Die Bibel

 

Genesis 23

Lernen

   

1 At ang buhay ni Sara ay tumagal ng isang daan at dalawang pu't pitong taon: ito ang naging mga taon ng buhay ni Sara.

2 At namatay si Sara sa Kiriatharba (na siyang Hebron), sa lupain ng Canaan: at naparoon si Abraham na ipinagluksa si Sara at iniyakan.

3 At tumindig si Abraham sa harap ng kaniyang patay, at nagsalita sa mga anak ni Heth, na sinasabi,

4 Ako'y tagaibang bayan at nakikipamayan sa inyo: bigyan ninyo ako ng isang pag-aaring libingan sa gitna ninyo, upang aking ilibing ang aking patay, na malingid sa aking paningin.

5 At ang mga anak ni Heth ay sumagot kay Abraham, na nagsasabi sa kaniya,

6 Dinggin mo kami, panginoon ko: ikaw ay prinsipe ng Dios sa gitna namin: sa pinakahirang sa aming mga libingan ay ilibing mo ang iyong patay; wala sa amin na magkakait sa iyo ng kaniyang libingan, upang paglibingan ng iyong patay.

7 At tumindig si Abraham, at yumukod sa bayan ng lupain, sa mga anak nga ni Heth.

8 At nakiusap sa kanila, na sinasabi, Kung kalooban ninyo na aking ilibing ang aking patay na malingid sa aking paningin, ay dinggin ninyo ako, at pamagitanan ninyo ako kay Ephron, na anak ni Zohar,

9 Upang ibigay niya sa akin ang yungib ng Macpela, na kaniyang inaari, na nasa hangganan ng kaniyang parang; sa tapat na halaga ay ibigay niya sa akin, upang maging pag-aaring libingan sa gitna ninyo.

10 Si Ephron nga ay nakaupo sa gitna ng mga anak ni Heth: at sumagot si Ephron na Hetheo kay Abraham, sa harap ng mga anak ni Heth, na naririnig ng lahat na pumapasok sa pintuan ng bayan, na sinasabi,

11 Hindi, panginoon ko, dinggin mo ako: ang parang ay ibinibigay ko sa iyo, at ang yungib na naroroon ay ibinibigay ko sa iyo; sa harap ng mga anak ng aking bayan, ay ibinigay ko sa iyo: ilibing mo ang iyong patay.

12 At si Abraham ay yumukod sa harapan ng bayan ng lupain.

13 At nagsalita kay Ephron sa harap ng bayan ng lupain, na sinasabi, Maanong ako lamang ay iyong pakinggan: ibibigay ko sa iyo ang halaga ng parang; tanggapin mo sa akin, at ililibing ko roon ang aking patay.

14 At sumagot si Ephron kay Abraham, na sinasabi sa kaniya,

15 Panginoon ko, dinggin mo ako: isang putol ng lupa na ang halaga'y apat na raang siklong pilak: gaano sa akin at sa iyo? ilibing mo nga ang iyong patay.

16 At dininig ni Abraham si Ephron; at tinimbang ni Abraham kay Ephron ang salaping sinabi, sa harap ng mga anak ni Heth, apat na raang siklong pilak, na karaniwang salapi ng mga mangangalakal.

17 Kaya't ang parang ni Ephron na nasa Macpela, na nasa tapat ng Mamre, ang parang at ang yungib na nandoon, at ang lahat ng mga punong kahoy na nasa parang na yaon, na ang nasa buong hangganan niyaon sa palibot, ay pinagtibay

18 Kay Abraham na pag-aari sa harap ng mga anak ni Heth, sa harapan ng lahat ng nagsisipasok sa pintuang daan ng kaniyang bayan.

19 At pagkatapos nito ay inilibing ni Abraham si Sara na kaniyang asawa sa yungib ng parang sa Macpela sa tapat ng Mamre (na siyang Hebron) sa lupain ng Canaan.

20 At ang parang at ang yungib na naroroon, ay pinagtibay kay Abraham ng mga anak ni Heth, na pag-aaring libingan niya.

   

Aus Swedenborgs Werken

 

Arcana Coelestia #2904

studieren Sie diesen Abschnitt

  
/ 10837  
  

2904. The lives of Sarah were. That this signifies the times and states of the church as to the truths Divine that preceded, is evident from the signification here of “lives;” and from the representation of “Sarah.” “Lives,” here, because they regard age and its periods, namely, infancy, youth, adult age, and old age, signify states, as do all times in general (see n. 2625, 2788, 2837); and because the following verses treat of the church, therefore “lives” signify the times and states of the church. That “Sarah” is truth Divine, may be seen above (n. 1468, 1901, 2063, 2172, 2173, 2198, 2507); from which it follows that by “the lives of Sarah were,” in the internal sense are here signified the times and states of the church as to the truths Divine which preceded.

[2] That Sarah, while alive as Abraham’s wife, represented the Lord’s Divine Truth conjoined with His Divine Good, may be seen from the places above cited; and because the Lord’s Divine Truth was represented by her, so also the truth Divine of the church is signified; for in the church there is no other truth than that which is the Lord’s. Truth which is not from Him is not truth; as is also evident from the Word and from the doctrine of faith derived from it. It is evident from the Word, in John:

A man can receive nothing, except it be given him from heaven (John 3:27).

Without Me ye can do nothing (John 15:5).

And the same is evident from the doctrine of faith, in that the all of faith, that is, all truth, is from the Lord.

[3] All and each of the representatives and significatives in the Word, in the highest sense regard the Lord; hence is the very life of the Word; and as they regard the Lord, they regard His kingdom also, for the Lord is the all in His kingdom; the Divine things which are from the Lord in His kingdom make the kingdom. Therefore insofar as an angel, spirit, or man receives good and truth from the Lord, and believes that it is from the Lord, so far he is in His kingdom; but insofar as he does not receive and does not believe that it is from the Lord, so far he is not in His kingdom. Thus the Divine things that are from the Lord make His kingdom, or heaven; and this is what is meant by the Lord being the all in His kingdom.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for the permission to use this translation.