341. Dat de onschuld een ontvanger is van alle hemelse dingen, en dat dus de onschuld van kleine kinderen een basis is voor alle genegenheden voor goedheid en waarheid, kan duidelijk blijken uit hetgeen boven in nr. 276-383 werd gezegd over de onschuld van de engelen in de hemel. Daar werd aangetoond dat onschuld bestaat in de wil niet door zichzelf maar door de Heer geleid te worden. Bijgevolg zal de mens in onschuld verkeren voor zover hij van zijn eigen ik verwijderd is; en voor zover iemand van zijn eigen ik verwijderd is, zal hij in het eigen van de Heer zijn; en het eigen van de Heer is wat men Zijn gerechtigheid en verdienste noemt. De onschuld van de kinderen is niet de eigenlijke onschuld; werkelijke onschuld is wijsheid, want naarmate iemand wijs is, verlangt hij door de Heer geleid te worden of, wat hetzelfde is, naarmate iemand door de Heer geleid wordt, is hij wijs. Kinderen worden daarom van de uiterlijke onschuld waarin zij eerst zijn, en die de kinderlijke onschuld wordt genoemd, naar de innerlijke onschuld geleid, die de onschuld van de wijsheid is. Deze onschuld is het einddoel van al hun onderricht en van hun vooruitgang. Als zij dus tot de onschuld van de wijsheid geraken, wordt hen de onschuld van de kindsheid, die hen ondertussen als basis gediend heeft, toegevoegd. De bijzondere hoedanigheid van de kinderlijke onschuld werd mij voorgesteld door een zinnebeeld, alsof het hout was bijna zonder leven, dat levend gemaakt wordt als de kinderen vordering maken in de kennis van de waarheid en de geneigdheid tot het goede. Later werd mij de hoedanigheid van de ware onschuld voorgesteld door een zeer schoon kind, vol leven en geheel naakt; want de werkelijk onschuldigen, die in de binnenste hemel zijn en zo het naast bij de Heer, komen andere engelen geheel als kinderen voor, en enigen van hen zijn naakt; want onschuld wordt voorgesteld door naaktheid zonder schaamte, wals wij lezen van de eerste man en zijn vrouw in het paradijs (Genesis 2:25); daarom waren zij beschaamd over hun naaktheid en verborgen zij zich vanaf het ogenblik dat hun staat van onschuld verdween. (Genesis 3:7, 10) In één woord, hoe wijzer de engelen zijn, des te onschuldiger zijn zij ook, en hoe onschuldiger zij zijn, des te meer voelen zij zichzelf als kinderen; vandaar dat kindsheid in het Woord onschuld betekent. (zie nr. 278.)

22. I demonstrated in many sections of my book HEAVEN AND HELL that heaven and hell are from the human race; for instance, in the following. Nations and peoples outside the church in heaven (318-328). Children in heaven (329-345) The wise and the simple in heaven (345-356). The rich and the poor in heaven (357-365). Each individual is a spirit in his interiors (432-444). Man after death possesses a perfect human form (453-460). Man after death has every sense, memory, thought and affection which he had in the world, and leaves nothing behind except his earthly body (461-469). Man's first state after death (491-498); his second state (499-511); his third state (512-517). Further about the hells (536-588), All of these passages offer detailed proofs that heaven is not composed of a class of angels created from the beginning, nor hell of a devil and his crew, but only of those who were born as human beings.

461. AFTER DEATH MAN IS POSSESSED OF EVERY SENSE, AND OF ALL THE MEMORY, THOUGHT, AND AFFECTION, THAT HE HAD IN THE WORLD, LEAVING NOTHING BEHIND EXCEPT HIS EARTHLY BODY.

It has been proved to me by manifold experience that when man passes from the natural world into the spiritual, as he does when he dies, he carries with him all his possessions, that is, everything that belongs to him as a man, except his earthly body. For when man enters the spiritual world or the life after death, he is in a body as he was in the world, with no apparent difference, since he neither sees nor feels any difference. But his body is then spiritual, and thus separated or purified from all that is earthly; and when what is spiritual touches or sees what is spiritual, it is just the same as when what is natural touches or sees what is natural. So when a man has become a spirit he does not know otherwise than that he is in the same body that he had in the world and thus does not know that he has died.

[2] Moreover, a man's spirit enjoys every sense, both outer and inner, that he enjoyed in the world; he sees as before, he hears and speaks as before, smells and tastes, and when touched, he feels the touch as before; he also longs, desires, craves, thinks, reflects, is stirred, loves, wills, as before; and one who takes delight in studies, reads and writes as before. In a word, when a man passes from one life into the other, or from one world into the other, it is like passing from one place into another, carrying with him all things that he had possessed in himself as a man; so that by death, which is only the death of the earthly body, man cannot be said to have lost anything really his own.

[3] Furthermore, he carries with him his natural memory, retaining everything that he has heard, seen, read, learned, or thought, in the world from earliest infancy even to the end of life; although the natural objects that are contained in the memory, since they cannot be reproduced in the spiritual world, are quiescent, just as they are when one is not thinking of them. Nevertheless, they are reproduced when the Lord so wills. But more will be said presently about this memory and its state after death. A sensual man finds it impossible to believe that such is the state of man after death, because he cannot comprehend it; for a sensual man must needs think naturally even about spiritual things; therefore, any thing that does not appeal to his senses, that is, that he does not see with his bodily eyes and touch with his hands (as is said of Thomas, John 20:25, 27, 29) he denies the existence of. (What the sensual man is may be seen above, 267 and notes.)