Neu-christliche Bibelstudien

Die Bibel

 

Genesis 6

Lernen

   

1-2 As əggazan aytedan šin n əfələyləy əwazawazan daɣ əddənet. Ənayan maddanəs ən jənnawan as šibararen šin d-əhunen daɣ-san əhossaynat amaran əsaṇṇafranan daɣ-asnat šin oggaman əzlafan-tanat.

3 Təzzar iṇṇa Əməli: «iṃan-in wər z-əɣsəran aytedan faw fəlas kəl əddənet a əṃosan amaran wər z-ələsan təməddurt dəffər ṭameday n awatay əd ṣanatat təṃərwen.»

4 Daɣ azzaman win əd win dəffər-san əllan-tu jobbaran daɣ əddənet ad d-ətihunen daɣ əddənet id namanṣan maddanəs ən jənnawan əd təbararen n aytedan. Ijobbaran win əṃosan meddan ən məṣṣərha n azzaman win ərunen.

5 Inay Əməli as aššar n aytedan iggət fəl aṃadal, amaran əṇṇiyat ən wallan-nasan faw wər təddig ar s arak-mazalan.

6 Əzzuran ṃan n Əməli, imməg̣raz axluk n awedan.

7 Iṇṇa Əməli daɣ man-net: «Ad-əməṣaɣ aytedan win d-əxlaka daɣ əddənet, əməṣaɣ tolas tawaqqast əd hərwan kul əd lumet-lumet əd g̣ədad fəlas təmag̣rizt a əgeɣ axluk-nasan.»

8 Mišan Nux ənta igraw arraxmat ɣur Əməli. ƏTTƏRIX ƏN NUX Ənta da əzzurriya ən Nux: Nux aləs n alɣadil a imoṣ, oɣadan ɣur aytedan daɣ azzaman-net, iha tarrayt ta n Məššina. Nux eraw bararan karad: əṃosnen Šem, Xam əd Yafet.

11 Daɣ azzaman win, əddənet təɣšad daɣ iḍuf ən Məššina, təḍkar tallabəst.

12 Inay Məššina as əddənet təɣšad fəlas šixəllak kul əɣšadan alxalan-nasnat.

13 Iṇṇa Məššina i Nux: «Tilkamat ən təməddurt ən təxəllak kul a du-toṣat fəlas əddənet a təḍkar tallabəst fəl əddəlil n aytedan, a di da fəlas a-tan-əhləka əntanay d aṃadal kul.

14 Əɣrəf i ṃan-nak attin iknan təzzəwwərt ad-ak-iqqəl aɣlal n aṃan tagaq-qu daɣ ašək igan eṣəm gofer əd yel as itawaṇṇu qanim olan d afazaw, taɣmaq-qu daɣ madɣar ən kolta fəl afalla-nnet d aṃṃas-net.

15 Ənta da təməwit t'as tu za təɣrəfa: təzzəgrət-net ad təqqəl karadat ṭəmad n əɣil, tasaga-nnet ṣəmmosat təṃərwen, amaran təzzəgrət-net s afalla karadat təṃərwen n əɣil.

16 Səfəl-tu təzəzzəgre səmmud n afalla-nnet s əɣil, tagaɣ-as tsəhərt fəl iyyat daɣ təsəgwen-net tagaq-qu karad ṇan misawarnen.

17 Amaran nak ad-in-assaglaɣ əlwabil n aṃan s əddənet fəl ad ihlək a təqqal təxlək təsaṇfasat, a wa ihan əddənet kul ad aṃṃat.

18 Mišan kay ad-ak-əssəbdəda arkawal ən taṣṣaqq-in. Ad- təggəzaɣ attin kay əd bararan-nak əd tənṭut-nak əd təḍoden ən bararan-nak.

19 Təzzugəzaɣ attin əkkulluk n əššin mudaran, yay əd təntay, daɣ əkkulluk n əzzənəf fəl ad d-ərəgan ɣur-ək əntanay da.

20 A kay d-aṣin mudaran kul s əššin əššin: daɣ əkkulluk n əzzənəf ən g̣ədad, d əkkuluk n əzzənəf ən tawaqqast əd hərwan d əkkulluk n əzzənəf ən lumet-lumet fəl ad d-ərəgan.

21 Amaran kay ədkəl daɣ šətša kul win ətamatšinen tagaq-qan allaw fəl a sər-san təddəram kay dər-san.»

22 Aratan win kul ig-en Nux əṃosan aratan win as t-omar Məššina.

   

Aus Swedenborgs Werken

 

Arcana Coelestia #592

studieren Sie diesen Abschnitt

  
/ 10837  
  

592. Jehovah said, I will destroy man. That this signifies that man would extinguish himself, is evident from what has been explained before, namely, that it is predicated of Jehovah or the Lord that He punishes, that He tempts, that He does evil, that He destroys or kills, and that He curses. As for example, that He slew Er, Judah’s firstborn; and Onan, another son of Judah (Genesis 38:7, 10); that Jehovah smote all the firstborn of Egypt (Exodus 12:12, 29). And so in Jeremiah:

Whom I have slain in Mine anger and in My wrath (Jeremiah 33:5).

In David:

He cast upon them the wrath of His anger; vehement anger, and fury and straitness, a sending of evil angels (Psalms 78:49).

In Amos:

Shall evil befall a city, and Jehovah hath not done it? (Amos 3:6).

In John:

Seven golden vials full of the wrath of God who liveth forever and ever (Revelation 15:1, 7; 16:1). All these things are predicated of Jehovah, although entirely contrary to His nature. They are predicated of Him for the reason explained before; and also in order that men may first form the very general idea that the Lord governs and disposes all things both in general and in particular; and may afterwards learn that nothing of evil is from the Lord, much less does He kill; but that it is man who brings evil upon himself, and ruins and destroys himself-although it is not man, but evil spirits who excite and lead him; and yet it is man, because he believes that he is himself the doer. So now here it is said of Jehovah that He would “destroy man” when in fact it was man who would destroy and extinguish himself.

[2] The state of the case may be very evident from those in the other life who are in torment and in hell, and who are continually lamenting and attributing all the evil of punishment to the Lord. So in the world of evil spirits there are those who make it their delight, even their greatest delight, to hurt and punish others; and those who are hurt and punished think it is from the Lord. But they are told, and it is shown them, that not the least of evil is from the Lord, but they bring it upon themselves; for such is the state and such the equilibrium of all things in the other life that evil returns upon him who does evil, and becomes the evil of punishment; and for the same reason it is inevitable. This is said to be permitted for the sake of the amendment of the evil. But still the Lord turns all the evil of punishment into good; so that there is never anything but good from the Lord. But hitherto no one has known what permission is; what is permitted is believed to be done by Him who permits, because He permits. But the fact is quite otherwise, concerning which, of the Lord’s Divine mercy hereafter.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for the permission to use this translation.

©2024 New Christian Bible Study Corporation. All rights reserved. Printed from newchristianbiblestudy.org