7424. ‘Et fuit pediculus in homine et in bestia’: quod significet quod mala interiora et exteriora cupiditatum inde, constat ex significatione ‘pediculorum’ quod sint mala, de qua n. 7419; ex significatione ‘hominis’ quod sit bonum, de qua n. 4287, 5302, ita in opposito sensu malum; et ex significatione ‘bestiae’ quod sit affectio boni, et in opposito sensu affectio mali seu cupiditas, de qua n. 45, 46, 142, 143, 246, 714, 715, 719, 776, 2179, 2180, 3218, 3519, 5198; sed cum nominatur ‘homo et bestia’, tunc per ‘hominem’ significatur bonum interius, et in opposito sensu malum interius, et per ‘bestiam’ bonum exterius, et in opposito sensu malum exterius. Causa quod per ‘hominem’ significetur bonum vel malum interius, est quia homo est homo ex interno suo homine, et ejus quali, non autem ab externo homine, nam externus homo non est homo absque interno; utque externus homo etiam sit homo, erit is prorsus subordinatus interno, adeo ut non ex se sed ex interno agat; quod per ‘bestiam’ significetur bonum exterius, et in opposito sensu malum exterius, est quia bestiis non datur ¹ internum quale apud hominem; ¹ internum, quod illis est, immersum est externo adeo ut unum sit cum illo, et ² simul spectet deorsum seu versus terram absque ulla elevatione versus interiora. Mala cupiditatum dicuntur quia omnia mala sunt cupiditatum, ³ quia cupiditates sunt amorum. Mala interiora distinguuntur a malis exterioribus per id quod mala interiora sint quae cogitationis et voluntatis, ⁴ et mala exteriora ⁵ quae sunt actus; quod mala interiora sint et non exteriora, patet ex eo quod homo ⁶ possit esse malus, et tamen in externa forma apparere sicut vir probus, immo sicut vir fidei et conscientiae; quidam ⁷ etiam sciunt mentiri angelos, cum tamen interius sunt diaboli; tantum ⁸ discrepare potest forma interior, quae est spiritus, a forma exteriore, quae est corporis.

Mga talababa:

2179. ‘Ad armentum cucurrit Abraham’: quod significet bonum naturale, constat a significatione 'boum et ¹ juvencorum, qui sunt ‘armenti’, de qua mox: quod ‘bestiae’ quae fuerunt armenti et quae fuerunt gregis significent talia quae sunt apud hominem, constare potest ab illis quae in Parte Prima, n. 45, 46, 142, 143, 246, 714, 715, 719, 776, ostensa sunt, et praeterea videantur quae de bestiis in sacrificiis, n. 1823 dicta: quisque mirari potest quod animalia nominata in Verbo, tum ² oblata in sacrificiis, significaverint bona et vera, seu quod idem, caelestia et spiritualia, sed paucis licet dicere unde est.

[2] Repraesentativa sistuntur in mundo spirituum varia, et ibi coram oculis spirituum multoties etiam animalia, sicut equi varie phalerati, boves, oves, agni, et diversi generis alia, quandoque quae nusquam visa in tellure sed sunt modo repraesentativa; talia quoque visa sunt prophetis, de quibus ³ in Verbo, quae etiam fuerunt inde; animalia quae ibi apparent, sunt repraesentativa affectionum boni et veri, tum etiam mali et falsi; spiritus boni quam optime sciunt quid significant, tum etiam colligunt inde quid inter se loquuntur angeli, nam sermo angelorum ⁴ cum delabitur in mundum spirituum, aliquoties ita sistitur; ut pro exemplis, cum apparent equi, sciunt quod sermo angelis sit de intellectualibus; cum boves ac juvenci, quod de bonis naturalibus; cum oves, quod de bonis rationalibus ac de probitate cum agni, quod de bonis adhuc interioribus ac de innocentia, et sic porro.

[3] Antiquissimae Ecclesiae homo quia communicabat cum spiritibus et angelis, ac visiones tum somnia jugiter habuit, qualia ⁵ prophetae, inde ut primum viderunt aliquam bestiam, obvenit illis idea quid significaret; ex illis orta ⁶ sunt primum repraesentativa et significativa; post illorum tempora manserunt illa diu; et tandem venerata ex antiquitate ita ut per mera repraesentativa scriberent, et qui libri non ita scripti nullius aestimationis essent, immo qui intra Ecclesiam, nullius sanctitatis; inde, ut et ex arcanis aliis causis de quibus, ex Divina Domini Misericordia, alibi, etiam libri Verbi ita scripti sunt.

Mga talababa: