10252. Smirne najčistije . Da ovo označava opažanje čulne istine, vidi se iz značenja najčistije smirne, a to je opažanje čulne istine, jer njen miris označava ono što je opaženo, kao gore, a smirna označava čulnu istinu. Predmet o kome se govori u onome što sledi je ulje pomazanja, kojim se označava nebesko dobro, koje je Božansko Dobro Gospodove Božanske Ljubavi u najdubljem nebu. Njegova je priroda opisana mirisavim stvarima od kojih je bilo sastavljeno Božansko Dobro, koje je bilo označeno najčistijom smirnom, aromatičnim cimetom, aromatičnim kalamusom, kasijom, i maslinovim uljem, koji označavaju nebeske istine i dobra u njihovom redu, od poslednjeg do prvog, ili od najudaljenijeg do najdubljeg; poslednje ili najudaljenije dobro je označeno smirnom. Nebesko dobro, ili ono u najdubljem nebu, opisuje se na ovaj način jer to dobro postoji kroz one istine koje su označene, i koje opstoji kroz njih. Ali, pošto je ovo predmet koji zahteva dublje istraživanje od običnog, to će se dalje objasniti. Da bi nebesko dobro, koje je najdublje dobro, moglo da se rodi u čoveku, pošto se ovo izvodi preporodom od Gospoda, istine se moraju steći iz Reči, ili iz doktrine istine koja je iz Reči. Ove se istine prvo rađaju i počivaju u memoriji prirodnog ili spoljašnjeg čoveka; one izlaze oz ovoga u unutrašnjeg čoveka , a što Gospod izvodi, kad god čovek živi u skladu s njima; a koliko one deluju na čoveka, ili koliko ih on voli, toliko se više uzdiže, ili vodi u dobru od Gospoda; jer Gospod je izvor dobra, stoga On je Dobro. To je put kojim se dobro rađa. Stoga je očito da dobro postoji pomoću istine iz Reči, prvo u najviše spoljašnjem ili čulnom čoveku, potom njegovim uzdizanjem u Intelektualno, a na kraju u Najdublje, gde postaje nebesko dobro. A kad opstoji kao što je postojalo, onda je potpuno, jer tada više stvari opstoje, počivaju, i odmaraju se na nižim stvarima po redu, kao na svojim osnovama, i na najviše spoljašnjim ili poslednjim stvarima, koje su doslovne čulne istine , kao na svom temelju.

Ove se istine opisuju u Otkrovenju dragim kamenjem koji su bili temelj zidova svetog Jerusalima koji se spustio s neba (Otkr. 21:19, 20). Dragim kamenjem označene su Božanske Istine primljene u dobro. vidi br. 9476, 9873, 9905. Da najčistija smirna označava čulnu istinu, vidi se kod Davida,

Ljubiš pravdu i mrziš bezakonje. Sve haljine tvoje mirišu smirnom, alojem, i kasijom (Psalam 45:7, 8). Ove se stvari kažu o Gospodu, koji je jedini pomazanik Jehovin, pošto je Božansko Dobro Božanske Ljubavi, koje je bilo označeno uljem pomazanja, bilo u Njemu, br. 9954. Njegovim haljinama, za koje se kaže da su pomazane smirnom, alojem i kasijom, označavaju se Božanske istine od Božanskog Dobra u prirodnom, br. 5954, 9212, 9216, 9814; stoga se smirnom označava Božanska Istina u Čulnom, jer se ona pominje na prvome mestu. I kod Mateje, mudraci s istoka otvorajući svoje blago, dadoše Gospodu, koji se tada rodio, poklone, zlato, tamjan i smirnu Mateju 2:11. Zlato u ovome odlomku označava dobro, tamjan unutrašnju istinu, a smirna spoljašnju istinu, svaka od njih od dobra. Zlato se tu pominje na prvome mestu, jer zlato označava najdublje dobro; tamjan na drugome mestu, jer označava unutrašnju istinu od dobra; a smirna se imenuje na trećem ili poslednjem mestu, jer označava spoljašnju istinu od dobra. Da zlato označava dobro, vidi odlomke navedene br. 9874, 9881; i da tamjan označava unutrašnju istinu od dobra, videće se u onome što sledi kod stiha 34. ovoga poglavlja. Mudraci s istoka su dali te stvari Gospodu, koji se tada rodio, da bi se označilo da je Njegovo Božansko u Ljudskom; jer oni su znali značenje zlata, tamjana i smirne, jer su imali znanje o korespondencijama i reprezentativima. Ovo su bila glavna znanja onih vremena koja su znanja imali Arabljani, Etiopljani, i drugi na istoku; stoga se u Reči Arabijom, Etiopijomm i sinovima istoka, označavaju oni koji poznaju nebeske stvari, br. 1171, 3240, 3242, 3762. Ali je to znanje nestalo s vremenom, jer kada je dobro života nestalo, to znanje se okrenulo u magiju; i prvo je nestalo da postoji kod Izrailjske nacije, a posle kod ostalih. A danas se ne zna ni da je ono ikad postojalo; to je toliko slučaj u Hrišćanskom svetu, da kad bi se reklo da se u Reči u doslovnom smislu označavaju, u unutrašnjem smislu, nebeske stvari, i da stoga postoji unutrašnji smisao, ne bi se znalo šta to znači.

Pošto smirna označava najviše spoljašnju istinu, koja je čulna istina, i njeno opažanje, stoga su se tela mrtvih nekad pomazivala smirnom i alojem označavajuči tako održavanje svih istina i dobara kod čoveka, kao i uskrsnuće; stoga se takva supstanca koristila da bi označavala poslednje života u čoveku, a to se poslednje naziva čulnom istinom. Da je telo Gospodovo bilo pomazano ovakvim stvarima, i uvijeno u laneno platno, i da je to bio običaj kod Jevreja, vidi Jovan 19:39, 40; i kod Luke 23:55, 56. Ali, treba da se zna da se stvari koje se kažu o

Gospodu u Reči, treba da razumeju u najvišem smislu; stoga stvari tamo [pomenute] označavaju Njegov Božanski Život u Čulnom, koji je život svojstven telu, kao i vaskrsenje. Da je Gospod ustao sa celim telom koje je imao u svetu, za razliku od svih drugih ljudi, poznato je, jer ništa od Njega nije ostavio u grobu; stoga je rekao učenicima koji su , gledajući Gospoda, pomislili da vide duha, Šta se plašite? Vidite ruke moje i noge moje: ja sam glavom: jer duh tela i kostiju nema kao što vidite da ja imam Luka 24:38, 39).

9873. Iz svega ovoga može se sada videti šta je označeno sa dvanaest dragihkamenova na sudskom naprsniku, naime, sva dobra i istine neba u svom redu. Nebo se deli u dva carstva, nebesko i duhovno. Dobro nebeskoga carsva bilo je pretstavljeno sa prva dva reda, koja su bila na desnoj strani naprsnika; dok je dobro duhovnog carstva [bilo pretstavljeno] sa dva sledeća reda, koja su bila na levoj strani. Unutrašnje dobro nebeskoga carstva je dobro ljubavi ka Gospodu, i ovo je dobro na koje se misli pod nebeskom ljubavlju od dobra; dok je spoljašnje dobro nebeskoga carsva dobro uzajamne ljjubavi; i to je dobro na koje se misli pod nebeskom ljubavi od istine. Unutrašnje dobro duhovnoga carstva je dobro ljubavi prema bližnjemu, i to je ono na što se misli pod duhovnom ljubavi oddobra; dok je spoljašnje dobro duhovnoga carstva dobro vere, i to je ono dobro na koje se misli pod duhovnom ljubavi od istine ( Da dobra i istine u ovome redu sačinjavaju nebo, vidi br. 9468, 9473, 9780.)

[2] Iz ovoga se sada vidi šta je bilo pretstavljeno sa dvanaest kamenova, koji su se nazivali Urim i Tumim. Ali na koji način su se Božanske istine, koje su bile odgovori, njima pokazivale, biće rečeno niže (br. 9905).

Da je dobro ljubavi bilo na prvom mestu među njima, a istina vere na poslednjem mestu, koja je bila jaspir, na taj način od boje prvoga kamena koja je bila crvena, i od poslednjega kamena koji je bio beo, stoga su oba prosijavali (da je svetlo prolazilo kroz njih). (Da crveno označava dobro ljubavi, vidi br. 3300, 9467; i da belo označava istinu vere, br. 3301, 3993, 5319.)/3/Slično je označeno kamenjem na naprsniku materijalom utkanim u oplećak. Oplećak je bio ispleten od plavca (porfire), skrleta duplo obojenog, i tankoga platna, kao što se vidi iz šestoga stiha ovoga poglavlja, dok se plavcem označava istina nebeske ljubavi, a skrletom, dobro nebeske ljubavi, skrletom duploobojenim, dobro duhovne ljubavi, a tankim platnom, istina duhovne ljubavi (br. 9833). Razlog je to što oplećak (efod) označava nebo u poslednjim (stvarima), na sličan način kao i naprsnik (br. 9824); ali dobra i istine su tamo nabrojene drugim redom, jer oplećak je označava uhovno nebo, dok je naprsnik označavao celo nebo od prvog do poslednjeg. A pošto je i stan sa šatorom isto tako pretstavljao nebo (br. 9457, 9481, 9615), stoga su materijale od kojih su bili satkani zavesi i velovi, bili plavac, skrlet, duplo obojeni skrlet, i tanko platno (vidi Izlazak 26;1, 31, 36, 1:27:16; i br. 9455-9469).

[4] Neka se zna da u opštem smislu safir označava spoljašnje nebeskoga carstva. a onih spoljašnje duhovnoga carstva; a pošto su ova dva kamena imala ovo značenje, bili su srednji kamenovi drugog reda, a onih srednji kamen četvrtog reda. Kamenovi drugoga reda označavali su spoljašnje dobro nebeskoga carstva, koje se naziva nebeskom ljubavlju od istine, a kamenovi četvrtog reda označavali su spoljašnje dobro duhovnoga carstva, koje se naziva duhovnom ljubavi od istine; kao što se može videtiiz onoga što jerečeno o njima i članku gore.

[5] Dasafiroznačava spoljašnje nebeskoga carstva, vidi se iz odlomaka u Reči gde se pominje, kao u knjizi Izlaska: Sedamdeset starješina vidješe Boga Izrailjeva; a pod nogama njegovijem kao djelo od kamena safira i kao nebo kad je vedro(Izlazak 24:10). Ovako je opisano spoljašnje nebeskoga carstva, jer se kaže, pod nogam njegovijem, čime se označava ono što je spoljašnje; a gde je Bog Izrailjev, to jest, Gospod, tamo je i nebo.

Kod Isaije: Nevoljnice, koju vjetar razmeće, koja si bez utjehe, evo ja ću namjestiti kamenje na mramoru porfirnom, i osnovaću te na safirima (Isa. (54:11). U ovome poglavlju govori se o nebeskom carstvu; temelji koji će biti na safirima, označavaju spoljašnje stvari ovoga carstva, jer se temelji postavljaju ispod.

[6] Kod Jeremije: Nazireji njezini bijahu čistiji od snijega, bjelji od mlijeka; tijelo im bijaše crvenije od dragoga kamenja, glatki kao safir (Plač 4:7). Nazijeri su pretstavljali nebeskoga čoveka; stoga se kaže, gladak je bio kao safir; gladak označava ono što je spoljašnje.

Kod Jezikilja: I ozgo na onom nebu što im bijaše nad glavama , bijaše kao prijestol, po viđenju kao kamen safir, i na prijestolu bješe po obličju kao čovjek (Jez. 1:26; ?). Ovde se spoljašnje nebeskoga carstva opisuje safirom; jer ono što je iznad nebeskog svoda, ili okolo njega, označava ono što je izvana; najdublje je ono što se označava onim koji sjedi na prijestolu.

[7] Kao što safir kamen označava spoljašnje nebeskoga carstva, tako onihkamen označava spoljašnje duhovnoga carstva. Stoga je ovo bio kamen koji je bio postavljen na poramenicu oplećka s imenima sinova Izrailjevih, urezanim u njega (vidi stihove 9 do 14 ovoga poglavlja); jer se oplećkom pretstavljalo spoljašnje duhovnoga carstva (br. 9824). Pošto s u opštem smisl nih i safir označavali spoljašnje stvari dva neba, bili su smešteni, kao što je rečeno, u sredini tri kamena drugoga i četvrtoga reda; jer srednje označava celinu(kao što je pokazano u vezi sa plaštem, kojim se u opšte pretstavljalo duhovno carstvo, jer je ono bilo u sredini, br, 9825). Pošto ova dva kamena sadrže sve ono što je označeno ostalim [kamenovima] u ovim redovima, stoga se kaže kod Joba: Ne može se cijeniti zlatom Ofirskim, ni dragim kamenjem ni safirom (Job 28:16).