5662. En hij zei: Vrede zij ulieden; vreest niet; dat dit betekent dat het goed is, dat zij niet zouden wanhopen, staat vast uit de betekenis van vrede, namelijk goed zijn, waarover hierna; en uit de betekenis van vreest niet, namelijk dat zij niet zouden wanhopen; er wordt in de innerlijke zin immers gehandeld over de verandering van de staat, namelijk dat zij zich niet langer vanuit eigen macht ware dingen zouden verwerven en door die ware dingen het goede, maar dat zij met die ware dingen vanuit de Heer zouden worden begiftigd; en omdat zij meenden dat zij zo het eigene zouden verliezen en dus het vrije en als gevolg daarvan elk verkwikkelijke van het leven, waren zij in wanhoop geweest, zoals blijkt uit wat voorafgaat; vandaar komt het dat met vreest niet, hier wordt aangeduid dat zij niet zouden wanhopen; vrees immers komt vanuit verschillende oorzaken op, nr. 5647;

vandaar betekent die ook verschillende dingen. Dat de vrede het goed zijn is, komt omdat deze het binnenste is en vandaar het universeel regerende in alle en de afzonderlijke dingen in de hemel; de vrede immers is in de hemel zoals op aarde de lente of zoals het morgenrood, die niet aandoen door waarneembare afwisselingen, maar door het universeel liefelijke dat invloeit in de afzonderlijke dingen die worden doorvat en niet alleen de doorvatting zelf, maar ook de afzonderlijke objecten met liefelijkheid doordrenkt; heden ten dage weet nauwelijks iemand wat de vrede is waar deze in het Woord wordt genoemd, zoals in de zegen:

‘Jehovah verheffe Zijn aangezichten over u en stelle u vrede’, (Numeri 6:26) en elders; bijna iedereen gelooft dat vrede is, veilig zijn voor de vijanden en dat het is de kalmte in huis en onder metgezellen; maar niet deze vrede wordt daar verstaan, maar een vrede die de eerdergenoemde onmetelijk te boven gaat; het is de hemelse vrede, waarover vlak hiervoor; met deze vrede kan niemand anders worden begiftigd dan degene die door de Heer wordt geleid en in de Heer is, dat wil zeggen, in de hemel, waar de Heer het al in alle dingen is; de hemelse vrede immers vloeit in, wanneer de begeerten, die uit de liefde van zich en van de wereld opkomen, zijn weggenomen, want het zijn deze die de vrede wegnemen; zij bestoken immers de innerlijke dingen van de mens en maken dat hij tenslotte in de onrust de rust stelt en in de bestookte dingen de vrede, omdat hij in de boze dingen het verkwikkelijke stelt; zolang de mens in deze dingen is, kan hij geenszins weten wat de vrede is, ja, zolang gelooft hij dat die vrede van geen waarde is; en indien iemand zegt dat die vrede dan tot de doorvatting komt wanneer de verkwikkingen vanuit de liefde van zich en van de wereld zijn weggenomen, lacht hij; de oorzaak hiervan is deze dat hij in de verkwikkingen van het boze, dat het tegengestelde van de vrede is, de vrede stelt. Omdat de vrede zodanig is, namelijk het binnenste van alle gelukzaligheden en gezegendheden en vandaar datgene wat op universele wijze in de afzonderlijke dingen regeert, was het daarom bij de Ouden als een algemene formule gebruikelijk om te zeggen, ‘Vrede zij ulieden’, wanneer zij bedoelden dat het goed was en te vragen of zij vrede hadden, wanneer zij bedoelden of het goed was. Men zie wat eerder hierover is gezegd en getoond, namelijk dat de vrede in de hemelen gelijk is aan de lente en het morgenrood op aarde, nrs. 1726, 2780;

dat de vrede in de hoogste zin de Heer is, in de uitbeeldende zin Zijn rijk en dat Hij het Goddelijke van de Heer is, dat uit het binnenste het goede aandoet, nrs. 3780, 4681;

dat alle onrust is uit het boze en het valse, de vrede echter uit het goede en het ware, nr. 3170.

1725. Dat Malkizedech de hemelse dingen van de innerlijke mens bij de Heer betekent, kan blijken uit de betekenis van Malkizedech, waarover meer hierna; verder uit hetgeen voorafgaat en uit hetgeen volgt. Wat de binnenste mens is en wat de innerlijke, en wat de uiterlijke, is hier eerder voldoende aangetoond. Verder dat de binnenste door de innerlijke in de uiterlijke invloeit, alsmede dat de binnenste mens in de innerlijke mens invloeit òf door hemelse dingen òf door geestelijke dingen. Door hemelse dingen bij ieder wedergeboren mens, dat wil zeggen, bij hen die in de liefde tot de Heer en in de liefde jegens de naaste leven; door geestelijk dingen echter bij eenieder, van welke aard hij ook mag zijn. Vandaar komt zijn licht uit de hemel, dat wil zeggen, vandaar komt het, dat hij denken en spreken kan en een mens kan zijn. Hierover zie men hetgeen eerder in nr. 1707 is gezegd. De hemelse dingen van de innerlijke mens zijn alle dingen die tot de hemelse liefde behoren, zoals herhaaldelijk eerder is gezegd. Deze hemelse dingen bij de innerlijke mens van de Heer, of de innerlijke mens van de Heer naar deze hemelse dingen genomen, wordt Malkizedech genoemd; de Binnenste [meest Innerlijke] Mens in de Heer was Jehovah Zelf. De Binnenste Mens is, toen hij na de worstelingen van de verzoekingen gereinigd was, ook Goddelijk en Jehovah geworden, evenzo ook de uiterlijke mens; nu echter, daar hij in de staat van de worstelingen van de verzoeking verkeerde en nog niet zo zeer door de worstelingen van de verzoekingen gereinigd was, wordt hij met betrekking tot de hemelse dingen Malkizedech genoemd, dat is ‘de koning der heiligheid en gerechtigheid’. Dat het hiermee zo gesteld was, kan ook bij David blijken, waar eveneens over de worstelingen van de verzoekingen van de Heer gehandeld wordt en tenslotte Zijn innerlijke mens met betrekking tot de hemelse dingen Malkizedecht wordt genoemd.

Bij David:

‘Jehovah heeft tot mijn Heer gesproken: Zit aan Mijn rechterhand, totdat Ik Uw vijanden gezet zal hebben tot een voetbank van Uw voeten; Jehovah zal de scepter der sterkte zenden uit Zion; heers in het midden van Uw vijanden; Uw volk vol bereidwilligheid, op de dag van Uw dapperheid, in de eer der heiligheid; uit de baarmoeder van de dageraad aan zal U de dauw van Uw geboorte zijn; Jehovah heeft gezworen en het zal Hem niet berouwen: Gij zijt een priester in eeuwigheid, naar Mijn woord, Malkizedech; de Heer aan Uw rechterhand heeft de koningen geslagen ten dage van Zijn toorn’, (Psalm 110:1-5). Hier wordt gehandeld over de worstelingen van de verzoekingen van de Heer met de hellen, zoals in dit hoofdstuk, zoals uit elk woord kan blijken. Dat hier over de Heer gehandeld wordt, leert Hij Zelf, (Mattheüs 22:41, 42, 43; Markus 12:36; Lukas 20:42, 43, 44). De vijanden zetten tot een voetbank van de voeten, heersen in het midden van de vijanden, de dag der dapperheid, de koningen slaan ten dage van Zijn toorn, betekent worstelingen van de verzoekingen en overwinningen.

3780. En hij zei tot hen: Heeft hij vrede; dat dit betekent, is het niet vanuit het rijk van de Heer, namelijk het goede, blijkt uit de betekenis van de vrede, waarover hierna; in de historische zin wordt ten aanzien van Laban gevraagd of hij vrede heeft, maar in de innerlijke zin ten aanzien van het goede dat door Laban wordt uitgebeeld; dat Laban het zijdelings verwante goede van gemeenschappelijke stam is, dat wil zeggen, hoedanig het bij de natiën is die in de gemeenschappelijke Kerk, dat wil zeggen, in het rijk van de Heer zijn, zie eerder in nr. 3778; hieruit blijkt wat door die woorden ‘is het niet vanuit het rijk van de Heer’ wordt aangeduid. Wat de vrede betreft, die betekent in de hoogste zin de Heer Zelf, en vandaar in de innerlijke zin Zijn Rijk; en de vrede is het Goddelijke van de Heer dat het meest van binnen het goede aandoet waarin degenen zijn die daar zijn; dat dit door de vrede in het Woord wordt aangeduid, kan uit tal van plaatsen vaststaan, zoals bij Jesaja:

‘Een Knaap is ons geboren, een Zoon is ons gegeven, op wiens schouder de heerschappij, en Zijn Naam zal genoemd worden: Wonderlijk, Raad, God, Held, Vader der eeuwigheid, Vorst des vredes: van het vermenigvuldigende van de heerschappij en van de vrede zal geen einde zijn op de troon van David en op Zijn rijk’, (Jesaja 9:5, 6);

waar Vorst des vredes duidelijk voor de Heer en vermenigvuldigende de heerschappij en de vrede, voor diegenen die in Zijn rijk zijn, dus voor het rijk zelf.

Bij dezelfde:

‘Het werk der gerechtigheid zal vrede zijn en de arbeid der gerechtigheid rust en zekerheid tot in het eeuwige; en Mijn volk zal in een habitakel des vredes wonen’, (Jesaja 32:17, 18) daar wordt over het rijk van de Heer gesproken, waar vrede, rust en zekerheid op elkaar volgen; het habitakel des vredes voor de hemel.

Bij dezelfde:

‘De engelen des vredes wenen bitterlijk; de paden zijn verwoest, die over de weg gaat, heeft opgehouden’, (Jesaja 33:7, 8);

engelen des vredes voor hen die in het rijk van de Heer zijn, dus voor het rijk zelf en in de hoogste zin voor de Heer; de paden zijn verwoest en die over de weg gaat, heeft opgehouden, betekent dat nergens meer het ware is; dat paden en wegen de ware dingen zijn, zie de nrs. 627, 2333.

Bij dezelfde:

‘Hoe verkwikkelijk zijn op de bergen de voeten van degenen die het goede boodschapt, die de vrede doet horen, zeggende tot Zion, Uw God regeert’, (Jesaja 52:7);

die het goede boodschapt en de vrede doet horen, voor het rijk van de Heer.

Bij dezelfde:

‘De bergen zullen wijken en de heuvelen zullen heen bewogen worden, maar Mijn Barmhartigheid zal van met u niet wijken en het verbond van Mijn vrede zal niet heen bewogen worden’, (Jesaja 54:10).

Bij dezelfde:

‘De weg des vredes hebben zij niet gekend en er is ook geen gericht in hun gangen’, (Jesaja 59:8).

Bij Jeremia:

‘Ik zal Mijn vrede wegrapen van met dit volk, gezegde van Jehovah, de erbarming en de barmhartigheid’, (Jeremia 16:5).

Bij dezelfde:

‘De schaapskooien des vredes zijn verwoest, vanwege de gloed van Jehovah’, (Jeremia 25:37).

Bij dezelfde:

‘De profeet die profeteert van vrede, wanneer het woord van de profeet komt, zal als profeet gekend worden, dat Jehovah hem gezonden heeft’, (Jeremia 28:9).

Bij dezelfde:

‘Ik ken de gedachten welke Ik over u denk, gezegde van Jehovah, gedachten des vredes’, (Jeremia 29:11).

Bij Haggaï:

‘De heerlijkheid van dit latere huis zal groter zijn dan van het vorige, want in deze plaats zal Ik vrede geven’, (Haggaï 2:10).

Bij Zacharia:

‘Zij zullen een zaad des vredes zijn, de wijnstok zal zijn vrucht geven en de aarde zal haar inkomen geven en de hemelen zullen hun dauw geven’, (Zacharia 8:12).

Bij David:

‘Bewaar de ongereptheid en zie het rechte, omdat het laatste voor de man is vrede’, (Psalm 37:37).

Bij Lukas:

‘Jezus tot de discipelen: In wat huis gij zult ingaan, zegt eerst ‘vrede zij dezen huize’; en indien aldaar een zoon des vredes mocht geweest zijn, zo zal uw vrede op hem rusten; maar indien niet, zo zal hij op u wederkeren’, (Lukas 10:5, 6).

Bij Johannes:

‘Vrede laat Ik u, Mijn vrede geef Ik u; niet gelijk de wereld geeft, geef Ik u’, (Johannes 14:27).

Bij dezelfde:

‘Jezus zei: Deze dingen heb Ik tot u gesproken, opdat gij in Mij vrede hebt’, (Johannes 16:33). In al deze plaatsen betekent de vrede in de hoogste zin de Heer; in de uitbeeldende zin Zijn rijk en het goede uit de Heer daar, dus het Goddelijke dat invloeit in het goede of in de aandoeningen van het goede, dat ook vanuit het binnenste de vreugden en de gelukzaligheden maakt; hieruit blijkt wat er verstaan wordt onder deze woorden van de zegen:

‘Jehovah zal Zijn aangezichten tot u verheffen en zal u vrede geven’, (Numeri 6:26);

en wat onder de van oudsher gebruikelijke begroeting:

‘Vrede zij ulieden’; en onder dezelfde, door de Heer tot de apostelen gezegd, (Johannes 20:19, 21, 26);

zie ook de nrs. 92, 93, 1726, 2780, 3170, 3696.