Die Bibel

 

Genesis 33

Lernen

   

1 At itiningin ni Jacob ang kaniyang mga mata at tumingin, at, narito, si Esau ay dumarating, at kasama niya'y apat na raang tao. At kaniyang binahagi ang mga bata kay Lea at kay Raquel, at sa dalawang alilang babae.

2 At inilagay niya ang mga alila na kasama ng kanilang mga anak na pinakapanguna, at si Lea na kasama ng kaniyang mga anak na pinakapangalawa, at si Raquel at si Jose na pinakahuli.

3 At siya naman ay lumagpas sa unahan nila, at yumukod sa lupa na makapito, hanggang sa nalapit sa kaniyang kapatid.

4 At tumakbo si Esau na sinalubong siya, at niyakap siya at niyapos siya sa leeg, at hinagkan siya: at nagiyakan,

5 At itiningin ni Esau ang mga mata niya, at nakita ang mga babae at ang mga bata, at sinabi, Sinosino itong mga kasama mo? At kaniyang sinabi, Ang mga anak na ipinagkaloob ng Dios sa iyong lingkod.

6 Nang magkagayo'y nagsilapit ang mga alilang babae, sila at ang kanilang mga anak, at nagsiyukod.

7 At lumapit din si Lea at ang kaniyang mga anak, at nagsiyukod: at pagkatapos ay nagsilapit si Jose at si Raquel, at nagsiyukod.

8 At kaniyang sinabi, Anong palagay mo sa buong karamihang ito na nasumpungan ko? At kaniyang sinabi, Nang makasundo ng biyaya sa paningin ng aking panginoon.

9 At sinabi ni Esau, Mayroon akong kasiya; kapatid ko, ariin mo ang iyo.

10 At sinabi sa kaniya ni Jacob, Hindi, ipinamamanhik ko sa iyo, na kung ngayo'y nakasundo ako ng biyaya sa iyong paningin, ay tanggapin mo nga ang aking kaloob sa aking kamay: yamang nakita ko ang iyong mukha, na gaya ng nakakakita ng mukha ng Dios, at ikaw ay nalugod sa akin.

11 Tanggapin mo, ipinamamanhik ko sa iyo, ang kaloob na dala sa iyo; sapagka't ipinagkaloob sa akin ng Dios, at mayroon ako ng lahat. At ipinilit sa kaniya, at kaniyang tinanggap.

12 At kaniyang sinabi, Yumaon tayo at tayo'y lumakad, at ako'y mangunguna sa iyo.

13 At sinabi niya sa kaniya, Nalalaman ng aking panginoon na ang mga bata ay mahihina pa at ang mga kawan at ang mga baka ay nagpapasuso: at kung ipagmadali sa isa lamang araw ay mamamatay ang lahat ng kawan.

14 Magpauna ang aking panginoon sa kaniyang lingkod: at ako'y mamamatnubay na dahandahan, ayon sa hakbang ng mga hayop na nasa aking unahan, at ng hakbang ng mga bata, hanggang sa makarating ako sa aking panginoon sa Seir.

15 At sinabi ni Esau, Pahintulutan mong iwan ko sa iyo ang ilan sa mga taong kasama ko. At kaniyang sinabi, Ano pang dahil nito? Makasundo nawa ako ng biyaya sa paningin ng aking panginoon.

16 Gayon nagbalik si Esau ng araw ding yaon sa kaniyang lakad sa Seir.

17 At si Jacob ay naglakbay sa Succoth, at nagtayo ng isang bahay para sa kaniya, at iginawa niya ng mga balag ang kaniyang hayop: kaya't tinawag ang pangalan ng dakong yaon na Succoth.

18 At dumating si Jacob na payapa sa bayan ng Sichem, na nasa lupain ng Canaan, nang siya'y manggaling sa Padan-aram; at siya'y humantong sa tapat ng bayan.

19 At binili ang pitak ng lupa na pinagtayuan ng kaniyang tolda, sa kamay ng mga anak ni Hamor, na ama ni Sichem, ng isang daang putol na salapi.

20 At siya'y nagtindig doon ng isang dambana, at tinawag niyang El-Elohe-Israel.

   

Aus Swedenborgs Werken

 

Arcana Coelestia #4393

studieren Sie diesen Abschnitt

  
/ 10837  
  

4393. And Jacob came to Shalem, a city of Shechem. That this signifies the interior truths of faith which are of tranquillity, is evident from the signification of “Shalem,” as being the tranquillity of peace (see below); and from the signification of a “city of Shechem,” as being interior truths of faith (concerning which in the following chapter, where Shechem and his city are treated of). (That a “city” denotes truth in faith, may be seen in n. 402, 2268, 2449, 2451, 2712, 2943, 3216.) That “Shalem” signifies the tranquillity of peace, may be seen in David:

In Judah is God known, His name is great in Israel; in Shalem also is His tent, and His dwelling place in Zion; there brake He the live coals of the bow, the shield, and the sword, and the war (Psalms 76:1-3); where it is evident that “Shalem” denotes the tranquillity of peace, for it is said that “He there brake the live coals of the bow, the shield, and the sword, and the war;” and also from its signification in the original language, for “Shalem” means tranquillity and perfection. (What the tranquillity of peace is, may be seen, n. 1726, 3696.) In this peace there are interior truths; that is, those who are in interior truths in faith and in life. But so long as men are in exterior truths, and especially when they are coming from exterior into interior truths, the state is then untranquil, for then there are temptation combats. The same is also here represented by Jacob, in that after he had been in fear and anxiety on account of Esau, he had now arrived at a state of tranquillity.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for the permission to use this translation.