Библијата

 

Exodus 34

Студија

   

1 Ac deinceps : Præcide, ait, tibi duas tabulas lapideas instar priorum, et scribam super eas verba, quæ habuerunt tabulæ quas fregisti.

2 Esto paratus mane, ut ascendas statim in montem Sinai, stabisque mecum super verticem montis.

3 Nullus ascendat tecum, nec videatur quispiam per totum montem : boves quoque et oves non pascantur e contra.

4 Excidit ergo duas tabulas lapideas, quales antea fuerant : et de nocte consurgens ascendit in montem Sinai, sicut præceperat ei Dominus, portans secum tabulas.

5 Cumque descendisset Dominus per nubem, stetit Moyses cum eo, invocans nomen Domini.

6 Quo transeunte coram eo, ait : Dominator Domine Deus, misericors et clemens, patiens et multæ miserationis, ac verax,

7 qui custodis misericordiam in millia ; qui aufers iniquitatem, et scelera, atque peccata, nullusque apud te per se innocens est ; qui reddis iniquitatem patrum filiis, ac nepotibus in tertiam et quartam progeniem.

8 Festinusque Moyses, curvatus est pronus in terram, et adorans

9 ait : Si inveni gratiam in conspectu tuo, Domine, obsecro ut gradiaris nobiscum (populus enim duræ cervicis est) et auferas iniquitates nostras atque peccata, nosque possideas.

10 Respondit Dominus : Ego inibo pactum videntibus cunctis : signa faciam quæ numquam visa sunt super terram, nec in ullis gentibus, ut cernat populus iste, in cujus es medio, opus Domini terribile quod facturus sum.

11 Observa cuncta quæ hodie mando tibi : ego ipse ejiciam ante faciem tuam Amorrhæum, et Chananæum, et Hethæum, Pherezæum quoque, et Hevæum, et Jebusæum.

12 Cave ne umquam cum habitatoribus terræ illius jungas amicitias, quæ sint tibi in ruinam :

13 sed aras eorum destrue, confringe statuas, lucosque succide :

14 noli adorare deum alienum. Dominus zelotes nomen ejus ; Deus est æmulator.

15 Ne ineas pactum cum hominibus illarum regionum : ne, cum fornicati fuerint cum diis suis, et adoraverint simulcra eorum, vocet te quispiam ut comedas de immolatis.

16 Nec uxorem de filiabus eorum accipies filiis tuis : ne, postquam ipsæ fuerint fornicatæ, fornicari faciant et filios tuos in deos suos.

17 Deos conflatiles non facies tibi.

18 Solemnitatem azymorum custodies. Septem diebus vesceris azymis, sicut præcepi tibi, in tempore mensis novorum : mense enim verni temporis egressus es de Ægypto.

19 Omne quod aperit vulvam generis maculini, meum erit. De cunctis animantibus, tam de bobus, quam de ovibus, meum erit.

20 Primogenitum asini redimes ove : sin autem nec pretium pro eo dederis, occidetur. Primogenitum filiorum tuorum redimes : nec apparebis in conspectu meo vacuus.

21 Sex diebus operaberis ; die septimo cessabis arare et metere.

22 Solemnitatem hebdomadarum facies tibi in primitiis frugum messis tuæ triticeæ, et solemnitatem, quando redeunte anni tempore cuncta conduntur.

23 Tribus temporibus anni apparebit omne masculinum tuum in conspectu omnipotentis Domini Dei Israël.

24 Cum enim tulero gentes a facie tua, et dilatavero terminos tuos, nullus insidiabitur terræ tuæ, ascendente te, et apparente in conspectu Domini Dei tui ter in anno.

25 Non immolabis super fermento sanguinem hostiæ meæ : neque residebit mane de victima solemnitatis Phase.

26 Primitias frugum terræ tuæ offeres in domo Domini Dei tui. Non coques hædum in lacte matris suæ.

27 Dixitque Dominus ad Moysen : Scribe tibi verba hæc, quibus et tecum et cum Israël pepigi fœdus.

28 Fuit ergo ibi cum Domino quadraginta dies et quadraginta noctes : panem non comedit, et aquam non bibit, et scripsit in tabulis verba fœderis decem.

29 Cumque descenderet Moyses de monte Sinai, tenebat duas tabulas testimonii, et ignorabat quod cornuta esset facies sua ex consortio sermonis Domini.

30 Videntes autem Aaron et filii Israël cornutam Moysi faciem, timuerunt prope accedere.

31 Vocatique ab eo, reversi sunt tam Aaron, quam principes synagogæ. Et postquam locutus est ad eos,

32 venerunt ad eum etiam omnes filii Israël : quibus præcepit cuncta quæ audierat a Domino in monte Sinai.

33 Impletisque sermonibus, posuit velamen super faciem suam.

34 Quod ingressus ad Dominum, et loquens cum eo, auferebat donec exiret, et tunc loquebatur ad filios Israël omnia quæ sibi fuerant imperata.

35 Qui videbant faciem egredientis Moysi esse cornutam, sed operiebat ille rursus faciem suam, siquando loquebatur ad eos.

   

Од делата на Сведенборг

 

Arcana Coelestia #4818

Проучи го овој пасус

  
/ 10837  
  

4818. ‘Et vidit ibi Jehudah filiam viri Canaanitae’: quod significet affectionem mali ex falso mali, constat ex significatione ‘filiae’ quod sit affectio boni, de qua n. 2362, et in opposito sensu affectio mali, n. 3024; ex significatione ‘viri’ quod sit intelligens, et in sensu abstracto verum, at in opposito sensu non intelligens et falsum, de qua mox supra n. 4816; et a significatione ‘Canaanitae’ quod sit malum, de qua n. 1573, 1574; inde patet quod per ‘filiam viri Canaanitae’ significetur malum quod ex falso mali; quid malum ex falso mali, dicetur infra:

[2] hic primum dicendum est de originibus tribus Jehudae, nam de illis in hoc capite agitur: sunt tres origines illius tribus seu gentis Judaicae, una est ex Shelah filio Jehudae ex uxore Canaanitide, altera ex Perez, et tertia ex Zerah, filiis Jehudae ex Tamare nuru sua; quod ex illis tribus filiis Jehudae omnis gens Judaica, patet ex recensione filiorum et nepotum Jacobi, qui cum illo venerunt in Aegyptum, Gen. 46:12;

tum ex classificatione eorum secundum familias, de qua apud Mosen,

Fuerunt filii Jehudae secundum familias eorum, Shelae familia Shelonitae, Perezo familia Parzitae, Zeraho familia Zarhitae, Num. 26:20, et 1 Paral. 4:21;

qualis origo illius gentis sit, inde patet, quod nempe tertia pars eorum ex matre Canaanitide, et binae tertiae partes ex nuru, omnes inde ex illegitimo toro, conjugia enim cum filiabus Canaanitarum severe prohibita fuerunt, ut constare potest ex Gen. 24:3; Exod.

34:16; Deut. 7:3; Reg. 11:2; Ezra ix et xi; et cubare cum nuru erat mortis, ut patet apud Mosen,

Quod ad virum qui concubuerit cum nuru sua, occidendo occidentur ambo, confusionem fecerunt, sanguines eorum super iis, Lev. 20:12;

quod Jehudah hoc factum cum nuru, retulerit ad legem de leviratu, in qua de fratre statuitur, nusquam de patre 1 , ut patet a vers.

26. hujus capitis, hoc involvit quod filii ex Tamare agnoscerentur pro filiis Eri primogeniti, qui natus ex matre Canaanitide, et malus fuit in oculis Jehovae, et ideo mori factus 2 , vers. 7; nam qui primum nati sunt per leviratum, non erant ejus a quo concipiebantur, sed ejus cujus semen excitabant, ut constat ex Deut. 25:5, 6;

et quoque ab hujus capitis vers. 8, 9, 9;

praeterea qui a Tamare nati sunt, nati sunt per scortationem, autumabat enim Jehudah cum ingressus ad illam, quod esset scortum, vers. 15, 16, 21 3 ; inde patet unde et qualis origo gentis Judaicae; et quod ex mendacio locuti sint apud Johannem, Dicunt Ipsi Judaei, Nos ex scortatione nati non sumus,

8:41.

[3] Quid haec origo involvit et repraesentat, patet a sequentibus, quod nempe interiora eorum similia fuerint, seu similem originem habuerint; quod ‘duxerit Canaanitidem’, involvit [et repraesentat]

originem ex malo quod ex falso mali, nam id significatur in sensu interno per ‘filiam viri Canaanitae’; quod concubuerit cum nuru sua [per scortationem] involvit et repraesentat damnationem ex falsificato vero 4 ex malo, scortatio enim ubivis in Verbo significat falsificationem veri, ‘videatur’ n. 3708. Malum ex falso mali est malum vitae ex falso doctrinali, quod exclusum est a malo amoris sui, hoc est, ab iis qui in illo malo sunt, et confirmatum per Verbi sensum litterae; talis origo est mali apud gentem Judaicam, et talis origo est mali apud aliquos in orbe Christiano, imprimis apud illos qui in Verbo intelliguntur per ‘Babelem’; id malum tale est ut praecludat omnem viam ad internum hominem, usque adeo ut in illo non aliquid conscientiae possit formari; nam malum quod homo ex falso doctrinali facit, hoc credit esse bonum, quia credit esse verum et sic ex licito, libero et jucundo facit; inde ita ei occluditur caelum ut aperiri nequeat.

[4] Quale hoc malum est 5 , explicationi sit exemplum: qui ex malo amoris sui credunt quod solum unica gens sit quam elegerat Jehovah, et reliqui omnes in mundo sint respective servi et tam viles ut possint occidi ad libitum, etiam crudeliter tractari, et hoc quoque confirmant ex sensu litterae Verbi, sicut gens Judaica crediderat, et hodie quoque gens Babylonica 6 , tunc quicquid mali ex falso illo doctrinali faciunt et ex reliquis doctrinalibus quae constructa sunt super illo ut fundamentali, est malum ex falso mali et destruit internum hominem et praecludit ne usquam aliqua conscientia ibi formari possit; illi enim sunt de quibus in Verbo, qui dicuntur in sanguinibus esse, nam in saevitiis sunt contra omne genus humanum quod non eorum credenda et sic eos adorat, et super eorum altaribus sua munera offert.

[5] Sit etiam exemplum: qui ex malo amoris sui et mundi credunt quod aliquis erit vice Domini in terra et quod ei potestas sit aperiendi et claudendi caelum, ita imperandi super omnium animos et conscientias, et id falsum confirmant ex Verbi sensu litterae, tunc quicquid mali inde faciunt, est malum ex falso mali, quod similiter destruit internum hominem apud illos qui ex malo isto potestatem illam sibi vindicant, ac ita imperant; et destruit usque adeo ut non sciant amplius quid sit internus homo, nec quod sit alicui conscientia, proinde ut non magis credant quod sit aliqua vita post mortem, nec quod infernum, nec quod caelum, utcumque de illis loquuntur. 7

[6] Hoc malum quale sit, non potest discerni a malis aliis ab hominibus in mundo, sed in altera vita ab angelis cognoscitur sicut in clara die; apparent enim ibi mala ac falsa qualia sunt et unde sunt, quoad sua discrimina, quae innumerabilia sunt; secundum illorum genera et species etiam inferna distincta sunt; de his innumerabilibus homo vix aliquid novit; credit modo quod malum sit sed quale malum, non scit; hoc unice ex causa quia non novit quid bonum, et hoc quia non novit quid charitas; si charitatis bonum, etiam opposita seu mala cum suis discriminationibus novisset.

Фусноти:

1. The Manuscript inserts sic excusaverit.

2. mortuus

3. The Manuscript has these words after 20:12 above.

4. ob falsificatum verum

5. sit

6. The Manuscript has et quoque hodie credit, deletes these words and inserts et quoque Babylonica.

7. In the Manuscript Arcana Coelestia 4818 ended here, the number 4819 was inserted, but then deleted, and remainder of 4858 added at a later sitting, to judge from the change in handwriting.

  
/ 10837  
  

This is the Third Latin Edition, published by the Swedenborg Society, in London, between 1949 and 1973.