295. "Et per voluntatem tuam sunt et creata sunt." Quod significet quod per Divinum Bonum sint et per Divinum Verum existant, constat ex significatione "voluntatis", cum de Domino, quod sit Divinus Amor; ex significatione "sunt" seu "esse", quod sit bonum amoris, hic Divinum Bonum Divini Amoris receptum (de qua sequitur); et ex significatione "creata sunt" seu "creari", quod sit Divinum Verum etiam receptum, ita per id reformati.

Quod "creari" significet existere, est quia illi solum dicuntur existere qui reformati sunt; in illis enim vita est, et illis intelligentia et sapientia est: at qui non reformati sunt, in illis non vita est sed mors spiritualis, nec illis intelligentia et sapientia est, sed insania et stultitia; inde nec dicuntur existere. De omni re quae apparet ad aliquem sensum, quidem dicitur existere; at non de homine spiritualiter, nisi in bono et vero sit: creatus enim est homo ut sit vivus, intelligens et sapiens; quare cum est mortuus, insanus et stultus, tunc non quatenus homo existit. Sunt duo quae faciunt ut homo sit homo, nempe bonum et verum, utrumque a Domino; bonum est esse vitae ejus, verum autem est existere vitae inde; nam omne verum existit ex bono, est enim forma boni et inde quale boni; et quia bonum est esse vitae, et verum est existere vitae inde, et per "creari" significatur existere, inde est quod dicatur, quod "per voluntatem tuam sint et creata sint." Hoc nunc est spirituale in his verbis.

[2] Quod "voluntas", cum de Domino, sit Divinus Amor, est quia ipsum Divinum, ex quo omnia, est Divinus Amor. Inde apparet Dominus coram angelis ut Sol igneus et flammans, et hoc ex causa quia amor in spirituali mundo apparet ut ignis: unde est quod "ignis" in Verbo, cum de Domino, de caelo et de ecclesia, significet amorem. Ex illo Sole in caelis procedit calor et lux; et calor ibi est Divinum Bonum procedens, ac lux est Divinum Verum procedens. (Sed haec plenius ostensa videantur in opere De Caelo et Inferno, De Sole Caeli, n. 116-125; De Calore Luce in Caelo 126-140.) Et quia Ipsum Divinum, a quo omnia, est Divinus Amor, ideo quoque "voluntas", cum de Ipso, est Divinus Amor, quod enim ipse Amor vult, hoc est bonum Amoris; verum quod vocatur fidei, est modo medium ut existat bonum, et dein ut existat ex bono. Ex hac origine est apud hominem voluntas et intellectus: voluntas est receptaculum boni amoris apud illum, et intellectus est receptaculum veri fidei apud illum. Intellectus est medium ut reformetur voluntas, et dein ut voluntas appareat in forma qualis est per intellectum. Inde etiam patet quod voluntas sit esse vitae hominis, et intellectus existere vitae inde. (Sed haec etiam plenius ostensa videantur in Doctrina Novae Hierosolymae, ubi agitur De Voluntate et Intellectu, n. 28-35.)

[3] Quia voluntas hominis est amor ejus, et voluntas Dei est Divinus Amor, constare potest quid in spirituali sensu intelligitur per "facere voluntatem Dei" et "voluntatem Patris"; quod nempe sit amare Deum supra omnia et proximum sicut se ipsum; et quia amare est velle, ita quoque est facere; quod enim homo amat hoc vult, et quod vult etiam facit; inde per "facere voluntatem Dei" seu "Patris", intelligitur facere praecepta seu vivere secundum illa ex affectione amoris seu charitatis. Haec intelliguntur per "voluntatem Dei" et "Patris" in sequentibus his locis: Apud ¹ Johannem,

"Deus peccatores non audit, sed si quis colit Deum, et voluntatem Ipsius facit, hunc audit" (9:31):

apud ² Matthaeum, (faciens voluntatem Patris qui est in caelis, intrabit in regnum caelorum, )

"Non omnis dicens Mihi, Domine, Domine, intrabit in regnum caelorum, sed qui facit voluntatem Patris qui est in caelis" (7:21):

apud eundem,

"Veniat regnum tuum; fiat voluntas tua, sicut in caelo ita in terra" (6:10):

apud eundem,

"Non est voluntas coram Patre, ut pereat unus de pusillis" (18:14);

quod "voluntas" Ipsius ne pereat unus de pusillis, sit amor, patet: "voluntas Patris" dicitur, quia per "Patrem" intelligitur Divinum Bonum.

Apud ³ Johannem,

"Si manseritis in Me, et verba mea in vobis manserint, quicquid volueritis, petatis, et fiet vobis" (15:7);

quod fiet illis quicquid volunt et petunt, qui manent in Domino, et in quibus verba Ipsius manent, est quia tunc non aliud volunt quam quod Dominus dat illis velle, et hoc est bonum, et bonum est ab Ipso.

[4] Voluntas Domini vocatur "beneplacitum" Ipsius in Veteri Testamento, et pariter significat Divinum Amorem; et facere illud seu voluntatem Ipsius significat amare Deum et proximum, ita vivere secundum praecepta Domini, quoniam hoc est amare Deum et proximum, et quoniam hoc descendit ex amore Domini; nemo enim potest amare Dominum et proximum nisi ex Domino, est enim id ipsum bonum homini, et omne bonum est a Domino.

Quod "beneplacitum" illa significet, patet ab his locis: Apud Esaiam,

"In ira mea percussi te, sed in beneplacito meo misertus sum tui" (60:10);

"in ira percutere", significat tentationem; "in beneplacito misereri", significat liberationem, ex amore ("misereri" est ex amore benefacere egentibus).

[5] Apud Davidem,

"Precatio mea erga Te, Jehovah, tempore beneplaciti; Deus, propter magnitudinem misericordiae responde mihi in veritate salutis tuae" (Psalmuss 69:14 [B.A. 13]);

"tempus beneplaciti Jehovae" significat acceptationem ex amore; "tempus" significat statum existentem cum dicitur de hominibus, at perpetuum existens cum de Jehovah, ita Amorem Ipsius, quia hic perpetuus est; auditio et adjuvatio ex Amore per Divinum procedens, quod est Divinum Verum, significatur per "propter magnitudinem misericordiae responde mihi in veritate salutis tuae."

[6] Apud ⁴ Esaiam,

"Dixit Jehovah, In tempore beneplaciti respondi tibi, et in die salutis adjuvi te" (cap. 49:8);

"tempus beneplaciti" seu voluntatis etiam hic significat Divinum Amorem; "respondere" significat opem ferre et benefacere.

[7] Apud ⁵ eundem,

"Ad proclamandum annum beneplaciti Jehovae, ...ad consolandum omnes lugentes" (61:2);

haec de adventu Domini; et per "annum beneplaciti" significatur tempus et status hominum ecclesiae quando ex amore opitulandi; quare etiam dicitur "ad consolandum omnes lugentes."

[8] Apud Davidem,

"Tu benedicis justo, sicut clipeo beneplacito circumdabis eos" (Psalmuss 5:13 [B.A. Psalmus 5:12]);

hic "beneplacitum" manifeste pro Divino Amore, ex quo Dominus omnes tutatur; tutela Ipsius ex Amore significatur per "sicut clipeo circumdabis eos."

[9] Apud eundem,

Jehovah "aperiens manum, et satians omne vivens beneplacito" ( ⁶ Psalm. 145:16);

per "aperire manum" significatur donare bono; et per "satiare omne vivens beneplacito" significatur locupletare Divino Vero ex Amore omnes qui recipiunt vitam ab Ipso.

[10] Apud Mosen,

"De pretiosis terrae et de plenitudine ejus, et beneplacitum Habitantis in rubo, veniant capiti Josephi, et vertici Naziraei fratrum ejus. ...Naphthali satur beneplacito et benedictione Jehovae" (Deuteronomius 33:16 [, 23]);

per "Josephum" in supremo sensu significatur Dominus quoad Divinum spirituale, in sensu interno regnum spirituale, et in externo salvatio, fructificatio boni et multiplicatio veri (videatur n. 3969, 3971, 4669, 6417); exinde constare potest quid significatur per quod Josepho "de pretiosis terrae et plenitudine ejus, et beneplacitum Habitantis in rubo": "pretiosa terrae" sunt bona spiritualia et inde vera quae ecclesiae; "terra" est ecclesia, "beneplacitum Habitantis in rubo" est Divinus Amor Veri Domini; "rubus" in qua etiam Dominus apparuit coram Mose, significat Divinum illum Amorem: "caput Joseph"; significat sapientiam quae interni hominis, et "vertex Naziraei fratrum ejus" significat intelligentiam et scientiam quae externi hominis: "Naphthali", a luctationibus dictus, significat tentationes, ac consolationem et benedictionem ex Divino Amore post illas, quae intelligitur per "satur beneplacito et benedictione Jehovae."

[11] Apud Esaiam,

"Num hoc vocabis jejunium, et diem beneplaciti Jehovae? ...Nonne frangere famelico panem tuum, et, ...quum videris nudum obtexeris eum?" (58:5 [, 7] ;)

quod per "beneplacitum Jehovae", cum de hominibus significetur vivere secundum praecepta Ipsius, quod est amare Deum et proximum (ut supra dictum est) patet, nam dicitur quod "beneplacitum Ipsius sit frangere famelico panem, et obtegere nudum"; per "frangere famelico panem" significatur ex amore bonum facere proximo qui desiderat bonum, et per "obtegere nudum" significatur instruere veris eum qui desiderat instrui.

[12] Apud Davidem,

"Facere beneplacitum tuum" (seu voluntatem tuam), "Deus mi, desideravi, et lex tua in visceribus meis" (Psalmuss 40:9 [B.A. 8]);

apud eundem,

"Doce me facere beneplacitum tuum; ...Spiritus tuus bonus ducat me in terra rectitudinis" (Psalmuss 143:10):

apud eundem,

"Benedicite Jehovae omnes exercitus Ipsius, ministri Ipsius facientes beneplacitum Ipsius" (Psalmuss 103:21);

"facere beneplacitum" Jehovae Dei, significat vivere secundum praecepta Ipsius; hoc beneplacitum seu voluntas Ipsius est, quia ex Divino Amore vult ut omnes salventur, et per id salvantur. Vox "beneplaciti" in lingua Hebraea etiam significat voluntatem; nam quicquid secundum voluntatem fit, hoc beneplacet; ac Divinus Amor non aliud vult quam ut Amor ex Ipso sit apud angelos et homines, et tunc Amor Ipsius apud illos est quando amant vivere secundum praecepta Ipsius. Quod hoc sit amare Dominum, docet Ipse apud Johannem (14:15, 21, 23, 24; 15:10, 14; 21:15-17).

[13] Quod "voluntas" significet amorem in opposito sensu, nempe amorem mali et amorem falsi, constat apud Johannem,

Quotquot Jesum receperunt, "dedit eis potestatem ut filii Dei essent, credentibus in nomen Ipsius, qui non ex sanguinibus, neque ex voluntate carnis, neque ex voluntate viri, sed ex Deo nati sunt" (1:12, 13);

"credere in nomen" Domini significat vivere secundum praecepta doctrinae Ipsius.

Quod "nomen" Domini significet omnia per quae colitur, ita omnia amoris et fidei, videatur supra (n. 102 [a] , 135); "qui non ex sanguinibus" significat qui non in vita contra bonum et verum; "non ex voluntate carnis" significat qui non in amore mali; qui "non ex voluntate viri" significat qui non in amore falsi.

(Quod "caro", cum de homine, sit ejus proprium voluntarium, ita malum, videatur n. 148, 149, 780, 999, 3813, 8409, 10283; et quod "vir" sit hominis proprium intellectuale, quod est falsum, n. 4823.)

Poznámky pod čarou:

3969. ‘Et dixit, Collegit Deus ignominiam meam, et vocavit nomen ejus Joseph, dicendo, Addat Jehovah mihi filium alterum’: quod significet in sensu supremo Dominum quoad Divinum Spirituale, in sensu interno regnum spirituale seu bonum fidei, in externo salvationem, ac fructificationem et multiplicationem, constat ex repraesentatione ‘Josephi’ in Verbo, de qua sequitur, tum ex significatione ‘collegit Deus ignominiam meam’, ut et ‘addat Jehovah mihi filium alterum’, Josephus enim a ‘colligere et addere’ nominatus est: ‘collegit Deus ignominiam meam’ significat quod Rachel nunc non amplius sterilis, ita non mortua esset, ut de se dixit ad Jacobum, vers. 1hujus capitis, n. 3908; per ‘Rachelem’ enim repraesentatur affectio veri interioris, seu interior homo quoad verum, n. 3758, 3782, 3793, 3819; interior homo quoad verum et bonum sicut mortuus est, si non exterior seu naturalis homo ei correspondeat quoad bona et vera, videatur n. 3493, 3620, 3623; illi utrinque conjuncti erunt, usque ut non duo sint, sed simul unus homo;

[2] haec conjunctio non potest existere priusquam naturalis seu externus homo praeparatus est, hoc est, priusquam ¹ recepit et agnovit communia vera, quae significata sunt per decem filios Jacobi ex Leah et ancillis, et priusquam bonum naturalis hominis conjunctum ² est cum veris ibi, quae conjunctio significata est per ultimum filium Jacobi ex Lea, nempe per Zebulonem, qui a cohabitatione dictus est, n. 3960, 3961; postquam haec conjunctio facta est, tunc interior homo et exterior conjugium caeleste ineunt, de quo, n. 3952; causa quod non prius, est arcanissima, est enim bonum interioris hominis quod tunc se conjungit cum bono exterioris, et per hoc cum vero ibi, et quoque bonum interioris hominis per affectionem veri ibi cum bono exterioris hominis, et quoque cum vero ibi, ita immediate et mediate, de qua conjunctione immediata et mediata videatur n. 3314, 3573, 3616: quia tunc primum conjungitur interior homo cum exteriore, et priusquam haec conjunctio facta est, interior homo est quasi nullus, ita quasi mortuus, ut supra dictum, ideo dicitur ‘Collegit Deus ignominiam meam’; hoc nunc est quod significatur per ‘ignominiam’ quam Deus collegisse, hoc est, abstulisse, seu a qua liberavisse, dicitur.

[3] Per verba autem quae sequuntur, nempe per ‘addat Jehovah mihi filium alterum’, a quibus Josephus nominatus est, significatur alterum arcanum quod est hoc; per ‘Josephum’ repraesentatur regnum spirituale Domini, ita spiritualis homo, nam in unoquovis spirituali homine est regnum illud; sunt duo quae ³ spiritualem hominem constituunt, nempe charitas et fides, seu quod idem, bonum et verum; charitas ex qua fides, seu bonum ex quo verum, est quod repraesentatur per Josephum; ⁴ et fides in qua charitas, seu verum in quo bonum, est quod significatur per filium alterum, et repraesentatur per Benjaminem, ' de quo Gen. 35:16-18;

ita est ‘Josephus’ caelestis spiritualis homo, et ‘Benjamin’ spiritualis caelestis; quae differentia qualis sit, constare potest ab illis quae prius de bono ex quo verum, et de vero in quo bonum, saepius dicta sunt; hoc nunc est quod significatur per ⁵ altera verba Rachelis ‘Addat Jehovah mihi filium alterum’: sed haec arcana non videri possunt nisi ab illis qui in charitate fidei sunt, nam illi quoad interiora in luce caeli sunt, in qua luce etiam est intelligentia; non autem ab illis qui solum in luce mundi sunt, nam in hac luce non est intelligentia, nisi quantum haec in se lucem caeli habet'; angelis qui in luce caeli sunt, haec inter communissima sunt.

[4] Ex his nunc constare potest quod per illa verba, nempe ‘collegit Deus ignominiam meam, et addat Jehovah mihi filium alterum’, in sensu supremo significetur Dominus quoad Divinum Spirituale; et in sensu interno regnum spirituale Domini, seu bonum fidei, nam hoc est spirituale quod in illo regno; quod autem in sensu externo per illa verba significetur salvatio, ac fructificatio et multiplicatio, est quia est consequens, n. 3971.

Quid autem regnum spirituale Domini, constare potest ab illis quae de illo regno multoties prius dicta et ostensa sunt, quod nempe sint illi qui in charitate et inde in fide sunt; distinguitur hoc regnum a regno caelesti Domini, in hoc enim sunt illi qui in amore in Dominum sunt, et inde ⁶ charitate; hi constituunt caelum tertium seu intimum, spirituales autem caelum secundum seu interius.

[5] Quod primum dicatur Deus, nempe ‘collegit DEUS ignominiam meam’, et mox Jehovah, nempe ‘addat JEHOVAH mihi filium alterum’, est causa quia prius spectat ascensum a vero ad bonum, at posterius descensum a bono ad verum; spiritualis homo est in bono fidei, hoc est in bono ex quo verum, at antequam fit spiritualis est in vero fidei, hoc est, in vero in quo bonum; ‘Deus’ enim dicitur cum agitur de vero, ⁷ Jehovah' autem cum de bono, n. 2586, 2769, 2807, 2807, 3921.

[6] Quod per ‘Josephum’ repraesentetur regnum spirituale Domini, seu homo spiritualis, ita bonum fidei, constare etiam potest ex illis locis in Verbo ubi nominatur, ut in prophetia Jacobi tunc Israelis: Filius fecundae Josephus, filius fecundae juxta fontem, filiae, incedit super muro, et exacerbabunt illum et jaculabuntur, et odio habebunt illum sagittarii: et sedebit in firmitudine arcus sui, et roborabuntur brachia manuum illius, a manibus fortis Jacobi, inde pastor, lapis Israelis: a Deo patris tui, et auxiliabitur tibi, et cum Shaddai, et benedicet tibi benedictionibus caeli desuper, benedictionibus abyssi jacentis subtus, benedictionibus uberum et uteri: benedictiones patris tui praevalebunt super benedictionibus genitorum meorum usque ad desiderium collium saeculi, erunt capiti Josephi, et vertici naziraei fratrum illius, Gen. xlix

22-26; in verbis his propheticis continetur ⁸ in supremo sensu descriptio Divini Spiritualis Domini, ⁹ in sensu interno regni spiritualis Ipsius; quid singula involvunt, in explicatione capitis illius, ex Divina Domini Misericordia, dicetur.

[7] Similiter in prophetia Mosis, Josepho dixit, Benedicta a Jehovah terra illius, de pretiosis caeli, de rore, de abysso etiam jacente subtus; et de pretiosis proventuum solis, et de pretiosis producti mensium; et de primitiis montium orientis, et de pretiosis collium saeculi; et de pretiosis terrae et plenitudinis ejus; et beneplacitum habitantis in rubo; venient capiti Josephi, et vertici naziraei fratrum illius, Deut. 33:13-17.

[8] Quia per ‘Israelem’ repraesentatur Ecclesia spiritualis Domini, n. 3305, 3654, idcirco Jacob tunc Israel ante mortem suam, dixit ad Josephum, Duo filii tui, qui nati sunt tibi in terra Aegypti, antequam ego veniens ad te in Aegyptum, mei erunt Ephraim et Menasheh, sicut Reuben et Shimeon:... angelus qui redemit me ex omni malo, benedicat pueris, ut vocetur in iis nomen meum, et nomen patrum meorum, Abrahami et Jishaki, et crescant in multitudinem in medio terrae, Gen. 48:5, 16;

sunt enim duo quae constituunt Ecclesiam spiritualem, intellectuale et voluntarium; intellectuale est quod repraesentatur per ‘Ephraim’, et voluntarium quod per ‘Menasheh’; inde patet cur duo Josephi filii a Jacobo tunc Israele adoptati sunt et agniti pro suis; Ephraim etiam in Verbo imprimis prophetico saepius nominatur, et ibi per illum significatur intellectuale veri et boni, quod est Ecclesiae spiritualis:

[9] apud Ezechielem,

Jehovah dixit, Fili hominis, sume tibi lignum unum, et scribe super illud Jehudae et filiis Israelis sociis ejus; et sume lignum unum, et scribe super illud Josepho, lignum Ephraim, et omnis domus Israelis sociorum ejus; et conjunge illa, unum ad alterum tibi in lignum unum, ut sint unum ambo in manu ¹⁰ mea; ... sic dixit Dominus Jehovih, Ego, ecce Ego accipiens lignum Josephi, quod in manu Ephraimi et tribuum Israelis, sociorum ejus, et addam illos super ligno Jehudae, et faciam eos in lignum unum, et erunt unum in manu Mea; ... et faciam eos in gentem unam in terra, in montibus Israelis; et rex unus erit omnibus illis in regem, et non erunt amplius duae gentes, et non dividentur amplius in duo regna iterum, 37:16, 17, 19, 22; agitur ibi de regno Domini caelesti et spirituali, regnum caeleste est ‘Jehudah’, n. 3654, 3881, 3921 f. ; regnum spirituale est ‘Josephus’, et quod regna illa non duo erunt sed unum; facta etiam sunt in unum per Adventum Domini in mundum;

[10] quod per Adventum Domini salvati sint spirituales, videatur n. 2661, 2716, 2833, 2833; illi sunt de quibus Dominus loquitur apud Johannem, Et alias oves habeo, quae non sunt ex ovili hoc; etiam illas oportet Me adducere, vocemque Meam audient, et fiet unus grex et unus pastor, 10:16;

id est quod significatur per ‘duo ligna’, nempe Jehudae et Josephi, quae conjungentur in unum, et erunt unum in manu Domini et sicut in gentem unam, sunt etiam unum in regno Domini; caelestes enim constituunt caelum tertium quod est intimum, spirituales autem caelum secundum quod est interius, ac ibi sunt unum, quia influit unum in alterum, nempe caeleste in spirituale; est spirituale regnum sicut planum caelesti, ita constabilita sunt; Divinum enim caeleste in tertio seu intimo caelo est amor in Dominum, caeleste spirituale ibi est charitas; haec, nempe charitas, est principale in secundo caelo seu interiore ubi spirituales sunt, inde patet qualis influxus, et quoque qualis per influxum constabilitio;

‘lignum’ significat bonum, tam bonum amoris in Dominum, quam bonum charitatis erga proximum n. 2784, 2812, 3720, ideo mandatum ut scriberentur Jehudah et Josephus super lignis, quae unum ¹¹ fierent:

[11] apud Zachariam,

Potentem faciam domum Jehudae, et domum Josephi salvabo et habitare faciam illos, quia misertus illorum, et erunt quemadmodum non reliquissem illos, quia Ego Jehovah Deus illorum et respondebo illis, 10:6;

ibi etiam de binis regnis, nempe caelesti et spirituali, agitur, caeleste regnum est ‘Jehudah’, et spirituale est ‘Josephus’; deque salvatione spiritualium:

[12] apud Amos, Sic dixit Jehovah domui Israelis, Quaerite Me et vivetis, ...

quaerite Jehovam, et vivetis, ne invadat sicut ignis domum Josephi, et comedat, et nemo exstinguens; ... odio habete malum, et diligite bonum, et stabilite in porta judicium, forte miserebitur Jehovah Deus Zebaoth reliquiarum Josephi, v

4, 6, 15; ibi etiam spirituales per ‘Josephum’ significantur; ‘domus ¹² Israelis’ est Ecclesia spiritualis, n. 3305, 3654, ‘Josephus’ est bonum illius Ecclesiae, quare dicitur dixit Jehovah domui Israelis, Quaerite Me et vivetis, ne invadat sicut ignis domum Josephi:

[13] apud Davidem,

Pastor Israelis, adverte aurem, ducens sicut gregem Josephum, insidens cherubis, effulge coram Ephraim, et Benjamin, et Menasheh, excita potentiam Tuam, et ito in salvationem nobis, Ps. 80:2, 3 ¹³ [KJV 1, 2];

similiter, ibi etiam ‘Josephus’ est homo spiritualis, ‘Ephraim, Benjamin et Menasheh’ sunt tria quae illius Ecclesiae sunt:

[14] apud eundem,

Extollite cantum, et date tympanum, citharam amoenam cum nablio, clangite in mense buccina, in feria ad diem festi nostri, quia statutum Israeli hoc, judicium Deo Jacobi, testimonium ¹⁴ Jehosepho posuit illud, in exeundo illo contra terram Aegypti; labium non noveram audivi, Ps. 81:3-6 [KJV 2-5];

quod ‘Jehosephus’ hic sit spiritualis Ecclesia seu spiritualis homo, a singulis verbis et vocibus ibi patet, sunt enim voces in Verbo quae spiritualia exprimunt, et sunt voces quae caelestia, et hoc constanter ubivis, hic sunt voces quae spiritualia, ut ‘cantus, tympanum, cithara cum nablio, clangere in mense buccina, in feria ad diem festi’, inde quoque patet quod de spirituali Ecclesia quae est ‘Josephus’, agatur:

[15] apud Ezechielem,

Sic dixit Dominus Jehovih, Hic terminus ad quem hereditabitis terram, juxta duodecim tribus Israelis, Josepho funes, ¹⁵ 47:13;

ibi de regno spirituali Domini agitur, quare dicitur ‘Josepho funes’. Divinum Spirituale Domini est quod etiam vocatur regium Ipsius, nam regium Domini est Divinum Verum, at sacerdotale Ipsius est Divinum Bonum, n. 2015, 3009, 3670; ipsum regium Domini est quod repraesentatur per ‘Josephum’, quod rex factus in terra Aegypti, de qua repraesentatione, ex Divina Domini Misericordia, ibi.

[16] Quod Divinum Spirituale Domini, seu Divinum Verum, attinet, quod per ‘Josephum’ in supremo sensu repraesentatur, id non est in Domino, sed a Domino, Dominus enim non est nisi Divinum Bonum, sed a Divino Bono procedit Divinum Verum; se habet hoc comparative sicut sol et ejus lux; in sole non est lux, sed ¹⁶ procedit a sole, seu sicut ignis; in igne non est lumen sed lumen procedit ab igne; Ipsum Divinum Bonum etiam in Verbo comparatur soli, tum igni, et quoque vocatur sol et ignis; regnum caeleste Domini vivit ex bono quod procedit a Domino, regnum autem spirituale a vero inde, quapropter Dominus in altera vita apparet caelestibus ut Sol, at spiritualibus ut Luna, videatur n. 1053, 1521, 1529-1531, 3636, 3643; est enim calor et est lux quae procedunt a sole; calor comparative est bonum amoris, quod etiam calor caelestis et spiritualis vocatur, lux comparative est verum inde, quod quoque lux spiritualis dicitur, videatur n. 3636, 3643,

sed calori caelesti et luci spirituali qua procedunt a Domino ut a sole in altera vita, inest bonum amoris et verum fidei, ita sapientia et intelligentia, n. 1521-1523, 1542, 1619-1632, 2776, 3138, 3190, 3195, 3222, 3223, 3339, 3485, 3636, 3643, 3862; quae enim a Domino procedunt, sunt viva;

[17] inde constare potest quid Divinum Spirituale est, et unde regnum spirituale, et regnum caeleste, et quod regnum spirituale sit bonum fidei, hoc est, charitas, quae influit a Domino immediate, et quoque mediate per regnum caeleste. Divinum Spirituale, quod ¹⁷ a Domino procedit, in Verbo vocatur Spiritus veritatis estque sanctum verum, et non est alicujus spiritus, sed est Domini, per spiritum a Domino missum, ut constare potest ab Ipsius Domini verbis, apud Johannem, Quando venerit Ille, Spiritus veritatis, ducet vos in omnem veritatem, non enim loquetur a Se Ipso, sed quaecumque audiverit, loquetur, ¹⁸ Ille etiam futura annuntiabit vobis: Ille Me glorificabit, quia ex Meo accipiet, et annuntiabit vobis, 16:13, 14.

Poznámky pod čarou: