3814. ‘Et habitavit cum eo mensem dierum’: quod significet vitae statum novum, constat a significatione ‘habitare’ quod sit vita, de qua n. 1293, 3384, 3613; et ex significatione ‘mensis dierum’ quod sit status novus; quod omnia tempora sint status, videatur n. 1274, 1382, 2625, 2788, 2837, 3254, 3356, 3404, ita anni, menses et dies; quales autem status significent, constat ex numeris eis appositis; cum autem in singulari dicitur annus, mensis aut dies, significatur integer status, ita finis prioris et principium sequentis, ut quoque in explicationibus passim ostensum; hic itaque per ‘mensem’ finis prioris status et principium sequentis, ita status novus; ut quoque alibi in Verbo, ut apud Esaiam,

Tandem fiet de mense in mensem suum, et de sabbato in sabbatum, veniet omnis caro ad incurvandum se coram Me, dixit Jehovah, 66:23:

apud Johannem, Ostendit mihi purum fluvium aquae vitae, splendidum sicut crystallum, exeuntem e throno Dei et Agni; in medio plateae ejus et fluvii hinc et illinc arbor vitae faciens fructus duodecim, juxta mensem quemvis reddens fructum suum, Apoc.

22:1, 2;

‘juxta mensem quemvis reddens fructum suum’ pro novo semper statu quoad boni receptionem, et inde exercitium:

apud Mosen,

Recense filios Levi, juxta domum patris eorum, et juxta familias eorum, omnem masculum, a filio mensis et supra recensebis illos.... Recense omnem primogenitum masculum filiorum Israelis a filio mensis et supra, et tolle numerum nominum eorum, Num. ¹ 3:15, 40;

quia finis prioris status et principium sequentis,

[2] seu novus status, per ‘mensem’ significabatur, mandatum est ut recensio eorum fieret ‘a filio mensis et supra’:

apud eundem,

Si videris in captivitate mulierem pulchram forma, et desideraveris illam, ut accipias tibi in uxorem, ... removebit vestem captivitatis suae desuper se, et sedebit in domo tua, et deflebit patrem suum, et matrem suam mense dierum, . .

.

postea intrabis ad illam, et cognosces illam, et erit tibi in uxorem, Deut. 21:11, 13;

hic manifeste ‘mensis dierum’ pro fine status prioris et principio sequentis seu novi.

脚注:

2625. ‘Ad tempus statum’: quod significet cum rationale ¹ esset tale ut reciperet, constare potest a significatione ‘temporis’: bina sunt quae dum homo vivit in mundo, apparent essentialia, quia sunt propria naturae, nempe ‘spatium’ et ‘tempus’; inde vivere in spatio et tempore, est vivere in mundo seu ² natura, at haec bina nulla fiunt in altera vita; apparent usque in mundo spirituum tanquam aliqua, ex causa quia spiritus recentes a ³ corpore ideam naturalium secum habent, sed usque dein percipiunt quod non spatium et tempus ibi sint, sed pro illis status, et quod spatiis et temporibus in natura, status in altera vita correspondeant; spatiis status quoad esse, et temporibus status quoad existere: de spatio aut loco videatur n. 1274, 1379, 1380, 1382:

[2] inde unicuique potest evidens esse qualem ideam habere possit homo, dum in mundo seu natura est, de illis quae sunt alterius vitae, ac de pluribus arcanis fidei; quod non prius illis credere velit quam per illa quae sunt in mundo, immo per sensualia, capiat; is enim non aliter autumare potest quam si exueret ideam spatii et temporis, magis si ipsum spatium et tempus, quod prorsus nullus fieret, et sic quod ei nihil residuum foret ex quo sentire et cogitare posset, nisi quoddam confusum incomprehensibile; cum tamen prorsus contrarium est; angelica vita est talis, quae omnium sapientissima et felicissima.

[3] Haec causa at quod per ‘aetates’ in Verbo non significentur in sensu interno aetates sed status, ita in hoc versu per ‘senectutem’ non senectus; tum quod per ‘numeros’ non numeri, sed quidam status in specie, ut per numerum ‘centum annorum’ de quo in sequentibus: ex his nunc constare potest quod per ⁴ ‘tempus statum’ significetur status cum rationale tale esset ut reciperet.

[4] Quod ipsam rem attinet, nempe, quod esset et existeret ex unitione Divini spiritualis cum Divino caelesti Domini, Divinum Rationale, cum dies completi essent ut exueretur humanum, et cum rationale tale esset ut reciperet, quae in sensu interno significantur per ‘concepit et peperit Sarah Abrahamo filium senectuti illius, ad tempus statum’, sciendum quod in intima rationalis incipiat humanum, videatur n. 2106, 2194; et quod Dominus successive progressus sit ad unionem Humanae Essentiae cum Divina, et Divinae cum Humana, n. 1864, 2033, 2523 et hoc propria potentia, n. 1921, 2025, 2026, 2083: per continuas tentationes et victorias n. 1737, 1813, 1690: et per continuas revelationes ex Suo Divino n. 1616, 2500: et hoc tandem ut expulerit omne humanum maternum n. 1414, 1444, 2574 et quod sic Humanum Suum quoad Rationale Divinum fecerit, secundum illa quae in hoc versu: inde patet quomodo intelligendum, cum dies completi sunt ut exueretur humanum et cum rationale tale esset ut reciperet:

[5] aliqua idea ejus rei haberi potest ex illis quae fiunt apud eos qui regenerantur; caelestia quae sunt amoris et spiritualia quae sunt fidei, non simul sed successive illis implantantur a Domino, et cum per illa rationale hominis tale factum est ut recipere possit, tunc primum regeneratur, ut plurimum per tentationes in quibus vincit; haec dum fiunt, sunt dies completi ut exuat veterem hominem et induat novum; de regeneratione hominis videatur n. 677, 679, 711, 848, 986, 1555, 2475.

脚注: