet intellectuale, in opusculo De Equo Albo 1-4.)

[9] Ex his constare potest quid repraesentabat et significabat,

Quod in cidari, quae super capite Aharonis, poneretur bractea, cui insculptum "Sanctitas Jehovae" (Exodus 28:36-38; 39:30, 31);

"cidaris" enim significabat sapientiam quae est Divini Veri (videatur n. 9827, 9949): tum quoque quid repraesentabat et significabat,

Quod ungerentur oleo Aharon, filii, vestes eorum, altare, tabernaculum, cum singulis ibi, et sic "sanctificarentur" (Exodus 29:1-36; cap. ⁶ 30:22-30; Leviticus 8:1 ad fin. );

"oleum" enim significabat Divinum Bonum Divini Amoris, et "sanctificatio" Divinum procedens; nam Divinum Bonum est quod sanctificat, ac Divinum Verum est quod inde est sanctum.

[10] Quod "sanctum" dicatur de charitate, constare potest ex illis quae supra de angelis caeli dicta sunt, quod nempe sint qui plus recipiunt Divinum Bonum quam Divinum Verum, et quod sint qui plus recipiunt Divinum Verum quam Divinum Bonum: qui plus recipiunt Divinum Bonum quam Divinum Verum, illi constituunt regnum caeleste Domini, qui sunt qui in amore in Dominum, et quia in amore in Dominum sunt Vocantur "justi"; at qui plus recipiunt Divinum Verum quam Divinum Bonum, illi constituunt regnum spirituale Domini, qui sunt qui in charitate erga proximum; hi quia in charitate erga proximum sunt, dicuntur "sancti." (Quod duo amores sint qui faciunt caelum, nempe amor in Dominum et amor erga proximum seu charitas, et quod inde caeli distincti in duo regna, nempe in regnum caeleste et in regnum spirituale, videatur in opere De Caelo et Inferno 13-19 et n. 20-28.)

Фусноти: