Die Bibel

 

Genesis 19

Lernen

   

1 At nagsidating ang dalawang anghel sa Sodoma, nang nagtatakip silim; at si Lot ay nakaupo sa pintuang-bayan ng Sodoma: at sila'y nakita ni Lot, at nagtindig upang salubungin sila; at iniyukod ang mukha sa lupa;

2 At nagsabi, Ngayon nga mga panginoon ko, ipinamamanhik ko sa inyo na kayo'y magsiliko at magsipasok sa bahay ng inyong lingkod, at kayo'y matira sa buong magdamag, at maghugas ng inyong mga paa, at sa madaling araw ay magsipagbangon kayo at magpatuloy ng inyong paglakad. At kanilang sinabi, Hindi, kundi sa langsangan mananahan kami sa buong magdamag.

3 At kaniyang pinakapilit sila; at sila'y nagsiliko, at nagsipasok sa kaniyang bahay; at sila'y kaniyang pinaghandaan, at ipinagluto ng mga tinapay na walang levadura, at nagsikain.

4 Datapuwa't bago nagsihiga, ang bahay ay kinulong ng mga tao sa bayan sa makatuwid baga'y ng mga tao sa Sodoma, na mga binata at gayon din ng mga matanda ng buong bayan sa buong palibot;

5 At kanilang tinawagan si Lot, at sinabi sa kaniya, Saan nangaroon ang mga lalaking dumating sa iyo ng gabing ito? ilabas mo sila sa amin upang kilalanin namin sila.

6 At nilabas sila ni Lot sa pintuan, at isinara ang pinto sa likuran niya.

7 At sinabi niya, Ipinamamanhik ko sa inyo, mga kapatid ko, na huwag kayong gumawa ng ganiyang kasamaan.

8 Narito, ngayon, may dalawa akong anak na babae, na hindi nakakilala ng lalake; ipinamamanhik ko sa inyo, na sila'y aking ilalabas sa inyo, at gawin ninyo sa kanila ang magalingin ninyo sa inyong paningin: huwag lamang ninyong gawan ng anoman ang mga lalaking ito; yamang sila'y nangasa silong ng aking bubungan.

9 At sinabi nila, Umurong ka! At sinabi pa nila, Ang taong ito'y naparito upang makipamayan, at ibig niyang maging hukom: ngayon nga'y gagawan ka namin ng lalong masama kay sa kanila. At kanilang ipinagtulakan ang lalaking si Lot, at nagsilapit upang sirain ang pintuan.

10 Datapuwa't iniunat ng mga lalake ang kanilang kamay at binatak si Lot sa loob ng bahay at kanilang sinarhan ang pintuan.

11 At ang mga taong nangasa pintuan ng bahay ay mga pinagbulag nila, ang munti't malaki: ano pa't sila'y nangayamot sa paghahanap ng pintuan.

12 At sinabi ng mga lalake kay Lot, Mayroon ka pa ritong kamaganakan? Ang iyong mga manugang, at ang iyong mga anak na lalake at babae, at ang lahat ng iyong tinatangkilik sa bayan: ay ipagaalis mo sa dakong ito:

13 Sapagka't aming lilipulin ang dakong ito dahil sa napakalakas ang kanilang sigaw sa harap ng Panginoon; at kami ay sinugo ng Panginoon upang aming lipulin.

14 At si Lot ay lumabas, at pinagsabihan niya ang kaniyang mga manugang na nagasawa sa kaniyang mga anak na babae, at sinabi, Magtindig kayo, magsialis kayo sa dakong ito; sapagka't gugunawin ng Panginoon ang bayan. Datapuwa't ang akala ng kaniyang mga manugang ay nagbibiro siya.

15 At nang umumaga ay pinapagmadali ng mga anghel si Lot, na sinasabi, Magbangon ka, ipagsama mo ang iyong asawa at ang iyong dalawang anak na babae na narito, baka pati ikaw ay madamay sa parusa sa bayan.

16 Datapuwa't siya'y nagluluwat; at hinawakan ng mga lalake ang kaniyang kamay, at ang kamay ng kaniyang asawa, at ang kamay ng kaniyang dalawang anak na babae; sa habag sa kaniya ng Panginoon: at siya'y kanilang inilabas, at siya'y kanilang inilagay sa labas ng bayan.

17 At nangyari, na nang sila'y mailabas na nila, ay sinabi, Itakas mo ang iyong buhay; huwag kang lumingon o huminto man sa buong kapatagan; tumakas ka hanggang sa bundok, baka ikaw ay mamatay.

18 At sinabi sa kanila ni Lot, Huwag ganiyan, panginoon ko:

19 Narito, ngayo't ang lingkod mo ay nakasumpong ng biyaya sa iyong paningin, at pinakalaki mo ang iyong awang ipinakita sa akin sa pagliligtas ng aking buhay; at ako'y di makatatakas sa bundok, baka ako'y abutan ng sama, at ako'y mamatay.

20 Narito, ang bayang ito ay malapit takasan at maliit: Oh tulutan mong tumakas ako roon, (di ba yao'y maliit?) at mabubuhay ako.

21 At sinabi sa kaniya, Narito, sa bagay mang ito ay pinayagan din kita, na hindi ko gugunawin ang bayang iyong sinalita.

22 Magmadali ka, tumakas ka roon; sapagka't wala akong magagawa hanggang sa dumating ka roon. Kaya't ang pangalang itinawag sa bayang yaon ay Zoar.

23 Ang araw ay nakalitaw na sa lupa nang dumating si Lot sa Zoar.

24 Nang magkagayo'y nagpaulan ang Panginoon sa Sodoma at Gomorra ng azufre at apoy mula sa Panginoon na buhat sa langit;

25 At ginunaw niya ang mga bayang yaon, at ang buong Kapatagan at ang lahat ng nangananahan sa mga bayang yaon, at ang tumutubo sa lupang yaon.

26 Datapuwa't ang asawa ni Lot ay lumingon sa likuran ni Lot, at naging haliging asin.

27 At si Abraham ay sumampang maaga ng kinaumagahan sa dakong kinatayuan niya sa harap ng Panginoon.

28 At siya'y tumingin sa dakong Sodoma at Gomorra, at sa buong lupain ng Kapatagan, at tumanaw, at narito, ang usok ng lupain ay napaiilanglang na parang usok ng isang hurno.

29 At nangyari, na nang gunawin ng Dios ang mga bayan ng Kapatagan, na naalaala ng Dios si Abraham, at pinalabas si Lot, mula sa gitna ng pinaggunawan, nang gunawin ang mga bayan na kinatitirahan ni Lot.

30 At sumampa si Lot mula sa Zoar at tumira sa bundok, at ang kaniyang dalawang anak na babae na kasama niya; sapagka't siya'y natakot na tumira sa Zoar: at siya'y tumira sa isang yungib, siya at ang kaniyang dalawang anak na babae.

31 At sinabi ng panganay sa bunso: Ang ating ama ay matanda, at walang lalake sa lupa na sumiping sa atin, ayon sa ugali ng sangkalupaan:

32 Halika, painumin natin ng alak ang ating ama, at tayo'y sumiping sa kaniya; upang mapalagi natin ang binhi ng ating ama.

33 At pinainom nila ng alak ang kanilang ama ng gabing yaon: at pumasok ang panganay at sumiping sa kaniyang ama; at hindi naalaman, ng ama nang siya'y mahiga ni nang siya'y magbangon.

34 At nangyari nang kinabukasan, na sinabi ng panganay sa bunso. Narito, ako'y sumiping kagabi sa aking ama; painumin din natin ng alak sa gabing ito; at pumasok ka, at sumiping ka sa kaniya; upang mapalagi natin ang binhi ng ating ama.

35 At pinainom din nila ng alak ang kanilang ama ng gabing yaon: at nagtindig ang bunso, at sumiping sa ama; at hindi naalaman ng ama nang siya'y mahiga, ni nang siya'y magbangon.

36 Sa ganito'y kapuwa nagdalangtao ang mga anak ni Lot sa pamamagitan ng kanilang ama.

37 At nanganak ang panganay ng isang lalake, at tinawag ang kaniyang ngalang Moab: na siya ngang ama ng mga Moabita, hanggang sa araw na ito.

38 At ang bunso ay nanganak din ng isang lalake, at tinawag ang kaniyang pangalang Ben-ammi: na siya ngang ama ng mga anak ni Ammon, hanggang ngayon.

   

Aus Swedenborgs Werken

 

Arcana Coelestia #2336

studieren Sie diesen Abschnitt

  
/ 10837  
  

2336. That a “street” signifies truth, may be seen from many passages in the Word, as in John, where the New Jerusalem is treated of:

The twelve gates were twelve pearls, every gate was one pearl; and the street of the city was pure gold, as it were transparent glass (Revelation 21:21).

[2] The “New Jerusalem” is the Lord’s kingdom, which, being described as to good and truth, is described by “walls,” “gates,” and “streets.” By the “streets” are meant all things of truth which lead to good, or all things of faith which lead to love and charity; and because truths then become of good, thus transparent from good, the street is said to be “gold, as it were transparent glass.” Again:

In the midst of the street of it and of the river, on this side and on that, was the tree of life, bearing twelve fruits (Revelation 22:2),

where also the New Jerusalem or the Lord’s kingdom is treated of. The “midst of the street” denotes the truth of faith, by means of which comes good, and which afterwards comes from good; the “twelve fruits” are what are called the fruits of faith; for “twelve” signifies all the things of faith (as shown above, n. 577, 2089, 2129-2130).

[3] In Daniel:

Know and perceive that from the going forth of the word to restore and to build Jerusalem, even unto Messiah the Leader, shall be seven weeks, and sixty and two weeks, and it shall be restored and built with street and moat (Daniel 9:25),

where the Lord’s advent is treated of; “it shall be restored with street and moat,” denotes that there will then be what is true and good. That Jerusalem was not then restored and built is well known; and that it is not to be restored and built anew everyone may also know provided he does not keep his ideas fixed on a worldly kingdom, but on the heavenly kingdom that is meant by “Jerusalem” in the internal sense.

[4] In Luke:

The master of the house said to his servant, Go out quickly into the streets and lanes of the city, and bring in hither the poor, the maimed, the lame, and the blind (Luke 14:21).

They who remain in the sense of the letter apprehend from this nothing else than that the servant should go everywhere, and that this is signified by the “streets and lanes;” and that he should bring in everybody, and that this is signified by the “poor, maimed, lame, and blind.” But each of these words contains deep secrets within it, for they are the Lord’s words. That he should “go into the streets and lanes,” signifies that he should seek everywhere for some genuine truth, or truth which shines from good, or through which good shines. That he should “bring in the poor, the maimed, the lame, and the blind,” signifies such as were so called in the Ancient Church and were such as to the faith, but were in the life of good, who should thus be informed about the Lord’s kingdom-thus the nations which were not yet instructed.

[5] As “streets” signified truths, it was a representative rite among the Jews to teach in the streets (as appears in Matthew 6:2, 5, and in Luke 13:26-27). In the Prophets, “streets,” wherever named, signify in the internal sense either truths, or things contrary to truths, as in Isaiah:

Judgment is cast away backward, and righteousness standeth afar off; for truth hath stumbled in the street, and uprightness cannot enter (Isaiah 59:14).

Again:

Thy sons have fainted, and have lain at the head of all the streets (Isaiah 51:20).

In Jeremiah:

Death is come up into our windows, it is entered into our palaces, to cut off the child from the street, the young men from the roads (Jeremiah 9:21).

[6] In Ezekiel:

Nebuchadnezzar shall tread down all thy streets with the hoofs of his horses (Ezekiel 26:11),

speaking of Tyre, by which are signified the knowledges of truth (n. 1201); the “hoofs of the horses” denote the memory-knowledges that pervert truth.

In Nahum:

The chariots rave in the streets, they run to and fro in the roads (Nah. 2:4).

The “chariots” denote the doctrine of truth, which is said to “rave in the streets,” when falsity is in the place of truth.

In Zechariah:

There shall yet old men and old women dwell in the streets of Jerusalem, and the streets of the city shall be full of boys and girls, playing in the streets (Zech. 8:4-5),

speaking of the affections of truth, and the consequent gladnesses and joys. (Besides other places, as Isaiah 24:11; Jeremiah 5:1; 7:34; 49:26; Lam. 2:11, 19; 4:8, 14; Zeph. 3:6).

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for the permission to use this translation.