1053. Dat de woorden ‘en de boog zal in de wolk zijn’ zijn staat betekenen, blijkt uit hetgeen eerder over de boog in de wolk gezegd en aangetoond is, namelijk dat de mens of de ziel in het andere leven aan zijn sfeer bij de engelen gekend wordt, en dat de sfeer, zo vaak als het de Heer behaagt, wordt uitgebeeld door kleuren, gelijk aan die van de regenboog, verschillend al naar de staat van eenieder, met betrekking tot het geloof in de Heer, dus met betrekking tot de goedheden en de waarheden van het geloof; in het andere leven doen zich aan het oog kleuren voor, die aan gloed en glans de kleurenschoonheid, welke zich op aarde aan de blik vertoont, onmetelijk overtreffen; elke kleur beeldt iets hemels en geestelijks uit; deze kleuren komen voort uit het licht dat in de hemel is en uit de schakering van het geestelijk licht, zoals hierboven gezegd is; want de engelen leven in zo’n groot licht, dat het licht van de wereld daarbij vergeleken niets is. Het licht van de hemel, waarin de engelen leven, verhoudt zich tot het licht van de wereld, als het licht van de middagzon tot het schijnsel van een kaars, dat verdwijnt en in het niet zinkt, wanneer de zon verrijst. Er is in de hemel een hemels licht en een geestelijk licht; het hemelse licht is, om het vergelijkenderwijs te zeggen, als het licht van de zon, en het geestelijk licht is als het licht van de maan, maar met alle onderscheid al naar de staat van de engel, die het licht ontvangt. Op dezelfde wijze is het met de kleuren gesteld, omdat zij uit het licht voortkomen. De Heer Zelf is voor de hemelse engelen de Zon, en voor de hemel van de geestelijke engelen de Maan; dit alles klinkt ongelooflijk voor hen, die geen begrip hebben van het leven, dat de zielen na de dood leven, maar het is toch de volste waarheid.