3325. Quod ‘vende sicut hodie primogenituram tuam mihi’ significet quod quoad tempus prior esset doctrina veri apparenter, constat ex significatione ‘vendere’ quod sit sibi vindicare; ex significatione ‘sicut hodie’ quod sit quoad tempus; ‘hodie’ in Verbi sensu interno significat perpetuum et aeternum, n. 2838, ne itaque id sit, dicitur ‘sicut hodie’, et ita quoque per sicut fit quod sit apparenter; et ex significatione ‘primogeniturae’ quod sit prior esse, nempe doctrina veri, ¹ quae per Jacobum repraesentatur, n. 3305.

[2] Per prius seu prioritatem, quae est ‘primogenitura’, intelligitur non modo prioritas temporis, sed etiam prioritas gradus, quid nempe dominaturum sit, bonum seu verum; verum enim antequam conjunctum est bono, semper tale est, seu quod idem, illi qui in vero sunt, quod antequam regenerati sunt, ² credant verum et prius et superius bono esse; ita quoque tunc apparet, sed cum verum conjunctum est bono apud illos, hoc est, cum regenerati sunt, tunc vident et percipiunt quod verum sit posterius et inferius, et tunc apud eos dominium est boni super verum, quod significatur per illa quae Jishakus pater dixit ad Esavum,

Ecce de pinguedinibus terrae erit habitatio tua, et de rore caeli desuper; et super gladio tuo vives, et fratri tuo servies; et erit, cum dominaris, disrumpes jugum illius desuper collo tuo, Gen. 27:30, 40.

[3] Sed quia plures sunt intra Ecclesiam qui non regenerantur quam qui regenerantur, et qui non regenerantur, ex apparentia concludunt, ideo iis fuerat, et hoc ab antiquis temporibus, de prioritate num sit veri vel num boni; apud illos qui non regenerati sunt et quoque apud illos qui non plene regenerati sunt, praevaluit opinio quod verum prius sit, nondum enim perceptionem boni habuerunt, et quamdiu non alicui perceptio boni est, est in umbra seu in ignorantia de his: at qui regenerati sunt, quia in ipso bono sunt, ex intelligentia et sapientia quae inde, appercipere possunt quid bonum, et quod bonum sit a Domino, quodque influat per internum hominem in externum, et hoc continue, homine prorsus nesciente, et quod ³ se adjungat veris doctrinalium quae in memoria, consequenter quod bonum in se prius sit, tametsi non ita antea apparuerit: inde nunc lis de prioritate et superioritate unius prae altero, quae repraesentata est per Esavum et Jacobum, tum quoque per Perez et Serah filios Judae ex Tamare, Gen. 38:28-30; postea ⁴ etiam per Ephraim et Menasse filios Josephi, Gen. 48:13, 14, 17-20, et hoc quia Ecclesia spiritualis talis est ut per verum introducenda sit in bonum, et tunc absque perceptione boni nisi quantum et quale in affectione veri latet, qua tempore nec discerni potest a jucundo amoris sui et mundi, quod simul in affectione illa est et creditur esse bonum.

[4] Quod autem bonum sit primogenitum, hoc est, bonum amoris ⁵ in Dominum et amoris erga proximum, non enim aliud bonum quam quod inde, est bonum; constare potest ex eo quod in bono sit vita, non autem in vero, nisi quae a bono, et quod bonum influat in vera et faciat ut illa vivant, ut satis ⁶ videri potest ab illis quae prius de bono et vero dicta et ostensi sunt, de quibus n. ⁷ 3324; quapropter omnes vocantur ‘primogeniti’ qui in amore in Dominum et in charitate erga proximum sunt, qui quoque repraesentati sunt per primogenita in Ecclesia Judaica, hoc est, in sensu respectivo intellecti, quia Dominus est Primogenitus et illi similitudines et imagines Ipsius:

[5] quod Dominus quoad Divinum Humanum sit Primogenitus, constat apud Davidem,

Ille vocabit Me, Pater Meus Tu, Deus Meus, et petra salutis Meae, etiam Ego Primogenitum dabo Illum, altum regibus terrae in aeternum servabo Illi misericordiam Meam, et foedus Meum stabile Illi, et ponam in aeternum semen Ipsius, et thronum ⁸ Illius sicut dies ⁹ caelorum, Ps. 89:27-30 [KJV 26-29];

ubi de Domino: et apud Johannem,

A Jesu Christo, Qui est testis fidelis, Primogenitus ex mortalibus, et princeps regum terrae, Apoc. 1:5;

ut quoque implerentur illa quae de Ipso scripta et repraesentata fuerunt, etiam Primogenitus natus est, Luc. 2:7, 22, 23.

[6] Quod a Domino etiam illi dicantur ‘primogeniti’ qui in amore in Ipsum et in charitate erga proximum sunt, quia similitudines et imagines Ipsius, constat apud Johannem,

Centum quadraginta quatuor millia, empti de terra, hi sunt qui cum mulieribus non polluti sunt, virgines enim sunt; hi sunt qui sequuntur Agnum quo vadit; hi empti sunt de hominibus, primitiae (primogeniti) Deo et Agno; et in ore eorum non inventus est dolus, immaculati enim sunt coram throno Dei, Apoc. 14:4, 5;

‘centum quadraginta quatuor’, seu duodecies duodecim, pro illis qui in fide charitatis sunt, n. 3272, ‘millia’ pro innumerabilibus seu pro omnibus illis, n. 2575; ‘virgines’ pro bono amoris in Dominum et charitatis erga proximum, n. 2362, 3081, ita qui in innocentia, quae etiam significatur per ‘sequi Agnum’, nam Dominus ex innocentia vocatur ‘Agnus’; inde dicuntur primitiae aut primogeniti.

[7] Ex illis patet quod Dominus quoad Divinum Humanum repraesentatus sit in Ecclesia Judaica per primogenita, et quoque illi qui in amore in Ipsum, nam illi sunt in Domino; sed primogenita in Verbo duplicem repraesentationem habent; repraesentant Dominum quoad Divinum caelestem amorem, et quoad Divinum spiritualem amorem; Divinus caelestis amor Domini est respectivus ad Ecclesiam caelestem, seu illos qui ab Ecclesia illa sunt, qui ¹⁰ caelestes vocantur ex amore in Dominum; Divinus spiritualis amor Domini est respectivus ad ¹¹ Ecclesiam spiritualem, seu illos qui ab Ecclesia illa sunt, qui ¹⁰ spirituales dicuntur ex amore ¹² in proximum; Divinus Domini amor est erga omnes, sed quia varie ab hominibus recipitur, aliter ab homine caelesti, et aliter ab homine spirituali, respectivus dicitur:

[8] de primogenitis quae Dominum quoad Divinum caelestem amorem repraesentarunt, et quoque illos respective qui ab Ecclesia caelesti fuerunt, ita apud Mosen,

Primogenitum filiorum tuorum dabis Mihi, ita facies bovi tuo, et gregi tuo, septem diebus erit cum matre sua, octavo dabis illud Mihi; et viri sanctitatis eritis Mihi, Exod. 22:28-30;

‘quod septem diebus esset cum matre’ erat quia septimus dies significabat hominem caelestem, n. 84-87, et quod ‘septem’ inde ‘significent’ sanctum, n. 395, 433, 716, 881; ‘quod octavo die darentur Jehovae’ erat quia octavus dies significabat continuum a principio novo, nempe continuum amoris, n. 2044 apud eundem,

Primogenitum, quod in primogenitum datur Jehovae in bestia, non sanctificabit vir illud, sive bos, sive pecus, Jehovae est, Lev. 27:26, 27:

apud eandem,

Primitiae omnium quae in terra, quas adducent Jehovae, tibi (Aharoni) erit: omnis mundus in domo tua comedet illas, omnis apertura uteri quoad omnem carnem, quam offerent Jehovae, in homine et in bestia, erit tibi; verumtamen redimes primogenitum hominis; et primogenitum bestiae immundae redimes:... primogenitum bovis, vel primogenitum ovis, aut primogenitum caprae, non redimes, sanctum illa, sanguinem eorum sparges super altare, et adipem eorum adolebis, ignitum in odorem quietis Jehovae, Num. 18:13, 15-18:

apud eandem,

Omne primogenitum, quod nascetur in armento tuo, et in grege tuo, masculum, sanctificabis Jehovae Deo tuo, non facies opus per primogenitum bovis tui; et non tondebis primogenitum gregis tui; ... et si fuerit in eo macula, claudum vel caecum, quaecumque macula mala, non sacrificabis illud Jehovae Deo tuo, Deut. 15:19-22.

[9] Quia ‘primogenitum’ repraesentabat Dominum, ac illos qui Domini sunt ex amore in Ipsum, idcirco tribus Levi accepta est loco omnis primogeniti, et hoc ex causa quia Levi repraesentabat Dominum quoad amorem, etiam Levi significat amorem, Levi enim est adhaesio et conjunctio, et adhaesio ac conjunctio in sensu interno est amor; de qua re, ex Divina Domini Misericordia, ad capitem sequentem 29:34: de Levitis ita apud Mosen,

Locutus Jehovah ad Mosen, dicendo, ¹³ Ego ecce accipiam Levitas e medio filiorum Israelis loco omnis primogeniti, aperturae uteri, de filiis Israelis, et erunt Mihi Levitae; quia Mihi omni primogenitum, in die percussi omne primogenitum in terra Aegypti sanctificavi Mihi omne primogenitum in Israele, ab homine usque ad bestiam, Mihi erunt, Num. 3:11-13:

apud eundem,

Dixit Jehovah ad Mosen, Numera omnem primogenitum masculum filiis Israelis, a filio mensis et supra, et tolle numerum nominum corum, et accipias Levitas Mihi, Ego Jehovah, loco omnis primogeniti in filiis Israelis, et bestiam Levitarum loco omnis primogeniti in bestia filiorum Israelis, Num. 3:40, 41, seq. :

tum 8:14, 16-18; et quod Levitae dati Aharoni, ib. vers. 19, quia Aharon repraesentabat Dominum quoad sacerdotium, hoc est, quoad Divinum amorem; quod sacerdotium repraesentaverit Domini Divinum amorem, videatur n. 1728, 2015 f.

[10] De primogenitis autem quae Dominum quoad Divinum spiritualem amorem repraesentabant, et quoque illos respective qui ab Ecclesia spirituali, ita apud Jeremiam,

In fletu venient, et in precibus adducam eos, ducam eos ad fontes aquarum, in via recti, non impingent in illa, et ero Israeli in Patrem, et Ephraim primogenitus Meus ille, 31:9;

ibi de nova Ecclesia spirituali, ‘Israel’ pro bono spirituali, ‘Ephraim’ pro vero spirituali, qui ‘primogenitus’ dicitur quia agitur de Ecclesia plantanda, in qua intellectuale quod est veri, primogenitum est apparenter; successit enim Ephraim loco Reubenis, et primogenitus factus, Gen. 48:5, 20; 1 Chron. 5:1, et hoc quia per ‘Josephum’, cujus filii erant Ephraim et Menasseh, repraesentabatur Dominus quoad Divinum spiritualem amorem: at quod ¹⁴ Israel essentialiter sit primogenitus, hoc est, bonum spirituale, constat apud Mosen,

Jehovah dixit ad Mosen, Dices ad Pharaonem, Sic dixit Jehovah, Filius primogenitus Meus Israel, et dico ad te, Mitte filium Meum, ut serviat Mihi, et renuisti mittere illum, ecce Ego occido filium tuum primogenitum, Exod. 4:22, 23;

ubi ‘Israel’ in supremo sensu est Dominus quoad Divinum spiritualem amorem, in sensu autem respectivo illi qui in spirituali amore sunt, hoc est, qui in charitate erga proximum.

[11] In ¹⁵ Ecclesia spirituali, in 11 initio seu cum plantanda, est doctrina veri apud externam Ecclesiam primogenitum, et doctrinae verum apud internam, seu quod idem, doctrina fidei apud externam, et ipsa fides apud internam; at cum Ecclesia plantata est, seu apud quos actualiter est, est bonum charitatis ¹⁶ apud externam primogenitum, et ipsa charitas apud internam; cum autem Ecclesia se non plantari patitur, quod fit cum homo Ecclesiae non amplius regenerari potest, recedit illa successive a charitate et deflectit ad fidem, ac non amplius studet vitae sed doctrinae, et cum hoc fit, in umbras se conjicit, et labitur in falsa et mala, et sic nulla fit, et a se exstinguitur; hoc repraesentatum est per Cainum quod occiderit fratrem suum Habelem; quod ‘Cainus’ sit fides separata a charitate, et ‘Habel’ charitas quam ille exstinxit, videatur n. 340, 342 357, 362 seq. : dein per Hamum et filium ejus Canaan, quod illuserit patri suo Noaho, n. 1062, 1063, 1076, 1140, 1141, 1162, 1179; postea per Reubenem primogenitum Jacobi, quod polluerit cubile patris sui, Gen. 35:22; et tandem per Pharaonem et Aegyptios, quod ¹⁷ male tractaverint filios Israelis; quod omnes illi maledicti sint, e Verbo constat; quod Cainus,

Jehovah dixit, Quid fecisti? vox sanguinum fratris tui clamantium ad Me ex humo; et nunc maledictus tu de humo; quae aperuit os suum, accipiens sanguines fratris tui e manu tua, Gen. 4:10, 11:

quod Hamus et Canaan,

Vidit Ham pater Canaanis nuditatem patris sui, et indicavit duobus fratribus suis, ... et expergefactus Noahus e vino suo, ... dixit, Maledictus Canaan, servus servorum erit fratribus suis: Gen. 9:22, 24:

et quod Reuben,

Reuben primogenitus meus, tu robur meum, et principium potentiae meae, excellens honore, et excellens virtute; levis sicut aqua, ne excellens sis, quia ascendisti cubilia patris tui tunc polluisti stratum meum ascendit, Gen. 49:3, 4; .

ideo primogenitura privatus est, 1 Chron. 5:1. Quod simile repraesentatum sit per Pharaonem et Aegyptios, et quod ideo primogeniti et primogenita illorum occisa sint, constat ex repraesentatione illorum quod sint scientifica, n. 1164, 1165, 1186, per quae cum homo intrat in arcana fidei, nec amplius quicquam credit quam quod sensualiter et scientifice capere potest, tunc illa quae sunt doctrinae fidei, et maxime quae sunt charitatis, pervertit et exstinguit;

[12] haec sunt quae in sensu interno repraesentantur per quod primogeniti et primogenita Aegypti occisa sint, de quibus ita apud Mosen,

Transibo per terram Aegypti nocte hac, et percutiam omne primogenitum in terra Aegypti, ab homine usque ad bestiam, et in omnibus diis Aegypti faciam judicia, Ego Jehovah; et erit sanguis in signum super domibus vestris, ubi vos, et cum videro sanguinem, ¹⁸ transibo praeter vos, et non erit in vos plaga perditori: in percutiendo terram Aegypti, Exod. 12:12, [13];

‘primogenitum Aegypti’ est doctrinale fidei et charitatis, quod per scientifica, ut dictum, pervertitur; ‘dii Aegypti, in quibus fierent judaica’ sunt falsa; quod ‘non plaga a perditore ubi sanguis erat super domibus’ est in supremo sensu ubi Dominus quoad Divinum spiritualem amorem, in sensu respectivo ubi spiritualis amor, hoc est, charitas erga proximum, n. 1001:

[13] porro de Pharaone et Aegyptiis ita apud eundem,

Dixit Moses, Sic dixit Jehovah, Sicut medium noctis, Ego exibo in medium Aegypti, et morietur omne primogenitum in terra Aegypti, a primogenito Pharaonis sessuro super throno ejus, usque ad primogenitum ancillae quae post molas, et omne primogenitum bestiae:... et omnibus filiis Israelis non movebit canis linguam suam a viro usque ad bestiam, Exod. 11:4-7;

et adhuc,

Factum in media nocte, et Jehovah percussit omne primogenitum in terra Aegypti, a primogenito Pharaonis sessuro super throno ejus, usque ad primogenitum captivi qui in domo foveae, et omne primogenitum bestiae, Exod. 12:29;

quod hoc factum media nocte, erat quia nox significat statum ultimum Ecclesiae, cum amplius nulla fides quia nulla charitas, n. 221, 709, 1712, 2353 apud Davidem,

Percussit omne primogenitum in Aegypto, principium potentiarum in tentoriis Hami, Ps. 78:551:

¹⁹ apud eundem,

Tunc venit Israel Aegyptum, et Jacobus peregrinus factus in terra Hami, ... Deus percussit omne primogenitum in terra eorum, principium omnibus potentiis illorum, Ps. 105:23, 36;

‘tentoria Hami’ vocantur cultus Aegyptiorum ex principiis falsi oriundis ex vero separato a bono, seu quod idem, ex fide separata a charitate; quod ‘tentoria’ sint cultus, videatur n. 414, 1102, 1566, 2145, 2152, 3312; et quod ‘Ham’ sit fides separata a charitate, n. 1062, 1063, 1076, 1140, 1141, 1162, 1179;

[14] inde confirmatur etiam quod ‘primogenita Aegypti, quod occisa’ nihil aliud significaverint: et quia omne primogenitum occisum, ut usque ‘primogenitum’ repraesentaret Dominum quoad Divinum spiritualem amorem et simul illos qui in eo amore sunt, mandatum est, ilico cum exirent, ut sanctificaretur omne primogenitum, de quibus ita apud Mosen,

Locutus Jehovah ad Mosen, dicendo, Sanctifica Mihi omne primogenitum, aperturam omnis uteri, in filiis Israelis; in homine et in bestia, Mea sunto:... transire facies omnem aperturam uteri Jehovae, et omnem aperturam foetus bestiae, qui sunt tibi, masculi, Jehovae. Et omnem aperturam asini redimes in pecude, si non redemeris, decollabis eum: et omnem primogenitum hominis in filiis tuis redimes. Et erit, quod interrogaverit te filius tuus cras, dicendo, Quid hoc? et dices ad eum, In forti manu eduxit nos Jehovah ex Aegypto, e domo servorum, et fuit quod obfirmavit Pharaoh ad mittendum nos, et occidit Jehovah omnem primogenitum in terra Aegypti, a primogenito hominis ad usque primogenitum bestiae, propterea ego sacrifico Jehovae omnem aperturam uteri, masculos, et omnem primogenitum filiorum meorum redimo, Exod. 13:2, 12-15; 34:19, 20; ²⁰ Num. 33:3, 4.

Ex his nunc constare potest quid per primogenituram in sensu spirituali significatur.

Fußnoten:

3324. ‘Dixit Jacob’: quod significet doctrinam veri, constat ex repraesentatione ‘Jacobi’ quod sit doctrina veri naturalis, de qua n. 3305, seu quod idem, illi qui in doctrina veri sunt. Agitur ¹ in his versibus usque ad finem hujus capitis, de jure prioritatis, num sit veri aut num boni, seu quod idem, num doctrinae veri aut num vitae boni, seu quoque quod idem, num fidei quatenus haec est verum doctrinae, aut num charitatis quatenus haec est bonum vitae; homo cum ex perceptione naturali concludit, credit quod fides quatenus est ² verum doctrinae, prior sit quam charitas quatenus est bonum vitae, quia quomodo intrat verum quod est doctrinae, percipit, non autem quomodo bonum quod est vitae; illud enim intrat per viam externam nempe sensualem, hoc autem per viam internam; tum ³ quod non aliter scire ⁴ possit quam quod verum quia docet quid bonum, sit prius bono; etiam quia reformatio hominis fit per verum et quoque secundum verum, usque adeo ut perficiatur homo quoad bonum quantum veri ei conjungi queat, consequenter quod perficiatur bonum per verum; et magis quia in vero potest esse homo, et ex illo cogitare et loqui, et hoc cum apparente zelo, tametsi non simul est in bono; etiam ex vero esse in fiducia salvationis: haec et plura alia faciunt quod homo cum ex sensuali et naturali homine judicat, autumet quod verum quod est fidei, sit prius quam bonum quod est charitatis; sed ⁵ illa omnia sunt ratiocinia ex fallaciis, quia ita coram sensuali et naturali homine apparet;

[2] ipsum bonum quod vitae est prius; bonum quod vitae, est ipsa humus cui inseminanda vera, et qualis humus, talis receptio seminum, hoc est, verorum fidei; recondi quidem prius possunt vera in memoria, sicut semina in theca, aut sicut apud aviculas in gutturali earum loculo, sed non fiunt hominis nisi humus sit praeparata, et qualis humus, hoc est, quale bonum, ⁶ talis germinatio et fructificatio illorum: sed videantur quae de his multoties prius ostensa sunt, quae adducuntur ut sciatur inde quid bonum et quid verum, et quod prioritas sit bono et non vero, nempe,

[3] cur non distincta idea inter bonum et verum habeatur, n. 2507: quod bonum influat per viam internam homini ignotam, verum autem comparetur per viam externam homini notam, n. 3030, 3098: quod vera sint vasa recipientia boni, n. 1496, 1832, 1900, 2063, 2261, 2269, 3068, 3318: quod bonum agnoscat suum verum cui conjungatur, n. 3101, 3102, 3179 et quod exquisitissime exploretur et praecaveatur ne falsum conjungatur bono, et ne verum malo, n. 3033, 3101, 3102: quod bonum faciat sibi verum cui conjungatur, quia non aliud pro vero agnoscit quam quod concordat, n. 3161:

[4] quod verum non aliud sit quam quod ex bono, n. 2434 quod verum sit forma boni, n. 3049 quod verum habeat in se imaginem boni, et in bono ipsam effigiem sui ex qua, n. 3180: quod semen quod est verum, radicetur in bono quod est charitatis 880: quod fides nusquam dabilis sit quam in vita sua, hoc est, in amore et charitate, n. 379, 389, 654, 724, 1608, ⁷ 2343, 2349 quod ab amore et charitate spectare queant vera quae sunt doctrinalium fidei, non vicissim, n. 2454: spectare a fide et non ab amore et charitate, quod sit spectare post se et reverti retro, n. 2454: quod verum vivificetur secundum cujusvis bonum, ita secundum statum innocentiae et charitatis apud hominem, n. 1776, 3111: quod vera fidei ab aliis recipi nequeant quam qui in bono sunt, n. 2343, 2349 qui in nulla charitate sunt, quod non agnoscere possint Dominum, ita nihil veri fidei; si profitentur, quod sit externum quid absque interno, ⁸ aut ex hypocrisi, n. 2354: quod nulla prorsus fides, ubi non charitas, n. 654, 1162, 1176, 2429 quod sapientia, intelligentia et scientia, sint filii charitatis, n 1226: quod angeli quia in amore, sint in intelligentia et sapientia, n. 2500, 2572:

[5] quod vita angelica consistat in bonis charitatis et quod angeli sint formae charitatis, n. 454, 553: quod amor in Dominum sit similitudo Ipsius et charitas erga proximum imago Ipsius, ⁹ n. 1013: quod angeli percipiant quicquid est fidei per amorem in Dominum, n. 202 quod nihil vivat quam amor et affectio, n. 1589: qui amorem mutuum seu charitatem habent, quod Domini vitam habeant, n. 1799, 1803: quod amor in Dominum et erga proximum sit ipsum caelum, n. 1802, 1824, 2057, 2130, 2131: quod praesentia Domini sit secundum statum amoris charitatis 904: quod omnia praecepta decalogi et omnia fidei sint ¹⁰ in charitate, n. 1121, 1798: quod cognitio doctrinalium fidei nihil faciat, si ¹¹ homo non habeat charitatem, nam doctrinalia charitatem spectant ut finem, n. 2049, 2116: quod non agnitio veri, ita nec fides dari queat, nisi homo sit in bono, n. 2261: quod sanctum cultus se habeat secundum qualitatem et quantitatem veri fidei implantati in charitate, n. 2190:

[6] quod nulla salvatio per fidem, sed per vitam fidei quae charitas, n. 2228, 2261: quod regnum caeleste illis qui fidem charitatis habent, n. 1608: quod in caelo spectentur omnes a charitate et fide inde, n. 1258: quod in caelum non admittantur nisi per velle bonum ex corde, n. 2401: quod salventur qui in fide, modo in fide sit bonum, n. 2261, 2442: quod fides quae non implantata est bono vitae, in altera vita prorsus pereat, n. 2228: si fides cogitativa salvaret, quod omnes introducerentur in caelum, sed quia vita obstat, non possunt, n. ¹² 2363: qui pro principio habent solam fidem salvare, quod illi vera contaminent falso principii, n. 2383, 2385: quod fructus fidei sit bonum opus, hoc charitas, haec amor in Dominum, hic Dominus, n. 1873: quod fructus fidei sint fructus boni, quod est amoris et charitatis, n. 3146:

[7] quod fiducia seu confidentia quae dicitur fides quae salvat, non dari queat nisi apud illos qui in bono vitae sunt, n. 2982: quod bonum sit vita veri, n. 1589: quando vera dicuntur vitam adepta, n. 1928: quod bonum a Domino influat in vera cujuscumque generis, sed maxime interest ut sint vera genuina, n. 2531: quod tantum influat bonum et verum a Domino, quantum removetur malum et falsum, n. 2411, 3142, 3147: quod bonum influere in verum nequeat quamdiu homo est in malo, n. 2388: quod verum non prius sit verum quam cum sit acceptum a bono, n. 2429: quod sit conjugium boni et veri in omnibus et singulis, n. 2173, ¹³ 2508, 2517: quod affectio boni sit vitae, et affectio veri propter vitam, n. 2455 f: verum quod tendat ad bonum, et procedat a bono, n. 2063:

[8] quod per influxum vera e naturali homine evocentur, eleventur, et implantentur bono in rationali, n. 3085, 3086: verum cum conjungitur ¹⁴ bono, quod approprietur homini, n. 3108: ut verum conjungatur bono, erit consensus ab intellectu et voluntate; cum a voluntate, tunc conjunctio, n. 3157, 3158: quod rationale quoad verum comparetur per cognitiones, et quod vera approprientur cum conjunguntur bono, et quod tunc sint voluntatis, et propter vitam, n. 3161: quod verum initietur et conjungatur bono, non semel sed per totam vitam, et porro, n. 3200 quod sicut lux absque calore nihil producit, ita verum fidei nihil absque bono amoris, n. 3146: qualis idea veri absque bono, et qualis ejus lux in altera vita, n. ¹⁵ 2228: quod fides separata sit sicut lux hiemis, et fides ex charitate sicut lux veris, n. ¹⁶ 2231:

[9] qui verum quod ¹⁷ fidei, actu separant a charitate, quod conscientiam habere nequeant, n. 1076, 1077 causa cur fidem separarunt a charitate, et dixerunt fidem salvare, n. 2231: cum regeneratur homo, quod Dominus insinuet bonum veris quae apud illum, n. ¹⁸ 2063, 2189: quod homo non regeneretur per verum sed per bonum, n. 989, 2146, ¹⁹ 2183, 2189, 2697: cum regeneratur homo, quod Dominus obviam eat, et impleat vera quae apud eum, bono charitatis, n. 2063: qui in bono vitae sunt et non in vero fidei, ut gentes et infantes, quod recipiant vera fidei in altera vita et regenerentur, n. 989; de gentibus n. 932, 1032, 2049, 2284, 2589-2604; de infantibus, n. 2290-2293, 2302-2304 quod regeneretur homo per affectionem veri, et quod regeneratus agat ex affectione boni, n. 1904 quod apud regenerandum semen non radicari queat quam in bono, n. 880, 989: quod lumen regenerati sit ex charitate non ex fide, n. 854: quod eadem vera apud unum sint vera, apud alium minus vera, et apud alios quoque falsa, et quod hoc se habeat secundum bonum quod vitae, n. 2439 quae differentia inter bonum infantiae, bonum ignorantiae, et bonum intelligentiae: n. 2280: quinam in cognitiones veri et fidem venire possunt, et quinam: non possunt, n. 2689:

[10] quod Ecclesia non sit, nisi bono vitae implantata sint doctrinalium vera, n. 3310: quod doctrinale non faciat Ecclesiam sed charitas, n. 809, 916, 1798, 1799, 1834, 1844: quod doctrinalia Ecclesiae nihil sint nisi vivant secundum illa, n. 1515: quod doctrina fidei sit doctrina charitatis, n. 2571: quod Ecclesia sit ex charitate non ex fide separata 916: quod quisque ex charitate nosse possit num internum cultus habeat, n. 1102, 1151, 1153: quod Ecclesia Domini in terrarum orbe ubivis varia sit quoad vera, sed quod una sit per charitatem, n. 3267: quod Ecclesia foret una, si charitas omnibus, tametsi quoad ritualia et doctrinalia differrent, n. 809, 1285, 1316, 1798, 1799, 1834, 1844: ²⁰ quod ex pluribus una Ecclesia fieret, si omnibus charitas essentiale Ecclesiae foret, non fides, n. 2982: quod bina doctrinalia sint, doctrinale charitatis, et doctrinale fidei, et quod in Antiqua Ecclesia fuerint doctrinalia charitatis, quae hodie inter res perditas sunt, n. 2417:

[11] in qua ignorantia veri sunt qui non in doctrinalibus charitatis sunt, n. 2435: et quia hodie essentiale Ecclesiae ponunt in fide, quod ne quidem videant nec attendant ad illa quae Dominus toties locutus est de amore et charitate, n. 1017, 2373: quod bonum quod amoris in Dominum et charitatis erga proximum, sit superius et prius vero quod fidei, non vicissim, n. 363, 364.

Fußnoten: