Библијата

 

Genesis 17

Студија

   

1 At nang si Abram ay may siyam na pu't siyam na taon, ay napakita ang Panginoon kay Abram, at sa kaniya'y nagsabi, Ako ang Dios na Makapangyarihan sa lahat lumakad ka sa harapan ko, at magpakasakdal ka.

2 At ako'y makikipagtipan sa iyo at ikaw ay aking pararamihing mainam.

3 At nagpatirapa si Abram: at ang Dios ay nakipagusap sa kaniya, na sinasabi,

4 Tungkol sa akin, narito, ang aking tipan ay sumasaiyo, at ikaw ang magiging ama ng maraming bansa.

5 At hindi na tatawagin ang pangalan mong Abram, kundi Abraham ang magiging iyong pangalan; sapagka't ikaw ay ginawa kong ama ng maraming bansa.

6 At ikaw ay aking gagawing totoong palaanakin at papanggagalingin ko sa iyo ang mga bansa; at magbubuhat sa iyo ang mga hari.

7 At aking papagtitibayin ang aking tipan sa iyo at sa iyong binhi pagkamatay mo sa buong kalahian nila, na tipang walang hanggan, na ako'y magiging iyong Dios, at ng iyong binhi, pagkamatay mo.

8 At ibibigay ko sa iyo, at sa iyong binhi, pagkamatay mo, ang lupaing iyong mga pinaglakbayan, ang buong lupain ng Canaan, na pag-aaring walang hanggan at ako ang magiging Dios nila.

9 At sinabi pa ng Dios kay Abraham, At tungkol sa iyo, iingatan mo ang aking tipan, iingatan mo at ng iyong binhi pagkamatay mo, sa buong kalahian nila.

10 Ito ang aking tipan na inyong iingatan sa akin at sa inyo, at ng iyong binhi, pagkamatay mo; tutuliin ang bawa't lalake sa inyo.

11 At kayo'y tutuliin sa laman ng inyong balat ng masama; at ito ang magiging tanda ng aking tipan sa inyo.

12 At ang may walong araw ay tutuliin sa inyo, ang bawa't lalake sa buong kalahian ninyo; ang ipinanganak sa bahay, o ang binili ng salapi sa sinomang taga ibang lupa na hindi sa iyong lahi.

13 Ang ipinanganak sa bahay at ang binili ng iyong salapi, ay dapat tuliin: at ang aking tipan ay sasa iyong laman na pinakatipang walang hanggan.

14 At ang lalaking hindi tuli, na hindi tinuli ang laman ng kaniyang balat ng masama, ang taong yaon ay mahihiwalay sa kaniyang bayan; sinira niya ang aking tipan.

15 At sinabi ng Dios kay Abraham, Tungkol kay Sarai na iyong asawa, ay huwag mo nang tatawagin ang kaniyang pangalang Sarai, kundi Sara ang magiging kaniyang pangalan.

16 At akin siyang pagpapalain, at saka sa kaniya'y bibigyan kita ng anak: oo, siya'y aking pagpapalain, at magiging ina ng mga bansa; ang mga hari ng mga bayan ay magmumula sa kaniya.

17 Nang magkagayo'y nagpatirapa si Abraham, at nagtawa, at nasabi sa kaniyang sarili, Magkakaanak kaya siya na may isang daang taon na? at manganak pa kaya si Sara na may siyam na pung taon na?

18 At sinabi ni Abraham sa Dios, Kahimanawari, si Ismael ay mabuhay sa harapan mo!

19 At sinabi ng Dios, Hindi, kundi ang iyong asawang si Sara ay magkakaanak sa iyo; at tatawagin mo ang kaniyang ngalang Isaac; at aking pagtitibayin ang aking tipan sa kaniya ng pinakatipang walang hanggan, sa kaniyang lahi pagkamatay niya.

20 At tungkol kay Ismael, ay dininig din kita. Narito't aking pinagpala siya, at siya'y aking papagaanakin ng marami, at siya'y aking pararamihin ng di kawasa; labing dalawang prinsipe ang kaniyang magiging anak, at siya'y gagawin kong malaking bansa.

21 Nguni't ang aking tipan ay pagtitibayin ko kay Isaac na iaanak sa iyo ni Sara, sa tadhanang araw, sa taong darating.

22 At nang matapos na makipagusap sa kaniya, ay napaitaas ang Dios mula sa piling ni Abraham.

23 At ipinagsama ni Abraham si Ismael, na kaniyang anak, at ang lahat na ipinanganak sa kaniyang bahay, at ang lahat ng binili niya ng kaniyang salapi, ang lahat ng lalake sa mga lalaking kasangbahay ni Abraham, at tinuli ang laman ng kanilang balat ng masama ng araw ding yaon, ayon sa sinabi ng Dios sa kaniya.

24 At si Abraham ay may siyam na pu't siyam na taon, nang tuliin ang laman ng kaniyang balat ng masama.

25 At si Ismael ay may labing tatlong taon, nang tuliin ang laman ng kaniyang balat ng masama.

26 Nang araw ding yaon tinuli si Abraham, at si Ismael na kaniyang anak.

27 At lahat ng lalaking kasangbahay niya, maging ang mga ipinanganak sa bahay, at ang mga binili ng salapi sa taga ibang lupain, ay pinagtuling kasama niya.

   

Од делата на Сведенборг

 

Arcana Coelestia #2041

Проучи го овој пасус

  
/ 10837  
  

2041. Ye shall circumcise the flesh of your foreskin. That this signifies the removal of the love of self and of the world, is evident from the representation and signification of “circumcision,” as being purification from filthy loves (explained above, n. 2039); and from the signification of “flesh,” as being what is man’s own (treated of before, n. 999). That which is man’s own is nothing but the love of self and of the world, thus is all the derivative cupidity; and how filthy this is has been shown in Part First (n. 141, 150, 154, 210, 215, 694, 731, 874-876, 987, 1047). As this Own of man which is to be removed is signified, the expression “flesh of the foreskin” is made use of.

[2] There are two so-called loves and their cupidities that obstruct the influx of heavenly love from the Lord; for when these loves reign in the interior and in the external man, and take possession thereof, they either reject or suffocate, and also pervert and contaminate, the inflowing heavenly love; for they are utterly contrary to heavenly love, as will of the Lord’s Divine mercy be shown hereafter. But insofar as these loves are removed, so far the heavenly love flowing in from the Lord begins to appear, nay, to give light in the interior man; and so far he begins to see that he is in evil and falsity; next that he is actually in uncleanness and filthiness; and finally that this has been his Own. They who are becoming regenerate are those with whom these loves are being removed.

[3] Observation of this removal is possible also with the unregenerate, for when the cupidities of these loves are quiescent in them, as sometimes occurs when they are in holy meditation, or when the cupidities are lulled, as happens when they are in misfortunes, in sicknesses, and diseases, and especially at the moment of death, then, because bodily and worldly things are lulled and as it were dead, they observe something of heavenly light and the consequent comfort. But with these persons there is not removal of the cupidities in question, but only a lulling of them, for when they return into their former state, they at once relapse into the same cupidities.

[4] With the evil also, bodily and worldly things can be lulled, and they can then be as it were uplifted into a kind of heavenliness, as sometimes takes place with souls in the other life, especially those newly arrived, who intensely desire to see the glory of the Lord, because they had heard so much about heaven while they lived in the world. The external things above referred to are then lulled in them, and in this way they are carried into the first heaven and enjoy their desire. But they cannot remain long, because there is only a quiescence of the bodily and worldly things, and not a removal of them, as with the angels (concerning which, s ee n. 541, 542). Be it known that heavenly love is continually inflowing into man from the Lord, and that nothing else obstructs and impedes it, and causes its reception by the man impossible, except the cupidities of those loves and the falsities derived from them.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for the permission to use this translation.