3019. Dat de woorden ‘Abraham zei tot zijn knecht, de oudste van zijn huis’ de ordening en de invloeiing van de Heer betekenen in Zijn natuurlijke, hetgeen ‘de knecht, de oudste van het huis’ is, blijkt uit de betekenis van ‘zeggen’ hier, te weten bevelen, aangezien het tot een knecht is gericht; en aangezien er gehandeld wordt over de rangschikking van de dingen die in de natuurlijke mens zijn door het Goddelijke, betekent ‘zeggen’ ordenen en invloeien, want al wat gedaan wordt in de natuurlijke of uiterlijke mens, wordt geordend door de redelijke of innerlijke mens en vindt plaats door invloeiing. Dat ‘de knecht, de oudste van het huis’ het natuurlijke of de natuurlijke mens is, kan blijken uit de betekenis van de knecht, namelijk dat wat lager is en het hogere dient, of wat hetzelfde is, wat meer uiterlijk is en dient wat innerlijker is, zie de nrs. 2541, 2567. Alle dingen die tot de natuurlijke mens behoren, zoals wetenschappelijke dingen van elke soort, zijn niets anders dan dienstbare dingen, want zij zijn dienstbaar aan het redelijke, opdat dit evenwichtig kan denken en juist willen. Dat ‘de oudste van het huis’ de natuurlijk mens is, kan blijken uit wat hierna volgt.

3211. Dat de woorden ‘en hij nam Rebekka en zij was hem ter vrouw en hij had haar lief’ de verbinding betekenen, namelijk van het goede en ware, kan zonder verklaring blijken. Dat gezegd wordt, dat Rebekka hem ter vrouw was en niet tot echtgenote, komt omdat tussen het redelijk goede en het uit het natuurlijke opgeroepen en Goddelijk gemaakte ware, geen huwelijk plaatsvindt, maar een verbond dat met het huwelijksverbond gelijkenis vertoont. Het Goddelijk huwelijk zelf, dat in de Heer is, is de vereniging van het Goddelijk Wezen met het Menselijk Wezen en van het Menselijk met het Goddelijk Wezen, zie nr. 2803. Dit is de reden, waarom Rebekka vrouw wordt genoemd en niet echtgenote.