2021. Da je zavjet vječan. A ovo označava povezivanja s ovima, jasno je iz značenja „zaveta“, da je to povezivanje (objašnjeno pre, br. 665, 666, 1023, 1038); i da je to s onima koji su nazvani „sjeme“, jasno je iz onoga što neposredno sledi, i zato što se o „zavetu“ govori po drugi put u ovome stihu. „Zavet“ koji se spominje prvi put, odnosi se na sjedinjenje Jehove s Ljudskom Suštinom, a kada se pomnje po drugi put, tada se odnosi na povezivanje s onima koji su seme. A bi se stvorila jasnija ideja o jedinstvu Gospodove Ljudske Suštine sa Njegovom Božanskom Suštinom (s jedne strane), i o Gospodovo ovezivanju (spajanju) s ljudskim rodom (s druge strane) preko vere i ljubavi ka bližnjemu, bilo bi dobro ovde i u onome što sledi, ono prethodno nazvati Jedinstvo (Unio), a ono potonje Povezivanje (Conjunctio). Između Gospodove Ljudske Suštine i Njegove Božanske Suštine bilo je Jedinstvo; dok je između Gospoda i ljudskog roda bilo Povezivavanje, preko vere i ljubavi ka bližnjemu, što je jasno iz toga što je Jehova ili Gospod Život, i što je i Njegova Ljudska Suština postala Život, kao što je gore pokazano, a izmežu Života i Života postoji Jedinstvo; dok čovek nije Život, nego prijemnik Života, što je isto pokazano ranije; a kada se Žvot uliva u prijemnik života, to je povezivanje; jer se Život prolagođava prijemniku kao aktivno pasivnom, ili kao ono što je u sebi živo na ono što je u sebi mrtvo, ali koje živi od onoga prvoga. Početno i instrumentalno, kako se nazivaju - oni izgledaju povezani i kao da su jedno, ali ipak nisu jedno; jer prvo je za sebe, i drugo je za sebe. Čovek ne živi od sebe, ali Gospod po milosti pripaja čoveka k Sebi i tako čini da ovaj večno živi; i pošto se Gospod i čovek ovako razlikuju, (njihov odnos) to se naziva povezivanje.