2547. ‘Quod adduxisti super me, et super regnum meum, peccatum grande’: quod significet quod sic doctrina fidei et omnia doctrinalia in discrimine essent, constat a significatione 'Abimelech qui hic est ‘me’, quod sit doctrina fidei, et ex significatione ‘regni’ quod sit verum doctrinae seu doctrinale. Quod ‘regnum’ in sensu interno significet vera doctrinae, et in sensu opposito falsa doctrina constat a Verbo, ut apud Jeremiam,

Formator omnium Ille, et sceptrum hereditatis Ipsius, Jehovah Zebaoth nomen Ipsius; malleus Tu mihi, arma belli, dispergam in Te gentes, et perdam in Te regna, 51:19, 20;

ubi de Domino, qui quod non ‘dispersurus gentes’, nec ‘perditurus regna’ constat, sed quod illa quae per gentes et regna significantur, nempe mala et falsa quae sunt doctrinae:

[2] apud Ezechielem,

Ecce accepturus filios Israelis ab inter gentes quo abiverunt, et congregabo eos e circuitu, et adducam eos in terram suam, faciam eos in gentem unam in terra, in montibus Israelis, et Rex unus erit omnibus illis in Regem, et non erunt amplius in duas gentes, et non dividentur amplius in duo regna, 37:21, 22;

Israel pro Ecclesia spirituali, ‘gens’ pro bono ¹ istius Ecclesiae' seu doctrinae; quod ‘gentes’ sint bona, videatur n. 1259, 1260, 1416, 1849; ‘regnum’ pro veris illius; quod per ‘gentes et regna’ ibi aliud quam gentes et regna significetur, patet, nam dicitur de filiis Israelis seu Israelis, quod ‘congregandi et adducendi super terram’, qui tamen dispersi inter gentes abiverunt in gentes:

[3] apud Esaiam,

Confundam Aegyptum cum Aegypto, et pugnabunt vir contra fratrem suum, et vir contra socium suum, urbs contra urbem, regnum contra regnum, 19:2;

ubi ‘Aegyptus’ pro ratiociniis ex scientificis de veris fidei, n. 1164, 1165, 1186; ‘urbs’ pro doctrinali, hic haeretico, n. 402, 2268, 2449, regnum' pro falso doctrinalis, inde ‘urbs contra urbem, et regnum contra regnum’ pro quod haereses et falsa inter se pugnatura; similiter ac per haec quae Dominus de consummatione saeculi locutus, apud Matthaeum, Excitabitur gens contra gentem, et regnum contra regnum, 24:7;

[4] pro quod mala contra mala, et falsa contra falsa'. Quae Daniel prophetavit de quatuor regnis, 2:37-46, 7:17 ad fin. et de regnis Mediae et Persiae, 8:20 ad fin. ; de regnis regis meridiei et regis septentrionis, xi; et quae Johannes in Apocalypsi etiam de regibus et regnis, nihil aliud significant; et per ‘regna’ ibi modo status Ecclesiae quoad vera et falsa intelliguntur; status monarchici et regnorum terrae in sensu litterae sunt status Ecclesiae et regni Domini in sensu interno, in quo sensu nihil nisi quam spiritualia et caelestia sunt; Verbum enim Domini in se spectatum non est nisi spirituale et caeleste, sed ut legatur et capiatur ab homine quocumque, illa quae caeli sunt, per talia quae in terra traduntur.

Mga talababa:

1416. ‘Faciam te in gentem magnam’: quod significet regnum in caelis et in terris, constare potest a significatione ‘gentis’ quod in sensu interno sit caeleste amoris et bonum inde, ita omnes in universo quibus est caeleste amoris et charitatis; hic quia agitur de Domino in sensu interno, intelligitur omne caeleste et omne bonum inde, ita Ipsius regnum, quod apud illos est qui in amore et charitate sunt in supremo sensu Ipse Dominus est ‘gens magna’ quia est Ipsum caeleste et Ipsum Bonum; omne enim bonum amoris et charitatis ab Ipso solo, quare etiam Dominus est ipsum Suum regnum, hoc est, Omne in omnibus Sui regni, ut quoque agnoscitur ab omnibus angelis in caelo; inde nunc constat quod ‘faciam te in gentem magnam’ significet regnum Domini in caelis et in terris.

[2] Quod ‘gens’ in sensu interno ubi agitur de Domino deque caelestibus amoris, significet Ipsum et omnia caelestia, constare quoque potest ab illis quae de significatione ‘gentis et gentium n. 1258, 1259 adducta sunt; quod quoque adhuc ab his confirmari potest; de Abrahamo in sequentibus, Non vocabitur amplius nomen tuum Abram, et erit nomen tuum Abraham, quia patrem multitudinis gentium dedi te Gen. 17:5;

ex Jehovae nomine est sumpta vocula ‘h’ in Abrahamo, ob repraesentationem Jehovae seu Domini. Similiter de Sarai, Non vocabis nomen ejus Sarai, sed Sarah nomen ejus, et benedicam illi, et etiam dabo ex ea tibi filium, ita benedicam illi, et erit in gentes, reges populorum ex illa erunt, Gen. 17:[15], 16; ubi ‘gentes’ pro caelestibus amoris, ‘reges populorum’ pro spiritualibus fidei inde, quae solius Domini.

[3] De Jacobo pariter, Non vocabitur nomen tuum amplius Jacob, sed Israel erit nomen tuum, et vocavit nomen ejus Israel, et dixit Deus, Ego Deus ¹ fulminator, cresce et multiplicare, gens et congregatio gentium fiet ex te, et reges ex lumbis tuis exibunt, Gen. 35:10, 11;

ubi ‘Israel’ pro Domino, Qui quod Ipse Israel in supremo sensu, aliquibus notum est, et cum Ipse, patet quod ‘gens et congregatio gentium, et reges ex lumbis Ipsius’ sint caelestia et spiritualia amoris, quare omnes qui in caelestibus et spiritualibus amoris. De Ismaele, filio Abrami ex Hagare, Filium ancillae in gentem ponam eam, quia semen tuum est, Gen. 21:13, 18;

quid per Ismaelem repraesentatur, ibi loci videbitur; ‘semen Abrami’ est ipse amor, ex quo gens de Ismaelis generatione praedicatur.

[4] Quod ‘gens’ significet caelestia amoris, constat apud Mosen,

Si audiendo audiveritis vocem Meam, et custodiveritis foedus Meum, et eritis Mihi peculium ex omnibus populis, et vos eritis Mihi regnum sacerdotum, et gens sancta, Exod. 19:5, 6;

ubi ‘regnum sacerdotum’ quod est regnum Domini in caelis et in terris ex caelestibus amoris praedicatum, appellatur manifeste ‘gens sancta’; regnum autem Domini ex Regio Ipsius praedicatum est ex spiritualibus amoris, et appellatur ‘populus sanctus’, quare ‘reges ex lumbis’, ut supra, sunt spiritualia:

apud Jeremiam,

Si recesserint statuta haec a coram Me, dictum Jehovae, etiam semen Israelis cessabunt, ut non sit gens coram Me omnibus diebus, 31:36;

[5] ‘semen Israelis’ pro caelesti charitatis, qua cessante non amplius est gens coram Domino:

apud Esaiam,

Populus ambulantes in tenebris viderunt lucem magnam, multiplicasti gentem, 9:2, 3;

de Ecclesia gentium in specie, in genere de omnibus qui in ignorantia sunt et in charitate vivunt, qui sunt ‘gens’ quia regni Domini:

apud Davidem,

Ut videam bonum electorum Tuorum, ut laeter in laetitia gentis Tuae, ut glorier in hereditate Tua, Ps. 106:5;

ibi manifeste ‘gens’ pro regno Domini. Significatio gentis, quod sit caeleste amoris et bonum inde, ex perceptivo illo ortum est, quod Antiquissimae Ecclesiae homines distincti essent in domos, familias et gentes, et sic percipiebant regnum Domini, et quia regnum Domini, percipiebant ipsum caeleste; ex perceptivo illo ortum est significativum, ex hoc repraesentativum.

Mga talababa: