5268. ‘Et septem vaccae graciles et malae ascendentes post eas, septem anni eae’: quod significet status multiplicationis falsi infestantis interius naturale, constat ex significatione ‘vaccarum’ quod in genuino sensu sint vera in interiore naturali, de qua n. 5198, 5265, in opposito autem falsa ibi, de qua n. 5202, quapropter illae vocantur ‘vaccae bonae’, hae autem ‘graciles et malae’; ex significatione ‘ascendere’ quod sit progressivum versus interiora, de qua n. 5202; et ex significatione ‘annorum’ quod sint status, de qua mox supra n. 5265. Sicut ‘septem’ significant sanctum, ita quoque in opposito sensu significant profanum; pleraque enim in Verbo etiam oppositum sensum habent, et hoc ex causa quia eadem quae in caelo fiunt, cum defluunt versus infernum, vertuntur in opposita et fiunt actualiter opposita; inde sancta quae per ‘septem’ significantur, fiunt ibi profana;

[2] quod per ‘septem’ significentur et sancta et profana, licet ex septem ¹ solum nominatis in Apocalypsi confirmare; quod sancta ibi, Johannes septem Ecclesiis; Gratia et pax ab Illo, Qui est, et Qui erat, et Qui venturus est, et a septem spiritibus qui sunt coram throno Ipsius, 1:4: Haec dicit, Qui habet septem spiritus, ... et septem stellas, iii I E throno exibant ... septem lampades ignis ardentes coram throno, quae sunt septem spiritus Dei, 4:5: Vidi super dextra sedentis super throno librum scriptum intus et a tergo, obsignatum septem sigillis, 5:1: Vidi cum ecce in medio throni ... Agnus stans tanquam mactatus, habens cornua septem, et oculos septem, qui sunt septem Dei spiritus emissi in omnem terram, 5:6: Septem angelis datae sunt septem tubae, 8:2: In diebus vocis septimi angeli ... consummandum erat mysterium Dei, 10:7: Exiverunt septem angeli habentes septem plagas e templo, induti linteo albo et splendido, et circumcincti circa pectora cingulis aureis; tunc unum ex quatuor animalibus dedit septem angelis septem phialas aureas, 15:6, 7.

[3] Quod ‘septem’ in opposito sensu significent profana, patet ab his etiam in Apocalypsi, Ecce draco magnus rufus habens capita septem, et cornua decem, et super capitibus ejus diademata septem, 12:3: Vidi e mari bestiam ascendentem, quae habebat capita septem, et cornua decem, et super cornibus suis decem diademata, super capitibus autem suis nomen blasphemiae, 13:1: Vidi mulierem sedentem super bestia coccinea, plenam nominibus blasphemiae, et habebat capita septem, et cornua decem.... Hic intelligentia, si quis habet sapientiam, septem capita sunt montes septem, ubi mulier sedet super illis, et reges septem sunt.... Bestia quae erat, et non est, ille rex octavus est, et ex septem, et in perditionem abit, 17:3, 7, 9, 11.

脚注:

5265. ‘Septem vaccae bonae septem anni eae’: quod significet status multiplicationis veri in interiore naturali, constat ex significatione ‘vaccarum’ quod in bono sensu sint vera interioris naturalis, de qua n. 5198; et ex significatione ‘annorum’ quod sint status, de qua n. 482, 487, 488, 493, 893; quod septem fuerint, est quia ‘septem’ significant sanctum et inde adjiciunt sanctitatem rei de qua agitur, n. 395, 433, 716, 881; et quoque involvunt integram periodum a principio ad finem, n. 728; inde est quod septem vaccae et septem aristae in somnio visae sint, et dein quod septem anni abundantiae annonae, et septem anni famis fuerint; inde quoque est quod septimus dies sanctificatus sit, et quod septimus annus in Ecclesia repraesentativa fuerit annus sabbatarius, et quod post septies septem annos Jubilaeum;

[2] quod ‘septem’ significent sancta est ex ¹ significatione 'numerorum in mundo ² spirituum; unusquisque numerus ibi aliquam rem involvit; aliquoties mihi ad visum apparuerunt numeri, simplices et compositi, semel etiam in longa serie, et miratus quid significarent; et dictum quod existerent ex loquela angelica, et quod res quoque per numeros quandoque soleant exprimi; qui numeri non apparent in caelo sed in mundo spirituum, ubi talia ad visum sistuntur; hoc antiquissimi qui caelestes homines fuerunt et cum angelis locuti sunt, norunt, et inde computum ecclesiasticum per numeros formarunt, per quos exprimebant universaliter illa quae per voces singulariter; sed quid unusquisque numerus involverat, non mansit apud posteros, solum quid significarent numeri simplices, nempe duo, tria, sex, septem, octo, duodecim, et inde viginti quatuor, septuaginta duo, et septuaginta septem; imprimis quod per ‘septem’ significaretur sanctissimum, nempe in supremo sensu Ipsum Divinum, et in sensu repraesentativo caeleste amoris; inde est quod status hominis caelestis significatus sit per diem septimum, n. 84-87.

[3] Quod numeri significent res, patet manifeste a numeris quamplurimis ³ in Verbo, ut ab his apud Johannem, Qui habet intelligentiam, computato numerum bestiae, numerus enim hominis est, nempe, numerus ejus est sexcenta sexaginta sex, Apoc. 13:18: et alibi apud eundem,

Angelus mensus est murum ⁴ sanctae Hierosolymae centum quadraginta quatuor cubitorum, quae est mensura hominis, hoc est, angeli, Apoc. 21:17;

numerus centum quadraginta quatuor est ex duodecim in se multiplicatis, et ex ⁵ bis septuaginta duo.

脚注: