Arcana Coelestia # 10694
10694. ‘Et timebant ab accedere ad illum’: quod significet quod non sustinerent externum Ecclesiae, cultus, et Verbi, cum tale, constat ex significatione ‘timere ab accedere’ quod sit non sustinere, nam qui non sustinent interiora, illi timent accedere; et ex repraesentatione ‘Moschis’ quod sit externum Verbi, Ecclesiae, et cultus, in quo internum, de qua n. 10563, 10571, 10607, 10614. Cum hoc ita se habet: qui modo in externis Ecclesiae, cultus, et Verbi sunt absque interno, non sustinent interiora; causa est quia qui in externis sunt absque 1 interno, in amore sui 2 et mundi sunt, et inde in lumine, quod lumen naturale vocatur; qui autem in externis sunt et simul in internis Ecclesiae, cultus, et Verbi sunt, in amore erga proximum et in amore in Dominum sunt, ac inde in luce caeli; 3 amores illi quia sunt oppositi, et inde quoque luces, ideo non sustinet unum alterum, nam amor caelestis, qui est amor in Dominum et amor erga proximum, cum influunt in amores terrestres, qui sunt amores sui et mundi, inducunt angores sicut mortis, et cum lux caelestis influit in lucem mundi, inducit caliginem et inde stuporem; inde est quod externum absque interno non sustineat externum 4 dum in eo est internum. Quia 5 gens Judaica talis fuit, ideo non sustinuit audire de Domino, de amore et fide in Ipsum, quae sunt interiora Verbi, Ecclesiae, et cultus. Haec nunc sunt quae significantur per quod filii Israelis timerent ab accedere ad Moschen, quia coruscavit cutis facierum ejus; 6 quid ‘cutis facierum Moschis’, videatur supra n. 10691.
Poznámky pod čarou:
1. internis
2. sunt ac in amore mundi
3. amores illi et luces quia sunt oppositi; ideo non sustinet unum alterum, nam amor coelestis cum influit in amorem terrestrem, qui est sui et mundi, inducet angoremsicutmortis, et cum lux coelestis influit in lucem mundi inducet caliginem et inde caecitatem
4. in quo
5. Judaei tales sunt, ideo non sustinent
6. quod cutis facierum Moschis sit externum Ecclesiae, cultus et Verbi
Exodus 34
1
Ac deinceps : Præcide, ait, tibi duas tabulas lapideas instar priorum, et scribam super eas verba, quæ habuerunt tabulæ quas fregisti.
2
Esto paratus mane, ut ascendas statim in montem Sinai, stabisque mecum super verticem montis.
3
Nullus ascendat tecum, nec videatur quispiam per totum montem : boves quoque et oves non pascantur e contra.
4
Excidit ergo duas tabulas lapideas, quales antea fuerant : et de nocte consurgens ascendit in montem Sinai, sicut præceperat ei Dominus, portans secum tabulas.
5
Cumque descendisset Dominus per nubem, stetit Moyses cum eo, invocans nomen Domini.
6
Quo transeunte coram eo, ait : Dominator Domine Deus, misericors et clemens, patiens et multæ miserationis, ac verax,
7
qui custodis misericordiam in millia ; qui aufers iniquitatem, et scelera, atque peccata, nullusque apud te per se innocens est ; qui reddis iniquitatem patrum filiis, ac nepotibus in tertiam et quartam progeniem.
8
Festinusque Moyses, curvatus est pronus in terram, et adorans
9
ait : Si inveni gratiam in conspectu tuo, Domine, obsecro ut gradiaris nobiscum (populus enim duræ cervicis est) et auferas iniquitates nostras atque peccata, nosque possideas.
10
Respondit Dominus : Ego inibo pactum videntibus cunctis : signa faciam quæ numquam visa sunt super terram, nec in ullis gentibus, ut cernat populus iste, in cujus es medio, opus Domini terribile quod facturus sum.
11
Observa cuncta quæ hodie mando tibi : ego ipse ejiciam ante faciem tuam Amorrhæum, et Chananæum, et Hethæum, Pherezæum quoque, et Hevæum, et Jebusæum.
12
Cave ne umquam cum habitatoribus terræ illius jungas amicitias, quæ sint tibi in ruinam :
13
sed aras eorum destrue, confringe statuas, lucosque succide :
14
noli adorare deum alienum. Dominus zelotes nomen ejus ; Deus est æmulator.
15
Ne ineas pactum cum hominibus illarum regionum : ne, cum fornicati fuerint cum diis suis, et adoraverint simulcra eorum, vocet te quispiam ut comedas de immolatis.
16
Nec uxorem de filiabus eorum accipies filiis tuis : ne, postquam ipsæ fuerint fornicatæ, fornicari faciant et filios tuos in deos suos.
17
Deos conflatiles non facies tibi.
18
Solemnitatem azymorum custodies. Septem diebus vesceris azymis, sicut præcepi tibi, in tempore mensis novorum : mense enim verni temporis egressus es de Ægypto.
19
Omne quod aperit vulvam generis maculini, meum erit. De cunctis animantibus, tam de bobus, quam de ovibus, meum erit.
20
Primogenitum asini redimes ove : sin autem nec pretium pro eo dederis, occidetur. Primogenitum filiorum tuorum redimes : nec apparebis in conspectu meo vacuus.
21
Sex diebus operaberis ; die septimo cessabis arare et metere.
22
Solemnitatem hebdomadarum facies tibi in primitiis frugum messis tuæ triticeæ, et solemnitatem, quando redeunte anni tempore cuncta conduntur.
23
Tribus temporibus anni apparebit omne masculinum tuum in conspectu omnipotentis Domini Dei Israël.
24
Cum enim tulero gentes a facie tua, et dilatavero terminos tuos, nullus insidiabitur terræ tuæ, ascendente te, et apparente in conspectu Domini Dei tui ter in anno.
25
Non immolabis super fermento sanguinem hostiæ meæ : neque residebit mane de victima solemnitatis Phase.
26
Primitias frugum terræ tuæ offeres in domo Domini Dei tui. Non coques hædum in lacte matris suæ.
27
Dixitque Dominus ad Moysen : Scribe tibi verba hæc, quibus et tecum et cum Israël pepigi fœdus.
28
Fuit ergo ibi cum Domino quadraginta dies et quadraginta noctes : panem non comedit, et aquam non bibit, et scripsit in tabulis verba fœderis decem.
29
Cumque descenderet Moyses de monte Sinai, tenebat duas tabulas testimonii, et ignorabat quod cornuta esset facies sua ex consortio sermonis Domini.
30
Videntes autem Aaron et filii Israël cornutam Moysi faciem, timuerunt prope accedere.
31
Vocatique ab eo, reversi sunt tam Aaron, quam principes synagogæ. Et postquam locutus est ad eos,
32
venerunt ad eum etiam omnes filii Israël : quibus præcepit cuncta quæ audierat a Domino in monte Sinai.
33
Impletisque sermonibus, posuit velamen super faciem suam.
34
Quod ingressus ad Dominum, et loquens cum eo, auferebat donec exiret, et tunc loquebatur ad filios Israël omnia quæ sibi fuerant imperata.
35
Qui videbant faciem egredientis Moysi esse cornutam, sed operiebat ille rursus faciem suam, siquando loquebatur ad eos.
