新キリスト教聖書研究

聖書

 

Numbers 14

勉強

   

1 και αναλαβουσα πασα η συναγωγη εδωκεν φωνην και εκλαιεν ο λαος ολην την νυκτα εκεινην

2 και διεγογγυζον επι μωυσην και ααρων παντες οι υιοι ισραηλ και ειπαν προς αυτους πασα η συναγωγη οφελον απεθανομεν εν γη αιγυπτω η εν τη ερημω ταυτη ει απεθανομεν

3 και ινα τι κυριος εισαγει ημας εις την γην ταυτην πεσειν εν πολεμω αι γυναικες ημων και τα παιδια εσονται εις διαρπαγην νυν ουν βελτιον ημιν εστιν αποστραφηναι εις αιγυπτον

4 και ειπαν ετερος τω ετερω δωμεν αρχηγον και αποστρεψωμεν εις αιγυπτον

5 και επεσεν μωυσης και ααρων επι προσωπον εναντιον πασης συναγωγης υιων ισραηλ

6 ιησους δε ο του ναυη και χαλεβ ο του ιεφοννη των κατασκεψαμενων την γην διερρηξαν τα ιματια αυτων

7 και ειπαν προς πασαν συναγωγην υιων ισραηλ λεγοντες η γη ην κατεσκεψαμεθα αυτην αγαθη εστιν σφοδρα σφοδρα

8 ει αιρετιζει ημας κυριος εισαξει ημας εις την γην ταυτην και δωσει αυτην ημιν γη ητις εστιν ρεουσα γαλα και μελι

9 αλλα απο του κυριου μη αποσταται γινεσθε υμεις δε μη φοβηθητε τον λαον της γης οτι καταβρωμα ημιν εστιν αφεστηκεν γαρ ο καιρος απ' αυτων ο δε κυριος εν ημιν μη φοβηθητε αυτους

10 και ειπεν πασα η συναγωγη καταλιθοβολησαι αυτους εν λιθοις και η δοξα κυριου ωφθη εν νεφελη επι της σκηνης του μαρτυριου εν πασι τοις υιοις ισραηλ

11 και ειπεν κυριος προς μωυσην εως τινος παροξυνει με ο λαος ουτος και εως τινος ου πιστευουσιν μοι εν πασιν τοις σημειοις οις εποιησα εν αυτοις

12 παταξω αυτους θανατω και απολω αυτους και ποιησω σε και τον οικον του πατρος σου εις εθνος μεγα και πολυ μαλλον η τουτο

13 και ειπεν μωυσης προς κυριον και ακουσεται αιγυπτος οτι ανηγαγες τη ισχυι σου τον λαον τουτον εξ αυτων

14 αλλα και παντες οι κατοικουντες επι της γης ταυτης ακηκοασιν οτι συ ει κυριος εν τω λαω τουτω οστις οφθαλμοις κατ' οφθαλμους οπταζη κυριε και η νεφελη σου εφεστηκεν επ' αυτων και εν στυλω νεφελης συ πορευη προτερος αυτων την ημεραν και εν στυλω πυρος την νυκτα

15 και εκτριψεις τον λαον τουτον ωσει ανθρωπον ενα και ερουσιν τα εθνη οσοι ακηκοασιν το ονομα σου λεγοντες

16 παρα το μη δυνασθαι κυριον εισαγαγειν τον λαον τουτον εις την γην ην ωμοσεν αυτοις κατεστρωσεν αυτους εν τη ερημω

17 και νυν υψωθητω η ισχυς σου κυριε ον τροπον ειπας λεγων

18 κυριος μακροθυμος και πολυελεος και αληθινος αφαιρων ανομιας και αδικιας και αμαρτιας και καθαρισμω ου καθαριει τον ενοχον αποδιδους αμαρτιας πατερων επι τεκνα εως τριτης και τεταρτης

19 αφες την αμαρτιαν τω λαω τουτω κατα το μεγα ελεος σου καθαπερ ιλεως αυτοις εγενου απ' αιγυπτου εως του νυν

20 και ειπεν κυριος προς μωυσην ιλεως αυτοις ειμι κατα το ρημα σου

21 αλλα ζω εγω και ζων το ονομα μου και εμπλησει η δοξα κυριου πασαν την γην

22 οτι παντες οι ανδρες οι ορωντες την δοξαν μου και τα σημεια α εποιησα εν αιγυπτω και εν τη ερημω ταυτη και επειρασαν με τουτο δεκατον και ουκ εισηκουσαν μου της φωνης

23 η μην ουκ οψονται την γην ην ωμοσα τοις πατρασιν αυτων αλλ' η τα τεκνα αυτων α εστιν μετ' εμου ωδε οσοι ουκ οιδασιν αγαθον ουδε κακον πας νεωτερος απειρος τουτοις δωσω την γην παντες δε οι παροξυναντες με ουκ οψονται αυτην

24 ο δε παις μου χαλεβ οτι εγενηθη πνευμα ετερον εν αυτω και επηκολουθησεν μοι εισαξω αυτον εις την γην εις ην εισηλθεν εκει και το σπερμα αυτου κληρονομησει αυτην

25 ο δε αμαληκ και ο χαναναιος κατοικουσιν εν τη κοιλαδι αυριον επιστραφητε υμεις και απαρατε εις την ερημον οδον θαλασσαν ερυθραν

26 και ειπεν κυριος προς μωυσην και ααρων λεγων

27 εως τινος την συναγωγην την πονηραν ταυτην α αυτοι γογγυζουσιν εναντιον εμου την γογγυσιν των υιων ισραηλ ην εγογγυσαν περι υμων ακηκοα

28 ειπον αυτοις ζω εγω λεγει κυριος η μην ον τροπον λελαληκατε εις τα ωτα μου ουτως ποιησω υμιν

29 εν τη ερημω ταυτη πεσειται τα κωλα υμων και πασα η επισκοπη υμων και οι κατηριθμημενοι υμων απο εικοσαετους και επανω οσοι εγογγυσαν επ' εμοι

30 ει υμεις εισελευσεσθε εις την γην εφ' ην εξετεινα την χειρα μου κατασκηνωσαι υμας επ' αυτης αλλ' η χαλεβ υιος ιεφοννη και ιησους ο του ναυη

31 και τα παιδια α ειπατε εν διαρπαγη εσεσθαι εισαξω αυτους εις την γην και κληρονομησουσιν την γην ην υμεις απεστητε απ' αυτης

32 και τα κωλα υμων πεσειται εν τη ερημω ταυτη

33 οι δε υιοι υμων εσονται νεμομενοι εν τη ερημω τεσσαρακοντα ετη και ανοισουσιν την πορνειαν υμων εως αν αναλωθη τα κωλα υμων εν τη ερημω

34 κατα τον αριθμον των ημερων οσας κατεσκεψασθε την γην τεσσαρακοντα ημερας ημεραν του ενιαυτου λημψεσθε τας αμαρτιας υμων τεσσαρακοντα ετη και γνωσεσθε τον θυμον της οργης μου

35 εγω κυριος ελαλησα η μην ουτως ποιησω τη συναγωγη τη πονηρα ταυτη τη επισυνεσταμενη επ' εμε εν τη ερημω ταυτη εξαναλωθησονται και εκει αποθανουνται

36 και οι ανθρωποι ους απεστειλεν μωυσης κατασκεψασθαι την γην και παραγενηθεντες διεγογγυσαν κατ' αυτης προς την συναγωγην εξενεγκαι ρηματα πονηρα περι της γης

37 και απεθανον οι ανθρωποι οι κατειπαντες κατα της γης πονηρα εν τη πληγη εναντι κυριου

38 και ιησους υιος ναυη και χαλεβ υιος ιεφοννη εζησαν απο των ανθρωπων εκεινων των πεπορευμενων κατασκεψασθαι την γην

39 και ελαλησεν μωυσης τα ρηματα ταυτα προς παντας υιους ισραηλ και επενθησεν ο λαος σφοδρα

40 και ορθρισαντες το πρωι ανεβησαν εις την κορυφην του ορους λεγοντες ιδου οιδε ημεις αναβησομεθα εις τον τοπον ον ειπεν κυριος οτι ημαρτομεν

41 και ειπεν μωυσης ινα τι υμεις παραβαινετε το ρημα κυριου ουκ ευοδα εσται υμιν

42 μη αναβαινετε ου γαρ εστιν κυριος μεθ' υμων και πεσεισθε προ προσωπου των εχθρων υμων

43 οτι ο αμαληκ και ο χαναναιος εκει εμπροσθεν υμων και πεσεισθε μαχαιρα ου εινεκεν απεστραφητε απειθουντες κυριω και ουκ εσται κυριος εν υμιν

44 και διαβιασαμενοι ανεβησαν επι την κορυφην του ορους η δε κιβωτος της διαθηκης κυριου και μωυσης ουκ εκινηθησαν εκ της παρεμβολης

45 και κατεβη ο αμαληκ και ο χαναναιος ο εγκαθημενος εν τω ορει εκεινω και ετρεψαντο αυτους και κατεκοψαν αυτους εως ερμαν και απεστραφησαν εις την παρεμβολην

   

スウェーデンボルグの著作から

 

Arcana Coelestia＃7043

この節の研究

  
/ 10837に移動  
  

7043. And sought to kill him. That this signifies that a representative church could not be instituted with that posterity, is evident from the signification of “seeking to kill,” as being not to receive (see n. 3387, 3395); here therefore not to receive or choose that nation, in order that a representative church might be instituted with it. That in these three verses that nation is constantly meant by “Moses,” who was about to be its leader and head, may be seen above (n. 7041); and that that nation was not chosen, but that it obstinately insisted upon being a church (n. 4290, 4293); and also that no church, but only the representative of a church, was instituted with it (n. 4281, 4288, 6304); and that those things which are of the church, and are holy, can be represented even by the evil, because representation does not regard the person but the thing (n. 3670, 4208, 4281). The same is meant in the internal sense by its being said that Jehovah willed wholly to destroy that nation, and in its stead to raise up another nation from Moses (Numbers 14:12); and also that Jehovah repented of bringing in that nation, and of having brought them into the land of Canaan.

  
/ 10837に移動  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for the permission to use this translation.

スウェーデンボルグの著作から

 

Arcana Coelestia＃4208

この節の研究

  
/ 10837に移動  
  

4208. And Jacob sware by the Dread of his father Isaac. That this signifies confirmation from the Divine Human, which in this state is called “the Dread,” is evident from the signification of swearing,” as being confirmation (see n. 2842, 3375) and from the signification of the “Dread of Isaac,” as being the Lord’s Divine Human (n. 4180). (That oaths were made in the name of the Lord’s Divine Human may be seen above, n. 2842.)

[2] The reason why it is here said, “the God of Abraham, the God of Nahor, the God of their father” (that is, of Terah) and “the Dread of Isaac,” Jacob’s father, is that the sons of Terah acknowledged this number of gods, for they were idolaters (n. 1353, 1356, 1992, 3667). And it was a peculiarity in that house that each family worshiped its own god. This is the reason why it is here said, “the God of Abraham, the God of Nahor, the God of their father, and the Dread of Isaac.” Nevertheless it was enjoined upon the family of Abraham to acknowledge Jehovah as their God; and yet they did not acknowledge Him otherwise than as another god, by whom they might distinguish themselves from the Gentiles, thus they acknowledged Jehovah merely as to the name, and it was in consequence of this that they so often fell away to other gods, as may be seen from the historic parts of the Word. The reason of this merely nominal acknowledgment was that they were solely in externals, and what internal things were they knew not at all, and did not desire to know.

[3] Insofar as they were concerned the very rituals of their church were merely idolatrous, because they were separated from internal things; for when separated from its internal every ritual of the church is idolatrous. Nevertheless what is genuine of the church could be represented by them; for representations do not regard the person, but the thing (n. 665, 1097, 1361, 3147). Yet in order that a representative church might come into existence, and that there might thus be some communication of the Lord through heaven with man, it was of especial importance that they should be kept in the acknowledgment of Jehovah, if not in heart, still with the mouth; for with them the representatives did not issue from internal, but from external things; and it was in this way that they had communication with the Lord; quite otherwise than in the genuine church, in which the communication is effected by means of internal things. For this reason their Divine worship did not at all affect their souls, that is, did not make them blessed in the other life, but only prosperous in this world.

[4] Therefore in order that they might be kept in these external things, there were so many miracles performed among them, which would never have taken place if they had been in internal things; and for this reason they were so many times driven to their worship by punishments, captivities, and threats; whereas no one is driven by the Lord to internal worship, but this is implanted through freedom (n. 1937, 1947, 2874-2881, 3145, 3146, 3158, 4031). Their principal external was that they should confess Jehovah; for Jehovah was the Lord, who was represented in all things of that church. (That Jehovah was the Lord may be seen above, n. 1343, 1736, 2921, 3035)

  
/ 10837に移動  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for the permission to use this translation.

©2024 New Christian Bible Study Corporation. All rights reserved. Printed from newchristianbiblestudy.org