¹ Loquente Ephraim, horror invasit Israël ; et deliquit in Baal, et mortuus est.

² Et nunc addiderunt ad peccandum ; feceruntque sibi conflatile de argento suo quasi similitudinem idolorum : factura artificum totum est : his ipsi dicunt : Immolate homines, vitulos adorantes.

³ Idcirco erunt quasi nubes matutina, et sicut ros matutinus præteriens ; sicut pulvis turbine raptus ex area, et sicut fumus de fumario.

⁴ Ego autem Dominus Deus tuus, ex terra Ægypti ; et Deum absque me nescies, et salvator non est præter me.

⁵ Ego cognovi te in deserto, in terra solitudinis.

⁶ Juxta pascua sua adimpleti sunt et saturati sunt ; et levaverunt cor suum, et obliti sunt mei.

⁷ Et ego ero eis quasi leæna, sicut pardus in via Assyriorum.

⁸ Occurram eis quasi ursa raptis catulis, et dirumpam interiora jecoris eorum, et consumam eos ibi quasi leo : bestia agri scindet eos.

⁹ Perditio tua, Israël : tantummodo in me auxilium tuum.

¹⁰ Ubi est rex tuus ? maxime nunc salvet te in omnibus urbibus tuis ; et judices tui, de quibus dixisti : Da mihi regem et principes.

¹¹ Dabo tibi regem in furore meo, et auferam in indignatione mea.

¹² Colligata est iniquitas Ephraim ; absconditum peccatum ejus.

¹³ Dolores parturientis venient ei : ipse filius non sapiens : nunc enim non stabit in contritione filiorum.

¹⁴ De manu mortis liberabo eos ; de morte redimam eos. Ero mors tua, o mors ! morsus tuus ero, inferne ! consolatio abscondita est ab oculis meis.

¹⁵ Quia ipse inter fratres dividet : adducet urentem ventum Dominus de deserto ascendentem, et siccabit venas ejus, et desolabit fontem ejus : et ipse diripiet thesaurum omnis vasis desiderabilis.

¹ Psalmus David, in rememorationem de sabbato.

² Domine, ne in furore tuo arguas me, neque in ira tua corripias me ;

³ quoniam sagittæ tuæ infixæ sunt mihi, et confirmasti super me manum tuam.

⁴ Non est sanitas in carne mea, a facie iræ tuæ ; non est pax ossibus meis, a facie peccatorum meorum :

⁵ quoniam iniquitates meæ supergressæ sunt caput meum, et sicut onus grave gravatæ sunt super me.

⁶ Putruerunt et corruptæ sunt cicatrices meæ, a facie insipientiæ meæ.

⁷ Miser factus sum et curvatus sum usque in finem ; tota die contristatus ingrediebar.

⁸ Quoniam lumbi mei impleti sunt illusionibus, et non est sanitas in carne mea.

⁹ Afflictus sum, et humiliatus sum nimis ; rugiebam a gemitu cordis mei.

¹⁰ Domine, ante te omne desiderium meum, et gemitus meus a te non est absconditus.

¹¹ Cor meum conturbatum est, dereliquit me virtus mea, et lumen oculorum meorum, et ipsum non est mecum.

¹² Amici mei et proximi mei adversum me appropinquaverunt, et steterunt ; et qui juxta me erant, de longe steterunt, et vim faciebant qui quærebant animam meam.

¹³ Et qui inquirebant mala mihi, locuti sunt vanitates, et dolos tota die meditabantur.

¹⁴ Ego autem, tamquam surdus, non audiebam ; et sicut mutus non aperiens os suum.

¹⁵ Et factus sum sicut homo non audiens, et non habens in ore suo redargutiones.

¹⁶ Quoniam in te, Domine, speravi ; tu exaudies me, Domine Deus meus.

¹⁷ Quia dixi : Nequando supergaudeant mihi inimici mei ; et dum commoventur pedes mei, super me magna locuti sunt.

¹⁸ Quoniam ego in flagella paratus sum, et dolor meus in conspectu meo semper.

¹⁹ Quoniam iniquitatem meam annuntiabo, et cogitabo pro peccato meo.

²⁰ Inimici autem mei vivunt, et confirmati sunt super me : et multiplicati sunt qui oderunt me inique.

²¹ Qui retribuunt mala pro bonis detrahebant mihi, quoniam sequebar bonitatem.

²² Ne derelinquas me, Domine Deus meus ; ne discesseris a me.

²³ Intende in adjutorium meum, Domine, Deus salutis meæ.