5118. En Farao’s beker was in mijn hand, dat dit de invloeiing betekent van het innerlijk natuurlijke in het uiterlijke en het begin van de opneming, staat vast uit de uitbeelding van Farao, namelijk het innerlijk natuurlijke, waarover eerder de nrs. 5080, 5095;

uit de uitbeelding van de schenker, namelijk het uiterlijk natuurlijke, nrs. 5077, 5082; in mijn hand, is bij hem; uit de betekenis van de beker, namelijk dat wat bevat en eveneens dat wat wordt bevat, waarover hierna, nr. 5120. Vandaar en uit de reeks der dingen in de innerlijke zin wordt met Farao’s beker in mijn hand, de invloeiing van het innerlijk natuurlijke in het uiterlijke aangeduid en het begin van de opneming daar. Wat het innerlijk natuurlijke en het uiterlijke natuurlijke is, is eerder gezegd, namelijk dat het innerlijk natuurlijke datgene is wat gemeenschap heeft met het redelijke en waarin het redelijke invloeit; het uiterlijk natuurlijke echter is datgene wat gemeenschap heeft met de zinlijke dingen, of door de zinlijke dingen met de wereld, dus waarin de wereld invloeit. Wat betreft de invloeiing, deze is aanhoudend uit de Heer door het redelijke in het innerlijk natuurlijke en door dit in het uiterlijke, maar de dingen die invloeien worden veranderd en verkeerd volgens de opneming; bij de niet-wederverwekten worden daar de goede dingen verkeerd in boze dingen en ware dingen in valse dingen; maar bij de wederverwekten vertonen zich daar de goede en de ware dingen zoals in een spiegel; het natuurlijke immers is niets anders dan zoals een uitbeeldend aangezicht van de geestelijke dingen die van de innerlijke mens zijn; en dat aangezicht wordt dan uitbeeldend, wanneer de uiterlijke dingen met de innerlijke overeenstemmen. Daaruit kan enigermate vaststaan wat er wordt verstaan onder de invloeiing van het innerlijk natuurlijke in het uiterlijke en onder het begin van de opneming daar.