Bible

 

Exodus 32

Studie

   

1 Videns autem populus quod moram faceret descendendi de monte Moyses, congregatus adversus Aaron, dixit : Surge, fac nobis deos, qui nos præcedant : Moysi enim huic viro, qui nos eduxit de terra Ægypti, ignoramus quid acciderit.

2 Dixitque ad eos Aaron : Tollite inaures aureas de uxorum, filiorumque et filiarum vestrarum auribus, et afferte ad me.

3 Fecitque populus quæ jusserat, deferens inaures ad Aaron.

4 Quas cum ille accepisset, formavit opere fusorio, et fecit ex eis vitulum conflatilem : dixeruntque : Hi sunt dii tui Israël, qui te eduxerunt de terra Ægypti.

5 Quod cum vidisset Aaron, ædificavit altare coram eo, et præconis voce clamavit dicens : Cras solemnitas Domini est.

6 Surgentesque mane, obtulerunt holocausta, et hostias pacificas, et sedit populus manducare, et bibere, et surrexerunt ludere.

7 Locutus est autem Dominus ad Moysen, dicens : Vade, descende : peccavit populus tuus, quem eduxisti de terra Ægypti.

8 Recesserunt cito de via, quam ostendisti eis : feceruntque sibi vitulum conflatilem, et adoraverunt, atque immolantes ei hostias, dixerunt : Isti sunt dii tui Israël, qui te eduxerunt de terra Ægypti.

9 Rursumque ait Dominus ad Moysen : Cerno quod populus iste duræ cervicis sit :

10 dimitte me, ut irascatur furor meus contra eos, et deleam eos, faciamque te in gentem magnam.

11 Moyses autem orabat Dominum Deum suum, dicens : Cur, Domine, irascitur furor tuus contra populum tuum, quem eduxisti de terra Ægypti, in fortitudine magna, et in manu robusta ?

12 Ne quæso dicant Ægyptii : Callide eduxit eos, ut interficeret in montibus, et deleret e terra : quiescat ira tua, et esto placabilis super nequitia populi tui.

13 Recordare Abraham, Isaac, et Israël servorum tuorum, quibus jurasti per temetipsum, dicens : Multiplicabo semen vestrum sicut stellas cæli ; et universam terram hanc, de qua locutus sum, dabo semini vestro, et possidebitis eam semper.

14 Placatusque est Dominus ne faceret malum quod locutus fuerat adversus populum suum.

15 Et reversus est Moyses de monte, portans duas tabulas testimonii in manu sua, scriptas ex utraque parte,

16 et factas opere Dei : scriptura quoque Dei erat sculpta in tabulis.

17 Audiens autem Josue tumultum populi vociferantis, dixit ad Moysen : Ululatus pugnæ auditur in castris.

18 Qui respondit : Non est clamor adhortantium ad pugnam, neque vociferatio compellentium ad fugam : sed vocem cantantium ego audio.

19 Cumque appropinquasset ad castra, vidit vitulum, et choros : iratusque valde, projecit de manu tabulas, et confregit eas ad radicem montis :

20 arripiensque vitulum quem fecerant, combussit, et contrivit usque ad pulverem, quem sparsit in aquam, et dedit ex eo potum filiis Israël.

21 Dixitque ad Aaron : Quid tibi fecit hic populus, ut induceres super eum peccatum maximum ?

22 Cui ille respondit : Ne indignetur dominus meus : tu enim nosti populum istum, quod pronus sit ad malum :

23 dixerunt mihi : Fac nobis deos, qui nos præcedant : huic enim Moysi, qui nos eduxit de terra Ægypti, nescimus quid acciderit.

24 Quibus ego dixi : Quis vestrum habet aurum ? Tulerunt, et dederunt mihi : et projeci illud in ignem, egressusque est hic vitulus.

25 Videns ergo Moyses populum quod esset nudatus (spoliaverat enim eum Aaron propter ignominiam sordis, et inter hostes nudum constituerat),

26 et stans in porta castrorum, ait : Si quis est Domini, jungatur mihi. Congregatique sunt ad eum omnes filii Levi :

27 quibus ait : Hæc dicit Dominus Deus Israël : Ponat vir gladium super femur suum : ite, et redite de porta usque ad portam per medium castrorum, et occidat unusquisque fratrem, et amicum, et proximum suum.

28 Feceruntque filii juxta sermonem Moysi, cecideruntque in die illa quasi viginti tria millia hominum.

29 Et ait Moyses : Consecrastis manus vestras hodie Domino, unusquisque in filio, et in fratre suo, ut detur vobis benedictio.

30 Facto autem altero die, locutus est Moyses ad populum : Peccastis peccatum maximum : ascendam ad Dominum, si quomodo quivero eum deprecari pro scelere vestro.

31 Reversusque ad Dominum, ait : Obsecro, peccavit populus iste peccatum maximum, feceruntque sibi deos aureos : aut dimitte eis hanc noxam,

32 aut si non facis, dele me de libro tuo quem scripsisti.

33 Cui respondit Dominus : Qui peccaverit mihi, delebo eum de libro meo :

34 tu autem vade, et duc populum istum quo locutus sum tibi : angelus meus præcedet te. Ego autem in die ultionis visitabo et hoc peccatum eorum.

35 Percussit ergo Dominus populum pro reatu vituli, quem fecerat Aaron.

   

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 10494

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

10494. ‘Quia vir in filium suum, et in fratrem suum’: quod significet quando occlusum est internum, ne verum et bonum e caelo intrent in externum, constat ex significatione 'viri in filium et in fratrem seu postquam occiderint illos, quod sit occlusio interni quoad influxum veri et boni, de qua supra n. 10490, 10492; quod ‘filius’ sit verum videatur n. 489, 491, 533, 1147, 2623, 2628, 2803, 2813, 3373, 3704, 4257, 9807, et quod ‘frater’ sit bonum, n. 3815, 4121, 4191, 5409, 5686, 5692, 6756.

  
/ 10837  
  

This is the Third Latin Edition, published by the Swedenborg Society, in London, between 1949 and 1973.

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 4868

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

4868. ‘Et dixit, Da quaeso veniam ad te’: quod significet libidinem conjunctionis, constat ex significatione ‘venire seu intrare ad aliquam’ quod sit conjungi, de qua n. 4820; quod sit libido qualis est conjunctionis cum 1 meretrice, patet, in sensu interno cum falso; 2 quod gens Judaica, quae hic per Jehudam significatur n. 4815, 4842, 4864, verum internum Ecclesiae repraesentativae non aliter consideraverit ac falsum, et quod hodie nec aliter id consideret, videatur supra n. 4865; hic nunc agitur de eo quod usque 3 conjunxerit cum illo, at non ut cum uxore sed 4 ut cum meretrice, hoc est, non ut cum vero sed ut cum falso; de conjunctione cum falso, sicut de conjunctione cum meretrice, praedicatur libido.

[2] Omnes illi se conjungunt cum vero interno ut cum 1 meretrice qui sensum externum Verbi, hoc est, sensum ejus litteralem unice credunt, et prorsus rejiciunt omnem 5 ejus sensum internum, hoc est, spiritualem; sed principaliter illi qui sensum externum seu litteralem Verbi applicant ad favorem cupiditatum amoris sui et mundi, seu dominationis et lucri; qua hoc faciunt, nequaquam aliter possunt quam spectare verum internum sicut tale, et si 6 se cum illo conjungunt, faciunt id ex libidine sicut conjunctionis cum 7 meretrice; hoc faciunt imprimis illi qui ex gente 8 Judaica sunt; et quoque illi qui per Babelem in Verbo intelliguntur non autem illi qui quidem sensum litteralem Verbi simpliciter credunt et usque secundum illa quae sunt sensus interni vivunt, nempe in amore et charitate et inde fide, nam haec sunt sensus interni Verbi, etiam qui illa inde docent; sensus enim 9 internus et sensus 9 externus in duobus illis praeceptis, nempe amare Dominum supra omnia et proximum sicut seipsum, conveniunt.

[3] Quod gens Judaica spectet verum internum sicut 10 meretricem, et si cum illo se conjungit, quod ex libidine sicut conjunctionis cum tali faciat, sint illustrationi exempla: ut si illis dicitur quod Verbum sanctum sit, immo quod sanctissimum etiam quod unusquisque apex ibi sanctus sit, agnoscunt et se conjungunt, sed hoc ex tali libidine, nam sanctum in littera credunt et non quod 11 per illud influat sanctum apud eos qui in affectione boni et veri sunt cum id legunt.

[4] Si illis dicitur quod plures qui in Verbo nominantur, venerandi sint ut sancti, sicut Abraham, Jishak, Jacob, Moses, Aharon, David, id agnoscunt et se conjungunt, sed ex simili libidine, credunt enim quod illi electi prae aliis fuerint et inde sancti, et quod ideo sicut numina colendi; cum tamen non aliunde sanctum sit illis quam quod repraesentaverint Dominum, et sanctum repraesentativum nihil afficit personam; et praeterea 12 vita sua unumquemvis absque discrimine 13 manet post mortem.

[5] Si illis dicitur quod arca apud illos, templum, altare holocausti, altare suffitus, panis super mensa, candelabrum cum lucernis, ignis perpetuus, sacrificia, suffimenta, olea, tum vestes Aharonis, imprimis pectorale super quo urim et thummim, sancta fuerint, agnoscunt et se conjungunt, sed ex tali libidine, nam credunt illa in se sancta fuisse, ita lignum, lapidem aurum, argentum, panem, ignem, et hoc interius quia Jehovah in illis, seu quod sanctitas Jehovae illis applicata actualiter in illis fuerit; hoc verum eorum internum est quod tamen respective falsum: sanctum enim solum inest bono et vero, quod a Domino est in amore in Ipsum et in amore erga proximum, atque inde in fide, ita non nisi quam in vivis, hoc est, in hominibus qui recipiunt illa a Domino.

[6] Si illis dicitur quod Ecclesia Christiana sit una cum Ecclesia quae apud illos instituta 14 fuit, sed quod illa sit interna, haec autem fuerat externa, sic ut cum Ecclesia apud illos instituta exuitur externis et nudatur, appareat Christiana, hoc non agnoscunt aliter ac scortum, hoc est, falsum; sed usque plures eorum qui a Judaismo ad Christianismum convertuntur, cum illo vero se conjungunt, sed quoque ex tali libidine. Talia in Verbo pluries vocantur scortationes 15 . Quod autem illos attinet qui in Verbo significantur per ‘Babelem’, ii similiter considerant vera interna Ecclesiae, sed quia ii norunt interna, et quoque in pueritia agnoscunt illa, 16 ast in adulta aetate negant, describuntur in Verbo per foeda adulteria et nefandos concubitus, nam sunt profanationes.

Poznámky pod čarou:

1. scorto

2. respective ad religiosum in quo gens Judaica, quae per Jehudam significatur, Arcana Coelestia 4815, 4842, 4864, quod gens Judaica

3. The Manuscript inserts se.

4. sicut

5. sensum internum ejus spiritualem

6. The following two (or in some cases more) words are transposed in the Manuscript.

7. scorto

8. Judaea

9. The Manuscript transposes.

10. scortum

11. The following two (or in some cases more) words are transposed in the Manuscript.

12. The Manuscript places this after discrimine.

13. post mortem maneat

14. fuerat

15. The Manuscript inserts et per scortationes ibi significantur.

16. sed

  
/ 10837  
  

This is the Third Latin Edition, published by the Swedenborg Society, in London, between 1949 and 1973.