10152. ‘Et Aharonem et filios ejus ad fungendum sacerdotio Mihi’: quod significet repraesentativum Domini in utrisque quoad opus salvationis, constat ex repraesentatione ‘Aharonis’ quod sit Dominus quoad bonum caeleste, de qua n. 9806, ¹ 9946, 10068, et ex repraesentatione ‘filiorum Aharonis’ quod sint Dominus quoad bonum spirituale, de qua n. 10017, 10068, ita in caelis utrisque, tam superioribus quam inferioribus; nam sive dicas bonum caeleste, sive regnum caeleste, sive caelos superiores, idem est, et quoque sive dicas bonum spirituale, sive regnum spirituale, sive caelos inferiores, idem est; de caelis superioribus et inferioribus videantur quae ² mox supra n. 10150, 10151, dicta sunt; et ex repraesentatione ‘sacerdotii’ quod sit opus salvationis Domini, de qua n. 9809, 10017; inde patet quod per ‘sanctificare Aharonem et filios ejus ad fungendum sacerdotio Jehovae’ significetur repraesentativum Domini in caelis utrisque quoad opus salvationis.

[2] Licet ^{3 4} adhuc aliqua de opere salvationis Domini dicere: notum est in Ecclesia quod Dominus sit Salvator et Redemptor generis humani, sed paucis notum est quomodo id intelligendum est; qui in externis Ecclesiae sunt credunt quod Dominus mundum, hoc est, genus humanum, redemerit ⁵ per sanguinem Suum, per quem intelligunt passionem crucis; sed qui in internis Ecclesiae sunt sciunt quod per sanguinem Domini nemo salvetur sed per vitam secundum praecepta fidei et charitatis ex Verbo Domini; qui in intimis Ecclesiae sunt, ⁶ per sanguinem Domini intelligunt Divinum Verum procedens ab Ipso, et per passionem crucis intelligunt ultimum tentationis Domini, per quod prorsus subjugavit inferna, et simul glorificavit Humanum Suum, hoc est, id Divinum fecit; et quod per id redemerit et salvaverit omnes qui se regenerari per vitam secundum praecepta fidei et charitatis ex Verbo Ipsius patiuntur; per ‘sanguinem Domini’ etiam in sensu interno, secundum ⁷ quem angeli in caelis percipiunt Verbum, intelligitur Divinum Verum procedens a Domino, videatur n. 4735, ⁸ 5476, 6978, 7317, 7326, 7850, 9127, ⁹ 9393, 10026, 10033.

[3] Sed quomodo salvatus et redemptus est ¹⁰ homo a Divino, per quod subjugaverit inferna ac glorificaverit Humanum Suum, nemo scire potest nisi sciat quod apud unumquemque hominem sint angeli e caelo ac spiritus ab inferno, et quod nisi illi adsint apud hominem jugiter, homo non possit aliquid cogitare et aliquid velle; et sic quod homo quoad interiora sua sit vel sub dominio spirituum qui ab inferno vel sub dominio angelorum e caelo; cum hoc primum notum est, tunc sciri potest quod nisi Dominus prorsus subjugaverit inferna, et omnia tam ibi quam in caelis redegerit in ordinem, nemo salvari potuerit; pariter nisi Dominus Humanum Suum Divinum fecerit, et per id Sibi acquisiverit Divinam Potestatem ¹¹ super inferna et super caelos in aeternum; nam absque Divina Potestate nec inferna nec caeli in ordine teneri possunt; potentia enim per quam existit aliquid, erit perpetua ut subsistat, nam subsistentia est ¹² perpetua existentia;

[4] ipsum Divinum, quod Pater vocatur, absque Divino Humano, quod ¹³ dicitur Filius, id non efficere potuit ¹⁴ , quoniam ipsum Divinum absque Divino Humano non pertingere potest ad hominem, ne quidem ad angelum, cum humanum genus se prorsus removit a Divino, ut factum est in fine temporum, cum amplius nulla fides et nulla charitas, quapropter tunc Dominus in mundum venit, ac restauravit omnia, et hoc ex Humano Suo, ac ita salvavit et redemit hominem per fidem et amorem in Dominum a Domino; hos enim Dominus ab infernis et a damnatione aeterna detinere potest, non autem illos qui rejiciunt fidem et amorem ab Ipso in Ipsum, nam hi rejiciunt salvationem et redemptionem.

[5] Quod ipsum Divinum per Divinum Humanum id faciat, constat ex pluribus locis in Verbo, ut ab illis ubi Divinum Humanum, quod est Filius Dei, vocatur dextra et bracchium Jehovae, et ubi dicitur quod Domino omnis potestas in caelis et in terris; quod Dominus dicatur ‘dextra’ et ‘bracchium Jehovae’, videatur n. 10019, et quod Ipsi omnis potestas in caelis et in terris, n. 10089; quod Dominus ex ¹⁵ Divino Humano subjugaverit inferna, ac redegerit omnia ibi et in caelis in ordinem, et simul tunc glorificaverit Humanum Suum, hoc est, Divinum id fecerit, citata n. 9528, et n. 9715, 9809, 9937, 10019; et quod ipsum Divinum, quod Pater vocatur, per Divinum Humanum id effecerit, patet apud Johannem, In principio erat Verbum, et Verbum erat apud Deum, et Deus erat Verbum; omnia per Ipsum facta sunt, et sine Ipso factum est nihil quod factum est; et Verbum caro factum est et habitavit inter nos, 1:1-3, 14; quod ibi Dominus quoad Divinum Humanum sit qui vocatur ‘Verbum’, patet, nam dicitur ‘Verbum caro factum est’: et porro, Deum nemo vidit unquam; unigenitus Filius, Qui in sinu Patris est, Ille exposuit, vers. ¹⁶ 18: et alibi apud eundem,

Non vocem Patris audivistis unquam, neque speciem Ipsius vidistis, 5:37:

et apud eundem,

Ego sum via, veritas, et vita; nemo venit ad Patrem nisi per Me; abhinc cognovistis Patrem et vidistis Ipsum; qui videt Me videt Patrem, 14:6, 7, 9:

et apud Matthaeum, Nemo cognoscit Patrem nisi Filius, et cui voluerit Filius revelare, 11:27.

Ex his nunc constare potest quid opus salvationis et redemptionis, et quod id sit ex Divino Humano Ipsius.

Mga talababa:

9393. ‘Et accepit Moscheh dimidium sanguinis’: quod significet Divinum Verum quod factum vitae et cultus, constat ex significatione ‘sanguinis’ quod sit Divinum Verum procedens a Domino, de qua n. 4735, ¹ 6978, 7317, 7326, 7850, 9127; quod sit Divinum Verum quod factum vitae et cultus, est quia erat ille sanguis quem Moscheh sparsit super populum, vers. 8, per quem sanguinem significatur Divinum Verum receptum ab homine, ita quod factum vitae et cultus; nam id Verum dicitur receptum ab homine quod fit vitae et sic cultus; et tunc fit vitae et cultus quando homo afficitur illo, seu amat illud, seu, quod idem est, vult illud, et ex velle, ita ex amore et affectione, facit illud; prius quidem est apud hominem in ejus memoria, et inde evocatur quandoque ad visum internum seu intellectum, a quo iterum relabitur in memoriam; sed quamdiu verum Divinum non interius intraverat, est quidem apud hominem ² at usque non implantatum ³ vitae et voluntati, nam vita hominis est ejus voluntas; quapropter cum verum evocatur e memoria in intellectum, et ab intellectu intrat voluntatem, et a voluntate exit in actum, tunc ⁴ verum fit vitae hominis et vocatur bonum; ex his patet quid intelligitur per Divinum Verum factum vitae; similiter se habet cum ⁵ vero quod fit cultus; cultus ⁶ ex vero quod solum haeret in memoria et inde apparet in intellectu, non est cultus, sed cultus ex vero quod exit ex voluntate, ita ex affectione et amore, est cultus; hic cultus in Verbo vocatur cultus ex corde: ille autem cultus solius oris.

[2] Ostensum quidem est prius in locis supra citatis quod ‘sanguis’ sit Divinum Verum procedens a Domino; sed quia plerique ab Ecclesia hodie non aliud per sanguinem in Sancta Cena capiunt quam sanguinem Domini effusum super cruce, et in generaliore sensu ipsam passionem crucis, ideo licet adhuc paucis ostendere quod non ⁷ sit sanguis qui ibi intelligitur sed Divinum Verum procedens a Domino; causa quod ⁸ hoc intra Ecclesiam ignoretur, est quia prorsus nihil scitur hodie de correspondentiis, consequenter nec de sensu interno Verbi, qui est sensus in quo sunt angeli cum ab homine legitur Verbum;

[3] quod ‘sanguis’ non sit sanguis sed verum Divinum, constare potest ex pluribus locis in Verbo, et manifeste ab hoc apud Ezechielem,

Dic avi omnis alae et omni ferae agri, Congregamini et venite, congregate vos a circuitu super sacrificium Meum quod Ego sacrifico vobis, ⁹ ut comedatis carnem, et bibatis sanguinem; carnem fortium comedetis, et sanguinem principum terrae bibetis; comedetis adipem ad satietatem, et bibetis sanguinem usque ad ebrietatem de sacrificio Meo quod ¹⁰ sacrificabo vobis; satiabimini super mensa Mea, equo et curru, et omni viro belli; sic dabo gloriam Meam inter gentes, 39:17-20 [, 21];

quod non sanguis hic per ‘sanguinem’ intelligatur, manifeste patet, nam dicitur quod biberent sanguinem principum terrae, et sanguinem de sacrificio, usque ad ebrietatem, cum tamen bibere sanguinem, et imprimis sanguinem principum, sit res abominabilis, et filiis Israelis sub poena mortis prohibitus, Lev. 3:17, 7:26, 17:1-fin. ; Deut. 12:16-25, 15:23;

dicitur etiam ¹¹ quod satiarentur equo, curru, et omni viro belli; qui itaque non scit quod ‘sanguis’ significet Divinum Verum, ‘principes’ primaria vera, ‘sacrificium’ ¹² illa quae cultus sunt, ‘equus’ ¹³ intellectuale veri, ‘currus’ doctrinam, et ‘vir belli’ verum pugnans contra falsum, obstupesceret ad singula verba ibi:

[4] similiter ad Domini verba apud Johannem,

Jesus dixit, Amen, amen, dico vobis, Nisi comederitis carnem Filii hominis et biberitis Ejus sanguinem, non habebitis vitam in vobis; qui manducat Meam carnem et bibit Meam sanguinem, habet vitam aeternam, et Ego resuscitabo illum extremo die; caro Mea est vere cibus, et sanguis Meus est vere potus; qui manducat Meam carnem et bibit Meum sanguinem, in Me manet, et Ego in illo, 6:53-56;

sed videantur quae de his prius n. 4735, ¹⁴ 6978, 7317, 7326, 7850, 9127, ostensa sunt; quod caro correspondeat bono, similiter panis, et quod sanguis correspondeat vero, similiter vinum, perpluries e caelo mihi dictum est; pariter quod angeli non aliter percipiant Verbum quam secundum correspondentias, et quod sic per Verbum ¹⁵ sit conjunctio homini cum caelo, et per caelum cum Domino;

[5] ¹⁶ similiter dictum est quod Sancta Cena a Domino instituta sit ut per illam esset conjunctio omnium caeli, hoc est, omnium Domini cum homine Ecclesiae, quoniam in illa caro et panis est Divinum Bonum Divini Amoris Domini erga universum genus humanum, et reciprocum hominis in Dominum; et sanguis ac vinum est Divinum Verum procedens ex Divino Bono Divini Amoris Domini, et vicissim id receptum ab homine; tum edere et bibere illa, in caelo est appropriare ¹⁷ et conjungere; sed videantur quae de his prius n. 2165, 2177, 3464, 4211, 4217, 4581, 4735, 5915, 6789, 7850, 9323, ostensa sunt.

Mga talababa: