Die Bibel

 

Genesis 16

Lernen

   

1 Si Sarai nga na asawa ni Abram ay hindi nagkaanak sa kaniya; at siya'y may isang alilang babae na taga Egipto, na nagngangalang Agar.

2 At sinabi ni Sarai kay Abram, Narito, ngayon, ako'y hinadlangan ng Panginoon na ako'y magkaanak; ipinamamanhik ko sa iyong sumiping ka sa aking alilang babae; marahil ay magkakaanak ako sa pamamagitan niya. At dininig ni Abram ang sabi ni Sarai.

3 At kinuha ni Sarai na asawa ni Abram, si Agar na taga Egipto, na kaniyang alila, pagkaraan ng sangpung taon na makatahan si Abram sa lupain ng Canaan, at ibinigay kay Abram na kaniyang asawa upang maging asawa niya.

4 At siya'y sumiping kay Agar, at naglihi: at nang makita niyang siya'y naglihi, ay niwalang halaga niya ang kaniyang panginoong babae sa kaniyang paningin.

5 At sinabi ni Sarai kay Abram, Ang aking pagkaapi ay sumaiyo: idinulot ko ang aking alila sa iyong sinapupunan; at nang makita niyang siya'y naglihi, ay niwalan akong kabuluhan sa kaniyang paningin: ang Panginoon ang humatol sa akin at sa iyo.

6 Datapuwa't sinabi ni Abram kay Sarai, Narito, ang iyong alila ay nasa iyong kamay; gawin mo sa kaniya ang iyong minamagaling sa iyong paningin. At dinuwahagi siya ni Sarai, at si Agar ay tumakas mula sa kaniyang harap.

7 At nasumpungan siya ng anghel ng Panginoon sa tabi ng isang bukal ng tubig sa ilang, sa bukal na nasa daang patungo sa Shur.

8 At sinabi, Agar, alila ni Sarai, saan ka nanggaling? at saan ka paroroon? at kaniyang sinabi, Ako'y tumatakas mula sa harap ni Sarai na aking panginoon.

9 At sinabi sa kaniya ng anghel ng Panginoon, Magbalik ka sa iyong panginoon, at pahinuhod ka sa kaniyang mga kamay.

10 At sinabi sa kaniya ng anghel ng Panginoon, Pararamihin kong mainam ang iyong binhi, na hindi mabibilang dahil sa karamihan.

11 At sinabi sa kaniya ng anghel ng Panginoon, Narito't ikaw ay nagdadalang-tao at ikaw ay manganganak ng isang lalake; at ang itatawag mo sa kaniyang ngalan ay Ismael, sapagka't diningig ng Panginoon ang iyong kadalamhatian.

12 At siya'y magiging parang asnong bundok sa gitna ng mga tao; ang kaniyang kamay ay magiging laban sa lahat, at ang kamay ng lahat ay laban sa kaniya; at siya'y tatahan sa harap ng lahat niyang mga kapatid.

13 At kaniyang tinawagan ang ngalan ng Panginoon na nagsalita sa kaniya, Ikaw ay Dios na nakakakita: sapagka't sinabi niya, Namasdan ko rin ba rito ang likuran niyaong nakakakita sa akin?

14 Kaya't nginalanan ang balong yaon Balon ng Nabubuhay na nakakakita sa akin; narito't ito'y nasa pagitan ng Cades at Bered.

15 At nanganak si Agar ng isang lalake kay Abram at ang itinawag ni Abram, na pangalan sa kaniyang anak na ipinanganak ni Agar, ay Ismael.

16 At si Abram ay may walong pu't anim na taon nang ipanganak si Ismael ni Agar kay Abram.

   

Aus Swedenborgs Werken

 

Arcana Coelestia #1953

studieren Sie diesen Abschnitt

  
/ 10837  
  

1953. And she called the name of Jehovah who was speaking unto her. That this signifies the state of the Lord’s interior man when it thought about these things, is evident from what precedes and what follows, and also from the signification of “calling a name,” which is to know what is the quality (explained before, n. 144, 145, 1754). This state is described in regard to its quality, or the state in which the Lord was when He thus thought about the rational. The rational could not think this, but the interior or higher man could (spoken of before, n. 1926). For the rational can by no means think about itself in regard to its quality, for nothing can look into itself; but it must be something more internal or higher that thinks about it, for this can look into it. For example: the ear cannot know, and still less perceive the speech that it receives into itself: this is done by a more interior hearing. The ear merely discerns articulate sounds or words: it is the interior hearing that apprehends what is said, and then it is an interior sight or mental view that perceives it, and in this way there is through the hearing a perception of the meaning of the speech. The case is similar with the things of sight: the first ideas received from the objects of sight are material, as they are also called; but there is a sight still more interior that views the objects mentally, and thereby thinks. And such is the case with man’s rational. The rational can by no means look into itself, still less explore its own quality: there must be something more internal that does this; and therefore when a man is able to do it-that is, perceive anything false in his rational, or any truth that shines there, and especially if he is able to perceive anything that is battling and overcoming-he may know that his ability to do this comes from the Lord’s influx through the internal man. The Lord’s interior man, spoken of above (n. 1926) and meant here, was that which had been conjoined with His internal man, which was Jehovah, and was therefore far above that rational. From that interior man, as in celestial light, He saw and perceived of what quality the rational would become if it were in truth alone, and not in good.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for the permission to use this translation.