9222. En de vorst in uw volk zult gij niet verfoeien; dat dit betekent ook niet de leer van het ware, namelijk dat men haar niet moet lasteren, staat vast uit de betekenis van de vorst, namelijk de voornaamste en eerste waarheden van de Kerk, nr. 5044; uit de betekenis van het volk, namelijk degenen die in de waarheden van de leer zijn, nrs. 1259, 1260, 2928, 3295, 3581, 7207; en uit de betekenis van verfoeien, dus lasteren.

Hoe deze dingen samenhangen, blijkt uit de innerlijke zin, want met God niet vervloeken, wordt aangeduid het Goddelijk Ware niet lasteren en met niet verfoeien de vorst, wordt aangeduid de leer van het ware niet lasteren; het Goddelijk Ware is het Woord en de leer van de Kerk is het Ware daaruit.

Het is geoorloofd in het kort te zeggen, hoe het is gesteld met de lastering van het Goddelijk Ware: het Goddelijk Ware is het Woord en het is de leer uit het Woord; zij die deze in hun hart ontkennen, lasteren die ook al prijzen en prediken zij het met de mond; in de ontkenning schuilt de lastering, die ook uitbreekt, wanneer zij aan zichzelf overgelaten, denken, vooral in het andere leven, want daar spreken de harten want de uiterlijkheden zijn daar verwijderd.

Zij die het Woord lasteren of ontkennen, kunnen niets van het ware en het goede van het geloof opnemen, want het Woord leert dat de Heer is, dat de hemel en de hel zijn, dat het leven na de dood er is, dat het geloof en de naastenliefde zijn en verscheidene andere zaken, die zonder het Woord of de onthulling ervan in het geheel niet geweten zouden worden, nr. 8944; en daarom kunnen degenen die het Woord ontkennen, niets opnemen van hetgeen het Woord leert, want wanneer zij dat lezen of dat horen, schiet het ontkennende toe dat òf het ware uitblust, òf in het valse verdraait.

Daarom is het allereerste bij de mens van de Kerk, dat hij het Woord gelooft en dit is het belangrijkste bij degene die in het ware van het geloof en het goede van de naastenliefde is; maar bij hen die in de boosheden van de liefde van zich en van de wereld zijn, is het belangrijkste dat zij het Woord niet geloven, want zij verwerpen dat onmiddellijk wanneer zij daarover denken en eveneens lasteren zij het.

Indien de mens zou zien hoe groot en hoedanig de lasteringen zijn tegen het Woord van degenen die in de boosheden van die liefden zijn, dan zou hij huiveren; de mens zelf, wanneer hij in de wereld is, weet dit niet, omdat zij schuilen achter de ideeën van het actieve denken, dat uitgaat in het spreken met de mensen; niettemin worden zij onthuld in het andere leven en zij verschijnen dan huiveringwekkend.

De lasteringen zijn tweevoudig van aard: er zijn er die vanuit het verstandelijke en niet tegelijk vanuit de wil voortgaan en er zijn er die voortgaan vanuit de wil door het verstand; deze laatste lasteringen zijn het die zo huiveringwekkend zijn, eerstgenoemde echter niet.

Die welke vanuit de wil door het verstand voortgaan, zijn uit het boze van het leven; maar die welke alleen uit het verstand en niet tegelijk uit de wil voortgaan, zijn uit het valse van de leer of uit de begoochelingen van de uitwendige zinnen, die de mens die in onwetendheid verkeert, bedriegen.

Deze woorden zijn gezegd, opdat men zal weten hoe het is gesteld met de lastering van het Goddelijk Ware, dat wil zeggen, van het Woord en van de leer daaruit, die worden aangeduid met God vervloeken en de vorst van het volk verfoeien.

2928. Dat de woorden ‘voor het volk des lands, voor de zonen Cheths’ betekenen: bij hen die van de nieuwe geestelijke Kerk waren, blijkt uit de betekenis van het volk, te weten diegenen die in waarheden zijn, dus de geestelijken, waarover de nrs. 1259, 1260;

uit de betekenis van het land, namelijk de Kerk, waarover nr. 662, 1066, 1067, 1262, 1733, 1850, 2117, 2118 aan het einde; en uit de betekenis van de zonen Cheths, namelijk diegenen die van de nieuwe geestelijke Kerk zijn, waarover eerder in nr. 2913. Het volk des lands wordt hier en daar in het Woord vermeld waar gehandeld wordt over Israël en Jeruzalem, en door hen wordt in de innerlijke zin de geestelijke Kerk aangeduid of die mensen die van de geestelijke Kerk zijn, want onder Israël en Jeruzalem wordt deze Kerk verstaan. Er wordt van natie gesproken, wanneer gehandeld wordt over Jehudah en Zion en door de natie wordt de hemelse Kerk aangeduid, want onder Jehudah en Zion wordt deze Kerk verstaan. Dat er van ‘volk des lands’ gesproken wordt waar over Israël en Jeruzalem gehandeld wordt, dus waar van de geestelijke Kerk sprake is, blijkt uit vele plaatsen in het Woord, zoals bij Ezechiël:

‘Gij zult tot het volk des lands zeggen: Aldus zegt de Heer Jehovih tot de inwoners van Jeruzalem, tot de aardbodem Israëls: Zij zullen hun brood in kommer eten en hun wateren in verwoesting drinken, omdat haar land verwoest zal worden; de bewoonde steden zullen verwoest worden en het land zal verlaten zijn’, (Ezechiël 12:19, 20) waar in de innerlijke zin Jeruzalem en de aardbodem Israëls voor de geestelijke Kerk staat, het brood en de wateren voor de naastenliefde en het geloof of voor het goede en ware; de aarde voor de Kerk zelf die verwoest wordt genoemd ten aanzien van het goede en verlaten ten aanzien van het ware.

Bij dezelfde:

‘Het huis Israëls zal Gog en zijn menigte begraven, om het land te reinigen zeven maanden en al het volk des lands zal hen begraven’, (Ezechiël 39:11-13);

Gog staat voor de van de innerlijke gescheiden uiterlijke eredienst, die afgodisch is, nr. 1151; het huis Israëls voor de geestelijke Kerk ten aanzien van het goede, het volk des lands ten aanzien van het ware; het land voor de Kerk zelf. Dat het land de Kerk is, komt omdat het land Kanaän het rijk van de Heer uitbeeldde, dus de Kerk, want het rijk van de Heer op aarde is de Kerk.

Bij dezelfde:

‘Al het volk des lands zal tot deze theruma [hefoffer] zijn voor de vorst Israëls; en de vorst zal op dezelve dag voor zich zelven en voor al het volk des lands, bereiden een var des zondoffers; het volk des lands zal zich nederbuigen aan de ingang van de poort, op de sabatten en op de nieuwe manen; en het volk des lands zal ingaan op de gezette feesten’, (Ezechiël 45:16, 22; 46:3, 9) waar gehandeld wordt over het nieuwe Jeruzalem, dat wil zeggen, over het geestelijk rijk van de Heer; zij die daarin zijn, worden volk des lands genoemd; de vorst is het Goddelijk ware, dat van de Heer is. De zonen van Cheth worden zo genoemd, omdat door de zonen de waarheden worden aangeduid; men zie de nrs. 489, 491, 533, 1147, 2623.

Dat de waarheden betrekking hebben op de geestelijken, komt omdat de geestelijken door middel van de waarheden in het goede worden ingewijd, dat wil zeggen, door het geloof in de naastenliefde; en omdat zij het goede doen vanuit de aandoening van het ware, terwijl zij niet weten dat het van een andere oorsprong goed is dan dat zij het zo geleerd hebben; hun geweten is dan ook gegrondvest in deze waarheden van het geloof; men zie de nrs. 1155, 1577, 2046, 2088, 2184, 2507, 2715, 2716, 2718.