8351. En zij murmureerden, het volk, tegen Mozes; dat dit de neerslachtigheid betekent ten gevolge van de hardheid van de verzoeking, staat vast uit de betekenis van murmureren, namelijk de klacht, zodanig als die in een verzoeking is, dus de neerslachtigheid ten gevolge van de hardheid van de verzoeking.

De verzoekingen die degenen die van de geestelijke Kerk van de Heer waren, ondergingen nadat zij van het bestoken waren bevrijd en verder eveneens de verzoekingen die degenen zullen ondergaan die van de Kerk zijn, worden beschreven met het murmureren van de zonen Israëls in de woestijn; en omdat geestelijke verzoekingen doorgaans worden voortgeleid tot aan de wanhoop toe, nrs. 1787, 2694, 5279, 5280, 7147, 7166, 8165, wordt daarom met murmureren de klacht vanwege de neerslachtigheid in de verzoekingen aangeduid, zoals in (Exodus 16:2,3; 17:3; Numeri 14:27,29,36; 16:11).

Er wordt gezegd tegen Mozes, omdat het tegen het Goddelijke is, want door Mozes wordt het Goddelijk Ware uitgebeeld, nrs. 6723, 6752, 6771, 6827, 7010, 7014, 7089, 7382.

Voor wat betreft de verzoekingen die degenen die van de geestelijke Kerk waren, ondergingen en die degenen zullen ondergaan die van die Kerk zijn, moet men weten dat het geloof nooit bij hen die van de geestelijke Kerk zijn, kan worden ingeplant dan alleen door verzoekingen en dus ook niet de naastenliefde; want in de verzoekingen is de mens in de strijd tegen het valse en het boze en deze vloeien in de uiterlijke mens in vanuit de hellen; maar het goede en het ware vloeien in door de innerlijke mens uit de Heer; dus ten gevolge van de strijd van de innerlijke mens met de uiterlijke, die de verzoeking wordt genoemd; en voor zoveel als dan de uiterlijke mens tot gehoorzaamheid wordt gebracht onder de innerlijke mens, wordt het geloof en de naastenliefde ingeplant; het uiterlijk of het natuurlijke van de mens immers is de ontvanger van het ware en het goede vanuit het innerlijke; indien de ontvanger niet is aangepast, neemt hij niets op van hetgeen uit het innerlijke invloeit, maar òf hij verwerpt dat, òf hij blust het uit, òf verstikt het, waardoor er geen wederverwekking is.

Vandaar komt het, dat er verzoeking moet zijn, opdat de mens zal worden wederverwekt, wat plaatsvindt door de inplanting van geloof en naastenliefde en zo door de vorming van een nieuwe wil en een nieuw verstand; en daarom wordt ook de Kerk van de Heer een strijdende Kerk genoemd, zie de nrs. 3928, 4249, 4341, 4572, 5356, 6574, 6611, 6657, 7090, 7122, 8159, 8168, 8179, 8273, waar een en ander is gezegd hierover en getoond.

7122. En niet omzien tot woorden van leugen; dat dit betekent dat zij zich niet keren tot de ware dingen, staat vast uit de betekenis van omzien, namelijk zich omkeren; en uit de betekenis van de woorden van leugen, wanneer het wordt gezegd door hen die in de valsheden zijn, namelijk de ware dingen; want degenen die in valsheden zijn, noemen de ware dingen vals, dus woorden van leugen en valsheden noemen zij waar; zij zijn immers in het tegengestelde.

In deze verzen wordt in de innerlijke zin nu de bestoking beschreven van de rechtschapenen in het andere leven door de valsheden en eveneens is de wijze uiteengezet waarop zij worden gekweld.

Dat die kwelling wordt toegelaten, is te dien einde dat de valsheden worden verwijderd en de waarheden worden ingeboezemd, wat alleen kan plaatsvinden met bestoken; na de dood kleeft immers de mens alles van zijn gedachten in de wereld aan, alles van zijn bedoelingen, alles van zijn willen, alles van zijn spraak en alles van zijn handelingen en ligt in zijn geheugen, want niets wordt vergeten; maar dat deze zaken in zijn geheugens zijn geprent, vooral in het innerlijk geheugen, dat eigenlijk het geheugen van zijn geest is, zie de nrs. 2469, 2470, 2474, 2475; en omdat dit zo is, kan het niet anders dan dat schandelijke en vuile onderwerpen en eveneens boze en valse zaken uit het leven in de wereld aankleven en maken dat de waarheden die de mens eveneens heeft aangeleerd en de goede dingen waarvan hij zich heeft doordrenkt, worden verborgen; want de ware en de goede dingen kunnen daartussen niet tevoorschijn treden; daarom is het, voordat de waarheden en de goede dingen kunnen verschijnen en hij zo vergezelschapt kan worden aan hen die in de hemel zijn, noodzakelijk dat die boosheden en valsheden worden onthuld, opdat hij die zal kunnen zien en leert kennen en daarna leert wat het ware en het goede is.

Dit kan geenszins plaatsvinden zonder strijd met het boze en het valse bij hemzelf, welke strijd ook daadwerkelijk plaatsvindt; de boze geesten wekken dat boze en die valsheden op en de engelen verontschuldigen die, indien het einddoel goed is geweest en boezemen ware dingen in; dit wordt doorvat alsof het in hemzelf was, zoals ook de verzoeking bij de mens, die niet anders wordt gevoeld dan dat zij in hem is, terwijl het toch een strijd is van de engelen met de boze geesten buiten hem, zie over deze zaak de nrs. 3927, 4249, 4307, 5036, 6657.

Dat het hiermee zo is gesteld is door veel ondervinding als zeker te weten gegeven.

Deze dingen zijn gezegd opdat men zal weten, waarom er bestoking door valsheden plaatsvindt voor hen die van de geestelijke Kerk zijn, waarover in deze verzen in de innerlijke zin is gehandeld en eveneens in de volgende gehandeld wordt.