4151. ‘Et non scivit Jacob quod Rachel furata illos’: quod significet quod affectionis veri interioris essent, constat ex repraesentatione ‘Rachelis’ quod sit affectio veri interioris, de qua n. 3758, 3782, 3793, 3819; et a significatione ‘furari’ quod sit auferre quod carum et sanctum est, de qua n. 4112, 4113, 4133; supra per quod ‘Rachel furata teraphim seu deos Labanis’ significata est mutatio status per ‘Laban’ repraesentati quoad verum, videatur n. 4111; mutatio illa status hic et in nunc sequentibus ulterius describitur, quae inde fuit quod bonum per ‘Labanem’ repraesentatum postquam separatum a bono quod ‘Jacob’, in alium statum per separationem venit; vera enim quae apparuerunt ei ut sua, ¹ quando bona conjuncta fuerunt, ² appercepta sunt quasi ablata; haec causa est quod Laban de illis conquestus, et quod in tentoriis scrutatus ³ , et non invenerit; vera enim quae per ‘teraphim’ in bono sensu significantur, n. 4111, non fuerunt ejus, sed affectionis veri quae est Rachel.

[2] Haec quomodo se habent, nec constare potest nisi ex illis quae contingunt in altera vita; quae enim ibi contingunt prope hominem, illa apparent homini sicut in illo; paene similiter se habet cum spiritibus in altera vita; societates spirituum quae in bono medio sunt, cum in societate sunt cum angelis, tunc apparet illis prorsus quasi vera et bona quae angelorum sunt, sint sua, immo nec aliter sciunt; at cum separantur, tunc appercipiunt quod non ita sit; quapropter etiam conqueruntur, credentes quod ablata ab illis cum quibus in societate fuerunt; haec sunt quae significantur in sensu interno hic [et] in mox sequentibus per ‘teraphim’.

In genere se ita

habet quod nusquam alicui sit ⁴ bonum et verum quod suum est, sed quod omne bonum et verum influat a Domino, tam immediate quam mediate per societates angelicas, sed quod usque appareat sicut bonum et verum sit suum; et hoc ex causa ut illa approprientur homini, usque dum in illum statum venit ⁵ ut sciat, dein ⁶ agnoscat, et tandem ⁷ credat, quod non ejus sint, sed ⁸ Domini; notum etiam est ex Verbo et inde in orbe Christiano quod omne bonum et omne verum sit a Domino et quod nihil boni sit ab homine; immo doctrinalia Ecclesiae quae ex Verbo, dictant quod homo ne quidem conari possit bonum a se, ita non velle, proinde non facere, nam facere bonum est ex velle bonum, et quoque quod omne fidei sit a Domino, sic ut homo ne minimum credere possit nisi hoc influat a Domino;

[4] haec dictant ⁹ doctrinalia Ecclesiae, et haec ¹⁰ docent praedicationes; sed quod pauci, immo paucissimi, credant quod ita se habeat, constare potest ex eo quod autument omne vitae esse in se, et vix aliqui quod vita influat; omne vitae hominis consistit in facultate quod cogitare possit et quod velle possit, si enim facultas cogitandi et volendi aufertur, nihil vitae remanet; et ipsissimum vitae consistit in cogitare bonum et velle bonum, tum in cogitare verum, et velle id quod cogitat verum esse; cum haec secundum doctrinalia quae ex Verbo, non hominis sunt sed Domini, et quod influant a Domino per caelum, inde potuissent illi qui aliquo judicio pollent et qui reflectere possunt, concludere quod omne vitae influat:

[5] similiter se habet cum malo et falso; secundum doctrinalia quae ex Verbo, est quod diabolus continue conetur seducere hominem et quod continue insufflet malum; inde etiam dicitur cum aliquis grande facinus commisit, quod se passus sit seduci a diabolo; hoc quoque verum est, sed usque pauci si ulli credunt; sicut enim omne bonum et verum est a Domino, ita est omne malum et falsum ab inferno, hoc est, a diabolo, nam infernum est diabolus; inde etiam constare potest quod sicut omne bonum et verum, ita quoque omne malum et falsum influat, proinde etiam cogitare malum et velle malum; cum haec quoque influunt, concludi potest ab illis qui aliquo judicio pollent et reflectere possunt, quod omne vitae influat tametsi apparet sicut in homine sit:

[6] quod ita sit, multoties ostensum est spiritibus qui recens e mundo in alteram vitam venerunt; sed quidam eorum dixerunt, si etiam omne malum et falsum influat, quod nihil mali et falsi illis attribui possit et quod in culpa non sint quia aliunde; sed responsum tulerunt ¹¹ , quod appropriaverint illud sibi per id quod crediderint se ex se cogitare et ex se velle, at si credidissent sicut res se habet, quod ¹² tunc non illa sibi appropriavissent; nam tunc etiam credidissent quod omne bonum e verum a Domino, et si hoc credidissent, quod se duci passi fuissent Domino et sic in alio statu fuissent; et tunc malum quod intravisse in cogitationem et voluntatem, non affecisset illos, quippe non exivisset malum sed exivisset bonum, nam quae intrant non afficiunt, sed quae exeunt, secundum Domini verba apud Marcum 7:15.

[7] At scire hoc multi possunt, sed pauci credere; qui mali sunt, etiam hoc scire possunt sed usque non credunt nam in proprio volunt esse, et hoc amant usque adeo ut cum illis ostenditur quod influat omne, in anxietatem veniant et summopere flagitent ut in proprio suo liceat eis vivere, et si id illis auferretur, quod non amplius vivere possent; ita credunt ¹³ etiam illi qui sciunt.

Haec dicta sunt ut sciatur quomodo se res habet cum societatibus spirituum quae in bono medio sunt, cum conjunctae sunt aliis et cum ab illis separatae sunt, quod nempe cum conjunctae sunt non aliter sciant quam quod bona et vera sua sint, cum tamen non sua sunt.

Poznámky pod čarou: