¹ พระเยโฮวาห์ทรงปรากฏแก่เขาที่ราบของมัมเร และเขานั่งอยู่ที่ประตูเต็นท์ในเวลาแดดร้อน

² เขาจึงเงยหน้าขึ้นมองดู และดูเถิด มีชายสามคนยืนอยู่ข้างเขา เมื่อเขาเห็นท่านเหล่านั้นจึงวิ่งจากประตูเต็นท์ไปต้อนรับท่านเหล่านั้นและก้มหน้าของเขาลงถึงดิน

³ และพูดว่า "เจ้านายของข้าพเจ้า ถ้าบัดนี้ข้าพเจ้าเป็นที่โปรดปรานในสายตาของท่าน ขอท่านโปรดอย่าผ่านไปจากผู้รับใช้ของท่านเลย

⁴ ข้าพเจ้าขอความกรุณาจากท่านยอมให้เอาน้ำนิดหน่อยมาล้างเท้าของท่าน และให้ท่านทั้งหลายพักใต้ต้นไม้เถิด

⁵ ข้าพเจ้าจะไปเอาอาหารหน่อยหนึ่งมาให้และขอให้ท่านชื่นใจเถิด หลังจากนั้นจึงค่อยออกเดินทาง เพราะว่าท่านมายังผู้รับใช้ของท่านแล้ว" ท่านเหล่านั้นจึงว่า "จงทำตามที่เจ้ากล่าวเถิด"

⁶ อับราฮัมรีบเข้าไปในเต็นท์หานางซาราห์และพูดว่า "จงรีบเอาแป้งละเอียดสามถังมานวดแล้วทำขนมบนเตา"

⁷ อับราฮัมจึงวิ่งไปที่ฝูงสัตว์เอาลูกวัวอ่อนและดีตัวหนึ่งมอบให้ชายหนุ่มคนหนึ่งและเขาก็รีบปรุงเป็นอาหาร

⁸ เขาเอาเนย น้ำนมและลูกวัวซึ่งเขาได้ปรุงแล้วนั้นมาวางไว้ต่อหน้าท่านเหล่านั้น และเขายืนอยู่ข้างท่านเหล่านั้นใต้ต้นไม้แล้วท่านเหล่านั้นได้รับประทาน

⁹ ท่านเหล่านั้นจึงกล่าวแก่เขาว่า "ซาราห์ภรรยาของเจ้าอยู่ที่ไหน" และเขาพูดว่า "ดูเถิด อยู่ในเต็นท์"

¹⁰ ท่านจึงกล่าวว่า "เราจะกลับมาหาเจ้าแน่นอนตามเวลาแห่งชีวิต และดูเถิด ซาราห์ภรรยาของเจ้าจะมีบุตรชายคนหนึ่ง" ซาราห์ได้ฟังอยู่ที่ประตูเต็นท์ซึ่งอยู่ข้างหลังท่าน

¹¹ อับราฮัมและซาราห์ก็มีอายุแก่ชรามากแล้ว และนางซาราห์ตามปกติของผู้หญิงก็หมดแล้ว

¹² ฉะนั้นนางซาราห์จึงหัวเราะในใจพูดว่า "ข้าพเจ้าแก่แล้ว นายของข้าพเจ้าก็แก่ด้วย ข้าพเจ้าจะมีความยินดีอีกหรือ"

¹³ พระเยโฮวาห์ตรัสกับอับราฮัมว่า "ทำไมนางซาราห์หัวเราะพูดว่า `ข้าพเจ้าจะคลอดบุตรคนหนึ่งซึ่งข้าพเจ้าแก่แล้วจริงๆหรือ'

¹⁴ มีสิ่งใดที่ยากเกินไปสำหรับพระเยโฮวาห์หรือ เมื่อถึงเวลากำหนดเราจะกลับมาหาเจ้าตามเวลาแห่งชีวิต และซาราห์จะมีบุตรชายคนหนึ่ง"

¹⁵ ดังนั้นนางซาราห์ปฏิเสธว่า "ข้าพระองค์มิได้หัวเราะ" เพราะนางกลัว และพระองค์ตรัสว่า "ไม่ใช่ แต่เจ้าหัวเราะ"

¹⁶ บุรุษเหล่านั้นก็ลุกขึ้นจากที่นั่นและมองไปทางเมืองโสโดม อับราฮัมไปกับท่านเหล่านั้นเพื่อตามไปส่ง

¹⁷ พระเยโฮวาห์ตรัสว่า "เราจะซ่อนสิ่งซึ่งเรากระทำจากอับราฮัมหรือ

¹⁸ ด้วยว่าอับราฮัมจะเป็นประชาชาติใหญ่โตและมีกำลังมากอย่างแน่นอน และบรรดาประชาชาติทั้งหลายในแผ่นดินโลกจะได้รับพระพรเพราะเขา

¹⁹ เพราะว่าเรารู้จักเขา เขาจะสั่งลูกหลานและครอบครัวของเขาที่สืบมา พวกเขาจะรักษาพระมรรคาของพระเยโฮวาห์ เพื่อทำความยุติธรรมและการพิพากษา เพื่อพระเยโฮวาห์จะประทานแก่อับราฮัมตามสิ่งซึ่งพระองค์ได้ตรัสไว้เกี่ยวกับเขา"

²⁰ พระเยโฮวาห์ตรัสว่า "เพราะเสียงร้องของเมืองโสโดมและเมืองโกโมราห์ดังมากและเพราะบาปของพวกเขาก็หนักเหลือเกิน

²¹ เราจะลงไปเดี๋ยวนี้ดูว่าพวกเขากระทำตามเสียงร้องทั้งสิ้นซึ่งมาถึงเราหรือไม่ ถ้าไม่ เราจะรู้"

²² บุรุษเหล่านั้นหันหน้าจากที่นั่นไปทางเมืองโสโดม แต่อับราฮัมยังยืนอยู่ต่อพระพักตร์พระเยโฮวาห์

²³ อับราฮัมเข้ามาใกล้ทูลว่า "พระองค์จะทรงทำลายคนชอบธรรมพร้อมกับคนชั่วด้วยหรือ

²⁴ บางทีมีคนชอบธรรมห้าสิบคนในเมืองนั้น พระองค์จะทรงทำลายและไม่ละเว้นเมืองนั้นเพราะคนชอบธรรมห้าสิบคนที่อยู่ในนั้นด้วยหรือ

²⁵ ขอพระองค์อย่ากระทำเช่นนี้เลย ที่จะฆ่าคนชอบธรรมพร้อมกับคนชั่ว และให้คนชอบธรรมเหมือนอย่างคนชั่ว ให้การนั้นอยู่ห่างไกลจากพระองค์ ผู้พิพากษาของทั่วแผ่นดินโลกจะไม่กระทำการยุติธรรมหรือ"

²⁶ พระเยโฮวาห์ตรัสว่า "ถ้าเราพบคนชอบธรรมในท่ามกลางเมืองโสโดมห้าสิบคน เราจะละเว้นทั้งเมืองเพราะเห็นแก่พวกเขา"

²⁷ อับราฮัมทูลตอบว่า "ดูเถิด กรุณาเถิด ข้าพระองค์มีเจตนาทูลต่อองค์พระผู้เป็นเจ้า ซึ่งข้าพระองค์เป็นเพียงผงคลีดินและขี้เถ้า

²⁸ บางทีคนชอบธรรมห้าสิบคนจะขาดไปห้าคน พระองค์จะทรงทำลายเมืองนั้นทั้งเมืองเพราะขาดห้าคนหรือ" พระองค์ตรัสว่า "ถ้าเราพบสี่สิบห้าคนที่นั่น เราจะไม่ทำลายเมืองนั้น"

²⁹ เขายังทูลต่อพระองค์อีกครั้งว่า "บางทีจะพบสี่สิบคนที่นั่น" และพระองค์ตรัสว่า "เราจะไม่กระทำเพราะเห็นแก่สี่สิบคน"

³⁰ เขาทูลต่อพระองค์ว่า "ขอทรงโปรดอย่าให้องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงพระพิโรธเลย และข้าพระองค์จะกราบทูล บางทีจะพบสามสิบคนที่นั่น" และพระองค์ตรัสว่า "เราจะไม่กระทำถ้าเราพบสามสิบคนที่นั่น"

³¹ เขาทูลว่า "ดูเถิด กรุณาเถิด ข้าพระองค์มีเจตนาทูลต่อองค์พระผู้เป็นเจ้า บางทีจะพบยี่สิบคนที่นั่น" และพระองค์ตรัสว่า "เราจะไม่ทำลายเมืองนั้นเพราะเห็นแก่ยี่สิบคน"

³² เขาทูลว่า "ขอทรงโปรดอย่าให้องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงพระพิโรธเลย และข้าพระองค์จะยังกราบทูลครั้งนี้ครั้งเดียว บางทีจะพบสิบคนที่นั่น" และพระองค์ตรัสว่า "เราจะไม่ทำลายเมืองนั้นเพราะเห็นแก่สิบคน"

³³ เมื่อพระองค์ทรงมีพระราชปฏิสันถารกับอับราฮัมจบลงแล้ว พระเยโฮวาห์ได้เสด็จไปและอับราฮัมก็กลับไปที่อยู่ของตน

¹ It happened, when Jesus had finished all these words, that he said to his disciples,

² "You know that after two days the Passover is coming, and the Son of Man will be delivered up to be crucified."

³ Then the chief priests, the scribes, and the elders of the people were gathered together in the court of the high priest, who was called Caiaphas.

⁴ They took counsel together that they might take Jesus by deceit, and kill him.

⁵ But they said, "Not during the feast, lest a riot occur among the people."

⁶ Now when Jesus was in Bethany, in the house of Simon the leper,

⁷ a woman came to him having an alabaster jar of very expensive ointment, and she poured it on his head as he sat at the table.

⁸ But when his disciples saw this, they were indignant, saying, "Why this waste?

⁹ For this ointment might have been sold for much, and given to the poor."

¹⁰ However, knowing this, Jesus said to them, "Why do you trouble the woman? Because she has done a good work for me.

¹¹ For you always have the poor with you; but you don't always have me.

¹² For in pouring this ointment on my body, she did it to prepare me for burial.

¹³ Most certainly I tell you, wherever this Good News is preached in the whole world, what this woman has done will also be spoken of as a memorial of her."

¹⁴ Then one of the twelve, who was called Judas Iscariot, went to the chief priests,

¹⁵ and said, "What are you willing to give me, that I should deliver him to you?" They weighed out for him thirty pieces of silver.

¹⁶ From that time he sought opportunity to betray him.

¹⁷ Now on the first day of unleavened bread, the disciples came to Jesus, saying to him, "Where do you want us to prepare for you to eat the Passover?"

¹⁸ He said, "Go into the city to a certain person, and tell him, 'The Teacher says, "My time is at hand. I will keep the Passover at your house with my disciples."'"

¹⁹ The disciples did as Jesus commanded them, and they prepared the Passover.

²⁰ Now when evening had come, he was reclining at the table with the twelve disciples.

²¹ As they were eating, he said, "Most certainly I tell you that one of you will betray me."

²² They were exceedingly sorrowful, and each began to ask him, "It isn't me, is it, Lord?"

²³ He answered, "He who dipped his hand with me in the dish, the same will betray me.

²⁴ The Son of Man goes, even as it is written of him, but woe to that man through whom the Son of Man is betrayed! It would be better for that man if he had not been born."

²⁵ Judas, who betrayed him, answered, "It isn't me, is it, Rabbi?" He said to him, "You said it."

²⁶ As they were eating, Jesus took bread, gave thanks for it, and broke it. He gave to the disciples, and said, "Take, eat; this is my body."

²⁷ He took the cup, gave thanks, and gave to them, saying, "All of you drink it,

²⁸ for this is my blood of the new covenant, which is poured out for many for the remission of sins.

²⁹ But I tell you that I will not drink of this fruit of the vine from now on, until that day when I drink it anew with you in my Father's Kingdom."

³⁰ When they had sung a hymn, they went out to the Mount of Olives.

³¹ Then Jesus said to them, "All of you will be made to stumble because of me tonight, for it is written, 'I will strike the shepherd, and the sheep of the flock will be scattered.'

³² But after I am raised up, I will go before you into Galilee."

³³ But Peter answered him, "Even if all will be made to stumble because of you, I will never be made to stumble."

³⁴ Jesus said to him, "Most certainly I tell you that tonight, before the rooster crows, you will deny me three times."

³⁵ Peter said to him, "Even if I must die with you, I will not deny you." All of the disciples also said likewise.

³⁶ Then Jesus came with them to a place called Gethsemane, and said to his disciples, "Sit here, while I go there and pray."

³⁷ He took with him Peter and the two sons of Zebedee, and began to be sorrowful and severely troubled.

³⁸ Then he said to them, "My soul is exceedingly sorrowful, even to death. Stay here, and watch with me."

³⁹ He went forward a little, fell on his face, and prayed, saying, "My Father, if it is possible, let this cup pass away from me; nevertheless, not what I desire, but what you desire."

⁴⁰ He came to the disciples, and found them sleeping, and said to Peter, "What, couldn't you watch with me for one hour?

⁴¹ Watch and pray, that you don't enter into temptation. The spirit indeed is willing, but the flesh is weak."

⁴² Again, a second time he went away, and prayed, saying, "My Father, if this cup can't pass away from me unless I drink it, your desire be done."

⁴³ He came again and found them sleeping, for their eyes were heavy.

⁴⁴ He left them again, went away, and prayed a third time, saying the same words.

⁴⁵ Then he came to his disciples, and said to them, "Sleep on now, and take your rest. Behold, the hour is at hand, and the Son of Man is betrayed into the hands of sinners.

⁴⁶ Arise, let's be going. Behold, he who betrays me is at hand."

⁴⁷ While he was still speaking, behold, Judas, one of the twelve, came, and with him a great multitude with swords and clubs, from the chief priest and elders of the people.

⁴⁸ Now he who betrayed him gave them a sign, saying, "Whoever I kiss, he is the one. Seize him."

⁴⁹ Immediately he came to Jesus, and said, "Hail, Rabbi!" and kissed him.

⁵⁰ Jesus said to him, "Friend, why are you here?" Then they came and laid hands on Jesus, and took him.

⁵¹ Behold, one of those who were with Jesus stretched out his hand, and drew his sword, and struck the servant of the high priest, and struck off his ear.

⁵² Then Jesus said to him, "Put your sword back into its place, for all those who take the sword will die by the sword.

⁵³ Or do you think that I couldn't ask my Father, and he would even now send me more than twelve legions of angels?

⁵⁴ How then would the Scriptures be fulfilled that it must be so?"

⁵⁵ In that hour Jesus said to the multitudes, "Have you come out as against a robber with swords and clubs to seize me? I sat daily in the temple teaching, and you didn't arrest me.

⁵⁶ But all this has happened, that the Scriptures of the prophets might be fulfilled." Then all the disciples left him, and fled.

⁵⁷ Those who had taken Jesus led him away to Caiaphas the high priest, where the scribes and the elders were gathered together.

⁵⁸ But Peter followed him from a distance, to the court of the high priest, and entered in and sat with the officers, to see the end.

⁵⁹ Now the chief priests, the elders, and the whole council sought false testimony against Jesus, that they might put him to death;

⁶⁰ and they found none. Even though many false witnesses came forward, they found none. But at last two false witnesses came forward,

⁶¹ and said, "This man said, 'I am able to destroy the temple of God, and to build it in three days.'"

⁶² The high priest stood up, and said to him, "Have you no answer? What is this that these testify against you?"

⁶³ But Jesus held his peace. The high priest answered him, "I adjure you by the living God, that you tell us whether you are the Christ, the Son of God."

⁶⁴ Jesus said to him, "You have said it. Nevertheless, I tell you, after this you will see the Son of Man sitting at the right hand of Power, and coming on the clouds of the sky."

⁶⁵ Then the high priest tore his clothing, saying, "He has spoken blasphemy! Why do we need any more witnesses? Behold, now you have heard his blasphemy.

⁶⁶ What do you think?" They answered, "He is worthy of death!"

⁶⁷ Then they spit in his face and beat him with their fists, and some slapped him,

⁶⁸ saying, "Prophesy to us, you Christ! Who hit you?"

⁶⁹ Now Peter was sitting outside in the court, and a maid came to him, saying, "You were also with Jesus, the Galilean!"

⁷⁰ But he denied it before them all, saying, "I don't know what you are talking about."

⁷¹ When he had gone out onto the porch, someone else saw him, and said to those who were there, "This man also was with Jesus of Nazareth."

⁷² Again he denied it with an oath, "I don't know the man."

⁷³ After a little while those who stood by came and said to Peter, "Surely you are also one of them, for your speech makes you known."

⁷⁴ Then he began to curse and to swear, "I don't know the man!" Immediately the rooster crowed.

⁷⁵ Peter remembered the word which Jesus had said to him, "Before the rooster crows, you will deny me three times." He went out and wept bitterly.