Die Bibel

 

Genesis 16

Lernen

   

1 Si Sarai nga na asawa ni Abram ay hindi nagkaanak sa kaniya; at siya'y may isang alilang babae na taga Egipto, na nagngangalang Agar.

2 At sinabi ni Sarai kay Abram, Narito, ngayon, ako'y hinadlangan ng Panginoon na ako'y magkaanak; ipinamamanhik ko sa iyong sumiping ka sa aking alilang babae; marahil ay magkakaanak ako sa pamamagitan niya. At dininig ni Abram ang sabi ni Sarai.

3 At kinuha ni Sarai na asawa ni Abram, si Agar na taga Egipto, na kaniyang alila, pagkaraan ng sangpung taon na makatahan si Abram sa lupain ng Canaan, at ibinigay kay Abram na kaniyang asawa upang maging asawa niya.

4 At siya'y sumiping kay Agar, at naglihi: at nang makita niyang siya'y naglihi, ay niwalang halaga niya ang kaniyang panginoong babae sa kaniyang paningin.

5 At sinabi ni Sarai kay Abram, Ang aking pagkaapi ay sumaiyo: idinulot ko ang aking alila sa iyong sinapupunan; at nang makita niyang siya'y naglihi, ay niwalan akong kabuluhan sa kaniyang paningin: ang Panginoon ang humatol sa akin at sa iyo.

6 Datapuwa't sinabi ni Abram kay Sarai, Narito, ang iyong alila ay nasa iyong kamay; gawin mo sa kaniya ang iyong minamagaling sa iyong paningin. At dinuwahagi siya ni Sarai, at si Agar ay tumakas mula sa kaniyang harap.

7 At nasumpungan siya ng anghel ng Panginoon sa tabi ng isang bukal ng tubig sa ilang, sa bukal na nasa daang patungo sa Shur.

8 At sinabi, Agar, alila ni Sarai, saan ka nanggaling? at saan ka paroroon? at kaniyang sinabi, Ako'y tumatakas mula sa harap ni Sarai na aking panginoon.

9 At sinabi sa kaniya ng anghel ng Panginoon, Magbalik ka sa iyong panginoon, at pahinuhod ka sa kaniyang mga kamay.

10 At sinabi sa kaniya ng anghel ng Panginoon, Pararamihin kong mainam ang iyong binhi, na hindi mabibilang dahil sa karamihan.

11 At sinabi sa kaniya ng anghel ng Panginoon, Narito't ikaw ay nagdadalang-tao at ikaw ay manganganak ng isang lalake; at ang itatawag mo sa kaniyang ngalan ay Ismael, sapagka't diningig ng Panginoon ang iyong kadalamhatian.

12 At siya'y magiging parang asnong bundok sa gitna ng mga tao; ang kaniyang kamay ay magiging laban sa lahat, at ang kamay ng lahat ay laban sa kaniya; at siya'y tatahan sa harap ng lahat niyang mga kapatid.

13 At kaniyang tinawagan ang ngalan ng Panginoon na nagsalita sa kaniya, Ikaw ay Dios na nakakakita: sapagka't sinabi niya, Namasdan ko rin ba rito ang likuran niyaong nakakakita sa akin?

14 Kaya't nginalanan ang balong yaon Balon ng Nabubuhay na nakakakita sa akin; narito't ito'y nasa pagitan ng Cades at Bered.

15 At nanganak si Agar ng isang lalake kay Abram at ang itinawag ni Abram, na pangalan sa kaniyang anak na ipinanganak ni Agar, ay Ismael.

16 At si Abram ay may walong pu't anim na taon nang ipanganak si Ismael ni Agar kay Abram.

   

Aus Swedenborgs Werken

 

Arcana Coelestia #1909

studieren Sie diesen Abschnitt

  
/ 10837  
  

1909. He went in unto Hagar. That this signifies the conjunction of the internal man with the life which is of the affection of memory-knowledges, is evident from the signification of “Hagar,” as being the life of the exterior or natural man (explained above at verse 1) and that this life is the life of the affection of memory-knowledges, is evident from the signification of the “Egyptian handmaid” (also explained above). There are many affections belonging to the exterior man, all dedicated to their uses; but the affection of knowledges [cognitiones et scientiae] stands preeminent above them all, when it has for its end that we may become truly rational, for thus it has good and truth for its end. The very life of the internal man flows into all the affections of the natural man, but is varied there according to the ends; when it flows into affections which have the world for their end, this end is vivified by that life, and there results worldly life; when into affections which have self for their end, this end is vivified by that life, and there results corporeal life; and so in all other cases. It is from this that cupidities and phantasies live, but a life contrary to the affection of good and truth.

[2] The inflowing life is applied to no other object than the end, because with everyone his end is his love, and it is the love alone that lives. All other objects are only derivations from this, and they all draw their life from the end. Everyone may see what kind of life he has, if he will only search out what his end is; not what all his ends are-for he has numberless ones, as many as intentions, and almost as many as judgments and conclusions of thoughts, which are only intermediate ends, variously derived from the principal one, or tending to it-but let him search out the end he prefers to all the rest, and in respect to which all others are as nothing. If he has for his end himself and the world, let him know that his life is infernal; but if he has for his end the good of his neighbor, the common good, the Lord’s kingdom, and especially the Lord Himself, let him know that his life is heavenly.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for the permission to use this translation.