'Voice' signifies what is announced from the Word. 'Voice' often refers and is applied to things that cannot have a voice, as in Exodus 4, Nahum 3:2, Psalms 93:3-4.

A 'voice' signifies annunciation, and in a positive sense, annunciation from the Word, which is called 'the voice of Jehovah,' as is shown in Psalms 29:3-9 and Psalms 68:33, where 'voice' denotes divine truth, so the Word and annunciation from it.

'Voice' signifies the quality of interior things.

'Voice,' as in Revelation 19, signifies joy in worship, confession, and celebration of the Lord.

'A great voice heard in heaven,' as in Revelation 12:10, signifies the joy of the angels of heaven from the light and wisdom.

'A great voice,' as in Revelation 16:1, signifies the divine command.

'A great voice out of the temple of heaven,' as in Revelation 16:17, signifies a manifestation from the Lord out of the inmost of heaven.

'A great voice,' as in Revelation 21:3, signifies speech proceeding from love.

'One voice,' as in Revelation 9:13, signifies a divine command.

(参照: Apocalypse Explained 16, 19; Arcana Coelestia 6971; Psalms 93, 93: 3-4)

7398. Alleen in de rivier zullen zij overblijven; dat dit betekent, dat zij zullen terug blijven met de valsheden, waar die zijn, staat vast uit de betekenis van de rivier, hier van de rivier van Egypte, dus het valse, nrs. 6693, 7307; en uit de betekenis van overblijven, dus terug blijven.

Hiermee is het als volgt gesteld, alles, wat dan ook, dat de mens binnengaat, blijft bij hem, vooral datgene wat uit aandoening wordt opgenomen; men gelooft dat wat binnengaat, geheel en al vergeten en uitgeworpen zijn, wanneer de mens zich dat niet meer herinnert; maar het is niet vergeten of uitgeworpen, maar blijft vastkleven, òf in het innerlijk geheugen, òf in het uiterlijk geheugen, tussen de zaken die vertrouwd zijn geworden; zaken immers die vertrouwd worden, zijn zoals de natuurlijke dingen die uit eigen beweging voortvloeien en niet door een bewust opnieuw oproepen uit het geheugen worden opgehaald; zoals de spraak van de mens, waarvan de woorden uit eigen beweging vanuit de gedachte toevloeien; ook de gebaren en de handelingen, ja zelfs de gang bij het lopen, evenals het denken; deze dingen treden vanaf de kindertijd achtereenvolgens binnen en worden mettertijd vertrouwd en dan vloeien zij uit eigen beweging; waaruit, zoals uit andere dingen, vaststaat dat alles wat bij de mens binnenkomt, daar blijft en dat van die zaken die gewoonte zijn geworden, dat wil zeggen, van die welke vertrouwd zijn geworden, niet meer wordt bemerkt dat die nog steeds in hem zijn, terwijl dat toch zo is.

Zo is het ook gesteld met het valse en boze dat bij de mens binnenkomt; en eveneens met het ware en het goede; deze zaken vormen hem en maken dat hij zodanig is.

Dat alle dingen die de mens heeft gezien, gehoord, gedacht, gesproken en gedaan heeft, zijn ingeschreven, zie de nrs. 2474, 2489.

Hieruit nu blijkt hoe het moet worden verstaan dat de redeneringen zouden terugblijven met de valsheden, waar die zijn; de valsheden immers krijgen, nadat zij verwijderd worden, hun plaatsen ergens anders in het natuurlijke en tegelijk met de valsheden het streven en de begeerte van te redeneren; maar niet zoals eerder in het midden rechtstreeks onder de blik van het gemoed.

Vandaar komt het, dat zoals in wat volgt wordt vermeld, de vorsen bij hopen werden vergaderd en dat het land ervan stonk, waarmee wordt aangeduid dat die redenerende valsheden in bundels in het natuurlijke werden geschikt en dat daarvandaan het lelijke en het weerzinwekkende kwam, zie hierna de nrs. 7408, 7409.