Библијата

 

Genezo 2

Студија

   

1 Kaj estis finitaj la cxielo kaj la tero kaj cxiuj iliaj apartenajxoj.

2 Kaj Dio finis en la sepa tago Sian laboron, kiun Li faris, kaj Li ripozis en la sepa tago de la tuta laboro, kiun Li faris.

3 Kaj Dio benis la sepan tagon kaj sanktigis gxin, cxar en gxi Li ripozis de Sia tuta laboro, kiun Li faris kreante.

4 Tia estas la naskigxo de la cxielo kaj la tero, kiam ili estis kreitaj, kiam Dio la Eternulo faris la teron kaj la cxielon.

5 Kaj nenia kampa arbetajxo ankoraux estis sur la tero, kaj nenia kampa herbo ankoraux kreskis, cxar Dio la Eternulo ne pluvigis sur la teron, kaj ne ekzistis homo, por prilabori la teron.

6 Sed nebulo levigxadis de la tero kaj donadis malsekecon al la tuta suprajxo de la tero.

7 Kaj Dio la Eternulo kreis la homon el polvo de la tero, kaj Li enblovis en lian nazon spiron de vivo, kaj la homo farigxis viva animo.

8 Kaj Dio la Eternulo plantis gxardenon en Eden en la Oriento, kaj Li metis tien la homon, kiun Li kreis.

9 Kaj Dio la Eternulo elkreskigis el la tero cxiun arbon cxarman por la vido kaj bonan por la mangxo, kaj la arbon de vivo en la mezo de la gxardeno, kaj la arbon de sciado pri bono kaj malbono.

10 Kaj rivero eliras el Eden, por akvoprovizi la gxardenon, kaj de tie gxi dividigxas kaj farigxas kvar cxefpartoj.

11 La nomo de unu estas Pisxon; gxi estas tiu, kiu cxirkauxas la tutan landon HXavila, kie estas la oro.

12 Kaj la oro de tiu lando estas bona; tie trovigxas bedelio kaj la sxtono onikso.

13 Kaj la nomo de la dua rivero estas Gihxon; gxi estas tiu, kiu cxirkauxas la tutan landon Etiopujo.

14 Kaj la nomo de la tria rivero estas HXidekel; gxi estas tiu, kiu fluas antaux Asirio. Kaj la kvara rivero estas Euxfrato.

15 Kaj Dio la Eternulo prenis la homon kaj enlogxigis lin en la gxardeno Edena, por ke li prilaboradu gxin kaj gardu gxin.

16 Kaj Dio la Eternulo ordonis al la homo, dirante: De cxiu arbo de la gxardeno vi mangxu;

17 sed de la arbo de sciado pri bono kaj malbono vi ne mangxu, cxar en la tago, en kiu vi mangxos de gxi, vi mortos.

18 Kaj Dio la Eternulo diris: Ne estas bone, ke la homo estu sola; Mi kreos al li helpanton similan al li.

19 Kaj Dio la Eternulo kreis el la tero cxiujn bestojn de la kampo kaj cxiujn birdojn de la cxielo, kaj venigis ilin al la homo, por vidi, kiel li nomos ilin; kaj kiel la homo nomis cxiun vivan estajxon, tiel restis gxia nomo.

20 Kaj la homo donis nomojn al cxiuj brutoj kaj al la birdoj de la cxielo kaj al cxiuj bestoj de la kampo; sed por la homo ne trovigxis helpanto simila al li.

21 Kaj Dio la Eternulo faligis profundan dormon sur la homon, kaj cxi tiu endormigxis; kaj Li prenis unu el liaj ripoj kaj fermis la lokon per karno.

22 Kaj Dio la Eternulo konstruis el la ripo, kiun Li prenis de la homo, virinon, kaj Li venigis sxin al la homo.

23 Kaj la homo diris: Jen nun sxi estas osto el miaj ostoj kaj karno el mia karno; sxi estu nomata Virino, cxar el Viro sxi estas prenita.

24 Tial viro forlasos sian patron kaj sian patrinon, kaj aligxos al sia edzino, kaj ili estos unu karno.

25 Kaj ili ambaux estis nudaj, la homo kaj lia edzino, kaj ili ne hontis.

   

Од делата на Сведенборг

 

Arcana Coelestia #144

Проучи го овој пасус

  
/ 10837  
  

144. As to 'calling by name' meaning recognizing their nature, it must be realized that the ancients understood nothing else by 'a name than the essential nature of a real thing, and by 'seeing and calling them by name' recognizing the nature of such. This was why they gave their sons and daughters names in keeping with the things that were meant by them; for there was something unique to every name, as a means of knowing the origin and nature of those children, as will also be seen later on where, in the Lord's Divine mercy, the twelve sons of Jacob are dealt with. Since therefore a name embodied a person's origin and nature nothing else was meant by 'calling by name'. This manner of speaking was customary among them; but anyone who does not understand is sure to wonder whether they do have these meanings.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.

Од делата на Сведенборг

 

Arcana Coelestia #8462

Проучи го овој пасус

  
/ 10837  
  

8462. 'Man is it? because they did not know what it was' means owing to its not being known, that is to say, bewilderment owing to this. This is clear from the fact that Man in the original language is the interrogative word What? and so serves to indicate that something is not known. The reason therefore why the bread given to the children of Israel in the wilderness was called manna is that this bread means the good of charity which the truth of faith gives birth to, and this good remains completely unknown to a person before regeneration; not even the existence of it is known. Before regeneration a person supposes that apart from the delights born of self-love and love of the world, which he calls good, no good can possibly exist which does not arise in that way or is not by nature such. If anyone were to speak at that time of interior good which nobody can come to learn about and consequently know of as long as the delights belonging to self-love and love of the world reign, and to say that this good is what governs good spirits and angels, people would be bewildered as by something completely unknown or impossible. But in actual fact that good is immensely superior to the delights belonging to self-love and love of the world. For people ruled by self-love and love of the world do not know what charity and faith are, or what doing good without thought of reward is, or that one who does it has heaven within himself; and they think that if they are deprived of the delights belonging to those kinds of love no joy or life is left, when in fact that is just when heavenly joy begins, see 8037. From all this one may now see why the word 'man[na]' was used on account of its meaning What is it?

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.