4300. En de zon rees hem op; dat dit de verbinding van de goede dingen betekent, staat vast uit de betekenis van het verrijzen van de zon, namelijk de verbinding van de goede dingen; dat door het opgaan van de dageraad wordt aangeduid dat de verbinding nabij is of aanvangt, zie nr. 4283; hieruit volgt dat het verrijzen van de zon de verbinding zelf is; want de zon betekent in de innerlijke zin de hemelse liefde, nrs. 1529, 1530, 2441, 2495, 3636, 3643, 4060; dus de goede dingen, want deze zijn van die liefde; wanneer de hemelse liefde zich bij de mens openbaart, dat wil zeggen, wanneer zij wordt bemerkt, dan wordt er gezegd dat de zon hem verrijst, want dan worden de goede dingen van die liefde met hem verbonden.

2496. GENESIS 20:1-18

1. En Abraham reisde van daar naar het land van het zuiden en woonde tussen Kadesh en tussen Schur, en hij verkeerde als vreemdeling in Gerar.

2. En Abraham zei tot Sarah, zijn echtgenote: Zij is mijn zuster; en Abimelech, koning van Gerar, zond en nam Sarah.

3. En God kwam tot Abimelech in de droom des nachts en zei tot hem: Zie, gij zult sterven om der vrouwe wil, die gij genomen hebt en zij is met de echtgenoot getrouwd.

4. En Abimelech was tot haar niet genaderd en hij zei: Heer, zult Gij dan ook een gerechte natie doden.

5. Heeft hij zelf mij niet gezegd: Zij is mijn zuster en zij, ook zij zelf heeft gezegd: Hij is mijn broeder; in oprechtheid van mijn hart en in ongereptheid van mijn handen heb ik dit gedaan.

6. En God zei tot hem in de droom: Ik heb ook geweten, dat gij dit in oprechtheid van uw hart gedaan hebt, en Ik heb u ook belet van tegen Mij te zondigen; daarom heb Ik u niet toegelaten, haar aan te roeren.

7. En geef dan nu des mans echtgenote weder, want hij is een profeet en hij zal voor u bidden en gij zult leven; en zo gij haar niet wedergeeft, weet, dat gij stervende zult sterven, en eenieder die uwe is.

8. En Abimelech stond ’s morgens vroeg op en riep al zijn knechten en sprak al deze woorden voor hun oren; en de mannen vreesden zeer.

9. En Abimelech riep Abraham en zei tot hem: Wat hebt gij ons gedaan en wat heb ik tegen u gezondigd, dat gij over mij en over mijn koninkrijk een grote zonde gebracht hebt; gij hebt daden met mij gedaan die niet zouden gedaan worden.

10. En Abimelech zei tot Abraham: Wat hebt gij gezien, dat gij dit woord gedaan hebt.

11. En Abraham zei: Want ik zei: Hoewel de vreze Gods in deze plaats niet is, en zij mij doden zullen om het woord van mijn echtgenote.

12. En ook is zij waarlijk mijn zuster, zij is mijn vaders dochter, hoewel niet mijn moeders dochter en zij is mij tot echtgenote geworden.

13. En het is geschied, toen God mij uit mijn vaders huis deden vertrekken en ik zei tot haar: Dit is uw goedheid, die gij mij doen zult: aan elke plaats, waar wij komen zullen, zeg van mij: Hij is mijn broeder.

14. En Abimelech nam een kudde van kleinvee en een kudde van grootvee en dienstknechten en dienstmaagden en gaf deze aan Abraham en hij gaf hem Sarah, zijn echtgenote, weder.

15. En Abimelech zei: Zie, mijn land is voor u; woon, waar het goed is in uw ogen.

16. En tot Sarah zei hij: Zie, ik heb uw broeder duizend zilverlingen gegeven; zie het zij u een bedekking van de ogen, allen, die met u zijn, en met allen; en zij was bevrijd.

17. En Abraham bad tot God; en God genas Abimelech en zijn echtgenote en zijn dienstmaagden en zij baarden.

18. Want toesluitende had Jehovah daarom alle baarmoeder van het huis van Abimelech toegesloten, ter oorzake van het woord van Sarah, Abrahams echtgenote.

DE INHOUD

Eerder, in het twaalfde hoofdstuk, werd gehandeld over het verblijf als vreemdeling van Abraham in Egypte, waardoor werd aangeduid het onderricht van de Heer in wetenschappelijke dingen, toen Hij nog een knaap was; hier wordt nu gehandeld over Abrahams verblijf als vreemdeling in Gerar, waar Abimelech was, waarmee eveneens het onderricht van de Heer wordt aangeduid, maar in de leerstellige dingen van de naastenliefde en geloof. Voornamelijk wordt hier gehandeld over de leer van de naastenliefde en geloof ten aanzien van haar oorsprong, namelijk dat zij geestelijk is uit hemelse oorsprong, maar niet vanuit het redelijke.

4283. En hij zei: Laat mij, omdat de dageraad is opgegaan; dat dit betekent dat de verzoeking ophield toen de verbinding nabij was, staat vast uit de betekenis van ‘laat mij’, namelijk van met mij te worstelen, te weten dat de verzoeking ophield; dat de worsteling de verzoeking is, zie eerder in nr. 4274; en dat zij ophield, blijkt uit wat volgt; en uit de betekenis van de dageraad, namelijk de verbinding van het door Jakob aangeduide natuurlijk goede met het hemels geestelijke of met het Goddelijk Goede van het Ware, waarover nr. 4275.

Dat de worsteling begonnen was voordat de dageraad was opgegaan en dat zij beëindigd werd nadat de dageraad was opgegaan en dat daarna vermeld wordt wat er gebeurde toen de zon opging, komt omdat de tijden van de dag evenals de tijden van het jaar, staten betekenen, zie de nrs. 487, 488, 493, 893, 2788, 3785; hier de staten van de verbinding door de verzoekingen; want wanneer de verbinding van de innerlijke mens met de uiterlijke plaatsvindt, dan is voor hem de dageraad daar, want dan treedt hij de geestelijke of de hemelse staat binnen; ook verschijnt er dan voor hem een licht gelijk aan dat van de dageraad, indien hij zich in zo’n staat bevindt dat hij het kan bemerken; overigens wordt zijn verstandelijke verlicht en het wordt hem te moede zoals wanneer men in de morgenstond uit de slaap ontwaakt wanneer de dageraad voor het eerst de dag verlicht en inzet.