Die Bibel

 

Genesis 17

Lernen

   

1 At nang si Abram ay may siyam na pu't siyam na taon, ay napakita ang Panginoon kay Abram, at sa kaniya'y nagsabi, Ako ang Dios na Makapangyarihan sa lahat lumakad ka sa harapan ko, at magpakasakdal ka.

2 At ako'y makikipagtipan sa iyo at ikaw ay aking pararamihing mainam.

3 At nagpatirapa si Abram: at ang Dios ay nakipagusap sa kaniya, na sinasabi,

4 Tungkol sa akin, narito, ang aking tipan ay sumasaiyo, at ikaw ang magiging ama ng maraming bansa.

5 At hindi na tatawagin ang pangalan mong Abram, kundi Abraham ang magiging iyong pangalan; sapagka't ikaw ay ginawa kong ama ng maraming bansa.

6 At ikaw ay aking gagawing totoong palaanakin at papanggagalingin ko sa iyo ang mga bansa; at magbubuhat sa iyo ang mga hari.

7 At aking papagtitibayin ang aking tipan sa iyo at sa iyong binhi pagkamatay mo sa buong kalahian nila, na tipang walang hanggan, na ako'y magiging iyong Dios, at ng iyong binhi, pagkamatay mo.

8 At ibibigay ko sa iyo, at sa iyong binhi, pagkamatay mo, ang lupaing iyong mga pinaglakbayan, ang buong lupain ng Canaan, na pag-aaring walang hanggan at ako ang magiging Dios nila.

9 At sinabi pa ng Dios kay Abraham, At tungkol sa iyo, iingatan mo ang aking tipan, iingatan mo at ng iyong binhi pagkamatay mo, sa buong kalahian nila.

10 Ito ang aking tipan na inyong iingatan sa akin at sa inyo, at ng iyong binhi, pagkamatay mo; tutuliin ang bawa't lalake sa inyo.

11 At kayo'y tutuliin sa laman ng inyong balat ng masama; at ito ang magiging tanda ng aking tipan sa inyo.

12 At ang may walong araw ay tutuliin sa inyo, ang bawa't lalake sa buong kalahian ninyo; ang ipinanganak sa bahay, o ang binili ng salapi sa sinomang taga ibang lupa na hindi sa iyong lahi.

13 Ang ipinanganak sa bahay at ang binili ng iyong salapi, ay dapat tuliin: at ang aking tipan ay sasa iyong laman na pinakatipang walang hanggan.

14 At ang lalaking hindi tuli, na hindi tinuli ang laman ng kaniyang balat ng masama, ang taong yaon ay mahihiwalay sa kaniyang bayan; sinira niya ang aking tipan.

15 At sinabi ng Dios kay Abraham, Tungkol kay Sarai na iyong asawa, ay huwag mo nang tatawagin ang kaniyang pangalang Sarai, kundi Sara ang magiging kaniyang pangalan.

16 At akin siyang pagpapalain, at saka sa kaniya'y bibigyan kita ng anak: oo, siya'y aking pagpapalain, at magiging ina ng mga bansa; ang mga hari ng mga bayan ay magmumula sa kaniya.

17 Nang magkagayo'y nagpatirapa si Abraham, at nagtawa, at nasabi sa kaniyang sarili, Magkakaanak kaya siya na may isang daang taon na? at manganak pa kaya si Sara na may siyam na pung taon na?

18 At sinabi ni Abraham sa Dios, Kahimanawari, si Ismael ay mabuhay sa harapan mo!

19 At sinabi ng Dios, Hindi, kundi ang iyong asawang si Sara ay magkakaanak sa iyo; at tatawagin mo ang kaniyang ngalang Isaac; at aking pagtitibayin ang aking tipan sa kaniya ng pinakatipang walang hanggan, sa kaniyang lahi pagkamatay niya.

20 At tungkol kay Ismael, ay dininig din kita. Narito't aking pinagpala siya, at siya'y aking papagaanakin ng marami, at siya'y aking pararamihin ng di kawasa; labing dalawang prinsipe ang kaniyang magiging anak, at siya'y gagawin kong malaking bansa.

21 Nguni't ang aking tipan ay pagtitibayin ko kay Isaac na iaanak sa iyo ni Sara, sa tadhanang araw, sa taong darating.

22 At nang matapos na makipagusap sa kaniya, ay napaitaas ang Dios mula sa piling ni Abraham.

23 At ipinagsama ni Abraham si Ismael, na kaniyang anak, at ang lahat na ipinanganak sa kaniyang bahay, at ang lahat ng binili niya ng kaniyang salapi, ang lahat ng lalake sa mga lalaking kasangbahay ni Abraham, at tinuli ang laman ng kanilang balat ng masama ng araw ding yaon, ayon sa sinabi ng Dios sa kaniya.

24 At si Abraham ay may siyam na pu't siyam na taon, nang tuliin ang laman ng kaniyang balat ng masama.

25 At si Ismael ay may labing tatlong taon, nang tuliin ang laman ng kaniyang balat ng masama.

26 Nang araw ding yaon tinuli si Abraham, at si Ismael na kaniyang anak.

27 At lahat ng lalaking kasangbahay niya, maging ang mga ipinanganak sa bahay, at ang mga binili ng salapi sa taga ibang lupain, ay pinagtuling kasama niya.

   

Aus Swedenborgs Werken

 

Arcana Coelestia #2093

studieren Sie diesen Abschnitt

  
/ 10837  
  

2093. Whom Sarah shall bear unto thee. That this signifies the Divine truth conjoined with the Divine good, from which it will come forth, is evident from the representation of “Sarah,” as being the Divine truth (spoken of before, n. 2063, 2081); and from the representation of “Abraham,” as being the Divine good (treated of, n. 2063, and in several other places).

[2] How the Lord’s first rational was conceived and born, has been stated in the foregoing chapter, where “Ishmael” is treated of, by whom that rational was represented. But here, and also in the following chapter, that rational is treated of which was made Divine by the Lord, and this by the conjunction, as by marriage, of the Divine good with the Divine truth. The first rational cannot be conceived otherwise than by the influx of the internal man into the affection of memory-knowledges in the external man; nor can it be born otherwise than from the affection of memory-knowledges, which was represented by Hagar, Sarah’s handmaid (as shown in the preceding chapter, n. 1896, 1902, 1910, etc.).

[3] But the second or Divine rational is not conceived and born in this way, but by means of the conjunction of the truth of the internal man with the good of the same, and the influx thence derived. With the Lord this was effected of His own proper power from the Divine itself, that is, from Jehovah. As has been repeatedly stated above, His internal man was Jehovah; and the good itself that was represented by Abraham belonged to His internal man, as also did the truth itself that was represented by Sarah, and therefore both were Divine. From this source therefore was the Lord’s Divine rational conceived and born; and in fact from the influx of the good into the truth, and thus by means of the truth; for the chief characteristic of the rational is truth (as before said, n. 2072). On this account it is here said, “whom Sarah shall bear unto thee,” which signifies Divine truth conjoined with Good, from which that Divine rational will come forth; and above (at verse 17) it was said that Sarah was a “daughter of ninety years,” which signifies that the truth conjoined with good shall do this.

[4] With every man whatever because he has been created in the likeness and image of God, the like, but not the equal of this takes place, that is to say, his first rational is also conceived and born by means of the influx of his internal man into the life of the affection of memory-knowledges in his external man; but his second rational, from the influx of the good and truth from the Lord through his internal man. This second rational he receives from the Lord when he is being regenerated, for he then perceives in his rational what the good and the truth of faith are. In man the internal man is above his rational, and is the Lord’s (see n. 1889, 1940).

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for the permission to use this translation.