4298. En Jakob noemde de naam van de plaats Peniël; dat dit de staat van de verzoekingen betekent, staat vast uit de samenhang; oudtijds werden aan plaatsen waar iets bijzonders voorviel, namen gegeven en deze namen waren tekenend voor de zaak die daar voorviel en voor de staat ervan, nrs. 340, 2643, 3422; aan deze plaats werd een naam gegeven die de staat van de verzoekingen betekende, want de staat van de verzoekingen wordt hier beschreven door de worsteling en het kampen van Jakob; Peniël betekent in de oorspronkelijke taal ‘de aangezichten van God’ ; dat ‘de aangezichten van God’ zien, wil zeggen, de zwaarste verzoekingen doorstaan, zal in wat volgt worden ontvouwd.

245. Iedereen bij wie de kerk is wordt gezaligd, maar iedereen bij wie de kerk niet is, wordt verdoemd.

1270. Weldra werden enige geesten uit deze hel losgelaten, maar de Heer had door bemiddelende geesten en engelen maatregelen getroffen, dat zij mij niet konden schaden. Uit een diepte kwamen zij naar voren en schenen zich een weg te banen naar voren toe als door rotsspelonken en dus omhoog. Eindelijk verschenen zij links bovenaan, om van daaruit, en dus uit de verte, in mij in te vloeien. Er werd mij gezegd, dat het hun vergund was, in het rechter gedeelte van het hoofd in te vloeien, maar niet in het linker gedeelte van het hoofd, want wanneer dat gebeurde, zou ik verloren zijn, omdat zij dan met hun overredingen, die afgrijselijk en dodelijk zijn, zouden invloeien; wanneer zij echter in het rechter gedeelte van het hoofd invloeien en vandaar in de linkerzijde van de borst, dan geschiedt de invloeiing door begeerten; zo is het met de invloeiing gesteld. Hun overredingen zijn van dien aard, dat zij al het goede en ware uitblussen, zodat diegenen, in wie zij invloeien, hoegenaamd niets kunnen waarnemen, en vandaar ook niets denken; daarom werden de geesten dan ook verwijderd. Toen zij begonnen in te vloeien, viel ik in slaap; daarna, terwijl ik sliep, vloeiden zij door begeerten in, en wel zo sterk, dat ik hen in wakende staat niet zou hebben kunnen weerstaan. In de slaap voelde ik een zwaarte, die ik niet kan beschrijven, alleen herinnerde ik mij naderhand, dat zij mij probeerden te doden door een verstikkende uitwaseming, die als een vreselijke nachtmerrie was. Maar toen ik ontwaakte, werd ik hen in mijn nabijheid gewaar; nauwelijks hadden zij echter bemerkt, dat ik wakker was, of zij vluchtten naar hun plaats daarboven terug, en vloeiden van daaruit in. Toen zij daar waren, scheen het mij toe, alsof zij gewikkeld werden in een laken, zoals dat, waarover in nummer 964 is gehandeld. Ik meende, dat zij het waren, maar het waren anderen die zij inwikkelden, wat door fantasieën geschiedt, maar toch weten de geesten, tegen wie zo met fantasieën wordt gewerkt, niet beter, of zij worden ingewikkeld. Zij, die zij zo inwikkelden, schenen over de helling van een rots gerold te worden, maar zij die ingewikkeld waren, werden daaruit genomen en bevrijd; het waren geesten die niet wijken wilden; en dus werden zij door de Heer bewaard, anders zouden zij gestikt zijn, hoewel zij weer herleefd zouden zijn, maar eerst na een marteling. Zij trokken zich toen door de rotskloof terug; van daaruit werd een borend geluid vernomen, alsof vele grote boren bezig waren, en er werd waargenomen dat hun allerwreedste fantasieën tegen de Heer zo’n geluid teweegbrengen. Daarna werden zij door duistere spelonken heen onder de nevelrots in hun hel neergeworpen. Toen zij in de wereld van de geesten waren, werd de gesteldheid van de sfeer daar veranderd.