9262. ‘Ac innocentem et justum ne occidas’: quod significet aversationem pro destruendo bono interiore et exteriore, constat ex significatione ‘innocentis’ quod sit qui in bono interiore, ita in sensu abstracto bonum interius, de qua sequitur; ex significatione ‘justi’ quod sit qui in bono exteriore, et in sensu abstracto bonum exterius, nam ‘justum’ praedicatur de bono amoris erga proximum, at ‘innocens’ de bono amoris in Dominum; bonum amoris erga proximum est bonum exterius, et bonum amoris in Dominum est bonum interius; et ex significatione ‘occidere’ quod sit destruere. Quod ‘justum’ sit bonum amoris erga proximum, ¹ videbitur etiam infra; at quod ‘innocens’ sit bonum amoris in Dominum, est quia illi in innocentia sunt qui amant Dominum; innocentia enim est agnoscere corde quod a se non nisi quam malum velit et non nisi quam falsum percipiat, et quod omne bonum quod amoris, et omne verum quod fidei, sit a Solo Domino; haec agnoscere corde non alii possunt quam qui Domino conjuncti sunt per amorem; tales sunt qui in intimo caelo sunt, quod inde caelum innocentiae vocatur; quapropter bonum quod illis, est interius bonum; est enim Divinum Bonum Amoris procedens a Domino quod qui ² in caelo innocentiae sunt recipiunt; inde quoque illi nudi apparent et quoque sicut infantes; ex quo est quod innocentia repraesentetur per nuditatem et quoque per infantiam; quod per nuditatem, videatur n. 165, 213, 214, 8375, ³ et quod per infantiam, n. 430, 1616, 2280, 2305, 2306, 3183, ⁴ 3494, 4563, 4797, 5608 fin.

[2] Ex illis quae de innocentia nunc dicta sunt, constare potest quod Divinum Domini non recipi ⁵ possit quam in innocentia; unde ⁶ est quod bonum non sit bonum nisi in eo sit innocentia, n. 2526, 2780, 3994, 6765, 7840, 7887, hoc est, agnitio quod ex proprio non nisi quam malum et falsum ⁷ procedat, et quod a Domino omne bonum et verum sit; credere illud, et credere hoc, et quoque velle hoc, est innocentia; est itaque bonum innocentiae ipsum bonum Divinum a Domino apud hominem; inde est quod ‘innocens’ significet illum qui in bono interiore est, ac in sensu abstracto bonum interius.

[3] Quia per ‘innocentem’ seu ‘innocentiam’ Divinum Bonum quod a Domino significatur, ideo crimen maxime nefandum fuit sanguinem innocentem effundere, et cum ⁸ factum, quod universa terra damnata esset usque dum id expiatum fuit, ut constare potest a processu ⁹ inquisitorio et expurgatorio si aliquis confossus deprehensus fuerit in terra, de qua re ita apud Moschen,

Cum invenitur confossus in terra jacens in agro, nec scitur quis percusserit eum, tunc exibunt seniores ¹⁰ tui, et judices tui, et metientur versus urbes, quae circum confossum; fiet autem, urbem proximam confosso, sument seniores urbis hujus vitulam bovis per quam labor non factus, quae non traxit in jugo, et deducent seniores urbis hujus vitulam ad vallem sterilem quae non colitur nec seritur, et decollabunt ibi vitulam in valle; dein accedent sacerdotes filii Levi, et omnes seniores urbis hujus adstantes confosso, lavabunt manus suas super vitula decollata in valle; et respondebunt et dicent, Manus nostrae non ¹¹ fuderunt sanguinem hunc, et oculi nostri non viderunt; expia populo Tuo Israeli quem redemisti, Jehovah, nec ¹² des sanguinem innocentem in medio populi Tui Israelis, sic expiabitur illis sanguis; tu vero removebis sanguinem innocentem e medio tui, si feceris rectum in oculis Jehovae, Deut. 21:1-10;

quisque videre potest quod hic processus inquisitorius et expurgatorius sanguinis innocentis effusi in terra arcana caeli involvat, quae nullatenus sciri possunt nisi sciatur quid significatur per ‘confossum in agro’, per ‘vitulam bovis per quam ¹³ labor non factus, et quae non traxit in jugo’, quid per ‘vallem sterilem quae non colitur nec seritur’, per ‘decollationem vitulae in illa valle’, per ‘lavationem manus super vitula’, et per reliqua; quod haec mandata fuerint absque ¹⁴ quod significaverint arcana, nullatenus conveniret Verbo, quod a Divino dictatum est et quoad quamlibet vocem et iotam inspiratum; nam ¹⁵ tale absque altiore significatione 'fuisset ¹⁶ rituale nullius sanctitatis, immo vix alicujus rei;

[4] sed usque patet quaenam arcana inibi latent ex sensu interno, ita si sciatur quod per ‘confossum in terra jacentem in agro’ significetur verum et bonum ¹⁷ exstinctum in Ecclesia ubi ¹⁸ bonum, quod per ‘urbem proximam confosso’ significetur verum doctrinae Ecclesiae cujus bonum exstinctum est, quod per ‘vitulam bovis per quam labor non factus est, et quae non traxit in jugo’ ¹⁹ bonum externi seu naturalis hominis, qui nondum sibi attraxit falsa fidei et mala amoris per servitium cupiditatum, quod per ‘vallem sterilem quae non colitur nec seritur’ significetur mens naturalis non exculta veris et bonis fidei, ex ignorantia, quod per ‘decollationem in illa valle’ significetur expiatio propter non culpam quia ²⁰ ex ignorantia, quod per ‘lavationem manus’ significetur purificatio e nefando illo crimine; ex his cognitis ²¹ patet quod per ‘effundere sanguinem innocentem’ significetur exstinguere Divinum Verum et Bonum quod a Domino, ita Ipsum Dominum apud hominem Ecclesiae;

[5] sciendum est ²² quod per totum hunc processum ²³ repraesentatum fuerit in caelo crimen tale factum absque culpa, quia ex ignorantia in qua innocentia, et inde ut non malum; singula usque ad minutissima in illo processu aliquid essentiale illius rei ²⁴ repraesentabant; quae autem repraesentabant, constat ex sensu interno; quod ‘confossus’ sit verum et bonum exstinctum, videatur n. 4503, quod ‘terra’ sit Ecclesia, n. 662, 1066, 1067, 1262, 1413, 1607, 1733, 1850, 2117, ²⁵ 2118 fin. , 2928, 3355, 4447, 4535, 5577, 8011, 8732, quod ‘ager’ sit Ecclesia quoad bonum, ita bonum Ecclesiae, n. 2971, 3310, 3766, 4982, 7502, 7571, ²⁶ 9139, quod ‘urbs’ sit doctrina veri ²⁷ , ita verum doctrinae Ecclesiae, n. 402, 2268, ²⁸ 2449, 2712, 2943, 3216, 4492, 4493, quod ‘bos’ sit bonum externi seu naturalis hominis, n. 2180, 2566, 2781, ²⁹ 9134, inde ‘vitula’ bonum infans, n. 1824, 1825;

[6] quod ‘labor non factus et [non] traxit in jugo’ sit quod adhuc non serviverit falsis et malis, ex ignorantia, patet, nam ‘laborare et trahere in jugo’ est servire; quod ‘vallis’ sit mens inferior, quae mens naturalis vocatur, n. ³⁰ 3417, 4715, quod ‘sterilis’ sit quae absque veris et bonis, n. 3908, ³¹ ita ‘vallis quae non colitur et seritur’ est mens naturalis nondum exculta veris et bonis, ita quae adhuc est in ignorantia, quod ‘semen quo seritur’ sit verum fidei, n. 1025, 1447, ³² 1610, 1940, 2848, 3038, 3373, 3671, 6158; quod ‘decollatio’ sit expiatio, est quia per mactationes bestiarum variarum, sicut per sacrificia, significabantur expiationes; quod ‘lavatio manus’ sit purificatio a falsis et malis, n. 3147, hic itaque purificatio a nefando illo crimine, nam ‘effundere sanguinem’ ³³ in genere ³⁴ significat violentiam inferre ³⁵ bono et vero, n. 9127, ³⁶ sic ‘effundere sanguinem innocentem’ significat exstinguere Divinum a Domino apud hominem, ita Ipsum Dominum apud illum; nam verum et bonum apud hominem est Ipse Dominus, quia sunt ab Illo.

[7] Simile significatur per ‘effundere sanguinem innocentem’ in Deut. 19:10, 27:25; Esai. 59:3, 7; Jer. 2:34, 7:6, 19:4, 22:3, 17; Joel. 4:19 [KJV 3:19]; Ps. 94:21. ‘Innocens’ in sensu proximo significat qui absque culpa, et absque malo, ³⁷ quod etiam ³⁸ testabantur olim per ‘lavationem manuum’, Ps. 26:6; Ps. 73:13; Matth. 27:24; Joh. 18:38, 19:4;

hoc inde est quia bonum quod a Domino apud hominem est absque culpa ac absque malo; id bonum est bonum innocentiae in sensu interno, ut ostensum est; sed bonum quod absque culpa et malo est in externo homine, hoc est, bonum exterius, vocatur ‘justum’, ut quoque apud Davidem,

Non associabitur Tibi thronus perditionum, qui conglomerant se contra animam justi, et sanguinem innocentem condemnant, Ps. 94:[20, ] 21.

Poznámky pod čarou:

3147. ‘Et aquam ad lavandum pedes ejus’: quod significet purificationem ibi, constat ex significatione ‘aquae ad lavandum’ seu ‘lavare aqua’ quod sit purificare, de qua sequitur; et a significatione ‘pedum’ quod sint naturalia, seu quod idem, illa quae sunt in naturali homine, de qua n. 2162. In Ecclesia Repraesentativa sollemne fuit aqua ‘lavare pedes’, et per id significare quod sordes naturalis hominis abluerentur; sordes naturalis hominis sunt omnia illa quae sunt amoris sui et amoris mundi, quae sordes cum ablutae sunt, tunc bona et vera influunt, sunt enim unice illae quae impediunt influxum boni et veri a Domino;

[2] bonum enim continue a Domino influit, sed cum per internum seu spiritualem hominem ad ejus externum seu naturalem venit, illud ibi vel pervertitur, vel reflectitur, vel suffocatur; at vero cum removentur illa quae amoris sui et mundi sunt, tunc bonum ibi recipitur, et ibi fructificatur, nam tunc homo opera charitatis exercet; ut constare a multis potest, ut cum modo sopiuntur illa quae sunt externi seu naturalis hominis, ut in infortuniis, miseriis et morbis, tunc homo ilico incipit pie cogitare et bonum velle, et quoque pietatis opera exercere quantum potest; at mutato statu etiam haec mutantur:

[3] haec per ‘lavationes’ significabantur in Ecclesia Antiqua; et eadem repraesentabantur in Ecclesia Judaica; quod illa in Ecclesia Antiqua significarentur, sed in Ecclesia Judaica repraesentarentur, erat quia homo Ecclesiae Antiquae spectabat illum ritum ut quoddam externum in cultu, nec credebat, quod per lavationem purificaretur, sed per ablutionem sordium naturalis hominis, quae, ut dictum, sunt illa quae sunt amoris sui et mundi; at homo Ecclesiae Judaicae credebat quod per lavationem purificaretur, nesciens nec scire volens quod significaretur purificatio interiorum.

[4] Quod per lavationem significetur ablutio a sordibus illis, constat apud Esaiam,

Lavate vos, purificate vos, removete malum operum vestrorum a coram oculis Meis; cessate malum facere, 1:16;

ubi ‘lavare se’ quod sit purificare se et removere mala, patet:

apud eundem,

Cum laverit Dominus excrementum filiarum Zionis, et sanguines Hierosolymae abluerit e medio ejus, in spiritu judicii, et in spiritu expurgationis, 4:4;

ubi ‘lavare excrementum filiarum Zionis, et sanguines Hierosolymae abluere’ pro purificare a malis et falsis:

apud Jeremiam,

Ablue a malitia cor tuum, Hierosolyma, propterea ut salveris. Quamdiu commorabuntur in medio tui cogitationes iniquitatis tuae? 4:14:

[5] apud Ezechielem,

Lavi te aquis, et ablui sanguines a super te, et unxi te oleo, 16:9;

de ‘Hierosolyma’ per quam ibi intelligitur Ecclesia Antiqua; ‘lavare aquis’ pro purificare a falsis, ‘abluere sanguines’ pro purgare a malis, ‘ungere oleo’ pro implere bono tunc:

apud Davidem,

Lava me ab iniquitate mea, et a peccato meo munda me; expiabis me hyssopo, et mundabor, lavabis me, et prae nive albus ero, Ps. 51 [4], 9 [KJV 2, 7];

[6] ‘lavari’ manifeste pro purificari a malis et falsis inde. Haec erant quae significabantur per ‘lavare’ in Ecclesia Repraesentativa; mandatum ibi repraesentationis causa ut lavarent cutem, manus, pedes, et quoque vestes, quando immundi facti ac mundarentur, per quae omnia significabantur illa quae naturalis hominis sunt; etiam lavacra, quae omnia, ponebantur extra Templum, nempe ‘mare aeneum, et labra decem aenea’, 1 Reg. 7:23-39;

ac labrum aeris ex quo se lavarent Aharon et filii ejus, positum erat inter Tentorium conventus et Altare, ita quoque extra Tentorium Exod. 30:18, 19, 21, quo etiam ¹ significatum, quod solum externa seu naturalia purificarentur; quae nisi purificata sint, hoc est, inde remota quae amoris sui et mundi sunt, nusquam possunt interna quae sunt amoris in Dominum et erga proximum, influere, ut supra dictum;

[7] ut ‘melius’ sciatur quomodo haec se habeant, nempe quod externa purificanda sint, sint exemplo et illustrationi bona opera, seu quod idem, bona charitatis quae hodie fructus fidei vocantur, haec sunt externa quia exercitia; bona opera sunt mala opera nisi removeantur illa quae sunt amoris sui et mundi, nam opera cum fiunt antequam haec remota sunt, apparent extus bona, sed sunt intus mala, fiunt enim vel propter famam, vel propter lucrum, vel propter sui honorem, vel propter remunerationem, ² ita sunt vel meritoria vel hypocritica, illa enim quae sunt amoris sui et mundi faciunt opera illa talia; at vero cum removentur mala haec, tunc opera fiunt bona, ac sunt bona charitatis, nempe in illis non respectus sui, mundi, famae, remunerationis, ita ³ illa non meritoria nec hypocritica, influit enim tunc amor caelestis et amor spiritualis a Domino in opera, et faciunt haec ut sint amor et charitas actu; ac tunc Dominus per illa quoque purificat naturalem seu externum hominem, ac eum in ordinem disponit ut recipiat correspondenter caelestia et spiritualia quae influunt;

[8] quod manifeste constare potest ab illis quae Dominus docuit, cum lavit pedes discipulorum;

apud Johannem, Venit ad Simonem Petrum, qui dicit Ipsi, Domine, Tune meos lavas pedes? respondit Jesus et dixit illi, Quod Ego facio, tu non scis adhuc, cognosces vero post haec; dicit Ipsi Petrus, Non lavabis pedes meos in aeternum; respondit illi Jesus, Si non lavero te, non habes partem Mecum; dicit Ipsi Simon Petrus, Domine, non pedes meos tantum, sed et manus et caput; dicit illi Jesus, Qui lotus est, non opus habet nisi ut quoad pedes lavetur, sed mundus est totus; jam vos mundi estis, non tamen omnes, 13:4-17;

'qui lotus est, non opus habet nisi ut quoad pedes lavetur' significat quod qui reformatus est, modo opus habeat mundari quoad naturalia, hoc est, ut inde removeantur mala et falsa, omnia tunc disponuntur in ordinem per influxum spiritualium a Domino: ⁴ praeterea ‘lavare pedes’ erat charitatis, quod nempe non ⁵ reflecteret super mala alterius; et quoque erat humiliationis, quod nempe alterum a malis, quasi a sordibus, mundaret, ut quoque a Domini verbis ibi vers. 12 constare potest, etiam Luc. 7:37, 38, 44, 46; Joh. 11:2; 1 Sam. 25:41.

[9] Quisque videre potest quod lavare ⁶ se non aliquem purificet a malis et falsis, sed solum a sordibus quae eis adhaerent; at quia inter ritus in Ecclesia mandatos fuit, sequitur quod involvat aliquid ⁷ peculiare, nempe lavationem spiritualem, hoc est, purificationem ab illis sordibus quae intus adhaerent homini: qui itaque inter illos noverunt haec, et cogitarunt de purificatione cordis, seu remotione malorum amoris sui et mundi e naturali homini, et omni studio hoc conabantur facere, illi obierunt ritum lavationis ut cultum externum ex mandato; at qui non noverunt hoc, nec voluerunt nosse, sed cogitarunt quod solus ritus lavandi vestes, cutem, manus, pedes purificaret eos, et modo talia fecerint, liceret eis in avaritia, in odiis, vindictis, immisericordia, saevitiis, quae sunt sordes spirituales, vivere, illi ritum hunc coluerunt ut idololatricum; at usque per illum repraesentare potuerunt, et per repraesentationem aliquid Ecclesiae sistere per quod conjunctio aliqua esset caeli cum homine antequam venit Dominus, sed talis conjunctio ut hominem ⁸ ipsius Ecclesiae parum vel nihil afficeret;

[10] Judaei et Israelitae tales erant ut nihil prorsus cogitarent de interno homine, nec aliquid de illo scire vellent, ita nihil prorsus de caelestibus et spiritualibus quae sunt vitae post mortem, sed usque ne periret omnis communicatio cum caelo, et sic cum Domino, obstringebantur ad ritus externos per quos significabantur interna; omnes illorum captivitates et plagae erant in genere ob illum finem, ut externa rite observarentur repraesentationis causa: inde nunc erat, Quod Moses Aharonem et filios ejus ad ostium tentorii lavaret aquis, ut sanctificarentur, Exod. 29:4; 40:12; Lev.

8:6;

Quod Aharon et filii ejus lavarent manus et pedes, antequam intrarent in tentorium conventus, et accederent ad altare ad ministrandum, ut non morerentur, et quod hoc esset illis statutum saeculi, Exod. 30:18-21; 40:30, 31;

Quod Aharon, antequam indueret vestes ministerii, lavaret carnem suam, Lev. 16:4, 24;

Quod Levitae purificarentur, per quod aspergerentur aqua expiationis, quodque transire facerent novaculam super carnem suam, et lavarent vestes suas et sic puri essent, Num. 8:6,

7;

Qui comederet cadaver bestiae mundae, aut discerptum, quod lavaret vestes suas et ablueret se aquis; et si non lavaverit se, et carnem suam abluerit, quod portaret iniquitatem suam, Lev. 17:15, 16;

Qui tetigerit cubile fluxu affecti, aut qui sederit super vase, super quo ille sederat, quique tetigerit carnem ejus, lavaret vestes, et ablueret se aquis, et immundus esset ad vesperam, Lev. 15:5-7, 10-12, seq. ;

Qui emisit ⁹ hircum in azazel, lavaret carnem suam, Lev.

16:26;

Cum mundatus esset leprosus, quod lavaret vestes, raderet omnem pilum suum, et lavaret se aquis, ac mundus esset, Lev.

14:8, 9;

Immo quod ipsa vasa quae immunda facta per contactum immundorum, transigerentur per aquas, et immunda essent ad vesperam, Lev. 11:32.

Ex ¹⁰ his constare potest, quod nullus per ritum lavationis quoad interna mundus seu purus fieret, sed modo purum seu spiritualiter mundum repraesentaret, ob causam de qua supra; quod ita sit, Dominus manifeste docet apud Matth. 15:1-20 ¹¹ ; Marcus 7:1-23.

Poznámky pod čarou: