341. Dat de onschuld een ontvanger is van alle hemelse dingen, en dat dus de onschuld van kleine kinderen een basis is voor alle genegenheden voor goedheid en waarheid, kan duidelijk blijken uit hetgeen boven in nr. 276-383 werd gezegd over de onschuld van de engelen in de hemel. Daar werd aangetoond dat onschuld bestaat in de wil niet door zichzelf maar door de Heer geleid te worden. Bijgevolg zal de mens in onschuld verkeren voor zover hij van zijn eigen ik verwijderd is; en voor zover iemand van zijn eigen ik verwijderd is, zal hij in het eigen van de Heer zijn; en het eigen van de Heer is wat men Zijn gerechtigheid en verdienste noemt. De onschuld van de kinderen is niet de eigenlijke onschuld; werkelijke onschuld is wijsheid, want naarmate iemand wijs is, verlangt hij door de Heer geleid te worden of, wat hetzelfde is, naarmate iemand door de Heer geleid wordt, is hij wijs. Kinderen worden daarom van de uiterlijke onschuld waarin zij eerst zijn, en die de kinderlijke onschuld wordt genoemd, naar de innerlijke onschuld geleid, die de onschuld van de wijsheid is. Deze onschuld is het einddoel van al hun onderricht en van hun vooruitgang. Als zij dus tot de onschuld van de wijsheid geraken, wordt hen de onschuld van de kindsheid, die hen ondertussen als basis gediend heeft, toegevoegd. De bijzondere hoedanigheid van de kinderlijke onschuld werd mij voorgesteld door een zinnebeeld, alsof het hout was bijna zonder leven, dat levend gemaakt wordt als de kinderen vordering maken in de kennis van de waarheid en de geneigdheid tot het goede. Later werd mij de hoedanigheid van de ware onschuld voorgesteld door een zeer schoon kind, vol leven en geheel naakt; want de werkelijk onschuldigen, die in de binnenste hemel zijn en zo het naast bij de Heer, komen andere engelen geheel als kinderen voor, en enigen van hen zijn naakt; want onschuld wordt voorgesteld door naaktheid zonder schaamte, wals wij lezen van de eerste man en zijn vrouw in het paradijs (Genesis 2:25); daarom waren zij beschaamd over hun naaktheid en verborgen zij zich vanaf het ogenblik dat hun staat van onschuld verdween. (Genesis 3:7, 10) In één woord, hoe wijzer de engelen zijn, des te onschuldiger zijn zij ook, en hoe onschuldiger zij zijn, des te meer voelen zij zichzelf als kinderen; vandaar dat kindsheid in het Woord onschuld betekent. (zie nr. 278.)

22. I demonstrated in many sections of my book HEAVEN AND HELL that heaven and hell are from the human race; for instance, in the following. Nations and peoples outside the church in heaven (318-328). Children in heaven (329-345) The wise and the simple in heaven (345-356). The rich and the poor in heaven (357-365). Each individual is a spirit in his interiors (432-444). Man after death possesses a perfect human form (453-460). Man after death has every sense, memory, thought and affection which he had in the world, and leaves nothing behind except his earthly body (461-469). Man's first state after death (491-498); his second state (499-511); his third state (512-517). Further about the hells (536-588), All of these passages offer detailed proofs that heaven is not composed of a class of angels created from the beginning, nor hell of a devil and his crew, but only of those who were born as human beings.

453. MAN AFTER DEATH IS IN A COMPLETE HUMAN FORM

It has already been shown in several previous chapters that the form of the spirit of man is the human form, that is, that the spirit is a man even in form, especially where it is shown that every angel has a complete human form (73-77) that in respect to his interiors every man is a spirit (432-444); and that the angels in heaven are from the human race (311-317).

[2] This can be seen still more clearly from the fact that it is by virtue of his spirit, and not by virtue of his body that man is a man, and that the bodily form is added to the spirit in accordance with the spirit's form, and not the reverse, for it is in accordance with its own form that the spirit is clothed with a body. Consequently the spirit of man acts into every part of the body, even the minutest, insomuch that if any part is not actuated by the spirit, or the spirit is not active in it, it does not live. Any one can see that this is true from this fact alone, that thought and will actuate all things and each thing of the body with such entire command that everything concurs, and any thing that does not concur is not a part of the body, but is cast out as something without life; and thought and will belong, not to the body, but to the spirit of man.

[3] A spirit that has been loosed from the body or the spirit in another man, is not visible in the human form to man, because the body's organ of sight, or its eye, so far as it sees in the world, is a material organ, and what is material can see only what is material, while what is spiritual sees what is spiritual. When, therefore, the material part of the eye becomes darkened and is deprived of its cooperation with the spiritual, the eye sees spirits in their own form, which is the human form, not only the spirits that are in the spiritual world, but also the spirit of another man while it is yet in its body.