1. Dat het Woord van het Oude Testament verborgenheden van de hemel bevat, en dat zowel het geheel als elke bijzonderheid daarvan op de Heer betrekking heeft, op Zijn hemel, op de Kerk, op het geloof en de dingen van het geloof, kan geen sterveling uit de letter opmaken. Uit de letter of uit de letterlijke zin ziet niemand iets anders, dan dat het in het algemeen gaat over de uiterlijke dingen van de Joodse Kerk, terwijl er overal een innerlijke zin is, dat nergens in het uiterlijke aan het licht komt, behalve dan het zeer weinige dat de Heer onthuld heeft en aan de apostelen heeft ontvouwd; zo bijvoorbeeld, dat de offeranden de Heer betekenen, het land Kanaän en Jeruzalem en ook het Paradijs, de hemel betekenen, waarom dan ook van het hemelse Kanaän en Jeruzalem gesproken wordt.

1885. Maar deze beide soorten van gezichten zijn buitengewoon en zij zijn mij alleen getoond met het doel, dat ik weten zou van welke aard zij zijn. Tot het op gewone wijzen geziene echter behoort alles wat men door de Goddelijke barmhartigheid van de Heer, in dit eerste deel vindt meegedeeld, en aan het begin van elk hoofdstuk werd geplaatst en ook erachteraan toegevoegd. Maar dit zijn geen gezichten, maar geziene dingen bij volledig wakker zijn van het lichaam en wel nu reeds sinds verscheidene jaren. Einde van hoofdstuk 15 -----

8339. Met tamboerijnen en met reidansen; dat dit de viering vanuit vreugde en blijdschap betekent, staat vast uit de betekenis van de tamboerijn, namelijk dat daarvan wordt gesproken met betrekking tot de gemoedsaandoening van het geestelijk goede of met betrekking tot het goede van het ware en dat het betekent het verkwikkelijke of de vreugde ervan, nr. 8337; en uit de betekenis van de reidans, namelijk dat daarvan wordt gesproken met betrekking tot de aandoening van het geestelijk ware en dat het betekent het bekoorlijke of de blijdschap ervan, waarover hierna.

In de oude tijden werd de blijdschap van het hart niet alleen door muziekinstrumenten en door zingen betuigd, maar ook door reidansen; de vreugde van het hart of de innerlijke dingen in het lichaam welden immers op in verschillende handelingen, zoals in zingen en eveneens in reidansen.

Omdat in de oude tijden de blijdschappen die de overige overtroffen, geestelijke blijdschappen waren, dat wil zeggen, vanuit de aandoeningen van de geestelijke liefden, dus die van het goede en ware, was het toen daarom eveneens geoorloofd reidansen aan de gezangen en aan de muzikale harmonieën toe te voegen en daarmee eveneens op deze wijzen de vreugde te tonen.

Vandaar komt het, dat reidansen in het Woord worden vermeld en daarmee de blijdschap van de aandoeningen van het ware of van het geloof uit het goede of uit de naastenliefde worden aangeduid, zoals bij Jeremia: ‘Gij zult opnieuw uw tamboerijnen versieren en gij zult uitgaan in de reidans der spelenden; hun ziel zal worden zoals een gewaterde tuin en zij zullen voortaan niet meer treurig zijn; dan zal de maagd zich verblijden in de reidans en de jongelingen en de grijsaards tegelijk’, (Jeremia 31:4,12,13).

Bij dezelfde: ‘De vreugde van ons hart is opgehouden, onze reidans is in rouw veranderd’, (Klaagliederen 5:15).

Bij David: ‘Gij hebt mij mijn rouw in een reidans verkeerd’, (Psalm 30:12).

Bij dezelfde: ‘Laten zij Zijn Naam loven in de reidans, met de tamboerijn en de citer Hem psalmzingen’, (Psalm 149:3; Psalm 150:4).

Dat ook de heidenen in hun goddelijke eredienst speelden en reidansen uitvoerden, staat vast in (Exodus 32:6,19).

Er wordt vreugde en blijdschap gezegd, omdat van vreugde in het Woord wordt gesproken met betrekking tot het goede en van blijdschap met betrekking tot het ware; vandaar wordt er in het Woord meermalen vreugde en blijdschap gezegd, beide tegelijk; zoals bij Jesaja: ‘Ziet, vreugde en blijdschap de os te doden’, (Jesaja 22:13).

Bij dezelfde: ‘Vreugde en blijdschap zullen zij verkrijgen en droefenis en zuchting zullen wegvluchten’, (Jesaja 35:10).

Bij dezelfde: ‘Vreugde en blijdschap zal in Zion gevonden worden, belijdenis en een stem des gezangs’, (Jesaja 51:3,11).

Bij Jeremia: ‘De stem der vreugde en de stem der blijdschap en de stem des bruidegoms en de stem der bruid’, (Jeremia 33:11).

Bij Zacharia: ‘Het vasten der tiende zal de huize van Juda zijn tot vreugde en blijdschap’, (Zacharia 8:19).

Bij David: ‘Gij zult mij vreugde en blijdschap doen horen’, (Psalm 51:10).

Op deze plaatsen wordt, omdat van vreugde wordt gesproken met betrekking tot het goede en van blijdschap met betrekking tot het ware, zowel het ene als het andere gezegd; anders zou één woord voldoende zijn geweest; zodanig is de heilige spreekwijze die in het Woord is; de oorzaak ervan is dat er in de afzonderlijke dingen daar het hemels huwelijk zal zijn, dat wil zeggen, zowel van het goede als van het ware, nrs. 683, 793, 801, 2173, 2516, 2712, 4138, 5138, 5502, 7945.