3338. Behalve deze lichten zijn er ook warmten die eveneens uit twee bronnen voortkomen, de warmte van de hemel uit zijn Zon, die de Heer is en de warmte van de wereld uit de zon, die voor onze ogen de zichtbare lichtbron is. De warmte van de hemel doet zich voor aan de innerlijke mens onder de vorm van geestelijke liefden en aandoeningen, maar de warmte van de wereld doet zich aan de uiterlijke mens voor onder de vorm van natuurlijke liefden en aandoeningen. Eerstgenoemde warmte maakt het leven van de innerlijke mens, laatstgenoemde het leven van de uiterlijke mens; want zonder liefde en aandoening kan de mens in het geheel niet leven. Tussen deze beide warmten zijn ook overeenstemmingen. Deze warmten worden liefden en aandoeningen door de invloeiing van het leven door de Heer en vandaar verschijnen zij aan de mens, alsof zij geen warmten waren, niettemin zijn zij het wel, want wanneer de mens daaraan geen warmte ontleende, zowel ten aanzien van de innerlijke als van de uiterlijke mens, zou hij ogenblikkelijk dood neerstorten. Dit is voor eenieder duidelijk uit het feit, dat de mens, naarmate de liefde wijkt, verstart. Het is deze warmte, waardoor de wil van de mens leeft; maar het is het licht, waarover hier gehandeld werd, waardoor zijn verstand leeft.