Die Bibel

 

Genesis 18

Lernen

   

1 At napakita ang Panginoon sa kaniya sa mga punong encina ni Mamre, habang siya'y nakaupo sa pintuan ng tolda, ng kainitan ng araw.

2 At itiningin ang kaniyang mga mata at nagmalas, at, narito't tatlong lalake ay nakatayo sa tabi niya: at pagkakita niya sa kanila, ay tinakbo niya upang sila'y salubungin mula sa pintuan ng tolda, at yumukod siya sa lupa.

3 At nagsabi, Panginoon ko, kung ngayo'y nakasumpong ako ng biyaya sa iyong paningin, ay ipinamamanhik ko sa iyo, na huwag mong lagpasan ang iyong lingkod.

4 Itulot mong dalhan kayo rito ng kaunting tubig, at maghugas kayo ng inyong mga paa, at mangagpahinga kayo sa lilim ng kahoy.

5 At magdadala ako ng isang subong tinapay at inyong palakasin ang inyong puso; at pagkatapos ay magsisipagtuloy kayo: yamang kayo'y naparito sa inyong lingkod, At nagsipagsabi, Mangyari ang ayon sa iyong sinabi.

6 At si Abraham ay nagmadaling napasa tolda ni Sara, at sinabi, Maghanda ka agad ng tatlong takal ng mainam na harina, iyong tapayin at gawin mong mga munting tinapay.

7 At tumakbo si Abraham sa bakahan at nagdala ng isang bata at mabuting guya, at ibinigay sa alipin; at siya'y nagmadali, upang lutuin.

8 At siya'y kumuha ng mantekilla, at ng gatas, at ng guyang niluto niya, at inihain sa harapan nila; at siya'y tumayo sa siping nila sa lilim ng punong kahoy; at sila'y nagsikain.

9 At sinabi nila sa kaniya, Saan naroon si Sara na iyong asawa? At sinabi niya Narito, nasa tolda.

10 At sinabi niya, Walang salang di ako babalik sa iyo sa ganitong panahon ng taong darating; at narito't si Sara na iyong asawa ay magkakaanak ng isang lalake. At narinig ni Sara sa pintuan ng tolda, na nasa likod niya.

11 Si Abraham at si Sara nga'y matatanda na, at lipas na sa panahon; at tinigilan na si Sara ng kaugalian ng mga babae.

12 At nagtawa si Sara sa kaniyang sarili, na sinasabi, Pagkatapos na ako'y tumanda ay magtatamo ako ng kaligayahan, at matanda na rin pati ng panginoon ko?

13 At sinabi ng Panginoon kay Abraham, Bakit tumawa si Sara, na sinasabi, Tunay kayang ako'y manganganak, na matanda na ako?

14 May anomang bagay kayang napakahirap sa Panginoon? Sa tadhanang panahon ay babalik ako sa iyo, sa taong darating, at si Sara ay magkakaanak ng isang lalake.

15 Nang magkagayo'y nagkaila si Sara, na sinasabi, Hindi ako tumawa, sapagka't siya'y natakot. Nguni't sinabi niya, Hindi gayon; kundi ikaw ay tumawa.

16 At nangagtindig doon ang mga lalake, at nangagsitingin sa dakong Sodoma; at sinamahan sila ni Abraham, upang ihatid sila sa daan.

17 At sinabi ng Panginoon, Ililihim ko ba kay Abraham ang aking gagawin;

18 Dangang si Abraham ay tunay na magiging isang bansang malaki at matibay, at pagpapalain sa kaniya ang lahat ng bansa sa lupa?

19 Sapagka't siya'y aking kinilala, upang siya'y magutos sa kaniyang mga anak at sa kaniyang sangbahayan pagkamatay niya, na maingatan nila ang daan ng Panginoon, na gumawa ng kabanalan, at kahatulan; upang padatnin ng Panginoon, kay Abraham ang kaniyang ipinangako tungkol sa kaniya.

20 At sinabi ng Panginoon, Sapagka't ang sigaw ng Sodoma at Gomorra ay malakas, at sapagka't ang kasalanan nila ay napakalubha;

21 Ay bababa ako ngayon at titingnan ko kung ginawa nga ang ayon sa sigaw na dumarating hanggang sa akin; at kung hindi ay aking malalaman.

22 At ang mga lalake ay nagsilayo roon at nagsitungo sa Sodoma datapuwa't si Abraham ay nakatayo pa sa harapan ng Panginoon.

23 At lumapit si Abraham, at nagsabi, Ang mga banal ba ay iyong lilipuling kasama ng mga masama?

24 Kung sakaling may limang pung banal sa loob ng bayan: lilipulin mo ba, at di mo patatawarin ang dakong yaon, alangalang sa limang pung banal na nasa loob niyaon?

25 Malayo nawa sa iyo ang paggawa ng ganito, na ang banal ay iyong pataying kasama ng masama, anopa't ang banal ay mapara sa masama; malayo nawa ito sa iyo: di ba gagawa ng matuwid ang Hukom ng buong lupa?

26 At sinabi ng Panginoon, Kung makasumpong ako sa Sodoma ng limang pung banal sa loob ng bayan, patatawarin ko ang buong dakong yaon, alangalang sa kanila.

27 At sumagot si Abraham, at nagsabi, Narito, ngayo'y nangahas akong magsalita sa Panginoon, akong alabok at abo lamang:

28 Kung sakaling magkukulang ng lima sa limang pung banal: lilipulin mo ba, dahil sa limang kulang, ang buong bayan? At sinabi niya, Hindi ko lilipulin kung makasumpong ako roon ng apat na pu't lima.

29 At siya'y muling nagsalita pa sa kaniya, at nagsabi, Marahil ay may masusumpungang apat na pu. At sinabi niya, Hindi ko gagawin, alangalang sa apat na pu.

30 At sinabi niya, Oh huwag magalit ang Panginoon, at ako'y magsasalita: kung sakaling may masusumpungan doong tatlong pu. At sinabi niya, Hindi ko gagawin kung makakasumpong ako roon ng tatlong pu.

31 At kaniyang sinabi, Narito ngayon, ako'y nangahas na magsalita sa Panginoon: kung sakaling may masusumpungan doong dalawang pu. At sinabi niya, Hindi ko lilipulin, alangalang sa dalawang pu.

32 At sinabi niya, Oh huwag magalit ang Panginoon at magsasalita na lamang akong minsan: kung sakaling may masusumpungan doong sangpu: at sinabi niya, Hindi ko lilipulin, alangalang sa sangpu.

33 At ang Panginoon ay nagpatuloy, pagkatapos na makipagusap kay Abraham: at si Abraham ay nagbalik sa kaniyang dako.

   

Aus Swedenborgs Werken

 

Arcana Coelestia #2136

studieren Sie diesen Abschnitt

  
/ 10837  
  

2136. Genesis 18

1. And Jehovah appeared to him in the oak-groves of Mamre, and he was sitting at the tent door, as the day was getting warmer.

2. And he lifted up his eyes and saw, and behold, three men standing over him. And he saw, and ran from the tent door to meet them, and bowed down towards the ground. 1

3. And he said, My Lord, if now I have found grace in your eyes, do not, I beg of you, pass from over your servant.

4. Let now a little water be taken, and [all of you] wash your feet, and recline under the tree.

5. And I will take a piece a bread, that you may refresh yourselves; 2 after that you may pass on, for this is why you have passed over to your servant. And they said, Do as you have spoken.

6. And Abraham hastened towards the tent to Sarah, and said, Take quickly three measures of meal of fine flour, knead it, and make cakes.

7. And Abraham ran to the herd and took a young bull, 3 tender and good, and gave it to the servant, and he hastened to make it ready.

8. And he took butter and milk, and the young bull, 3 which he made ready, and set it before them. And he stood before them under the tree, and they ate.

9. And they said to him, Where is Sarah your wife? And he said, Behold, in the tent.

10. And he said, I will certainly return to you about this time next year, 4 and behold, Sarah your wife will have a son. And Sarah heard it at the tent door, and this was behind him.

11. And Abraham and Sarah were old, well advanced in years; 5 and it had ceased to be with Sarah in the way it is with women.

12. And Sarah laughed within herself, saying, After I have grown old, shall I have this pleasure, and my lord being old?

13. And Jehovah said to Abraham, Why did Sarah laugh, saying, Shall I really, in truth, bear a child, and I have grown old?

14. Will anything be too wonderful for Jehovah? At the set time I will return to you, about this time next year, 4 and Sarah will have a son.

15. And Sarah denied it, saying, I did not laugh; for she was afraid. And He said, No, but you did laugh.

16. And the men rose up from there and looked towards the face of Sodom; and Abraham went with them, to send them on their way.

17. And Jehovah said, Shall I hide from Abraham that which I am doing?

18. And Abraham will certainly become a great and numerous nation, and in him all the nations of the earth will be blessed.

19. For I know him that he will command his sons, and his house after him, and they will keep the way of Jehovah to do righteousness and judgement, in order that Jehovah may bring upon Abraham that which He has spoken concerning him.

20. And Jehovah said, The cry of Sodom and Gomorrah has become great, and their sin has become extremely grave.

21. I will go down now, and I will see whether they have brought it to a close according to the cry of it which has come to Me; and if not, I will know.

22. And the men looked from there and went towards Sodom; and Abraham still stood before Jehovah.

23. And Abraham drew near and said, Will You also destroy the righteous and the wicked?

24. Perhaps there may be fifty righteous persons in the midst of the city. Will You also destroy and not spare the place for the sake of the fifty righteous persons who are in the midst of it?

25. Far be it from You to do such a thing as to make the righteous die with the wicked, so that the righteous will be as the wicked; far be it from You; will not the Judge of the whole earth execute judgement?

26. And Jehovah said, If I find in Sodom fifty righteous persons in the midst of the city, I will spare the whole place for their sakes.

27. And Abraham answered and said, Behold now, I have undertaken to speak to my Lord, and I am [but] dust and ashes.

28. Perhaps the fifty righteous persons will lack five; will You for five destroy the whole city? And he said, I will not destroy it if I find forty five there.

29. And he spoke to Him yet again, and said, Perhaps forty will be found there. And He said, I will not do it for the sake of the forty.

30. And he said, Let not now my Lord be incensed and I will speak; perhaps thirty will be found there. And He said, I will not do it if I find thirty there.

31. And he said, Behold now, I have undertaken to speak to my Lord; perhaps twenty will be found there. And He said, I will not destroy it for the sake of the twenty.

32. And he said, Let not now my Lord be incensed, and I will speak just once more; perhaps ten will be found there. And He said, I will not destroy it for the sake of the ten.

33. And Jehovah departed, when He had finished speaking to Abraham; and Abraham returned to his place.

CONTENTS

First, this chapter deals here with the state of the Lord's perception within the Human, and of the communication at that time with the Divine before the perfect union existed of His Human Essence with the Divine Essence, which state is also what the Lord is referring to when He says,

Nobody has ever seen God; the only begotten Son who is in the bosom of the Father, He has made Him known. John 1:18.

Fußnoten:

1. literally, earth or land

2. literally, and support your heart

3. literally, a son of an ox

4. literally,. near this time of life

5. literally, entering into days

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.