1. Dat het Woord van het Oude Testament verborgenheden van de hemel bevat, en dat zowel het geheel als elke bijzonderheid daarvan op de Heer betrekking heeft, op Zijn hemel, op de Kerk, op het geloof en de dingen van het geloof, kan geen sterveling uit de letter opmaken. Uit de letter of uit de letterlijke zin ziet niemand iets anders, dan dat het in het algemeen gaat over de uiterlijke dingen van de Joodse Kerk, terwijl er overal een innerlijke zin is, dat nergens in het uiterlijke aan het licht komt, behalve dan het zeer weinige dat de Heer onthuld heeft en aan de apostelen heeft ontvouwd; zo bijvoorbeeld, dat de offeranden de Heer betekenen, het land Kanaän en Jeruzalem en ook het Paradijs, de hemel betekenen, waarom dan ook van het hemelse Kanaän en Jeruzalem gesproken wordt.

1885. Maar deze beide soorten van gezichten zijn buitengewoon en zij zijn mij alleen getoond met het doel, dat ik weten zou van welke aard zij zijn. Tot het op gewone wijzen geziene echter behoort alles wat men door de Goddelijke barmhartigheid van de Heer, in dit eerste deel vindt meegedeeld, en aan het begin van elk hoofdstuk werd geplaatst en ook erachteraan toegevoegd. Maar dit zijn geen gezichten, maar geziene dingen bij volledig wakker zijn van het lichaam en wel nu reeds sinds verscheidene jaren. Einde van hoofdstuk 15 -----

793. Hier nu wordt, tot aan het einde van dit hoofdstuk toe, gehandeld over de mensen vóór de vloed, die te gronde gingen, hetgeen uit de bijzonderheden van de beschrijving kan blijken. Zij die in de innerlijke zin zijn, kunnen terstond en wel uit een enkel woord weten, waarvan sprake is, en nog meer uit de verbinding van een aantal woorden. Wanneer er van een andere zaak sprake is, zo zijn het terstond andere woorden, of dezelfde woorden in andere verbinding; dit komt omdat er bijzondere woorden zijn voor geestelijke dingen en bijzondere voor hemelse, of wat hetzelfde is, bijzondere woorden voor de dingen van het verstand en bijzondere voor de dingen van de wil. Zo is bijvoorbeeld verlating een woord voor het geestelijke, verwoesting voor het hemelse; stad heeft betrekking op het geestelijke, berg op het hemelse, enzovoort. Op dezelfde manier in de verbindingen; en wat eenieder wel wonderbaarlijk moet toeschijnen: in de Hebreeuwse taal worden zij heel vaak door de klank onderscheiden. In de woorden, die tot de klasse van de geestelijke dingen behoorden, plegen de eerste drie klinkers te heersen; in de woorden die de hemelse dingen betreffen, de twee laatste klinkers. Dat er hier nu van een andere zaak sprake is, kan men ook hieruit herkennen; voorts uit de herhaling, waarover eerder, namelijk dat hier andermaal wordt gezegd:

‘En de wateren werden gans zeer sterk op de aarde’, hetgeen ook in het voorafgaande vers was gezegd; verder uit al wat volgt.