Ново христијанско проучување на Библијата

Библијата

 

Numbers 5

Студија

   

1 και ελαλησεν κυριος προς μωυσην λεγων

2 προσταξον τοις υιοις ισραηλ και εξαποστειλατωσαν εκ της παρεμβολης παντα λεπρον και παντα γονορρυη και παντα ακαθαρτον επι ψυχη

3 απο αρσενικου εως θηλυκου εξαποστειλατε εξω της παρεμβολης και ου μη μιανουσιν τας παρεμβολας αυτων εν οις εγω καταγινομαι εν αυτοις

4 και εποιησαν ουτως οι υιοι ισραηλ και εξαπεστειλαν αυτους εξω της παρεμβολης καθα ελαλησεν κυριος τω μωυση ουτως εποιησαν οι υιοι ισραηλ

5 και ελαλησεν κυριος προς μωυσην λεγων

6 λαλησον τοις υιοις ισραηλ λεγων ανηρ η γυνη οστις εαν ποιηση απο των αμαρτιων των ανθρωπινων και παριδων παριδη και πλημμεληση η ψυχη εκεινη

7 εξαγορευσει την αμαρτιαν ην εποιησεν και αποδωσει την πλημμελειαν το κεφαλαιον και το επιπεμπτον αυτου προσθησει επ' αυτο και αποδωσει τινι επλημμελησεν αυτω

8 εαν δε μη η τω ανθρωπω ο αγχιστευων ωστε αποδουναι αυτω το πλημμελημα προς αυτον το πλημμελημα το αποδιδομενον κυριω τω ιερει εσται πλην του κριου του ιλασμου δι' ου εξιλασεται εν αυτω περι αυτου

9 και πασα απαρχη κατα παντα τα αγιαζομενα εν υιοις ισραηλ οσα αν προσφερωσιν τω κυριω τω ιερει αυτω εσται

10 και εκαστου τα ηγιασμενα αυτου εσται ανηρ ος εαν δω τω ιερει αυτω εσται

11 και ελαλησεν κυριος προς μωυσην λεγων

12 λαλησον τοις υιοις ισραηλ και ερεις προς αυτους ανδρος ανδρος εαν παραβη η γυνη αυτου και παριδη αυτον υπεριδουσα

13 και κοιμηθη τις μετ' αυτης κοιτην σπερματος και λαθη εξ οφθαλμων του ανδρος αυτης και κρυψη αυτη δε η μεμιαμμενη και μαρτυς μη ην μετ' αυτης και αυτη μη η συνειλημμενη

14 και επελθη αυτω πνευμα ζηλωσεως και ζηλωση την γυναικα αυτου αυτη δε μεμιανται η επελθη αυτω πνευμα ζηλωσεως και ζηλωση την γυναικα αυτου αυτη δε μη η μεμιαμμενη

15 και αξει ο ανθρωπος την γυναικα αυτου προς τον ιερεα και προσοισει το δωρον περι αυτης το δεκατον του οιφι αλευρον κριθινον ουκ επιχεει επ' αυτο ελαιον ουδε επιθησει επ' αυτο λιβανον εστιν γαρ θυσια ζηλοτυπιας θυσια μνημοσυνου αναμιμνησκουσα αμαρτιαν

16 και προσαξει αυτην ο ιερευς και στησει αυτην εναντι κυριου

17 και λημψεται ο ιερευς υδωρ καθαρον ζων εν αγγειω οστρακινω και της γης της ουσης επι του εδαφους της σκηνης του μαρτυριου και λαβων ο ιερευς εμβαλει εις το υδωρ

18 και στησει ο ιερευς την γυναικα εναντι κυριου και αποκαλυψει την κεφαλην της γυναικος και δωσει επι τας χειρας αυτης την θυσιαν του μνημοσυνου την θυσιαν της ζηλοτυπιας εν δε τη χειρι του ιερεως εσται το υδωρ του ελεγμου του επικαταρωμενου τουτου

19 και ορκιει αυτην ο ιερευς και ερει τη γυναικι ει μη κεκοιμηται τις μετα σου ει μη παραβεβηκας μιανθηναι υπο τον ανδρα τον σεαυτης αθωα ισθι απο του υδατος του ελεγμου του επικαταρωμενου τουτου

20 ει δε συ παραβεβηκας υπ' ανδρος ουσα η μεμιανσαι και εδωκεν τις την κοιτην αυτου εν σοι πλην του ανδρος σου

21 και ορκιει ο ιερευς την γυναικα εν τοις ορκοις της αρας ταυτης και ερει ο ιερευς τη γυναικι δωη κυριος σε εν αρα και ενορκιον εν μεσω του λαου σου εν τω δουναι κυριον τον μηρον σου διαπεπτωκοτα και την κοιλιαν σου πεπρησμενην

22 και εισελευσεται το υδωρ το επικαταρωμενον τουτο εις την κοιλιαν σου πρησαι γαστερα και διαπεσειν μηρον σου και ερει η γυνη γενοιτο γενοιτο

23 και γραψει ο ιερευς τας αρας ταυτας εις βιβλιον και εξαλειψει εις το υδωρ του ελεγμου του επικαταρωμενου

24 και ποτιει την γυναικα το υδωρ του ελεγμου του επικαταρωμενου και εισελευσεται εις αυτην το υδωρ το επικαταρωμενον του ελεγμου

25 και λημψεται ο ιερευς εκ χειρος της γυναικος την θυσιαν της ζηλοτυπιας και επιθησει την θυσιαν εναντι κυριου και προσοισει αυτην προς το θυσιαστηριον

26 και δραξεται ο ιερευς απο της θυσιας το μνημοσυνον αυτης και ανοισει αυτο επι το θυσιαστηριον και μετα ταυτα ποτιει την γυναικα το υδωρ

27 και εσται εαν η μεμιαμμενη και ληθη λαθη τον ανδρα αυτης και εισελευσεται εις αυτην το υδωρ του ελεγμου το επικαταρωμενον και πρησθησεται την κοιλιαν και διαπεσειται ο μηρος αυτης και εσται η γυνη εις αραν εν τω λαω αυτης

28 εαν δε μη μιανθη η γυνη και καθαρα η και αθωα εσται και εκσπερματιει σπερμα

29 ουτος ο νομος της ζηλοτυπιας ω εαν παραβη η γυνη υπ' ανδρος ουσα και μιανθη

30 η ανθρωπος ω εαν επελθη επ' αυτον πνευμα ζηλωσεως και ζηλωση την γυναικα αυτου και στησει την γυναικα αυτου εναντι κυριου και ποιησει αυτη ο ιερευς παντα τον νομον τουτον

31 και αθωος εσται ο ανθρωπος απο αμαρτιας και η γυνη εκεινη λημψεται την αμαρτιαν αυτης

   

Од делата на Сведенборг

 

Arcana Coelestia #2733

Проучи го овој пасус

  
/ 10837  
  

2733. There were certain spirits who, from a practice followed by them during their lifetime, were molesting me with particular skill. They did so by means of a rather gentle wave-like influx, resembling the ordinary influx from upright spirits. But I perceived that within that influx trickery and the like were present, to entice and to deceive. At length I spoke to one of them who, I was told, had during his lifetime been the commander of an army. And because I perceived that licentiousness was present in the ideas comprising his thought, I talked to him about marriage in the language used by spirits, which is illustrated with representatives and which expresses one's sentiments completely and many things in an instant.

[2] He said that during his lifetime he had thought nothing of adulterous behaviour. But I was given to tell him that all adultery is quite unspeakable, even though to those who are guilty of it it does not seem - because of the delight they take in it and the persuasive beliefs that result from it - to be unspeakable, but even allowable. I said that he might also know this from the fact that marriages are the seminaries of the human race and therefore the seminaries of the heavenly kingdom as well, and for that reason must not on any account be violated but be held sacred. He might also know, I continued, that adultery is unspeakable from the fact, which he ought to know because he was now in the next life and in a state of perception, that conjugial love comes down from the Lord by way of heaven, and that from that love, as from a parent, mutual love is derived, which is the foundation on which heaven rests. And he might know it also from the fact that when they merely move towards heavenly communities adulterers become aware of their own stench and cast themselves away from there down towards hell. He might at least have known that violence done to marriages was contrary to Divine laws, and contrary to the civil laws of all people, as well as contrary to the genuine light of reason, since it is contrary to order, both Divine and human, not to mention many considerations besides these.

[3] But he replied that he had never known such things during his lifetime, nor had he thought about them. He wished to reason whether what he had heard was so, but he was told that in the next life truth leaves no room for reasonings, for reasonings lend support to a person's delights, and so to his evils and falsities. I went on to tell him that he ought first to think about the things he had been told, because they were true; or at least he ought to think from the principle very widely known in the world that nobody ought to do to another what he does not wish that other to do to him. If some other man, I asked, had in a similar way seduced the wife whom he loved - as men love their wives at the beginning of every marriage - would he not also, when feeling irate about what had occurred, have expressed, if he spoke from that feeling, a loathing for all adultery? Also, being a man with mental ability, would he not have confirmed himself more than others against all adultery, even condemning it to hell? Thus he might have judged himself from what he possessed within himself.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.

©2024 New Christian Bible Study Corporation. All rights reserved. Printed from newchristianbiblestudy.org