9406. A pod njegovim nogama. Da ovo označava krajnji (poslednji) smisao, a koji je doslovni smisao sami, vidi se iz značenja nogu, što su prirodne stvari (vidi br. 2162, 3147, 3751, 4938-4952); stogastopala, koja su ispod nogu, označavaju poslednje stvari prirode. Da pod nogama ovde označava poslednji smisao Reči, koji je smisao slova, je stoga što se govori o Božanskoj istini ili o Reči, koja je od Gospoda, i koja je Gospod, što se može videti iz onoga što prethodi; a poslednje od istine Reči je smisao slova, koji je prirodan, jer je za prirodnog čoveka. Da smisao slova u sebi sadrži jedan unutrašnji smisao, koji je relativno duhovan i nebeski, vidi se iz svega što je do sada pokazano o Reči. Ali što je čovek više svetski i telesan, on to manje shvata, jer ne dopušta da bude uzdignut u duhovnu svetlost, i da preko nje vidi kakva je priroda Reči; naime, da je u slovu prirodna, a u duhovno smislu duhovna; jer se priroda nižih stvari, sve do poslednjih, može videti iz duhovnog sveta, ili iz svetlostineba, ali ne i obrnuto (br. 9401 kraj); iz ovoga se može videti da je takva Reč u slovu.
[2] Pošto je Reč u slovu prirodna, i pošto se nogama označavaju prirodne stvari, stoga se poslednje u Reči, kao i poslednje u crkvi, nazivamjestom nogu [mjestom pod nogamaJehovinim], kao i podnožjem, a isto tako oblakom i tamom; kao kod Isaije: I tvoja će vrata svagda biti otvorena, ne će se zatvarati ni danju ni noću da bih doveo vojsku nacija. Slava Libanska tebi će doći, jela, briest, i šišir, da ukrase mjesto svetinje moje da bih proslavio mjesto nogu svojih(Isa. (60; 11, 13). Predmet o kom se govori je Gospod, jegovo carstvo i crkva. Vojskom nacija se označavaju oni koji su u dobrima vere; a carevima, oni koji su u istinama vere. (Da nacije označavaju one koji su u dobrima vere, vidi br. 1259, 1328, 4574, 6005; i da se carevima označavaju oni koji su u istinama, br. 1672, 2015, 2969, 3009, 4575, 5068, 6148). Slava Libanska, ili cedar, označava duhovno dobro i istinu; jela, bor, i šišir označavaju prirodna dobra i istine koje korespondiraju; mjesto svetinje [svetinja] označava neboi crkvu, aisto tako i Reč; mjesto nogu, označava nebo, crkvu i Reč, u poslednjim [stvarima]. Razlog da je i ovde označena Reč, je to što se ovde označava da je nebo nebo zbog Božanske istine koja proističe od Gospoda; na sličan način i crkva; i Božanska istina koja čini crkvu i nebo je Reč. Stoga isto tako najdublje šatora, gde jebio kovčeg koji jesadržavao zakon, a koji se zvao svetinja, jer zakon je Reč (br. 6752).
[3] Ponovo: Nebo je prijesto moj i zemlja podnožje nogama mojim (Isa. (66:1). Uzvišujte Jehovu Boga našega, i klanjajte se podnožju njegovu. Mojsije i Aron, svećenici njegovi, prizivlju ime njegovo, i on u stupu od oblaka govoraše s njima (Psalam 99:5, 7). Podnožje Jehovino pred kojim treba da se klanjaju označava Božansku istinu u poslenjim [stvarima], stoga Reč. Da u reprezentativnom smislu Mojsije i Aron označavaju Reč, vidi br. 7089, 7382, 9374; i da oblak ozačava Reč u slovu, ili Božansku istinu u poslednjim [stvarima], vidi predgovor Postanju 18; br. 4060, 4391, 8106, 8781; iz čega je jasno šta je označeno sa govoriti u stupu od oblaka.
[4] Ponovo: Evo, čusmo da je u Efraimovoj zemlji, nađosmo ga na poljima Kirijat-Jarimskim (na poljima u šumi). Uđimo u stan njegov i poklonimo se podnožju nogu njegovijeh (Psalam 132:6-7). Predmet o kome se govori je Gospod i otkrovenje njegovo u Reči; naći ga u Efraimovojzemlji označava tako učiniti u duhovno nebeskom smislu Reči (br. 4585, 4594); napoljima u šumi, označana u prirodnom ili doslovnom smislu Reči (br. 3220, 9011); podnožje označava Božansku istinu koja proizlazi odGospoda, u poslednjim [stvarima].
[5] Ponovo: Jehova savi nebesa i siđe. Mrak bješe pod nogama njegovijem. Od mraka načini sebi krov, sjenicu oko sebe, od mračnijeh voda, oblaka vazdušnijeh. Od sijevanja pred njim kroz oblake njegove udari grad i živo ugljevlje (Psalam 18:9, 11-12). Predmet o kome se govori je dolazak i prisutnost Gospodova u Reči; gusti mrak podnjegovim nogama označava smisao slova; na sličan način mračne vode i oblaci vazdušni. Da je uprkos toga Božanska istina, kao što je ona u nebima, i u ovome smislu [doslovnom smislu], označeno je mrakom na skrivenim mjestima; i da se risustvu Gospodovom unutrašnji smisao pokazuje u svojoj slavi, kao što je u nebu, označeno je sa njegovim oblacima koji blistaju pred njim.
Kod Nahuma: Put je Jehovin u vihoru i buri; i oblaci su prah od nogu njegovijeh (Nahum 1:3); gde oblaci označavaju Reč u smislu slova, koja je isto kao i vihor i bura u kojoj je putJehovin.
[6] Kada istina Božanska, kao ona što je u nebu, sija kod čoveka od samoga smisla sloav, tada se ovaj smisao opisuje nogama čiji je sjaj kaoglačani mjed; kao kod Danila: I podigoh oči svoje i vidjeh utvaru, a to jedan čovjek obučen u platno, i pojas bješe oko njega od čistiga zlata iz Ufaza: a tijelo mu bješe kaohrizolit, i lice mu kao munja, a oči mu kao lučevi, a ruke i noge kao mjed uglađena, a glas od riječi njegovijeh kao kao glas mnogoga ljudstva (Danilo 10:5-6). gde se čovjekom obučenim u platno označava u najvišem smislu Gospod, a pošto je označen Gospod, označena je i Božanska istina koja je od njega, jer je Božanska istina koja je od njega, Gospod sam u nebu i u crkvi; istina Božanska, ili Gospod u posednjim [stvarima], oznčen je rukama i nogama kao od uglađene mjedi, kao i glasom riječi njegovih kao od mnogoga ljudstva. Na sličan način i kod Jezikilja ?).
[7] Uzastopna stanja crkve na ovoj zemlji u pogledu primanja istine Božanske koja proističe od Gospoda označena su i likom koji je video Nabukodnezar; kod Danila: Glava tome liku bješe od čistoga zlata, prsi i mišice od srebra, trbuh i bedra od mjedi. Golijeni mu od gvožđa, a stopala od gvožđa koje je od zemlje. Ti gledaše dokle ne odvali kamen bez ruku, i udari lik u stopala mjedena i zemljana i satr ih. Tada se satr i gvožđe i zemlja i mjed i srebro i zlato (Dan. 2:32-35, 43). Prvo stanje crkve u pogledu primanja istine Božanska koja proističe od Gospoda je zlato, jer se zlatom označava nebesko dobro, koje je dobro ljubavi prema Gospodu (br. 113, 1551, 1552, 5658, 8932), drugo je stanje označeno srebrom, koje označava duhovno dobro, koje je dobro vere u Gospoda i ljubavi prema bližnjem (vidi br. 1551, 2954, 5658, 7999); treće stanje označeno je sa mjedi(bronzom), koje označava prirodno dobro (br. 425, 1551), dok je četvrto stanje označeno gvožđem, koje označava prirodnu istinu; zemlja (kal) označava obmanukoja sene slaže s istinom i dobrom. Da se se kamenom od stijene razbilo u komade gvožđe, mjed, srebro, i zlato, to označava da je crkva nestala u pogledu primanja istine iz Reči, kada su se obmana i zlo potvrdili smislom slova Reči, kao šo je slučaj sa crkvom u njenom poslednjem stanju, kada nema više nebeske ljubavi, nego samo svetske i telesne ljubavi. Takva je bila Reč među Jevrejskom nacijo ada je Gospod došao na svet; a takva je Reč i kod mnogih u današnje vreme, kada se više ne zna da ima bilo šta unutrašnje u Reči; a kada bi se i reklo da ima, i kakva je njena priroda, to ne bi bilo primljeno; dok se u pradrevna vremena, koja su označena zlatom, u Reči videlo samo ono što je nebesko, skoro odvojeno od slova. Iz svega ovoga sada se može videti da se Bogom Izrailjevimkoji sevideoispod njegovih nogu označava Reč u poslednjem smislu, koji je smisao slova.
