Библијата

 

Exodo 33

Студија

   

1 At sinalita ng Panginoon kay Moises, Yumaon ka, sumampa ka mula rito, ikaw at ang bayan na iyong isinampa mula sa lupain ng Egipto, na patungo kayo sa lupain na aking isinumpa kay Abraham, kay Isaac, at kay Jacob, na aking sinasabi, Sa iyong binhi ay aking ibibigay.

2 At aking susuguin ang isang anghel sa unahan mo: at aking palalayasin ang Cananeo, ang Amorrheo, at ang Hetheo, at ang Pherezeo, ang Heveo, at ang Jebuseo:

3 Sa isang lupaing binubukalan ng gatas at pulot: sapagka't hindi ako sasampa sa gitna mo; sapagka't ikaw ay bayang may matigas na ulo; baka ikaw ay aking lipulin sa daan.

4 At nang marinig ng bayan ang masasamang balitang ito, ay nanangis sila: at walang taong nagsuot ng kaniyang mga pahiyas.

5 At sinabi ng Panginoon kay Moises, Sabihin mo sa mga anak ni Israel, Kayo'y isang bayang may matigas na ulo: kung ako'y sumampa sa gitna mo na sangdali, ay lilipulin kita: kaya't ngayo'y alisin mo ang iyong mga pahiyas sa iyo upang aking maalaman kung anong aking gagawin sa iyo.

6 At ang mga anak ni Israel ay naghubad ng kanilang mga pahiyas mula sa bundok ng Horeb.

7 Kinaugalian nga ni Moises na dalhin ang tolda at itayo sa labas ng kampamento, na malayo sa kampamento at kaniyang tinawag iyon, Tabernakulo ng kapisanan. At nangyari na bawa't magsiyasat sa Panginoon ay lumalabas na pumaparoon sa tabernakulo ng kapisanan, na nasa labas ng kampamento.

8 At nangyari, pagka si Moises ay lumalabas na napasa sa Tolda, na ang buong bayan ay bumabangon at tumatayo, bawa't lalake sa pintuan ng kaniyang tolda at pinanonood si Moises hanggang sa makapasok sa Tolda.

9 At nangyari, pagka si Moises ay pumapasok sa Tolda ay bumababa ang haliging ulap at tumitigil sa pintuan ng Tolda ang Panginoon ay nakikipagsalitaan kay Moises.

10 At nakikita ng buong bayan ang haliging ulap at tumitigil sa pintuan ng Tolda; at ang buong bayan ay tumitindig at sumasamba, na bawa't isa'y sa tabi ng pintuan ng kaniyang tolda.

11 At nakikipagsalitaan ang Panginoon kay Moises ng mukhaan, gaya ng isang taong nakikipagsalitaan sa kaniyang kaibigan. At siya'y bumabalik uli sa kampamento, datapuwa't ang kaniyang tagapangasiwang si Josue, na anak ni Nun, na may kabataan pa, ay hindi umaalis sa Tolda.

12 At sinabi ni Moises sa Panginoon, Tingnan mo, iyong sinasabi sa akin: Isampa mo ang bayang ito: at hindi mo ipinakilala sa akin kung sino yaong susuguin mo na kasama ko. Gayon ma'y iyong sinabi, Aking nakikilala ka sa pangalan, at ikaw rin naman ay nakasumpong ng biyaya sa aking paningin.

13 Ngayon nga, isinasamo ko sa iyo, na kung ako'y nakasumpong ng biyaya sa iyong paningin, ay ituro mo sa akin ngayon ang iyong mga daan, upang ikaw ay aking makilala, na ano pa't ako'y makasumpong ng biyaya sa iyong paningin: at akalain mo, na ang bansang ito ay iyong bayan.

14 At kaniyang sinabi, Ako'y sasa iyo, at ikaw ay aking bibigyan ng kapahingahan.

15 At sinabi niya sa kaniya, Kung ikaw ay hindi sasa akin ay huwag mo na kaming pasampahin mula rito.

16 Sapagka't saan ngayon makikilala na ako'y nakasumpong ng biyaya sa iyong paningin, ako at ang iyong bayan? hindi ba dahil sa ikaw ay lumalakad na kasama namin, upang kami ay maging bukod, ako at ang iyong bayan, sa lahat ng bayan na nasa balat ng lupa?

17 At sinabi ng Panginoon kay Moises, Akin ding gagawin ang bagay na ito na iyong sinalita: sapagka't ikaw ay nakasumpong ng biyaya sa aking paningin, at ikaw ay aking nakikilala sa pangalan.

18 At sinabi ni Moises, Ipakita mo sa akin, idinadalangin ko sa iyo, ang iyong kaluwalhatian.

19 At kaniyang sinabi, Aking papangyayarihin ang aking buong kabutihan sa harap mo, at aking itatanyag ang pangalan ng Panginoon sa harap mo; at ako'y magkakaloob ng biyaya sa kanino mang aking ibig pagkalooban, at ako'y magmamaawain sa kanino mang aking ibig kaawaan.

20 At kaniyang sinabi, Hindi mo makikita ang aking mukha: sapagka't hindi maaaring makita ako ng tao at mabuhay.

21 At sinabi ng Panginoon, Narito, may isang dako sa tabi ko, at ikaw ay tatayo sa ibabaw ng batong iyan:

22 At mangyayari, na samantalang ang aking kaluwalhatian ay dumadaan, na aking ilalagay ka sa isang bitak ng bato, at tatakpan kita ng aking kamay hanggang sa ako'y makaraan:

23 At aking aalisin ang aking kamay, at iyong makikita ang aking likod: datapuwa't ang aking mukha ay hindi makikita.

   

Коментар

 

Rise

  

It is common in the Bible for people to "rise up," and it would be easy to pass over the phrase as simply describing a physical action. But in fact it represents an elevation in spiritual state, moving to a more internal frame of mind closer to the Lord. Often it has to do with understanding a new or important idea; we "rise up" to a state of greater perception and enlightenment. Obviously context is crucial to the exact meaning of the phrase in a given passage -- it matters greatly who it is that is rising up, and why.

Од делата на Сведенборг

 

Arcana Coelestia #2803

Проучи го овој пасус

  
/ 10837  
  

2803. As regards Divine Truth being meant by 'son' and Divine Good by 'father', this becomes clear from the meaning of 'son' as truth, dealt with in 489, 491, 533, 1147, 2623, and of 'father' as good, and also from the conception and birth of truth as taking place from good. As has been shown many times, truth cannot have being or manifest itself except from good. The reason 'son' here means Divine Truth, and 'father' Divine Good, is that the union of the Divine Essence with the Human Essence, and of the Human Essence with the Divine Essence, is the Divine Marriage of Divine Good to Truth, and of Truth to Good; and from that marriage comes the heavenly marriage. For within Jehovah or the Lord there is nothing but that which is infinite, and this being so, no other idea can be conceived of Him than that He is the Being and Manifestation (Esse et Existere) of all good and truth, that is, He is Good itself and Truth itself. Good itself is the Father, and Truth itself the Son. Now because the Divine Marriage, as has been stated, is a marriage of Good and Truth, and of Truth and Good, the Father is in the Son, and the Son is in the Father, as the Lord Himself teaches in John,

Jesus said to Philip, Do you not believe that I am in the Father, and the Father in Me? Believe Me that I am in the Father, and the Father in Me. John 14:10-11.

And elsewhere in the same evangelist,

Jesus said to the Jews, Even though you do not believe Me, believe the works, that you may know and believe that the Father is in Me, and I in the Father. John 10:36, 38.

And elsewhere,

I pray for them - for all things that are Mine are Yours, and Yours are Mine - that they may all be one, as You, Father, are in Me and I in You John 17:9-10, 21.

And elsewhere,

Now is the Son of Man glorified, and God glorified in Him. If God is glorified in Him, God will also glorify Him in Himself. Father, glorify Your Son, that Your Son also may glorify You. John 13:31-32; 17:1.

[2] From these places one may see the nature of the union of the Divine and of the Human within the Lord - that each is linked mutually to the other and responds to the other - that is, it is a reciprocal union. This is the Union which is called the Divine Marriage, from which the heavenly marriage comes down, which is the Lord's kingdom itself in heaven and is referred to in John as follows,

On that day you will know that I am in My Father, and you in Me, and I in you. John 14:20.

And elsewhere,

I pray for these, that they may all be one, as You, Father, are in Me and I in You, that they also may be one in Us, I in them and You in Me, that the love with which You have loved Me may be in them, and I in them. John 17:21-23, 26.

[3] As regards this heavenly marriage being a marriage of good and truth, and of truth and good, see 2508, 2618, 2728, 2729 and following paragraphs. And since Divine Good cannot possibly have being or manifest itself without Divine Truth, and Divine Truth cannot possibly do so without Divine Good, but one is always reaching out to and responding to the other, it is therefore plain that the Divine Marriage has existed from eternity, that is, the Father in the Son, and the Son in the Father, as the Lord Himself teaches in John,

Now, Father, glorify Me in Your Own Self with the glory I had with You before the world was. John 17:5, 24.

But the Divine Human that had been born from eternity was also born in time, and what was born in time is the same as that which was glorified. This is what accounts for the Lord's saying many times that He was going to the Father who sent Him, that is, He was returning to the Father. And in John,

In the beginning was the Word (the Word being Divine Truth itself), and the Word was with God, and the Word was God. He was in the beginning with God. All things were made by Him, and without Him was not anything made that was made. Furthermore the Word became flesh and dwelt among us, and we beheld his glory, glory as of the Only Begotten from the Father, full of grace and truth. John 1:1-3, 14.

See also John 3:13; 6:62.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.