273. (s. 5) I od prijestola izlažahu munje, i gromovi, i glasovi. Da ovo označava prosvetljenje, razumevanje, I opažanje Božanske istine u nebima od Gospoda, vidi se iz značenja munja, gromova, i glasova, što se kaže za Božansku istinu; munje njenog prosvetljenja, gromovi njenog razumevanja, i glasovi njenog opažanja; da su označene ove stvari, biće očito iz odlomaka u Reči gde se ovi pominju. Ali nešto će se reći o osnovi ovih značenja. Sve su stvari na vidljivom nebu, koje vide ljudske oči, korespondencije; kao sunce, mesec, zvezde, vazduh, eter, svetlost, toplina, oblaci, magle, daždevi, i mnoge druge; one su korespondencije stvarima u duhovnom svetu. Te su stvari tako isto korespondencije u nebu, gde su anđeli, jer i oni vide slične stvari; samo što one tamo nisu prirodne nego duhovne, kao što se vidi iz onog što je o njima rečeno u Nebu I Paklu. Na primjer, o suncu I mjesecu u nebu (br. 116-125); o svjetlosti i toplini u nebu (br. 126-140); i uopšte o korespondeciji neba sa svim stvarima na zemlji (br. 103-115); o izgledima u nebu (br. 170-176). Otuda su munje i gromovi korespondencije; i pošto su korespondencije, one označavaju one stvari kojima korespondiraju; uopšte one označavaju Božansku istinu koju primaju i izgovaraju viši anđeli, koje istine, kada se spuste nižim anđelima, to se ponekad vidi kao munja, i čuje kao grom sa glasovima. To je zato što munja označava Božansku istinu kao prosvetljenje; grom, Božansku istinu kao razumevanje; a glasovi, Božansku istinu kao opažanje.

Kaže se kao razumevanje i kao opažanje, jer ono što ulazi preko sluha u um, to se i vidi se i opaža se; vidi se u razumu, a opaža se komunikacijom s voljom. (Šta je zapravo opažanje, koje imaju anđeli u nebu, može se videti u Nauku Novoga Jerusalima, br. 140). Munje i gromovi u Reči označavaju Božansku istinu kao prosvetljenje i razumevanje, što se vidi iz sledećih odlomaka.

Kod Davida:

Mišicom si odbranio narod svoj, iz oblaka lijaše voda, oblaci davahu glas, i strijele tvoje lećahu. Grmljahu gromovi tvoji po nebu; munje tvoje sijevahu po vaseljeni (Psalam 77:15, 17, 18).

Predmet o kome se govori u ovome Psalmu je prosvetlenje crkve iznova; oblacima koji liju vodu, označavaju se istine doslovnog smisla Reči; nebom, ili višim oblacima, koji govore glasove, označavaju se istine iz duhovnog smisla Reči; a strelama koje su letele unaokolo, označavaju se gromovi iz kojih kao da izlaze strele kao iz luka, koje se pokazuju kada seva i grmi, a time se označavaju Božanske istine; glasom groma u vaseljeni označava se Božanska istina kao opažanje i razumevanje u crkvi; a munjama koje sevaju po svetu, označava se prosvetlenje; svet (vaseljena) označava crkvu. Ponovo:

Oganj pred njim ide, i pali naokolo neprijatelje njegove. Munje njegove sijevaju po vaseljeni (Psalam 97:3, 4).

I iz ovih se reči vidi se da munje označavaju Božansku istinu kao prosvetlenje; jer se kaže da će njegove munje obasjti vaseljenu.

Kod Jeremije:

On je načinio zemlju silom svojom, utvrdio vaseljenu mudrošću svojom, i razumom svojim razastro nebesa. On kad pusti glas svoj, buče vode na nebesima, podiže paru s krajeva zemaljskih, pušta munje s daždem, i izvodi vetar iz staja njegovijeh (10:12, 13, 51:16; Psalam 135:7).

I ovde se govori o ustanovljenju crkve. Da se glasom groma označava Božanska istina kao opažanje i kao razumevanje, a munjama isto tako prosvetlenje, vidi se iz toga što se kaže da je tvorac zemlje utvrdio vaseljenu mudrošću, a prostro nebesa Svojim razumom, a odmah zatim, da kad je izgovorio reč, da su bučale vode na nebesima, i da je pustio munje s daždem. Zemlja i vaseljena označavaju crkvu; vode nanebesima označavaju duhovne istine; dažd označava isto kada se one /istine/ spuste I postanu prirodne, tada je njihovo prosvetljivanje označeno munjama. U drugoj knjizi Samuilovoj:

Od sijevanja pred njim goraše živo ugljevlje. Zagrmlje s nebesa Jehova, i Višnji pusti glas svoj (22:13, 14).

I na drugome mestu:

Sijevni munjom, i razagnaj ih; pusti strijele svoje, i raspi ih (Psalam 144:6).

Da gromovi i munje označavaju Božansku istinu kao razumevanje i kao prosvetljenje, ovde se vidi iz sledećih odlomaka.

Kod Davida:

Unevolji si me zazvao, i izbavih te, usliših te usred groma (Psalam 81:7).

U Apokalipsi:

I čuh jednu od četiri životnje gdje govori kao glas gromov. I jedna od životinja reče: Dođi i vidi (6:1).

Ponovo:

I uze anđeo kadionicu i napuni je ognja s oltara, i baci je na zemlju, i postaše glasovi i gromovi i sijevanje munja i tresenje zemlje (8:5).

Ponovo:

I povika glasom velikijem, kao kad lav riče; i kad govoraše sedam gromova glasove svoje (10:3, 4).

Ponovo:

I otvori se hram Božiji na nebu, i pokaza se ćivot (kovčeg) zavjeta njegova u hramu njegovu; i bijaše sijevanje munja, i glasovi, i gromovi, i tresenje zemlje, i grad veliki (11:19).

Ponovo:

I čuh glas s neba kao glas groma velikoga; I čuh glas gudača koji guđahu u gusle svoje (14:2).

I opet:

I čuh kao glas naroda mnogoga, i kao glas voda mnogijeh, i kao glas gromova jakijeh, koji govore: aliluja, jer caruje Gospod Bog Svedržitelj! (19:6).

Pošto gromovi i munje označavaju Božanske istine, stoga isto tako kad se Jehova spuštao na Goru Sinajsku da ih proglasi /zapovijesti/, čuli su se glasovi, i vidjele munje, i čuo glas trubni (Izlazak 19:16).

Da glas trubni označava Božansku istinu kao otkrivenje, može se videti gore (br. 55, 262). Glas koji je došao s neba Gospodu čuo se kao grom, kao što se može videti kod Jovana (12:28, 28), a Jakov i Jovan nazvani su Boanerges, ili sinovi groma (Marko 3:14, 17).